Dag 20 Maubourguet – Lourdes 67 km

Zoals ik gisteren al schreef ben ik met de Nederlandse vrienden iets gaan eten in het stadje "zie bijlage 1". Het eten was meer dan ok en dat voor 12,50 euro met 1 liter wijn voor ons 3 inbegrepen. Ondertussen was het buiten beginnen te regenen zodat we na het eten snel naar de camping terug zijn gefietst       (500 m.).

Ik heb dan aan de ingang van de camping buiten op het terras en gelukkig onder een afdak de tekst en foto’s op de blog geplaatst. Aansluitend om 22uur ben ik dan naar de chalet gegaan om te slapen, mijn kamergenoten lagen toen al in bed.

Ik ben verschillende malen wakker geworden en het regende de ganse nacht en dan denk wat nu valt, valt morgen niet. Maar niets was minder waar ook ’s morgens om half zeven regende het nog steeds pijpenstelen en dat is zo de ganse dag gebleven.

Mijn Nederlandse vrienden zijn dan een voor een afscheid bij mij komen nemen en een drie kwartier (8u45) later ben ik dan na een croissant en een brioche of twee te eten in het centrum onder het afdak van de kiosk, ook vertrokken.

Ik had mij voor genomen om de rit in een keer te doen zonder ergens te stoppen gezien de weersomstandigheden en als ik al zou stoppen dan was het om mijn regenspullen uit te trekken (maar zover is het niet gekomen).

Willem had mij gisterenavond gezegd dat zij al na 4 km de andere kant opgingen richting de D 202 die hij tot op het einde zou volgen maar die weg splitste volgens mij pas rond de 25 km. Toen ik dat punt voorbijreed dacht ik die zie ik nooit meer en had voor mijzelf al afscheid genomen. Groot was echter mijn verbazing toen ik twee km verder aan een café plots hun fietsen zag staan. Ik natuurlijk gestopt en naar binnen, bleek dat hun afslag pas in Aast was 2km verder op. Na een tas (kopje voor Willem en Jenny) koffie en de verjaardag wensen voor Willem (vandaag 61 jaren jong) zijn we weer in een volle plensbui vertrokken met een  temperatuur die de ganse rit tussen de 11 en 13 graden heeft geschommeld.

Na 2a3 km hebben nogmaals afscheid genomen en ik moet zeggen dat went want ik doe bijna alle dagen niets anders dan afscheid nemen. Van morgen eerst van Willem en Jenny en later van de kamergenoten. Doch deze band was niet zo intens. Ik heb dan wel nog een goede daad gedaan met 2 van de poncho’s die Mario mij heeft bezorgd (Mario jij hebt dus ook een goeie daad gedaan, merci). De vrouw uit Antwerpen had namelijk geen regenkledij bij, wat vreemd maar alles was vreemd bij deze vrouw. Ik denk dat zij zware privé problemen had en snel de beslissing genomen had om deze tocht te doen heeft genomen om alles terug op een rij te krijgen. Ook dat zijn pelgrims!

Het Duits koppel heb ik achteraf nog gezien onderweg en met de fietsbel en een handzwaai uitgewuifd.

Onderweg heeft het constant geregend dus heb ik zonder 1 foto te maken doorgefietst naar Lourdes, daar heb ik de eerste gemaakt (zie bijlage2). waar ik omstreeks 1 uur arriveerde.

Ik daar dan maar een hotel genomen omdat ik daar beter mijn spullen kan drogen en wellicht wel eens een nacht kan doorslapen. De mevrouw aan de receptie was heel behulpzaam en heb al mijn natte fietskleren schoenen inclusief afgegeven om in een warme ruimte te laten drogen.

Na de douche het en het een en ander te poetsen (fietstassen en stuurtas) ben ik dan vertrokken richting de grot " Zie bijlage 3" waar dat Maria verschenen is aan Bernadette. Ik heb een bezoek gebracht aan de grot en heb een indrukwekkende dienst (zie bijlage4) bijgewoond om 17 uur en dan na het branden van een kaars voor alle intenties (en dat zijn er wat) ben ik rond half zeven iets gaan eten.

Na het testen van het internet bleek er weer een probleem maar wij hebben hier een oplossing voor gevonden. Nu maar hopen dat het mij dadelijk lukt dan kan ik vroeg naar bed.

Groetjes en tot morgen in Oloron St. Marie

Eddie

Bijlagen:
Dag 20 Lourdes 001.JPG (3.5 MB)   
Dag 20 Lourdes 004.JPG (4.5 MB)   
Dag 20 Lourdes 006.JPG (3.2 MB)   
Dag 20 Lourdes 009.JPG (4.8 MB)   

Dag 19 La Broquère – Maubourguet 63 km

Zoals ik gisteren al geschreven heb ik vannacht geslapen in een Gite de France en heb daar een eenpersoonsbehandeling gekregen. Alles stond in het teken van de pelgrim. Vanmorgen dan na een weliswaar gewoon ontbijt vertrokken richting Maubourguet, de zon scheen volop het was 8 uur en de temperatuur gaf 19 graden aan. Het zou wel weer eens warm kunnen worden vandaag.

Gezien het feit dat er een korte etappe op het programma stond had ik mij voorgenomen om het heel rustig aan te doen. De muziek stond al op mijn oren en reed naar het eerste dorpje Biran (zie bijlage 1), omdat ik tijd zat had ben ik het dorpje (1 straat) ingereden om eens wat cultuur op te snuiven en eens het kerkje op te zoeken. Helaas was het kerkje gesloten dus sprong ik terug op mijn fiets.

Plots hoorde ik iemand roepen “Eddie” verbaast dat iemand mijn naam riep keek ik achterom en komen mij daar niet Jenny en Willem aangereden, wat was dit een aangenaam weerzien. We hebben dan wat bijgepraat over het verloop van de laatste paar dagen. Gezien zij ook dagelijks kamperen kenden zij Rolf natuurlijk ook.

