Met de Krokusvakantie in het verschiet stonden ons 2 kleppers te wachten.  Op 1 maart kwam Keiberg op bezoek en een week later moesten we naar Betekom.  Dus 2 cruciale wedstrijden voor ons elftal, maar op het moment dat jullie dit lezen, weten jullie al dat we 2x de boot ingingen.

De eerste wedstrijd tegen Keiberg kwamen we aan 9 fitte spelers, gelukkig konden we rekenen op de goodwill van ons ander elftal.  We kregen vier spelers dus hadden we nog wat schuifruimte.  Na een kwartier komen we wat ongelukkig op achterstand, Dixie werkt een voorzet weg, maar in de voeten van een tegenstrever, deze aarzelt niet om de 0 – 1 binnen te trappen.  Daar sta je dan als ploeg met het meeste balbezit en goed combinerend.  Maar we bleven naarstig op zoek gaan naar de gelijkmaker, maar de goalie van Keiberg had een goede dag.  Net voor de rust wordt Botan neergehaald in de 16, strafschop dus.  Bauk zet zich achter de bal en plaatst de keeper op het verkeerde been, spijtig voor ons hobbelt de bal langs de verkeerde kant van de paal.  We gaan rusten met een kleine achterstand.

Hetzelfde spelbeeld in de 2^de helft, een afwachtend en verdedigend Keiberg mikt maar op één ding, de nul houden en af en toe eens counteren.  We krijgen wat kleine kansjes, maar wegens de vele afwezigen zie je dat de automatismen wat zoek zijn.  In de 70^ste minuut kan Keiberg nog eens uitbreken en de 0 – 2 maken.  Wedstrijd gespeeld en de 3 punten mee naar Keiberg.

Nu zaterdag moesten we de korte, maar daarom niet makkelijke verplaatsing maken naar Betekom.  Als het tegen Rillaar is kan Betekom altijd wat meer.  Weer moesten we de ploeg op verschillende plaatsen wijzigen (dus nog steeds zonder Toon, Daan, Maarten W, Suresh en Dixie).  Maarten G. nam het doel voor zijn rekening, en van de U17 mochten we beroep doen op Jari, Botan, Tobias en Jordy.

Na de eerste minuten bleek al snel dat dit een leuke partij ging worden, alleen de scheids besliste daar wat anders over.  Elk duel (trek en duw) werd in het voordeel van Betekom gefloten.  Iets na het kwartier trapt Maarten de bal uit, maar de scheids krijgt het in zijn rekker om handspel te fluiten, de gekregen vrije trap wordt hierop fraai binnengeknald.     Toch blijven we goed spelen en krijgen stilaan de bovenhand in de wedstrijd.  Na een fout op Cédric krijgen we een onrechtstreekse vrije trap iets voorbij de hoekschopvlag, Gregory zet de bal voor maar hij kaatst tegen de muur, de terugekomen bal wordt door Gregory dadelijjk terug voor doel gezwierd en Bauk kopt de bal overhoeks binnen.  Een opsteker die 1 – 1, en de laatste minuten van de eerste helft zijn helemaal voor ons.  Bauk krijgt nog de beste kans maar wordt foutief gestuit door de verdediger, hij zet zich toch door maar besluit nipt voorlangs, dit had een kantelmoment kunnen zijn.  We gaan rusten met een 1 – 1 tussenstand.

Er valt eigenlijk niet veel te zeggen over wat er na de pauze gebeurde, we storten in elkaar als een kaartenhuisje en lieten de bal aan de jongens van Betekom, die waren sneller, steviger, gretiger en technisch een stuk beter.  En meer op zoek naar winst dan de onzen.  Daardoor konden ze er nog 3 in het mandje leggen.

Sommigen snakken naar het einde van het seizoen, sommigen zijn nog steeds gefocust.  Maar aan het aantal spelers die ik wekelijks op training zie, daar kun je geen elftal mee vullen.  Misschien moeten we overschakelen op zaalvoetbal, dat is 5 >< 5, dan hebben we er nog een paar in reserve.

Na deze 0 op 6 wacht Glabbeek op ons, bij winst zijn ze zeker van de titel, maar het is aan ons om daar een stok(je) voor te steken.

Als het aan mij lag, ik zou mijn truitje nog eens met plezier nat maken om scherprechter te spelen in het titeldebat, maar mijn versleten, oude knieën laten dan spijtig genoeg niet meer toe. 

Dus het is aan jullie gasten  !!!!!!

We moesten vroeg uit de veren deze zaterdag, niet dat het een verre verplaatsing was maar het aanvangsuur was nogal aan de vroege kant.  De wedstrijd zelf was om 9u30, dus moesten we om 8u verzamelen bij Toon.  Van onze ploeg alleen waren en 9 spelers beschikbaar.  Toon en Daan liggen nog in de lappenmand, Cédric en Dixie waren er niet wegens familiale verplichtingen.  Suresh verstuikte zijn voet op de woensdagtraining en zal minstens 2 weken met een plaaster rond zijn been moeten rondhuppelen.  Kortom, we blijven niet van pech gespaard dit jaar.

Gelukkig konden we rekenen op de hulp van onze andere U17 ploeg, zij hebben 18 fitte spelers en dus konden er vier met ons meedoen.  Thomas H., Senna en Jonas waren present, Bjarne stuurde zijn kat, maar die mocht uiteindelijk dan toch niet mee op het veld van de (erg jonge, maar goed fluitende) scheidsrechter.  Zo hadden we toch 1 reserve op de bank en kon er hier en daar eens een speler rusten.

