Leven met een narcist of iemand met een Narcistische Persoonlijkheids Stoornis Hier probeer ik beetje bij beetje mijn levensverhaal neer te zetten.
Hoe ver ik zal geraken weet ik niet want het is veel werk, maar ik doe mijn best om dit zoveel mogelijk aan te vullen.
In afwachting kan het wel wat onduidelijk zijn voor de meeste lezers, want van de actuele berichten weten jullie ook niet wat er aan vooraf is gegaan, maar ik hoop dit dit geleidelijk te kunnen aanvullen om meer duidelijkheid te kunnen brengen.
02-09-2011
Goeiemorgen op zijn manier
Goedemorgen op zijn manier:
Hij staat op om 11u zonder ook maar 1 woord, ik maak zijn koffie klaar waarop hij me staat te bekijken en dan begint het, ik vul de filter boven de koffiepot in de lade die 1m van de koffiekan staat, "jij wil ook nooit iets doen zoals het hoort hé, een normale mens stopt de filter in de koffiekan en vult die daar".
Ik moest er eigenlijk op geantwoord hebben "ook een goedemorgen", maar had helemaal geen zin om er ook maar op te reageren!
Gisteren heb ik eindelijk de betaling ontvangen van iets wat ik via internet verkocht had, dus breng ik hem vandaag naar de fysio zodat ik op het kalmste moment van de dag naar de post kan gaan en vlug wat dingetjes halen die ik nodig heb waarvoor ik het vertik het hem te vragen, dat zou toch weer een heel gezaag met zich meebrengen.
Ik zal me wel moeten haasten want er is veel te doen op amper 1u30 tijd, maar ik had mijn route al goed gepland ;)
Dus vertrekken we rond 12u35, we zijn nog geen 50m verder of ik kreeg al 2 opmerkingen over mijn rijstijl, ik moest remmen voor een voetganger die door het rood voor mijn neus overstak en werd bijna geraakt door een auto die op het kruispunt iemand voorbij stak terwijl dat verboden is!
Hoe kan ik nu zo rustig blijven daaronder?
Hij zou die volgen of stoppen en uitstappen om hen hun vet te geven enz...
Verkeersagressie heet dat tegenwoordig zeker?
Na nog enkele opmerkingen over hoe ik rij zet ik hem af aan het ziekenhuis (waar we niet snel genoeg konden geraken) en spurt dan vlug naar het shopping in Kuurne voor enkele spulletjes bij Kruidvat en bij iU, waarna ik naar de GB ga op mijn bestelde broden op te halen zodat we weer een tweetal weken vooruit kunnen, vandaar uit naar de post met het pakje waar er dit keer veel volk stond, waardoor ik nog op het nippertje de tijd had om langs de Lidl te rijden voor nog enkele dingen om het avondeten klaar te maken.
Nog net de tijd om thuis te stoppen in het langsrijden en alles af te zetten én om te proberen aan het ziekenhuis te geraken vooraleer hij buitenkomt, want dan zet ik me op de passagiersplaats zodat hij kan rijden in het naar huis gaan, als hij staat te wachten heb ik de kans niet, dan springt hij gewoon aan de passagierskant binnen.
Mocht hij trouwens vroeger klaar zijn had ik toch niet meer gereden, hij kan in het vervolg het stuur nemen, ik heb liever dat hij de anderen uitmaakt dan mij!
Gelukkig ben ik niet snel bang, want de rit naar huis was erger dan een rollercoaster in een pretpark, velen zouden het of in hun broek of in hun schoot gedaan hebben...
Hij is roekeloos en rijdt als een gek, maar kan gelukkig goed met de auto overweg...
Thuis gekomen (oef) ben ik naar boven getrokken om te gaan rusten.
's Avonds maak ik het avondeten klaar, pasta peppone, hij zegt altijd dat hij dagelijks pasta zou eten en vind dit wel lekker, maar toch trekt hij een lang gezicht...
Na het eten komt het eruit, hij had na de fysio een schotel tortelini bolognaise opgewarmd, het was dus zijn 2de pasta maaltijd vandaag.
Waar ik dus totaal niet van op de hoogte was.
Maar wat hem niet gestoord heeft om 's nachts de rest van de pasta peppone op te eten...