Dus Rolf had de avond in Cahors de beslissing genomen om niet verder te gaan, want hij was het klimmen moe geworden en verkoos om de rivier de Lot verder stroomafwaarts te volgen. Ook Jenny en Willem zijn die avond samen met Rolf nog naar het stadje gegaan om iets te eten in de hoop dat ze mij nog tegenkwamen maar het lot had anders beslist. Vaarwel Rolf het ga je verder goed, fijn om u te mogen ontmoeten. Rolf was een echt vader figuur.

Na de babbel zijn wij dan samen verder gereden want ook Jenny en Willem (zie bijlage 2) fietste naar Maubourguet, het was een fijne babbel over onze ervaringen en doelen maar natuurlijk ook over de achterban. Zo belanden wij (enfin toch voor mij van beiden waren vanmorgen op de camping van Verduzan vertrokken) na 17 km aan in L’Isle-de-Noé voor een kopje koffie (ja ik pas mij snel aan de Nederlandse taal) doch er bleek geen terrasje of café voor een kopje, dan maar verder naar Montesquiou daar lukte het wel. De teller stond toen al op 24 km en al bijna half weg ondertussen kon je de Pyreneeën in de verte al zien (helaas nog te ver om op een foto te tonen). Na het kopje zijn wij dan doorgefietst naar Marciac (km 43), onderweg nog wat pruimen langs de weg geplukt ( zie bijlage 3) daarna door voor een stempel. Bleek daar een Jazz festival te zijn op het marktplein. Daar hebben wij dan iets gegeten (ik een broodje met vis en Jenny en Willem hadden zelf hun boterhammetjes mee) en nog wat van de plaatselijke folklore genoten om dan rond half twee verder te fietsen naar onze eindbestemming. Ondertussen zijn wij het département Hautes Pyrénées (zie bijlage 4) binnen gefietst.

Om half drie zijn wij dan gearriveerd in Maubourguet, ook nu weer hebben we afscheid moeten nemen in het centrum, zij naar de camping en ik op zoek naar het huis voor pelgrims.

Bleek dat de slaapplaats voor pelgrims ook op de camping ligt, dus ik ook snel naar de camping waar ik mijn fietscompagnons terug heb gevonden.

Ik slaap in een chalet van ongeveer 3 op3 meter met een ouder Duits koppel en een Belgische dame uit het Antwerpse en zij die al een stuk tocht met mij gemaakt hebben die weten wat ik allemaal meesleep. Dus organiseren en overleg voordat je beweegt is aangeraden, gelukkig hebben wij nog een klein overdekt terrasje eraan vast.

Mijn Nederlandse vrienden liggen in hun tent op goed 50 meter, we hebben afgesproken om vanavond samen te gaan eten want morgen na 16 km scheiden onze wegen. Ik fiets morgen naar Lourdes en zij rijden richting Oloron St Marie. Zij rijden dan de volgende dagen naar de Col de Somport terwijl ik dan naar St. Jean-Pied-de-Port fiets.

Helaas ga ik hun dan niet meer tegenkomen want zij komen donderdag of vrijdag (13/14 aug) aan in Compostella en reizen de dag nadien terug naar Nederland.

In de hoop dat ik vandaag wel alles kan versturen, ga ik voor vandaag afsluiten.

Groetjes en tot morgen

PS; voor de verontruste onder jullie, mijn billen geraken klaar voor de Pyreneeën ;-) . 

Bijlagen:
Dag 19 Maubourguet 004.JPG (3.9 MB)   
Dag 19 Maubourguet 012.JPG (4.6 MB)   
Dag 19 Maubourguet 015.JPG (4 MB)   
Dag 19 Maubourguet 021.JPG (4.1 MB)   

Dag 18 Auvillar – La Broquère 73 km

Als eerste moet ik mij wederom excuseren omdat er gisteren geen verslag is geplaatst, maar de reden is dezelfde als eergisteren. Normaal zou ik ergens in Castéra-Verduzan gaan slapen maar dat is niet gelukt. Via de infostand van de dienst voor toerisme ben ik dan uiteindelijk 12 km verder beland en hier is er geen internet maar daar kom ik straks nog even op terug.

Gisterenavond had ik dus een bed in het huis voor de pelgrims zoals ik in het vorige verslag had vermeld.

Ik moet u zeggen de sfeer in dat huis is heel gemoedelijk en eigenlijk doet iedereen gewoon zijn best om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken.

Ik had dus die twee blikken met Ravioli nog bij en dacht bij het binnenrijden van Auvillar na het bezoek aan de apotheker om in de volgende winkel mij een fles rode wijn aan te schaffen om dan na het avond eten (ravioli uit blik) mij aan mijn pc te zetten en alles die avond in orde te zetten (blog). Doch het internet werkte niet en ging daarom voor een oplossing en die vond ik in een café in het stadje metgevolg dat ik daar met een ganse fles wijn zat en die moest op. Dus ik de fles meegenomen naar de gemeenschappelijke keuken.

In de keuken aangekomen heb ik de aanwezige die ik tot dan toe nog niet had begroet. Ik nam een bord om de ravioli op te warmen in de magnetron en nog voor ik plaats had genomen kwam een jonge van ongeveer 13 jaar mij een verse tomaat presenteren om bij de warme ravioli te doen. Hoe iets zo eenvoudig toch een groot gebaar kan zijn.

Ik heb op mijn beurt de fles op tafel gezet en gedeeld met iedereen die dat wou, ook dit werd stilzwijgend geapprecieerd, dat heb ik deze morgen weer mogen ervaren.

Voor ontbijt moest je zelf zorgen en om het eenvoudig en snel te laten verlopen zonder teveel te moeten opruimen en poetsen (want hier ruimt iedereen zelf zijn bestek af en poetst de tafel)had ik mij in diezelfde winkel nog snel gisteren een blik rijst met vanillesmaak gekocht (enfin dat dacht ik toch).

Vanmorgen dan nog voor ik naar de keuken ging om te ontbijten, vraagt een van mijn kamergenoten of ik ook brood van de bakker wou want zij gingen vers brood inkopen. Ook dit brood mocht ik niet betalen als dank voor de lekkere wijn die wij gedeeld hadden.