We moesten duidelijk wat aanpassen aan het kunstgrasveld in Kessel-lo, een bal die zo snel over het gras beweegt, het lijkt wel een utopie voor onze spelers, meestal blijft die na een paar meter wel liggen of steken in één of andere plas die daar toevallig nog lag van de laatste regenbui.  Maar vandaag enkel groen en vlak als een biljarttafel.  Als het aan mij ligt dan …   (maar het ligt niet aan mij).

De eerste helft waren we baas, we gebruikten alleen veel te veel de lange bal zodoende dat onze spitsen telkens de spurt moesten trekken.  Goei training, daar niets van maar niet efficiënt.  Zeker omdat we al een heel jaar vragen van onze aanvallers in de voet te spelen.  Toch kunnen we een paar goede acties opzetten, Jarne kan er 2 scoren in de eerste helft en ook Vincent kan met een droge en harde knal eentje scoren.  0 – 3 met de rust

Na de pauze de ploeg wat door elkaar gesmeten, proberend wat meer voetballend vermogen op het middenveld te krijgen.  Dat lukte aardig want de ene na de andere goede combinatie konden we noteren in de tweede helft.  Alleen de afwerking bleef wat achterwege.  Halfweg de tweede helft kon Vincent ook zijn tweede van de dag scoren, bijna lukte hij een hattrick (3 doelpunten in één wedstrijd (nvdr)) maar zijn volley, na een mooie voorzet, hobbelde net naast.  Gregory kon zijn puike wedstrijd bekronen met een mooi doelpunt, voorbereid door Vincent.  Met een doelpunt en 2 of 3  assists kan je tevreden naar huis.  Na de 0 – 5 ging de riem er af bij de meeste, en konden de spelers van Kessel-lo nog 2x scoren.  Het is gegund, ze hebben er had voor gewerkt en hebben zich nooit ingegraven tegen ons.

Volgende week komt Keiberg naar Rillaar, We missen nog steeds Suresh, Toon en Daan, maar ook Jim en Maarten W. zijn er niet bij wegens vakantie.  Dus zijn we voorlopig met 9, en moeten we dus weer beroep doen op onze andere U17 ploeg.  We zien wel wat het wordt  !!!!!

TW 3000, ook één van de ploegen die zowel een A ploeg als een B ploeg in dezelfde reeks hebben, is een ploeg met een commutatieve eigenschap, want (a + b) = (b + a).  Daarmee bedoel ik dat er een serieuze mengeling van A en B op het veld stond.  Niet dat het niet toegelaten is, maar sommige spelers spelen dan 4x tegen dezelfde ploeg.

Maar ja, als we al kunnen voetballen zijn we al tevreden zeker.   We moesten noodgedwongen 4 spelers van de U15 van stal halen, om zo tot een 14-koppige selectie te komen.  Daan, Senne, Remi en Dries gaven het beste van zichzelf en toonden zo aan dat ze klaar zijn om volgend jaar de overstap naar de U17 te maken.

Alhoewel er lichte vorst was voorspeld door Frank, viel daar in het Rillaarse weinig van te merken.  De Jule had nochtans zijn best gedaan om het veld te wellen, maar was bij de 3^de ronde vastgereden ergens in het middenveld.  Dat voorspelde weinig goeds, er waren maar een paar stroken goed bespeelbaar.  Het blijft een probleem als je met alle ploegen, van U13 tot en met 1^ste elftal, moet trainen en spelen op 1 terrein.  Het blijft wachten op betere tijden, het blijft wachten op Godot.

We namen vanaf het eerste fluitsignaal de wedstrijd in handen, ondanks de nodige modder probeerden we toch voetballend voor de dag te komen.  Geen sinecure als je vier basisspelers moet vervangen.  Toon (gekwetst), Cédric (geschorst), Maarten W. (op weekend) en Daan (herstellende van klierkoorts) waren er niet bij, en werden zoals reeds hoger vermeld door U15 spelers.

De eerste echte tegenstoot van TW was spijtig genoeg dadelijk raak, een kleine aarzeling van Dixie en de aanvaller kan eerder bij de bal en werkt beheerst af,  0 – 1 tegen de gang van het spel in.  Toch zijn we niet uit ons lood geslagen en blijven mooi combinerend op zoek gaan naar de aansluitingstreffer.  En die komt er ook, in een (modder) geharrewar voor doel, valt de bal voor de voeten van Vincent, deze aarzelt niet en trapt de bal onder de doelman binnen.  Ondertussen hadden langs de lijn een aantal merkwaardige wissels plaatsgevonden.  Spelers die van een andere wedstrijd kwamen maakten zich klaar om na 20 minuten in te vallen.  Ach ja, het gebeurt bij ons ook hoor, Brent kwam eens vliegensvlug van Wolfsdonk af om ons uit de nood te helpen.   Maar toch kwam TW, weer op lange bal, sterk opzetten.  De sterke 7 kon zich doorzetten op links en de voorzet werd mooi binnengetrapt door de bezoekende spits.  1 – 2 achter en TW dat alleen gevaar kon scheppen via de lange bal naar voren.  Toch konden we voor de pauze de bordjes nog in evenwicht brengen, een sterke Jim (op 3 vandaag, wegens afwezigheid Toon) trok mee naar voren en kon met een droge knal (moeilijk op een modderig veld) de score weer in evenwicht brengen.  Een leuke eerste helft werd dus afgesloten met een gelijke score, de tweede helft beloofde veel goeds.

