Zondag, vroeg op! We willen tijdig vertrekken, ontbijt, afrekenen en JP om de fietsen in de garage, Leentje ondertussen waken over de fiets- en stuurtassen op het trottoir aan het hotel Gaudi.
Eerste 10 km was gezapig klimmen. Daarna een goeie 12 km flink klimmen, tussen 5 a 7%, maar ook wel een genadig stukje tussendoor tot 1540m hoogte geklommen. Voor Pierewiet ging de pols- en hartslag en het pedaleren ook wel wat mee de hoogte in, maar niet versagen, blijven ademen.
Ikke, Leentje had het iets makkelijker, de kleinen op het stoeltje stak een beetje aan mijn achterste, merci el batterie!
Onze Nederlandse Limburgers kwiamen we ook tegen in Foncebadon.
Meteen fotootje genomen aan nicht BE haar gedroomde taberna GAHA.
Terug de hoogte in naar Cruz de Ferro om ook ons steentje op de hoop te leggen. Ongelooflijk wat men er achterlaat: foto's, brieven, sleuteltjes, allerlei persoonlijke mini-spulletjes. Natuurlijk ook een selfie aan het kruis genomen.
Op de grond staat geschreven: let here your sins!🤔 🙄.?.
Er steken ons 4 bussen voorbij met een lading semi-pelgrims of zoiets.
De bussen komen ons na een 1/4 uur al tegen op hun terugtocht. Vreemd!
Maar boven zien we een ganse stoet ,wel 200 jongeren zingend en gepakt en gezakt ,uitgelaten op weg naar de voetgangerspaden.
Plots schoot het kinderliedje door mijn hoofd :
🎼Opzij, 🎼opzij, 🎼opzij, 🎼
De poppenstoet gaat hier voorbij.
Een zwarte piet die gaat van voor, nog zwarter dan een oude Moor.
Een indiaan, een Mexicaan, Roodkapje en Pinokkio.
Een edelvrouw ,een nobele heer en Mickey Mousse en Teddy- bear.. Zo leek het wel!
Ja,is dat nu natural high 😳 of toch de hoogtemeters ⛰ 🏔 ⛰die werken ?
Opnieuw stijgen tot Manjarin, Ponferrada, een korte klim van 12%. ( 1450 m hoog)tot el circulo Templario, een mytisch barakje, albergue van pioniers, met vele invloeden, zowel spiritueel, katholiek, mantras en natuurlijk allerlei spulletjes te koop. Tevens de gegeerde stempel te verkrijgen voor in het credentialboekje.
Door de Iragopas op 1510m H, begint dan de 8km, gevaarlijke en zeer steile afdaling.
Opperste concentratie in de S bochten. Het Circuit van Zolder op 2 wielen😓 🚴🏽 ⛰🚴🏽😓. Pierewiet laat hem iets meer gaan, maar toch voortdurend remmen, opletten op de putten in het wegdek, knietjes in de goede richting in de haarspeldbochten, en liefst geen autotegenliggers die hun bocht te wijd nemen.
Ikzelf durf haast niet kijken naar de ravijnen en diepten naast ons. Maar een schitterend, ongelooflijk zicht op de bergpieken en de valleien is een beloning.
We dalen tot aan de rivierbedding in Molinaseca met uitnodigende terrasjes om iets te eten en fris te drinken.
Ook hier weer groepen jongeren, languit nu in het gras of spelend in de rivier op de middag. Wij, we zijn er nog niet, dus weer op ons paard met verse kracht.
Terug klimmend, maar nu in een ander landschap: gele brem, erica, heide en sparretjes in de bermen.
Gevaardriehoeken op de weg: Opletten voor overstekend wild! Wel, geen beer of ree te zien, wel pelgrims die er eerder zeer tam dan echt wild uitzien, haha '.
Ik moet mijn batterie in 't oog houden, want JP belooft nog een klimmetje voor de aankomst. (een slaapmutsje?)
Hij loodst me over twee bruggen, een spoorweg en wegwijzers waar alleen Madrid opstaat. Door een immens industriepark, dat is ook een park, maar beetje anders, gelukkig met goede wegen en geen camions, het is zondag en rustdag(voor sommigen toch ..)
Ik hou mijn hart vast: zitten we nog goed? Doch de ervaren gids-en de gps weten de weg, we naderen ons doel, nu nog een beetje klimmen voor de sport tot ons hotel.
Inchecken, uitpakken, douchen en weer in de bewoonde wereld.
Opdracht geslaagd vandaag, we zijn terecht content van onszelf 😎 😏🏁.
Deze morgen niet echt in form om snel klaar te geraken met inpakken na ons ontbijt.
Gisteravond van een echt leuke en relaxe avond genoten.
De verwachtingen werden ingelost van ambiance en sfeer alom in de stad.