Bleek achteraf dat mijn doos rijst enkel een doos vanille pudding te zijn. Maar goed dat ik nog brood had… Of hoe gemakkelijk het kan zijn waar dat iedereen alles voor mekaar doet zonder veel woorden.

Om 25 na 8 uur ben ik dan op drie na als laatste vertrokken in het huis, even daarna ben ik dan deze groep voorbijgereden (zie bijlage 1), Buen Camino roepen wij praktisch allen te samen. Eenvoudig doch oprecht gemeend.

Toen ging het al aan 9% omhoog en dat de eerste km, dat kan tellen. Achteraf bekeken is het zo de hele dag gegaan. Ik heb dan ook op 73 km 1049 hoogtemeters gemaakt en na iedere bocht kon je wel een foto maken. Adembenemend mooi landschappen (zie bijlage 2) en de shetaeu’s (om Jan zijn woord te gebruiken) volgen elkaar in snel tempo op. Ik word er in ieder geval stil van en het kippenvel moment komt dikwijls!

Na 61 km kwam ik (dat had ik toch zo geplant) aan in Castéra-Verduzan aan, het was ondertussen 31 graden geworden.

Langs het bureau van toerisme was een terras, daar heb ik mij eerst letterlijk neergeploft en heb dadelijk twee Becks bieren van het vat geledigd vooraleer ik de bureau binnen stapte om een slaapplaats. Daar bleek dat er geen huis voor pelgrims in de buurt was en zelfs geen goedkoop hotel of Chambre ‘d Hotes. Na wat rondbellen van de zeer gedienstige dame hebben wij uiteindelijk een Gite de France gevonden, doch 12 km verder op. Gelukkig ligt het op mijn traject voor morgen zodat ik deze km in mindering kan brengen van morgen. Alleen had ik beter gewacht met die twee Becks bieren snel na elkaar te drinken want dat kruipt dadelijk in de benen. Ook nu weer heb ik het ritme van de beats in mijn oren proberen te handhaven. Om dan uiteindelijk in een God vergeten gehucht te belanden. Maar mooi en rustig dat het hier is, dit is echt “La Douxe France” (zie bijlage 3 en 4). Zie trouwens mijn bureau staan met een heerlijke Franse wijn en daarbij hoort natuurlijk een fles water. Ik zal verdomd goed slapen vannacht, heerlijk rustig met een zacht bed. Om het maar niet te hebben over het diner wat de eigenares (80 jaar om sommige gerust te stellen) heeft klaar gemaakt. Als voorgerecht Frans brood met een soort van rauwe hesp en zelf gemaakte paté. Als hoofdgerecht Frans brood met verse bonen uit de hof (genoeg voor drie man) en drie lappen (echte lappen en geen lapjes) gepaneerde kippenwit en als dessert of wat hadden jullie gedacht, een assortiment van Franse kazen en honing meloen in gekuiste schijven en niet te vergeten de fles wijn en dat eten kost mij straks 12 euro.

Ik zal nu maar stoppen zeker anders duiken er seffens wat lezers de frigo of auto in om nog iets te halen J.

Hopelijk lukt het mij wel om internet te vinden in het huis voor Pelgrims en anders… weer maar naar een café.

Droom zacht allen

Eddie

Bijlagen:
Dag 18 La Broquére 767.JPG (4.1 MB)   
Dag 18 La Broquére 771.JPG (3.4 MB)   
Dag 18 La Broquére 801.JPG (3.2 MB)   
Dag 18 La Broquére 805.JPG (3.5 MB)   

Dag 17 Cahors – Auvillar  80 km

Vooreerst effe meegeven dat wifi in een huis voor de pelgrims niet zo evident is vandaar dat ik vandaag ook het verslag van gisteren ingeef. Ik had het klaar maar blijkbaar sloot het internet daar om 22u30 net voordat ik het ging plaatsen.

Vandaag moet ik snel zijn want ik kan het verslag hier in het huis niet ingeven, vandaar dat ik seffens nog snel naar een café moet om het in te geven, alsof ik dit erg vind.

Vanmorgen om 7 uur opgestaan om half acht snel ontbeten om dan om 8 uur te kunnen vertrekken. Ik had met bde huisbaas afgesproken dat net voor hij zou gaan werken met de poort zou openen.

Ik gewacht tot 10 na 8uur maar de huisbaas kwam niet opdagen, om kwart na 8 nog geen beweging dan maar gaan aankloppen maar niemand kwam open doen. Ik dacht, die zal toch niet werken zijn en mij vergeten zijn. Ik zag al alle scenario’s voor mij, tot hij om 20 na 8uur toch kwam opdagen, oef!!

Al snel was ik vertrokken en mocht al dadelijk 4 km klimmen, dus de motor was snel op temperatuur. De omgeving leek fel op dagen hiervoor allez ’t is te zeggen tot Castelnau-Montratier vanaf dan verandert de omgeving van bergachtig naar vlakker en de akkers werden boomgaarden doch enig mooie omgeving.

Plots dacht ik aan Rolf en zetten mij op een terrasje langs de route en heb daar langer dan een half uur gezeten, doch geen Rolf te bespeuren. Ik had nochtans vandaag voor ons tweeën inkopen gedaan, een groot stokbrood twee blikken ravioli in tomatensaus en als dessert twee Marssen. Dus ik dan maar alleen verder.

Gisteren was het al gebeurd dat er een ree voor Rolf en mij de weg op wandelde en ook even snel weer weg, maar vandaag sprong er weer een ree 100 m voor mij de weg op en bleef staan, ik snel de remmen in en we stonden oog in oog, heb dan naar mijn fototoestel gegrepen en dit is het resultaat (zie bijlage 1).

In Vazerac heb ik dan snel een stempel gehaald bij het gemeentehuis (Marie in het Frans) en dan door richting Moissac. Een 10 km voor Moissac had ik dan een mooi plaatsje gevonden om te picknickken, doch ik zat met het probleem dat ik Rolf miste. Een blik openen voor mezelf en dan als ik het op had zou Rolf kunnen komen dus wachten was de boodschap. Helaas tevergeefs heb ik een uur en drie kwartiers gewacht. Ik heb dan ondertussen enkel mijn stokbrood met koffie verorbert, hij moest maar eens komen.