En inderdaad, we waren slechts 2 minuten aan het spelen toen Jim een doorsteekpas door de verdediging stak en zo Vincent alleen voor de doelman bracht (mooie loopactie van Vincent, dat moet ook gezegd worden), Vincent aarzelde niet en trapte de bal enig mooi in de kruising.  Voor de eerste maal deze wedstrijd op voorsprong en we waren van plan om dat niet meer af te geven.  De wedstrijd werd wat grimmiger, de scheids had alles goed onder controle en zwaaide niet nodeloos met gele (of rode) kaarten.  Het was duidelijk dat er een aantal spelers van TW gefrustreerd waren na de 3 – 2 achterstand, en dan laten sommigen onder ons zich ook graag vangen.  Dixie moest nog 2x een bal onder de lat uithalen, maar voor de rest eigenlijk weinig tegengevaar.  We voetbalden de wedstrijd uit en konden zo de 3 punten thuis houden.

Ja, ik weet het, het is eigenlijk veel te lang geleden dat ik nog eens in mijn pen kroop.  Ondertussen zijn we al in 2014 aangekomen en was het van oktober geleden dat ik nog iets op de blog zette.

Dat had wel zo zijn redenen, enerzijds de drukte op de werkvloer, anderzijds mijn eigen mindere motivatie om als column-analist wekelijks een verslagske te schrijven over het reilen en zeilen van onze eigenste U17.

Maar op algemene aanvraag (blijkbar waren er toch wat lezers onder jullie) kruip ik terug achter de laptop om (ik zeg niet wekelijks, maar regelmatig) een bijdrage te doen op onze blog. 

Zaterdag vierden we met heel de ploeg (let op: ik heb het hier niet over de wedstrijd tegen onze andere U17 ploeg, straks misschien) de 50-jarige jubileum van “Gust en Simone”.  Dus na de wedstrijd iedereen snel naar huis om zich op zijn Paasbest naar de Vinea te begeven om tot in de late uurtjes te feesten.  En het was meer dan in orde, het eten was in orde (er was zelfs nog een beetje  !!!!! over) en de sfeer zat er goed in.  De volgende ochtend kregen ze wel slecht nieuws te verwerken, de papa van Simone kreeg na het feest, een hersenbloeding in het rusthuis en werd in ernstige toestand naar het ziekenhuis gebracht.  Een domper na de feestvreugde.

Maar op het feest zag ik wel een groep gasten die eigenlijk aan elkaar hangen, en dat heb je ook nodig op het veld.  Hopelijk kunnen we de groep bij elkaar houden volgend seizoen en hier en daar nog een versterking binnenhalen via de transfermarkt.  Nu we half seizoen zijn (en het niet slecht doen als 1^stejaars) borrelen de eerste verhalen over volgend seizoen weer naar boven.  Die en die schuiven we door, die komt in aanmerking voor dat en nog een andere misschien binnen 2 jaar, …    en dan roep ik STOP - STOP - STOP.

Laat ons nu even serieus blijven: Na wat ik zaterdag zag (en dan heb ik het weer niet over de wedstrijd) ben ik er alleen maar zekerder van geworden om deze groep samen te houden (al dan niet met mij als trainer, dat beslist de club).  Maar we spelen op gewestelijk niveau, dwz dat we spelen voor ons plezier, indien we provinciaal of nationaal (?) zouden spelen dan zou ik volledig achter een doorschuif van spelers staan.  Nu niet, nu is het voor de fun, als ze later de kans krijgen om door te schuiven naar A- of B-ploeg dan moeten ze die kans zeker grijpen, maar niet op 15- of 16-jarige leeftijd.

Over de wedstrijd van zaterdag ga ik niet veel schrijven, het werd 2 – 2, en daarmee is alles gezegd, het is natuurlijk niet leuk om tegen je eigen ploeg te spelen en daar komen dan onnodige confrontaties van.  Bij TW3000 zitten ze met hetzelfde probleem, waarom vermijden ze dat niet bij de KBVB (voetbalbond), te moeilijk waarschijnlijk.

Allee, volgende week spelen we tegen TW3000, is het nu de A-ploeg of de B-ploeg, ik kan er niet meer aan uit

Tot de volgende

Den trainer 

Twee ploegen met 7 op 9, het belooft dus een leuke en spannende wedstrijd te worden.  Enigszins gehandicapt moeten we starten aan de wedstrijd, Dixie zal minstens vier weken langs de kant moeten toekijken na een barst in de schouder.  Voorlopig geen schouderklopjes voor hem, aub, we kunnen hem niet langer missen.

Met Maarten G. (die vandaag in de voetsporen treedt van vader Wim) tussen de palen konden we toch vol goede moed beginnen.  Jarne, Toon, Alexander en Maarten W. vormen de achterste rij, in het midden Cédric, Gregory en Bauk, vooraan met Vincent, Suresh en Jim.  Niel en Daan starten op de bank. 

De eerste minuten drukken we B-L met de rug tegen het eigen doel, we krijgen enkele dotten van kansen (zoals dat heet), maar het vizier staat nog niet in de goede richting (ik zeg hier duidelijk: “nog niet”).  Maar B-L is een eerste keer gevaarlijk op een lange bal, mooi gedropt achter de verdediging, maar de snelle spits komt niet voorbij onze goed meevoetballende doelman.  Nadien laten we weer een kans of drie liggen en daarna krijgen we het spreekwoordelijke deksel op onze neus.  Daan, ingekomen voor Maarten W., verliest een sprintduel en de spits is deze keer wel sneller dan onze doelman, hij speelt de bal netjes naast Maarten en de 0 – 1 rolt langzaam maar zeker op het bord.