We hebben ons weer laten vangen aan iets teveel eten zo laat op de avond.
We hadden al een tapa en cerveso binnen, of hier net omgekeerd, om de eerste honger te stillen, kwestie van geen etens-aanval te hebben, later op de avond.
Toch weer een voorgerecht genomen die al kon doorgaan voor een hoofdgerecht. We speelden het goed binnen. De wijn was voortreffelijk en een royaal bord volgde als hoofdschotel, jammer, zo lekker en kwaliteitsvol, foei! niet helemaal opgegeten maar ons buikje zat vol. Pierewietje wou toch nog een koffie en postre, en Leentje deed ook mee. 'T was nog vacantie...
Daarna een prachtige demonstratieshow gezien van een plaatselijke dansschool met de nodige nnnfans. Salsa ,Latino,👠👠Flamenco,💃🏻buikdans, etc. volgden mekaar in snel tempo op. JP had willen meedoen vanop zijn zitplaatsje, maar was al vree content om te kunnen kijken 🤓naar al dat schoon gerief op het podium.
NB : er deden ook schone venten en dansers mee.😌.
We zakten af langs een hippe straat, calle Servantes, overal pret en plezier, geen baldadigheden of agressie, een echt ontspannen menigte en heel weinig policia local te zien (en waarschijnlijk ook geen terreurdreiging).
Voor middernacht ons bedje in, morgen moeten we hier weg.😡😩
Na het uitchecken weer in een andere sfeer, voetjes op de grond en liefst op de pedalen.
Een goeie 10 km verder, weg uit de verleidelijke, aardse wereld, kwamen we weer in de Caminosfeer. Een enkele fietspelgrim onderweg, maar terug een ganse horde voetgangers langs de parrarelle baan. De Hola's + Buen Camino's klonken heen en terug. Vriendelijke mensen..
We reden weer door de graanschuur van Spanje, onderweg een moderne schaapherder met zijn kudde, 2 honden en goed aan het telefoneren met de GSM. Moet kunnen anno 2016!
Beetje verder op de hoogte: knallen ! Knallen ...
Een gezelschap was aan het kleiduifschieten.
Al 45 km op de teller en haast geen batterij verbruikt, dank zij het mooie parcours. Dat was goed om er weer in te komen, gelukkig ook maar 18/20 graden.
Ons broodje en fruit gegeten op een bankje in een parkje en op weg om de laatste kilometers af te malen.
Pierewiet was zodanig bezig met het adres van ons hotel, dat hij niet zag dat hij bijna op een oprit van de autostrade reed. Gelukkig zijn we met 2, ons peird en kerre keren en terug naar de eerste afslag, via San Justin naar ons einddoel.
Astorga ligt op een hoogte en is bijzonder mooi met zijn gebouwen,kerken en het Gaudi palacio. Het was wel kreunen met de fiets aan de hand om die serieuze hoogte te overwinnen, maar Hm hm hm, ons mooi hotel ligt net in het centrum, mooi zicht vanop ons balcon. We waanden ons even de koning en koningin van de dag.
Nu nog rondkuieren en ver- herkennen van de omgeving , we sliepen hier ook in 2012.
Astorga is ook Nichtje BÉ haar lievelingsoord op haar voorbije camino, we proberen ook haar terrasje op te zoeken en er enen te klinken 🍻
Goed gedaan zeggen we tegen onszelf ,maar morgen zal het anders puffen worden. Stevige korte klimmetjes en 20 km verder tot het reeds gereserveerd hotelletje. Geen pardon of excuus, nog even op de tanden bijten met die venijnige "kuitenbijters"🚴🏽 🚴🏽
Toen we gisteren de stad binnenreden was het of we in Lyon/France arriveerden. De rio Bernesga was op het eerste zicht een copie van de Rhône, afgeboord met brede fiets-en wandelpaden, sportaccomodatie, speeltuigen en banken onder de bomen. Tevens de brug met leeuwenkoppen, de fonteinen en vele bruggetjes.
Er heerste een uitgelaten sfeer met kramen en tenten,veel volk op de been.
Fiesta in de stad! De belangrijkste week van het jaar, het feest van San Juan 😇y San Pedro 😇.De naamgenoten van mijn querido ,guapo marido Juan-Pedro.
We besloten een dag verlof te nemen en een nachtje bij te boeken.(de echte coureurs krijgen dat ook in de ronde)
De kamerprijs was meteen 30 euro/dag gestegen, ook via booking.com wegens de jaarlijkse drukte.
Het kan ons niet schelen, we gaan een avond en een dag citytrippen in Leon.
Druk -drukker- drukst in de hoofdstraten en ambiance alom op de vele pleinen en pleintjes. Muzikanten, optochten, dans en vermaak!