Aan mijn Mars ben ik al evenmin durven te beginnen, hij moest maar eens komen dan zouden wij samen ene kunnen eten. Enfin zoals ik al zei ben ik dan een uur en driekwartiers later maar doorgegaan. Gisteren was ons afscheid heel kort omdat plots de handwijzer camping stond in tegengestelde richting. Zijn laatste woorden waren Eddie bedankt voor de gezellige rit, ik zie je straks misschien in het stadje, anders misschien morgen en anders nog een mooie tocht. Ik zal het laatste maar onthouden.

Vandaag heb ik het ook enkele keren moeilijk gehad met het feit dat Arlette alleen thuis is en ook graag verder had willen meegaan maar wij waren daar niet op voorzien. Op een bepaald moment heb ik kippenvel gekregen van het landschap en op hetzelfde moment dacht ik aan Arlette dat zij dit niet kon meemaken. Niet eenvoudig, ik heb dan de muziek van mijn ipod maar wat decibels bijgegeven en een trap harder geduwd, dat helpt.

Uiteindelijk ben ik dan omstreeks 5 uur Auvillar binnengereden, ben daar ook dadelijk gestopt aan de Pharmacie (apotheker) voor zalf voor het achterwerk en tweede skins-plakkers voor morgenvroeg erop te plakken. Ik heb jullie hier ook maar een foto van bijgevoegd (zie bijlage 2)

Het pelgrimshuis hier zit vol, dat wil zeggen ongeveer een 20-tal mensen verdeeld over een kamer of 5. Ziehier bij een derde bijlage van twee van de drie mensen die bij mij op de kamer liggen.

Ik zal vandaag vroeger in bed moeten, want moet rekening houden met mijn kamergenoten.

Dus tot morgen, gute nacht (vandaag weer mijn Duits met haar op kunnen ophalen met mijn kamergenoten).

Eddie

Bijlagen:
Dag 17 Auvillar 001.JPG (4.7 MB)   
Dag 17 Auvillar 028.JPG (4.2 MB)   
Dag 17 Auvillar 029.JPG (4.7 MB)   
Dag 17 Auvillar 030.JPG (3.5 MB)   

Dag 16 Rocamadour – Cahors 73 km

Voordat ik mijn verslag maak heb ik net pas het verslag van Jan zijn mini Camino gelezen, en ik moet zeggen, hij heeft verborgen talenten. Bedankt Jan voor jou lyrisch verslag, heel mooi.

Na een onrustige nacht is dan deze morgen het moment gekomen dat ik afscheid heb genomen van Arlette, Myriam en Jan. Ja toegegeven het was moeilijk maar het was een keuze die ik destijds gemaakt heb en wist dat dit eens zou komen.

Moedig heb ik mijn fiets genomen en de berg af geraasd met de blik op oneindig en het verstand op nul niet wetende wat mij de volgende dagen, weken te wachten staat.

Al snel volgde de ene na de andere klim en vorderde de rit, God wat was het stil. Gelukkig had ik de natuur en de prachtige uitzichten om mijn gedachten te verzetten. En die ene wandelaar waarbij ik gestopt ben om een babbel, Jean Claude was de man van 68 jaar uit Roubaix ,  onderweg voor een tocht van 900 km. Na het uitwisselen van onze mailadressen heb ik mijn tocht dan verdergezet en ben ik een wrak van een auto tegengekomen die tijdens zijn afdaling waarschijnlijk de controle over zijn stuur is verloren, de gevolgen zie je in (bijlage 1). Het moest er eens van komen want zo nu en dan kwamen wij roekeloze jongeren in de beklimmingen tegen met een onverantwoorde snelheid.

Na 27 km ben ik in Labastide-Murat op een gezellige markt met allemaal inheemse producten effen gestopt om eens de sfeer op te snuiven. Het was best gezellig, met in het midden een jonge dame die accordeon aan het spelen was (zie bijlage2). Daar heb ik dan twee broodjes gekocht en heb dan mijn fietstocht verdergezet naar rustiger oorden.

Net op het moment dat ik gedaan had met eten en de laatste druppel zelfgemaakte koffie op had kwam Rolf onze Nederlandse kennis tijdens deze Camino aangefietst. We hebben nog wat bijgepraat en zijn dan samen (zie bijlage 3) doorgefietst naar Cahors. De stilte was even weg en de route vorderde gezwind. Net voor het binnenrijden van Cahors is Rolf dan moeten afslaan naar de camping en ben ik de stad alleen binnengereden op zoek naar het Office De Tourisme om te vragen naar de slaapplaatsen voor Pelgrims. Daarna even tijd voor een terrasje, maar alleen op een terras is ook maar alleen dus maar verder.

Na wat zoeken heb ik dan het informatiebureau voor Pelgrims gevonden en deze hebben dadelijk naar het dichtstbijzijnde Maison des Pelerins gebeld en een half uur later was ik op mijn bescheiden doch kraaknette bestemming, mijn eerste ervaring met het echte pelgrims leven.

Na de was en de plas ben ik dan maar even terug de stad  binnen gefietst om te eten en wat gaan te verkennen. Hier is echter zoveel te bezichtigen en zonder fietsbroek is pijnlijk dat ik slechts 1 enkele site(brug in dit geval) gedaan heb (zie bijlage4).

Hier in het huis lig ik alleen op een kamer met 6 stapelbedden, in een andere kamer ligt een jong Frans koppel en op de derde kamer twee Duitse vrouwen die morgen terug richting Berlijn reizen.

Gezien de conversaties is het uur alweer uitgelopen en moet ik snel het bed in want morgen om 7 uur loopt mijn wekker weer af.