Niet of nauwelijks aangeslagen blijven we naarstig op zoek naar de gelijkmaker, en die komt er ook.  Jim kan op rechts zijn rechtstreekse tegenstander afschudden, hij past naar de goed gevolgde Gregory, die in 1 tijd op doel trapt, de doelman redt zijn poging maar Suresh kan scoren in de rebound.  De bordjes hangen gelijk, kunnen we voor de pauze nog op voorsprong komen?   We proberen het althans maar de bezoekende doelman laat zich voorlopig nog geen 2^de maal verschansen.

Na de pauze krijgen we hetzelfde spelbeeld, wij in de aanval maar de tegenaanval komt er zelfs niet meer uit.  Maarten G. kan zijn keeperstalenten niet echt laten zien vandaag, het zal voor een andere keer zijn.  Na een kwartier in de tweede helft kan Bauk op aangeven van Suresh de 2 – 1 binnentrappen (al hing er een klein reukje van buitenspel aan vast).  Dit was de voorbode van een dolle 10 minuten.  Even later kan Vincent de 3 – 1 maken, trapt Jarne nog met buitenkant rechts op de dwarsligger, laat Jim nog een reuzenkans liggen en trapt Gregory met een schuiver de 4 – 1 binnen.  Dus na 61 minuten is de wedstrijd gespeeld. 

In de 80^ste minuut krijgt Bauk de bal aangespeeld door Vincent, hij trapt de bal rechtstreeks in de verste bovenhoek en legt zo de eindstand op het bord.  Dixie (langs de lijn als T2 (trainer 2)) maakt me er op attent dat ik op het wedstrijdblad “mooi” moet bijschrijven.  Dat is dus bij deze in orde.

Het was vroeg dag deze zaterdag, de wedstrijd in TW3000 stond al om 9u30 op het programma.  Hun nieuwe locatie zag er proper  uit, beetje jaloers op de kleedkamers en cafetaria, maar ach, we roeien met de riemen die we hebben.  Langs deze weg moet ik toch ook de vele vrijwilligers van FC Rillaar bedanken voor het geleverde werk tijdens de “voetballoze” periode in de zomer.  Onze B-kantine ziet er weer een stuk fraaier uit en ook het veld moet niet onderdoen voor vele anderen.

We moeten inderdaad roeien met de riemen die we hebben, na de midweek oefenmatch tegen onze U21 met een selectie van U17 spelers, kwamen we wat gehandicapt tevoorschijn in TW3000.   Gregory moest afhaken wegens te hoge koorts, Dixie met een barst in de opperarm en Toon uit voorzorg aan de kant gehouden met blijvende liesproblemen.  Daar zit je dan met je kern van 14 spelers, gelukkig konden we beroep doen op Brent om in het doel te staan, maar voor de rest hadden we dus maar 1 reserve.

Vandaag was het dus puzzelen aan de opstelling en we starten met achteraan: Jarne, Daan, Alexander en Maarten W.  Op het middenveld Cédric, Jim en Bauk, vooraan met Vincent, Suresh en Maarten G.  Niel start op de bank omdat hij nog kampt met een conditionele achterstand.

Tijdens de eerste helft hadden we meer balbezit dan de tegenstander maar echte open doelkansen kregen we niet.  TW 3000 zakte steeds met 8 spelers achter de bal en teerde op hun 2 snelle spitsen bij de tegenaanval.  Onze verdedigers wisten met die snelheid toch wel raad, hier plukken we de vruchten van onze “oersaaie” looptrainingen.  Met een logische 0 – 0 trokken we naar de kleedkamers, om er gemotiveerd uit te komen om er het beste van te maken tijdens de 2^de helft.  Maar we kregen hetzelfde spelbeeld, niet dat het een slechte wedstrijd was voor de supporters, maar tegen een al te verdedigend ingesteld TW was er weinig doorkomen aan.  Tot in de 70^ste minuut Suresh een mooie doorsteekpas geeft op Jim en die lobt heerlijk de uitkomende doelman.  Drie minuten later hangen de bordjes weer in evenwicht na een geharrewar voor het Rillaarse doel, de laatste die er zijn voet tegenzet in spijtig genoeg eentje van TW en die tikt de bal netjes binnen.  We krijgen in de laatste 5 minuten nog 2 goede kansen, maar de goalie van TW wil niet van een tweede treffer weten en dus eindigt de wedstrijd op een billijk gelijkspel.

Misschien had er meer ingezeten, of misschien ook minder.  Het is zo dat je niet elke wedstrijd die je zou moeten winnen ook daadwerkelijk wint.  Maar ik heb vandaag een aantal mooie combinaties gezien, als we nu nog stoppen met steeds commentaar te geven op onze medespeler dan kunnen we ver komen.  Een goede raad: “kijk eerst naar jezelf vooraleer een ander te beoordelen”

Vandaag stond de clash tussen u17 van Rillaar (samenwerking met VC Langdorp) en de onzen op het programma.  Niet dat ik er echt wakker van gelegen heb maar een wedstrijd spelen tegen spelers waar je wekelijks mee samen traint is toch iets speciaal.