Niet te geloven,maar in de massa liepen we ook de Amsterdamse prof "DIO" tegen het lijf. Hij moest zich nog beraden waar hij ging eten, ging zichzelf wijsmaken dat hij nog geen honger had, alhoewel hij zeer veel zin in eten -en wel honger had. Zijn Calvinistisch trekje opperde hij..Ook dat ze hier in Spanje zó laat tafelen ...het zij zo DIO! Dat gaat hier zo, dat is de Zuiderse mentaliteit.
Om 23.30 vuurwerk op het water.
De bruggen stonden vol toeschouwers,eveneens langs de boorden van het water. Oh's en ah's en applaus,zoals bij ons in de Gentse Feesten.
Goed geslapen en na een lekker ontbijt om 10 u te voet de stad in.
Geen levende ziel te bespeuren, we denken dat velen nog aan het bekomen waren van een wilde nacht. Anderzijds wel veel Spaanse Ivago-mannen aan het werk om de restanten en het vuil op te ruimen in straten en parken.
Gewandeld tot de Paradores San Marco en dan om 11 u in het Musac, Museo de Art Contemporáneo om een mooie tentoonstelling te bezoeken.
Nog een eglisia bezocht waar er nog gebiecht werd, zowaar aanschuiven!
Naar het officio del tourismo en deskundige uitleg voor de activiteiten van de dag. Om 12u 30 nog niet veel beweging, op de terrassen werden de tafeltjes gedekt, wel al aperitovo y tapas bediend ,maar om 13.30 pas het echte eten! Er kwam beweging in de stad, winkels gingen open, toeristen en gidsen op stap, muzikanten die zich klaar maakten of repeteerden voor hun optredens. Kraampjes werden opengemaakt ,stalletjes met juwelen en handwerk en natuurlijk ook de verkopers met goedkope zonnebrillen en dito sieraden,waar hebben we dat nog gezien? Rond 14.30 werd het ons te warm en namen we ook onze siësta,het was toch onze rustdag nietwaar.
Vanavond naar de optocht: gigantès, de reuzenstoet en andere vermakelijkheden, de inwoners zijn hier echt fier op hun feestweek.
Schone liedjes duren niet lang!
Morgen is het feest gedaan voor ons, terug afzien op de fiets, naar Astorga.
We beginnen de km af te tellen, maar de hoogtemeters gaan nog optellen.
Feestelijke, ontspannen en warme groetjes vanuit Leon.
Leentje & Pierewiet.
Onze dagprestatie:
0 km - 0 km/h gemiddeld - 0hoogtemeters...toch wel veel stappen gedaan ...
Gisteravond,nog steeds zinderend warm, op stap in Sahagún op zoek naar een plekje voor la cena, het avondmaal.
Buiten op de terrasjes alles druk bezet. Een vriendelijke man zag ons zoeken en wenkte dat er nog 3 plaatsjes vrij waren aan zijn tafel.
We hadden honger, het was al na achten, dus we placeerden ons erbij.
Where do you com from? was zijn openingszin.
Belgica, Belgium was ons antwoord, oh ye, i'm from the Netherlands .
Ja hoor, zeg het maar in het Nederlands zeiden we lachend.
Het bleek een 45 jarige professor "geschiedenis " te zijn uit Amsterdam.
Ondertussen stelde hij zich voor als DIONIJS, wij als JPierre en Marleen uit Gent en we klonken meteen op de trip die we al gedaan hadden en wat nog komen moest .Het duurde wel lang eer ons bestelling kwam,dus nog eens ons glas gevuld en hij vertelde een half leven aan ons. Ook iemand met een rugzakje vol gevoelens op stap..Ik zei: je moet niet echt biechten hoor, maar hij ontlaadde zich ergens van rare familiesituaties, nu even zonder werk en op weg naar een her-oriëntatie in zijn leven en toekomst. Beetje een rare, slimme kwiet, maar enfin. Eigenlijk heel gek hoe los de mensen hier zijn: weg en ontdaan van de dagelijkse sleur, de vele verwachtingen die ingelost moeten worden, de schone schijn moeten ophouden in de gewone wereld enz..
La cuenta volgde voor hem en we zeiden adios, misschien tot ziens in Léon, hij zou daar (goedkoop) 3 dagen overnachten. Hij vond de albergues een beetje een straf als pelgrim, toch als je goedkoop wou reizen, hij deed dat aan 3 , 5, max 10 euro/nacht. Dat hebben wij niet opgezocht of gevonden, maar hij zei zelf dat ie een" Ollander "was en reisgeld en overnachting, wel veel te duur vond. Ik ben nou ook geen multimiljonair zei ie, alhoewel zijn moe een maison en vleeskoeien had in France.. ..Tja, nou tzjuuus hè.. Y adios....