Hopend op een goede nachtrust, Eddie

Bijlagen:
Dag 16 Compostella 041.JPG (4.9 MB)   
Dag 16 Compostella 046.JPG (4.8 MB)   
Dag 16 Compostella 049.JPG (4.9 MB)   
Dag 16 Compostella 059.JPG (4.2 MB)   

Zaterdag 25 juli 2015: Verslag van een pelgrimstocht doorheen Frankrijk tussen Vezelay en Rocamadour

Sommigen onder jullie kennen me als boer Jan, maar laat me de zaken simpel houden en Eddie als “een goeie kameraad” bestempelen. Gedurende één week mocht ik Eddie zijn fietsgenoot zijn tijdens zijn trektocht naar Santiago de Compostela.

Eddie en ik hebben zes dagen samen gefietst en veel gepraat, maar ook veel zij aan zij zwijgend en vol bewondering genoten van de Franse landschappen.

Vermits Eddie na deze zware week een dag rust inlast, mag ik vandaag de blog bijwerken; iets waar ik hem de voorbije dagen absoluut niet mocht bij helpen.

Het is een moeilijke zaak om de gevoelens van afgelopen week in het kort samen te vatten.

Enkele memorabele ogenblikken zal ik toch trachten te beschrijven in deze blog.

Laat me beginnen met de aankomstavond in Vezelay: wat een avond! Toevallig of niet maar het wondermooie pelgrimsdorpje organiseert die avond vuurwerk. Niks speciaals, maar wat ik nog nooit gezien heb is dat de vuurpijlen in de richting van het publiek worden geschoten. Op onze rug in het gras liggend kijken we omhoog naar de hemel, die wordt omgetoverd tot een ongelofelijk schouwspel van flitsen, lichtbogen in alle kleuren, fel gekleurde bloemen en een oneindige opeenvolging van fascinerende explosies. De asresten dwarrelen gewoon op ons neer. Ongezien! (we zullen dit ook nooit meer zien! ) Ik ben stomverbaasd dat dit hier toegestaan is. In ons bureaucratisch Belgenlandje welk kompleet ten onder gaat aan regelgeving zou dit zonder twijfel ten strengste verboden zijn. Zie foto 1 “Vuurwerk”.

’s Morgens sta ik – slechte slaper die ik ben- al om zeven uur aan het ontbijt. Stomverbaasd kijkt de keukenhulp me aan en vraagt me wat ik daar al kom rondhangen. Het ontbijt zou pas zo’n drie kwartier later klaar zijn.  Juist ja, la douce France….

Dan maar even door het dorp wandelen naar de basiliek in afwachting van mijn zondagmorgencroissantje. De deur staat open en mijn nieuwsgierigheid dwingt me door de poort naar binnen. Ik hoor muziek door de kerk galmen, en loop verder richting altaar. Mijn mond valt open wanneer ik twee groepen geestelijken gregoriaanse liederen zie zingen: links een groep paters en rechts een groep zusters in witte habijt. Zondagmorgen, zeven uur, in een lege kerk. Kun je het je voorstellen? Ik kom weer uit de kerk en ik sta heel alleen op het kerkplein, er is niemand in de buurt. Het juiste woord hiervoor is - denk ik – “surrealistisch”. Ik was al stil en ik werd er nog stiller van. Zie foto 2 “gregoriaans”.

Bijgebleven is me ook het beeld van de eenzame Duitse pelgrim, vertrokken in Hamburg, een karretje voor zich uit stotend, gestadig stappend op een eindeloze lange glooiende rechte weg tussen de velden, terwijl de zon hem ongenadig geselt. Bijna twee maanden is de man al te voet onderweg. Met twee handen duwt hij zijn bagage voor zich uit; zijn benen noch zijn armen kennen één minuut rust. Hij wenst ons een “Bueno Camino”.  Zijn vastberadenheid en optimisme frapperen me: wat drijft mensen tot een eenzame en eindeloze wandeltocht van drieduizend kilometers? Zie foto 3 “eenzame pelgrim”.

De rustplaats van Bernadette de Soubiron maakte me klein en kwetsbaar. Ze ligt daar al zo’n honderd jaar duidelijk herkenbaar, mooi als ze is. Vele vragen flitsen door mijn hoofd. Een priester draagt een mis op samen met de misdienaar. Verder niemand. Zie foto 4 “Bernadette”.

We fietsen eindeloze kilometers door glooiende graanvelden. We passeren nogmaals een chateau of een ruïne. Die staan hier overal, omgeven door lange muren. Wie heeft die indertijd allemaal gebouwd? Deze streek moet een enorme rijkdom gekend hebben. Na enkele dagen maken ze zelfs geen indruk meer op ons en zeggen we enkel “sjetoow” tegen elkaar tijdens het passeren. Voor de Vlamingen: dit is Hollands. Zie foto 5 “ruine”.

De lucht zindert en in de verte zie ik alweer de spitse kerktoren van ons zoveelste volgend dorpje. Rondom mij is er geen beweging, ik voel me eenzaam. Ik hoor enkel Eddie achter me. “Is hier leven?” vraag ik me af, en tegelijk doordringt een vreselijke stank mijn gans lichaam. Ik realiseer me dat in de struiken langs de smalle asfaltweg weerom een kadaver ligt te rotten. Te midden van deze immense uitgestrektheid sterven duizenden dieren  een eenzame en waarschijnlijk pijnlijke dood. Gewond en omgekomen door verkeer of  landbouwmachines. Vossen, dassen, reëen,… . We zien ze liggen langs de kant van de weg. Als dierenvriend voel ik me machteloos en denk even aan de eenzame doodstrijd van deze wezens. Zie foto 6 “das”.

Wanneer we een kuikentje in ’t midden van de hete asfaltweg zien zitten verkommeren, zetten we het in de schaduw in onder de bomen en overgieten het met een bidon water. Het beestje spert dankbaar zijn bekje ver open en krijgt er niet genoeg van. Zou dit beestje nu nog leven? Zie foto 7 “kuiken”.