De motivatie was er, alleen Daan haakte vrijdagavond af wegens te moe (???), hij liet hier wel zijn medespelers in de steek, en bij een ploegsport kan dat niet.

We begonnen net als vorige week goed aan de wedstrijd, we hielden de tegenstander goed op de eigen helft, Dixie keek er naar en zag dat het goed was.  Op de rechterflank was Maarten G. in goeden doen, hij liet meermaals zijn rechtstreekse tegenstander ter plaatse, alleen de laatste voorzet kwam er nog niet goed uit.  Hier is dus nog werk aan de winkel.  Na een kwartier stonden we met 2 – 0 aan de winst en als even later de dwarsligger niet in de weg stond was de wedstrijd eigenlijk al bijna gespeeld.

De eerste viel na 9 minuten, een heerlijke tik-tak actie via het centrum werd via Gregory tot bij Suresh gebracht, deze laatste legde de bal sipel voorbij de uitkomende Brent.  Een paar minuten later legt Suresh de bal panklaar voor Gregory, deze legt hem even goed voor links en met een droge schuiver in de hoek verschalkt hij een tweede maal de bezoekende goalie.  In de 22^ste minuut verstuurt Maarten G. een heerlijke (wel een goeie dus) voorzet naar de 2^de paal, Bauk kopt de bal krachtig richting doel, maar hij zeilt net over.  Even later schakelt Bauk zijn rechtstreekse tegenstander uit en knalt de bal met links op de dwarsligger. 

Tot zover een mooi eerste halfuur, waarin we de tegenstander geen tot weinig ruimte geven om zelf te voetballen.  Wanneer Tobias even later zijn gekende trukendoos bovenhaalt, laat Jarne zich naaien (zoals dat heet in voetbaltaal) en gaat hij even door het (voor hem welbekende) lint.  Ik roep Maarten G. terug van de bank om hem te vervangen.  Op dat moment is er in de 16 een duel tussen Tobias en Jarne, Jarne raakt Tobias licht aan en deze gaat maar al te graag neer.  Bal op de stip en geen kans voor Dixie.  2 – 1 net voor de rust, een opdoffer.

De tweede helft is veel minder, de duels worden bitsiger en feller, er is nog weinig sprake van goed voetbal.  Af en toe kunnen we nog een paar kansen versieren, maar Brent staat tot 2x een derde treffer in de weg.  We zijn aan elkaar gewaagd maar scoren wordt er niet meer gedaan.  Met de 2 – 1 winst kunnen we tevreden zijn, maar als we volwassener blijven spelen moet de klus geklaard worden in de eerste helft.

Maandag kunnen we er nog eens over nakaarten en nog eens stevig doortrainen, want er zijn een aantal spelers waarvan ik vind dat ze op training niet voor 100 % hun best doen, en dat zie ik op zaterdag tijdens de wedstrijd.  Het is aan die spelers om zich te herpakken.

De kogel is door de kerk, de kop is eraf, goed begonnen is half gewonnen : een aantal spreekwoorden om een nieuw seizoen mee te beginnen.  Vandaag 7 september om 15u stipt werd voor ons, ergens in het verre Rummen, de wedstrijd op gang gefloten van een hopelijk leuk en aantrekkelijk seizoen met alles wat de doorgewinterde supporter er van verwacht.

Omdat de GPS (tegenwoordig niet meer weg te denken uit onze auto’s) aangaf dat we een 35 minuten moesten rijden, bliezen we al verzamelen bij Toon om 13u15.  Iedereen was er stipt op tijd zodat we zonder zorgen richting Rummen-Geetbets konden vertrekken.  Tien minuten voor 14u reden we de parking op, een groot, mooi grasveld lag op ons te wachten.  We werden (zoals meestal) vriendelijk onthaald en iets voorbij de klok van 14u kwamen de eerste jongens het veld op om wat rustig te tikken met de bal.  Doordat Maarten Wens familiale verplichtingen had waren we nog met 13.  Niel (nog maar pas terug aan het trainen) en Daan (2 weken out met pijn aan de teen) begonnen op de bank.

Achteraan met vier op een lijn: Jarne, Toon, Jim en Alexander, in het midden Cédric, Vincent en Gregory (hersteld van zijn liesblessure, maar nog geen enkele match gespeeld dit seizoen), vooraan met Maarten G., Bauk en Suresh.

We zaten dadelijk goed in de match en eisten de bal op.  We konden een paar goede acties opzetten, meestal langs onze flanken.  De backs van Rummen zagen alle kleuren tijdens het begin van de wedstrijd, maar ze zagen vooral veel groen passeren.  Zowel Vincent als Maarten G. zwierden enkel ballen voor doel.  De eerste kans was voor Cédric, hij nam een voorzet van Vincent in één tijd op de slof, de bal zoefde rakelings naast de (verkeerde kant van de) kruising.  Even later kan Bauk een voorzet van Maarten G. net niet goed genoeg richting doel koppen.  We bevinden zich meestal op de helft van onze tegenstander maar bij een counter komt de bal via een carambole bij de 6 van Rummen, hij besluit maar net over.

Gregory neemt samen met Vincent en Cédric het midden goed in handen, soms spelen ze nog teveel op één lijn en is hun driehoek zoek, maar het liep al meer dan behoorlijk.  Gregory gooit in de 29^ste minuut de bal terug in de 16, Suresh staat nu wel op de juiste plaats en kan de eerste van het seizoen binnenkoppen.  Even lijkt het erop dat we voor de rust nog kunnen scoren, maar de doelman wil hier niet aan mee werken.