De oude pelgrimsroute brengt je doorheen eindeloze velden en troosteloze dorpjes. Levenloos, verkommerd. Leegstand en bouwval alom. De boerderijen liggen er troosteloos bij, de koer vol met allerlei rotzooi en oude voertuigen. Liefhebbers van oldtimers kunnen hier de koop van hun leven doen.  Zie foto 8 “wrak”. Soms zie  je toevallig een oude man of vrouw onder een  boom zitten. Verder niemand. In het voorbij fietsen wordt onze groet iedere keer beantwoord met een hartelijke  en soms zelfs luide “bonjour”. Dit zijn zuivere Fransozen, een ras dat op langere termijn zal verdwijnen, evenals hun dorpjes…

Het onderwerp welk het meest ter sprake is gekomen afgelopen week is één van Eddies kontaktpunten met de fiets. Het leven van een pelgrim gaat nu eenmaal niet over rozen. Alle details hierover zouden nooit door de censuurcommissie komen dus doe ik ook die moeite niet. Foto niet beschikbaar.

Het zou niet moeilijk voor me zijn om nog enkele pagina’s verder te schrijven. De streek die we doorkruist hebben is zo kompleet anders dan de toeristische trekpleisters van Frankrijk: Provence, Luberon en Languedoc. Ik onthoud enkele namen; van sommigen had ik zelfs nog nooit gehoord : Berry, Loire, Dordogne, Cahors, Quercy, Route des Noix en Corrèze. Wat is Frankrijk toch een enorm uitgestrekt en mooi land.

Laat me nog even Myriam en Arlette danken voor de goede zorgen, de vele opwachtingen op terrasjes her en der maar vooral de lekkere picknicks op de meest idyllische plaatsjes. Zie foto 9 “Myriam Arlette”.

Tenslotte: bedankt Eddie voor deze fantastische week samen! Vanaf nu sta je er alleen voor. Kom behouden aan in Santiago de Compostela ! We zien elkaar terug in Eigenbilzen. Bueno Camino!Zie foto 10 “alleen”.

Ainsi soit-il. Amen.

Jan

Bijlagen:
Foto 1 vuurwerk.JPG (345.1 KB)   
Foto 10 alleen.JPG (504.9 KB)   
Foto 2 gregoriaans.JPG (350.5 KB)   
Foto 3 eenzame pelgrim.JPG (352.9 KB)   
Foto 4 Bernadette.JPG (523.7 KB)   
Foto 5 ruine.JPG (746.8 KB)   
Foto 6 das.JPG (804.8 KB)   
Foto 7 kuiken.JPG (416.5 KB)   
Foto 8 wrak.JPG (433.8 KB)   
Foto 9 Myriam Arlette.JPG (379.5 KB)   

Dag 14 Lagrauliére – Rocamadour 93 km

Gisterenavond zijn wij op aanraden van de uitbater van de B&B gaan eten op een zeer mooie locatie op goed 8 km aan een meer. Ook deze keer hebben wij buiten kunnen eten en ook dat was best in orde en gezellig. Omstreeks 22u30 waren wij terug in de B&B waar wij nog een fles rode wijn hebben gekraakt met een Frans koppel dat ook die nacht bleef overnachten.

Vanmorgen dan om half acht ontbijt (koffiekoeken, brood met verschillende soorten confituur, fruit en yoghurt, omstreeks half negen zijn wij dan vertrokken richting Rocamadour. Eerste afspraak met de dames is Brive-la-Gaillarde (na 33 km) voor een bezoek aan het mooie oude stadsdeel (zie bijlage) en een terrasje.  

En dan verder richting Turenne (km 53) over zeer glooiende wegen en hier en daar een langere klim en ook het landschap verandert geleidelijk van licht glooiend naar zwaarder glooiend.

Het oude stadsgedeelte van Turenne ( zie bijlage 2) is al van verre te zien, hoog boven alles uit en echt een must als je in de buurt bent. Natuurlijk is hier flink wat klimwerk voor nodig maar ook dat hebben wij ervoor over. Myriam en Arlette hebben weer gezorgd voor het eten en die hebben dat uitstekend gedaan de afgelopen dagen, ik zal dat vanaf zondag zeker gaan missen.

Na het bezoek aan het oude stadsgedeelte hebben wij onze weg verder gezet naar Martel (70 km) daar hebben wij een heel oude stoomtrein (zie 3^de bijlage) genomen richting Dennis en terug, een rit van ongeveer een uur. Dit is een spoorlijn met een hele geschiedenis en tegen de bergwand op. Voor de geïnteresseerde surf maar eens naar “Train du haut Quercy”.

Na 17 uur hebben wij dan de fietstocht verder aangevat richting Rocamadour om na 93 km te arriveren, vandaag hebben wij 1323 hoogtemeters gemaakt en zitten nu op een hoogte van ongeveer 315 meter. In totaal heb 1195 km er op zitten en morgen de eerste rustdag en ik denk dat het daarvoor tijd is, want tijdens de treinrit hebben ik enkele keren moeten knikken.

Morgen gaan Arlette en ik Rocamadour verkennen en Myriam en Jan gaan naar de markt in Brive. Namiddag zal ik dan een serieuze siësta inlassen en omdat ik een rustdag heb zal morgen Jan deze blog aanvullen, zodat wij ook een ander zicht krijgen op deze Camino en Jan zijn ervaringen.  

Zondagmorgen na het ontbijt zullen Arlette, Myriam en Jan dan naar huis keren en ga ik vanaf dan nog 4 weken alleen verder. Het afscheid zal niet makkelijk zijn maar dat zijn keuzes die ik destijds genomen heb en daar moet ik dan ook maar niet om zeuren. Er is hier trouwens zoveel moois te zien dat de tijd voorbij raast!

Wat mijn zitvlak betreft zal Jan het een en ander morgen gaan verduidelijken denk ik, en ja Guido het begint er op te lijken…

Groetjes, slaap wel en tot zondagavond

Eddie

Bijlagen:
Dag 14 Compostella 002.JPG (4.8 MB)   
Dag 14 Compostella 026.JPG (4.7 MB)   
Dag 14 Compostella 038.JPG (3.9 MB)   

Dag 13 St. Martin Terresus – Lagrauliere  91 km

Na hetgeen wij gisterenavond hebben meegemaakt (verschrikkelijk hotel), moet ik normaal gezien klaar zijn om straks als ik alleen verder ga alle Auberges aan kunnen. Niet normaal dat zoiets nog de naam hotel mag dragen. Het is dat wij daar geboekt hadden via Bookings.com en er niet meer onderuit konden anders waren wij vertrokken en dan wetende dat dit een beoordeling van 7,3 op 10 heeft.

Enfin genoeg daarover, we zijn dan maar in St. Leonard Noblat (13 km verder op) gaan eten in een goed restaurant en daarna ergens in die stad op een terras met wifi het verslag gemaakt om dan tegen 22 uur terug naar ons hotel te rijden en te gaan slapen.

Vanmorgen zijn wij dan om kwart voor acht vertrokken zonder ontbijt om dan met de fiets naar St Leonard Noblat te fietsen en daar ergens te ontbijten om dan tegen half tien te vertrekken naar ons doel vandaag Lagrauliere.

Als eerste doel hadden wij het 36 km verdere La Pocherie om daar te picknicken op de dorpskiosk. Het was tot daar toe een zeer mooie rit op een golvend parcours op een klim van enkele kilometers aan 6-8% na.

Na de picknick zijn wij dan in hetzelfde dorp een terrasje gaan doen om dan rond half 1 daar te vertrekken. Arlette is dan zoals de dagen ervoor verder meegefietst. Het parcours is ook daarna golvend op een klim van enkele km na, zeer mooi golvend op een hoogte tussen de 400 a 500 meter. Na goed 18 km zijn wij dan in het sprookjesachtig Uzerche gestopt (zie bijlage 2 & 3), zeer mooi! Om na een bezoek en een fotoreportage nog een terrasje te doen, en Jan heeft dit terras zoals gewoonlijk op 2 seconden ingepalmd.

Daarna hebben wij onze tocht verdergezet richting Lagrauliére. Het weer vandaag was ideaal, rond 30 graden, nauwelijks wind en in totaal hebben wij vandaag 1500 hoogtemeters gemaakt. Om half vier zijn wij dan aangekomen in een mooie B&B. Wat een luxe hier tegenover gisteren.

Ook vandaag geen pelgrims tegengekomen, zelfs geen verwijzing naar de Compostella route, je zou voor minder beginnen te twijfelen of je nog op de route zit.

Na het douchen en het verzorgen van het zitvlak eindelijk eens wat tijd om effe te rusten. Straks na het eten tijdig naar bed en morgen op naar Rocamadour.

Groetjes en tot morgen

Eddie

Bijlagen:
Dag 13 Compostella 013.JPG (8 MB)   
Dag 13 Compostella 017.JPG (6.8 MB)   

Dag 12 Eguzon – St Martin Terresus 99 km

Gezien de locatie, middle of nowhere, zijn we in het hotelletje blijven eten.

We zijn begonnen met een halve liter Grimbergen, die smaakte gelijk honing. Ook Jan liet deze kans niet onbenut en ledigde gulzig zijn kelk na deze lange zware dag, de langste rit van mijn Camino.

Na het eten zijn we op het terras blijven zitten, de temperaturen waren optimaal. Rond 23 uur zijn we ons bed in getrokken..

Vanmorgen half acht ontbijt, vertrek rond half negen met lichte regen. We begonnen dadelijk met een steile klim naar Eguzon dorp. Na 6 km even stoppen aan het kerkhof in Chapelle-Baloue om de glazen grafzerken te bekijken (Zie foto bijlage 1).

Daarna onze tocht verder gezet naar La Souterraine, eerste afspraak met de dames voor een korte koffiepauze. Daar heb ik mijn eerste stempel van Myriam ontvangen (Zie foto bijlage 2).

Na de koffiepauze regenjasjes even moeten aantrekken en onze tocht verder gezet naar Bénévent-L’Abbaye. We zien de abdij van ver reeds liggen (Zie foto bijlage 3).

Na een kort bezoek en onze picknick genuttigd te hebben een kort terrasje en vanaf dan gaat Arlette weer mee met de fiets verder naar Châtelus-Le-Marcheix.

Het parcours blijft zwaar golvend zonder één meter vlak.

Na een korte steile afdaling arriveren we rond half vier in Châtelus.

Snel nog een terrasje, en dan op naar de laatste 30 km richting St. Martin Terressus, een 1-sterrenhotelletje, de naam “hotel” onwaardig. Vermits we geboekt hadden restte ons geen andere keuze.

Eten zouden we daar zeker niet doen, dus stapten we in de auto en reden naar een lekker restaurantje in St. Leonard-de-Noblat.

Wat de rit zelf betreft hebben wij op twee Françaises na  geen pelgrims ontmoet ook verder geen noemenswaardig heden, behalve het feit dat ik vandaag de kaap van 1000 km heb overschreden.

Vermoeid na 12 dagen fietsen maar toch tevreden en uitkijkend naar Rocamadour (want dat betekend rustdag) ga ik dadelijk slapen, want heb het nodig. De benen waren thans goed en wat het zitvlak betreft, daar zal nog aan gewerkt moeten worden.

Slaap wel

Eddie

Bijlagen:
Dag 12 Compostella 003.JPG (4.6 MB)   
Dag 12 Compostella 011.JPG (3.9 MB)   
Dag 12 Compostella 029.JPG (5.2 MB)   

Dag 11 Saint Amand Montrond – Eguzon 113 km

Gisterenavond na het eten bij de Italiaan nog een korte wandeling gemaakt en daarna nog effe terrassen aan het hotel en omstreeks 11 uur na verzorging van mijn zitvlak ( ja Guido je gaat nog gelijk krijgen) lagen wij in bed.

Vanmorgen dan om 7 uur het bed uit (was geen probleem want ik was al wakker) alles inpakken en om half 8 aan het ontbijt. Blijkbaar wist de garçon van dienst van niets af maar effe daarna toch eten. Om dan aansluitend rond half negen te vertrekken in een stralende zon, Jan was wederom mijn compagnon.