In de tweede helft komt Rummen agressiever en beter uit de kleedkamer, we hebben wat moeite met het hogere tempo en vervallen weer in onze slechte gewoontes, nl de bal naar voren keilen en hopen dat de aanvallers hem even kunnen bijhouden, maar meestal zijn het de verdedigers van Rummen die de bal kunnen onderscheppen.  Na een kwartier geeft Gregory aan dat zijn beste pijlen verschoten zijn, om geen verdere risico’s te nemen vervang ik hem.  We schuiven wat, Bauk op 10, en Jim op 11.  Langzaam maar zeker nemen we het spel terug in handen, we hebben het eerste kwartier van de tweede helft goed overleefd en beginnen zelfs terug aan opbouwen te denken.  Toon durft (met Daan achteraan naast hem) nu wel doorschuiven en voor gevaar zorgen.  Als in de 64^ste minuut Vincent nog maar eens bal in de 16 gooit, maait de centrale verdediger de bal met de hand voor het hoofd van Bauk weg.  De bal belandt op de stip, even probeert Jim Bauk nog te overtuigen om hem niet te nemen, maar Bauk zet zich achter de bal en trapt de bal halfhoog binnen (welke kant ga ik nu niet schrijven, want de vijand (lees als volgende tegenstander, en dat is toch wel niet de andere ploeg U17 van Rillaar zeker)leest mee).  0 – 2 op het bord en wedstrijd gespeeld. Beide ploegen krijgen nog een kans(je) maar de einduitslag stond al op het bord.  Onze eerste officiële wedstrijd als U17 kunnen we afsluiten met een overwinning, en dat smaakt naar meer …

Tweede titel voor SK LEEUW (U15)

Nadat SK Leeuw (U15) al kampioen werd in de regionale reeksen is het vorige zaterdag ook provinciaal kampioen geworden in de Jeugdcup van het Nieuwsblad.  In een spannende finale versloeg de ploeg van Tom Destrycker Rillaar Sport met 1-0.

3 mei 2009

FINALEDAG te KFC Diest

HALVE FINALE

FC Rillaar Sport – KHO Huizingen: 1 – 1  (pen: 3 – 2)

Een grote dag voor onze U11, vandaag wordt de finaleronde gespeeld van de jeugdcup die tot dusver zeer positief is verlopen voor ons.  Uit de vorige verslagen blijkt dat we steeds aan het langste eind trokken en dus vol vertrouwen konden afzakken naar Diest.  Aangezien Bart en ik vol zenuwen een plaatske kregen in een kerk die voor éénmaal helemaal tot de nok was gevuld, was ik niet aanwezig voor deze wedstrijd.  Regelmatig SMS verkeer hield ons op de hoogte van de gebeurtenissen in Diest, spannend was het zeker, maar veel kan ik er niet over vertellen.  De beide ploegen bleken aan elkaar gewaagd en als je de site van Huizingen mag geloven hadden we die finaleplaats weer gestolen, maar ja, verlies toegeven blijft moeilijk voor sommige tegenstanders.

In de 1/2e finale tegen Rillaar was onze U11 de betere ploeg maar bleef op 1-1 steken en zoals zo vaak in voetbal verliest de sterkste de penalty-loterij. Grote ontgoocheling uiteraard bij de gasten en de trainers en de supporters. (zover het korte verslag van den trainer van Huizingen, hij was er waarschijnlijk ook niet bij wegens andere verplichtingen)

FINALE

FC Rillaar Sport – K. Wolvertem SC: 0 – 7

Daar stonden we dan, even de feestkledij uitgedaan en een sportievere outfit aangetrokken.  Toen ik in Diest aankwam, kwamen de gasten me al tegemoet.  Ze straalden omdat ze de halve finale tot een goed einde hadden gebracht en mochten aantreden in de finale tegen het sterke Wolvertem.  De finale werd op gang gefloten en vanaf de eerste minuut was al duidelijk dat het spelniveau hoger was dan dat wij gewoon zijn, de eerste 10 minuten konden we goed stand houden maar tegen dit Wolvertem was het moeilijk, zo niet zeer moeilijk voetballen, op elke positie een speler die goed uit de voeten kan en prima positiewissels vooraan, alles klopte gewoon in dat ploegske.  En de onzen waren zwaar onder de indruk, hun adem werd afgesneden toen het na 15’ 0 – 2 werd, de bibber sloeg hen in de benen, en die van Wolvertem kregen ons helemaal klein.  Ook in de tweede helft kregen we moeilijk wat lijn in ons spel, we probeerden toch nog wat te combineren, maar door het snelle stoorwerk van de tegenpartij lukte dat niet zo aardig.  Wolvertem dus de dikverdiende winnaar van dit tornooi, maar wij als FC Rillaar Sport een verdienstelijke 2^de plaats, en laat de andere dan maar zeuren over dit en over dat, we hebben die 2^de plaats en de anderen dus lekker niet.

Na de wedstrijd zaten de jongens toch wat in zak en as, maar wat (kinder)champagne kan wonderen doen.  Het zal allemaal nog wat in de kleren blijven zitten en dat is niet meer dan logisch, maar anderzijds was deze finale een prima leerschool naar de volgende jaren toe, we moeten ons blijven inzetten en blijven verder werken op training, we moeten voetballend sterker uit de hoek komen, maar dat zijn werkpunten voor volgend seizoen.  Dit seizoen loopt op zijn einde, misschien nog die twee tornooitjes die er voor de meeste misschien teveel aan zullen zijn na de reeks zware wedstrijden in de jeugdcup, maar hopelijk kunnen we in schoonheid eindigen met een goede prestatie op ons eigen tornooi.