Na goed 14 km zijn wij dan een eerste keer gestopt aan een dorpskerkje  van Loye sur Arnon voor een stempel ( een bewijs voor de pastoors in Compostella dat ik de route heb afgelegd. Deze stempel is heus niet de eerste, mijn eerste dateert al van in Maastricht). Jammer maar er was niemand aanwezig doch Jan had zich al geïnformeerd in het plaatselijk café en die heeft ons 2 km van de route gestuurd voor een stempel, maar het was de moeite waard. Na een zeer interessant levensverhaal van de man een zeer verfrissende drink en een half uur later hebben wij onze tocht verder gezet. Om na 24 km onze verzorgers te ontmoeten in Le Châtelet voor alweer een verfrissing een beetje bijpraten met de ega’s om dan onze tocht verder te zetten richting La Chatre voor de picknick. Na enkele kilometers en een temperatuur dan al rond de 30 a 31 graden staat in het midden van de weg een jonge mus die nauwelijks reageerde, ik voelde de plicht om te stoppen en het beestje in de schaduw te zetten. Gezien de toestand van het beestje toen ik het in mijn handen nam en terug neer zette op de grond beslisten Jan en ik om wat water te geven aan het musje. En eerlijk waar het beestje bekwam bij het drinken van het water uit mijn drinkbus ( zie bijlage 1), achteraf bekeken nooit gedacht, daar ooit tijd voor te maken maar ook dat is de Camino.

Na 60 km zijn wij aangekomen in La Chatre  ( aan de 2 varkens hadden ze ge –sms’t)  en ik moet zeggen de dames hebben ons alweer ferm verrast met een geweldigen koude schotel. Alleen bleken de varkens, schapen te zijn ( zie bijlage 2). Tijdens onze lunch is er dan Rolf bijgekomen ( Rolf is een Hollander (alleen) die wij tijdens de afgelopen dagen reeds meermaals zijn tegengekomen). We hebben hem dan maar uitgenodigd om met ons te komen eten, hij was content met wat sla, dressing en een fris flesje water. Na een fijne babbel en het dessert (watermeloen) heeft Rolf zijn tocht verder gezet. Wij hebben daarna nog een terrasje gedaan en toen onze rit verder gezet met Arlette er terug bij (ze geniet er blijkbaar ook van, en ik omdat zij er van geniet).

Vanaf dan is het nog een 40 km tot onze locatie in Eguzon en niet Orsennes zoals gepland, omwille van overnachtingsmogelijkheden, achteraf blijken dit 52 km te zijn, maar ook dit is geen probleem.

Omstreeks 18 uur bereiken wij na wat zoeken ons hotelletje. Er blijkt geen wifi te zijn dus zal dit verhaal pas morgenavond gepubliceerd te worden.

Nu ga ik slapen (ondertussen 23u20) tot morgen

Eddie

Bijlagen:
Dag 11 Compostella 034.JPG (5.4 MB)   
Dag 11 Compostella 042.JPG (7 MB)   

Dag 10 Nevers –Saint-Amand-Montrond 73 km

Gisterenavond na het avondeten, een Cote a los van 350 gr en een korte avond wandeling door het mooi historisch centrum van Nevers( zie bijlage 1), daarna terug naar het hotel om de rit voor morgen nog eens te bekijken en dan het bed in omstreeks 23u30.

Gezien de kortere vlakke rit van 73 km langs kanalen, aquaduct en weilanden richting Saint Amond Montrond zijn wij vanmorgen pas om 8 uur opgestaan om na het ontbijt en inladen op ons gemak vertrokken rond 9u30. Na enkele kilometers rijden wij voorbij een ouder koppel met wandelstok die ook op weg naar Santiago waren gezien zij een Sint Jacobsschelp op hun rugzak droegen,  doch wij waren zo verbouwereerd door het feit dat het ouder vrouwtje (ik schat tussen de 65 en 70 jaar) op teenslippers liep en haar hielen waren ingepakt met pleisters en windels een zeer aandoenlijk beeld we hebben er zelfs geen foto van.

Op het aquaduct (zie bijlage 3) zijn wij Belgische toeristen tegengekomen en na een korte babbel  zijn wij verder gefietst.

Na  16 km hebben wij dan halt gehouden in een van de fraaiste dorpjes van Frankrijk, Apremont-sur-Allier. Een aanrader voor wie in de buurt is. Arlette heeft nu haar fietskleren en fiets uitgepakt en gaat voor de rest van de dag (gezien het parcour) ons met de fiets vergezellen.

Aansluitend hebben wij onze tocht verder gezet en hebben wij doorgefietst tot in Neuilly en Dun( km 44) om te picknicken. Myriam had alles al klaar staan en zelfs de smossen al gemaakt en dat scheelt in tijd. Rond twee uur zijn wij dan verder afgezakt naar onze bestemming zonder veel noemens waardige feiten alleen nog meegeven dat wij vandaag weer heel veel verschrikkelijke oude dorpjes gezien hebben en denk zelfs veel armoede.

Voor de rest was ik voor de eerste keer blij dat de tocht rond 4 uur afgelopen was voor vandaag, slechte benen en een pijnlijk rood zitvlak (maar Arlette gaat mij vanavond eens goed soigneren, Jan is bij deze gewaarschuwd), hopelijk zijn morgen de benen beter want het klimwerk zal gaan beginnen en de dagen erna zal dat niet beter zijn. Ook zal er morgen terug 97 km moeten gefietst worden, overmorgen zal dat ongeveer hetzelfde zijn.

Apropos, op 400 meter na heb ik er nu 800 km opzitten op 10 dagen. Wat het weer betreft hebben wij vandaag de zon niet veel gezien, desondanks toch een 27 a 28 graden. Voor morgen voorspellen ze 31 graden. Dus eerst naar de Italiaan om pasta te eten en dan vroeg naar bed want morgen is het werkendag.

Groetjes en tot morgen

af en toe wordt er ook tijd gemaakt voor een grap (zie bijlage 2)

Eddie

Bijlagen:
Dag 10 Cmpostella 014.JPG (2.7 MB)   
Dag 10 Cmpostella 016.JPG (4.1 MB)   
Dag 10 Compostella 011.JPG (4.8 MB)