26-04-13 (van de site van SNA Keiberg, U15)

Voorbeschouwing : Competitie - Speeldag 30 : FC Rillaar Sport - SNA KEIBERG

Maandag 22 april 2013, terugwedstrijd van de halve finale tegen het sterke KVC Haacht.  Zoals ze zeggen staan we al met één been in de finale, maar als trainer moet je altijd op je hoede zijn.  We wonnen weliswaar de heenwedstrijd (met de gekende 1 – 3) maar Haacht is en blijft een sterke en goed voetballende tegenstander.  Met de afwezigheid van Vincent (in Duitsland met de school) op links werd er druk gespeculeerd langs de zijlijn hoe dit zou opgelost worden. 

De oplossing werd al een beetje gevonden in de zaterdagwedstrijd tegen Molenbeek en die bracht ik dan ook op de mat.  Nu ja, van mat was er niet veel sprake, het veld was gesleurd maar was toch vrij hard.  Om half zeven was het dan zo ver, Haacht in een zeer aanvallende opstelling (had niet anders verwacht), wij iets meer afwachtend (hadden zij waarschijnlijk ook verwacht).

Haacht verraste in de opstelling om de snelle 9 uit het middenveld weg te halen en op de flanken te posteren, Cédric zag in de eerste helft vooral de rug van zijn tegenstander, maar herpakte zich wonderbaarlijk na de rust en schreef zelfs een (voor)assist op zijn naam.  Toch was het eerste kleine kansje voor ons, door de aanvallende opstelling van de bezoekers werden we gedwongen om op de counter te spelen, en dat deden we dan ook.  Suresh krijgt na 3 minuten de bal toegespeeld uit het middenveld en spurt sneller als zijn directe tegenstander, maar hij besluit iets te zwak naast de doelman, de verdediger kan de bal nog ontzetten.  Daarna komen de jongens van Haacht steeds beter in de wedstrijd, ja, we lopen een beetje achter de feiten aan, maar echte openingen worden niet gevonden.  Centraal postte ik een mannetje meer omdat Haacht vooral via het centrum de kansen probeert te creëren.  Onze sterke centrale as staat onder druk, maar kraakt niet.  Op de momenten dat we in balbezit zijn, spelen we iets te snel naar voor.  Zodoende krijgen we geen tijd om wat te recupereren na de zware inspanningen.

Haacht krijgt wat kansjes maar ook Dixie is vandaag weer present en laat zich positief opmerken, hij pakt wat afstandsschoten en probeert hier en daar al wat tijd te rekken (is dat niet wat vroeg???).  De positie 7 en 11 wisselen voortdurend van positie, maar zowel Cédric als Alexander laten zich niet van de wijs brengen.  In het middenveld lopen Jim, Gregory en Jarne zich de longen uit het lijf om zo de aanvallers Maarten G., Suresh en Bauk in stelling te brengen.

Na 20 minuten krijgen we een reeks van 3 hoekschoppen, en zoals dikwijls is 3x scheepsrecht.  Jim zet de hoekschop perfect voor, een kopduel wordt half gewonnen door de verdediger, de afvallende bal wordt door Suresh op de borst gecontroleerd en subtiel naast de doelman gedeponeerd.  1 – 0, ja, ik weet het, tegen de gang van het spel in.

Voor de jongens van Haacht het sein om het gaspedaal  nog wat dieper in te drukken, de druk op de verdediging wordt enorm en we komen enkele malen meer dan goed weg.  Maar toch kan Haacht tegenscoren in de 29^ste minuut, een meer dan mooi doelpunt, niks op aan te merken, knappe actie en fraai afgewerkt.

De meer dan welgekomen rust wordt gebruikt als stiltemoment.  De jongens begonnen op het einde van de eerste helft een beetje op elkaar te sakkeren en te duvelen en dat komt de sfeer niet ten goede.  Iedereen stil tijdens de rust en de trainer zegt ook niets, hij schrijft op het bord een grote, dikke “1” en daarachter schrijft hij in het klein “ploeg”.  Voila, meer moet dat niet zijn, de boodschap werd begrepen.

Met 4 à 5 aanvallers kwam Haacht aan de aftrap van de tweede helft en in de eerste minuten kregen ze 2 zeer goede kansen, maar hun vizier stond niet op scherp.  Gelukkig voor ons want al stond het 1 – 1, ze roken bloed en stormde richting ons doel.  Gelukkig konden we deze zware druk doorkomen zonder schade (lees als tegendoelpunt).  Na een kwartier in de tweede helft neemt de druk wat af en kunnen we nog eens naar voren trekken, Suresh wordt weer mooi vrijgespeeld en zo een mogelijkheid moet je hem geen twee keer geven.  Hij neemt de bal aan, omspeelt de doelman en legt de 2 – 1 binnen.  Ja, ik weet het, weer tegen de gang van het spel in. 

Voor de eerste maal zie ik bij de tegenstander wat kopjes naar beneden gaan.  Even kunnen we de bal wat in eigen rangen houden, even wordt de bal ook bij Haacht zomaar eens weggetrapt en als dan op zo’n moment de bal richting trainer komt, dan kan hij het niet laten om het publiek wat te vermaken met een (perfecte) borstcontrole, hilariteit rond het veld, er mag al eens gelachen worden bij een 2 – 1 voorsprong.  Even later verging het lachen de trainer van de plaatselijke club.  Eerst bij de knullige tegengoal, een klein foutje van een sterk spelende Toon, het is hem bij deze vergeven.  En daarna als hij getackeld wordt door de beresterke nr. 4 van Haacht.  Al had onze sterke nummer 9 daar ook wel iets mee te maken.  2 – 2 dus met nog 12 minuten op de klok, die van Haacht geloven er weer in en trekken weer vol goede moed naar voren, weer komt er meer ruimte voor onze aanvallers en ja hoor, je mag ze die ruimte niet geven of ze zijn om het met de woorden van de Haachtse trainer te zeggen: “Dodelijk efficient”.  Bij het doorstoren (ja, in de 60^ste minuut, fysiek lijken we wel in orde precies) kan Bauk de bal ontfutselen van de centrale verdediger, ook hij omspeelt de doelman en kan de 3 – 2 op het bord brengen.  Hij trekt zijn shirt uit en stormt richting supporters voor een reeks “High Fives”. 

De wedstrijd is gespeeld, we hebben gevochten als leeuwen om in de finale te geraken.  4 jaar geleden konden we die finale ook al eens bereiken maar toen werden we geklopt door het sterke Wolvertem. 

Tegen SK Leeuw krijgen we op 4 mei een nieuwe kans, we kunnen zoals eerder reeds gezegd, niet meer doen dan ons stinkende best.

Na lang wikken en wegen werden er dan toch 2 data gevonden voor de wedstrijden tegen KVC Haacht.  Vandaag stond de eerste op het programma.  Stipt om half zeven reden we de parking op aan de Beverdijk te Haacht, 2 jaar geleden (toen we onder Everbeur Sport in U13C speelden) konden we de toenmalige kampioen kloppen in eigen huis.  Maar uit de scouting wist ik dat ze toch wel serieuze versterking hadden gehaald.  Stevige ploeg en goed voetballend, we zouden onze beste (voetbal)schoentje moeten voorzetten.

Het tempo tijdens het eerste kwartier was zinderend, de longen gingen langs beide kanten tot het uiterste open.  We konden toch wat druk zetten en KVC Haacht was duidelijk verrast van zoveel (gewestelijke) tegenstand.  Al bij al bleef de eerste helft vrij gesloten, een slecht gericht schot, een goede parade van de thuisdoelman en nog wat halve kansen.  Onze verdediging stond paraat maar toch moest ik Daan vervangen die wat last had van de spieren in zijn kuit, of was het van de bal in het gezicht, die hij enkele minuten voordien te verwerken kreeg.  Dixie kon zich vandaag eens uitleven (had meer werk dan anders) en kon zijn trainer overtuigen dat hij een betrouwbaar sluitstuk is,  0 – 0 was dan ook een logische ruststand.

Na de pauze werd snel duidelijk dat de jongens van Haacht het tempo niet gingen laten zakken, Dixie haalt een goed geplaatste vrije trap uit de hoek en komt goed tussenbeide als een speler van Haacht alleen op hem dreigt af te gaan.  Door een tactische aanpassing (denk ik toch) krijgen we op de flanken meer ruimte, het is vooral Vincent op links die daar dankbaar gebruik van maakt.  Cédric op rechts moet na een trap op de voet, begin tweede helft het veld verlaten, maar zowel Dries als Wesley doen hun uiterste best, maar hebben het niet makkelijk op rechts.  Als in de 50^ste minuut Suresh zich toch eens kan vrijmaken van zijn dubbele verdediging, kan hij met een kruispas Vincent op links wegsturen (ja, hij stond buitenspel), Vincent wint het duel met zijn rechtstreekse tegenstander en zet ook de doelman op het verkeerde been,  0-1 met nog twintig minuten te spelen.

Haacht duwt het gaspedaal nog wat verder in, en enkele minuten later kan hun spits enig mooi binnenkoppen na een prachtig geschilderde vrije trap.  Haacht blijft op zoek gaan naar de winninggoal, de onzen komen onder druk te staan.  We komen in minuut 58 goed weg als een bal van hun tergend traag tegen de paal hobbelt en de doellijn streelt, maar Jarne is er als de kippen bij om het gevaar (lees als bal) weg te werken.  De duels worden een pak bitsiger, Maarten G. loopt tegen geel aan wegens te hard doorgaan.  Maar als Gregory in de 61^ste minuut één van zijn millimeterpassen verstuurd naar Jim, kan Jim de bal keihard voor doel brengen.  Een kolfje naar de hand van Suresh die de bal feilloos binnentrapt.  Nog 8 minuten en Haacht wil zeker en vast een gelijkspel halen.  Maar na de aftrap verliezen ze vrij snel de bal in het middenveld, we kunnen snel omschakelen en wederom langs links via Vincent de bal voor doel brengen, de verdediger van Haacht is nu sneller op de bal als Suresh, maar werkt de bal met een capriool in eigen doel.  Hoeveel pech kan je als thuisploeg hebben en ja zoals de titel van dit stuk: “Dama Fortuna" was met ons vandaag, maar dat kan maandag (terugmatch) helemaal anders zijn.  Het belooft een thriller van formaat te worden, allen daarheen zou ik zeggen.