Net daarna komt er een madame langs ons tafeltje wandelen:niet te geloven, een OCMW collega van JP, een 70 jarige gepensioneerde sociale assistente Rita Lootens die voor de 14e x de camino doet! Ik móet dat eens per jaar doen zegt ze.
Knap zeg!
Zij begint wel te stappen om 05.30 's morgens met de eerste ochtendklaarte en stopt rond de middag. Natuurlijk is ze een ervaringsdeskundige. Nog wat nagepraat en elk naar zijn slaapstede.
Deze morgen om 09.35 vertrokken want het was een makkelijk ritje naar Léon. Leentje mocht vandaag nonchalant en gul omspringen met de batterij, ze zou toch niet leegraken. Rond 12 u wilden we iets nuttigen en een cavaatje drinken op onze dochter haar verjaardag vandaag. Felicidad Sophie! In het boekje stond een dorpje met tienda y bar. Daar rondgetoerd ,NADA,niets te zien ..
Volgend kerkpleintje aangedaan en aan 2 jonge gasten gevraagd : cafe ? Bar? Antwoord was :aqui? Aqui nada!!
Vooruit dus, met de fiets langs een spoorweg en geen passage te zien..
Eindelijk ziet Leentje in de verte een rode bol, zou dat reclame zijn voor een bier of coca van een terras ?
Jawel ,we hadden geluk (en ook dorst ).
We ploften op een stoeltje en werden direct bediend door een vriendelijke man. Biertje en tapas binnen en nog 12 km voor de boeg .
Léon binnenrijden was al eens iets anders dan de eenzame wegen van de laatste dagen. Onmiddellijk ons hotel gevonden en vree content dat we er goed zitten. Huiswerk en wasjes gedaan en nu op stap .
Gisteravond een beetje gehoopt- en ook uitgekomen, dat mijn jongste zus Marianne en haar man evt 100 km zouden omrijden om ons een bezoekje te brengen in ons slaapstadje: Castojeriz. Rond 20h een smsje dat ze er waren.
Het werd een gezellige avond met wederzijdse verhalen van onze fietstrip en hun reis met de Landrover. Merci zusje, dat weerzien onderweg deed deugd... Alle pech van de dag was vergeten.
Deze morgen was de mecanicien van dienst: Pierewiet, al flink in de weer om de remmen na te zien en af te regelen, kettingen te smeren en de banden controleren, zodat we weer veilig op weg konden.
Meteen 4 km stijgen, maar daarna 40 km min of meer vlak rijden aan een goed tempo tot Fromista/Castilla. Geen kat 🐱, hond🐶, mens 🏃of pelgrims 🚶🏻🚶🏻🚶🏻te zien onderweg. Een beetje eentonig, maar we schoten goed op.
De baan sneed de velden middendoor hoog op het plateau. Links een immens windmolencomplex, rechts een colonne mini Eiffeltorens met hoogspanningskabels.
Op de afslag in Fromista, 4 grote sluizen links laten liggen, want we hadden geen boot mee op de fiets.
We zaten terug op de N120 en nu liepen de pelgrims net naast het fietspad op de weg. Weer een processie van mooi gebruinde jongeren, anderen met roodverbrande armen en benen en bleekscheetjes die alles goed afdekten tegen de zon. De Japanners kon je er zo uithalen met hun typische hoedjes en de neus- en mondmaskers!
Een trio sleurde aan een heus winkelkarretje met hun bagage.
Ontroerend was ook het koppel dat een rolstoel voortduwde met een jong meisje erin, als dat niet moedig is 👍👏, en wij zouden durven klagen over pietluttigheden onderweg.
Op haast alle kerk- en klokketorens waren ooievaarsnesten te zien.
Ik had hun willen vragen of ze ons bagage niet zouden overvliegen, ze kunnen wel baby's aanbrengen, maar nee, de ooievaarswifi deed het niet.
Eglisias, monastiras en villas Romanas genoeg onderweg, maar die lieten we wijselijk links liggen, je kan niet alles bezoeken.
De weg naar Carrión de los Condes was een aanzuigpunt voor velen.
Daar hebben we onze picknick genomen in een parkje voor de kerk.
Ernaast was de Albergue St Marie, niet te geloven: er stonden al een 25 tal pelgrims voor de deur om 11.45 te wachten voor zeker een slaapplaats te bemachtigen in "de schaapstal". Die hadden hun km er al opzitten, wellicht heel vroeg vertrokken wegens de te verwachten hitte: nu 34 graden!🌞!
Wij vertrokken weer op pad en hadden een mooi parcours.
De kleinen op het vélostoelke deed ook zijn siësta, het buikje nog gevuld van deze morgen en weinig verbruikt. Ma en pa ook content met dat braaf kind!
In Ledigos 10 huizen te zien, waarvan één met parasols en een terras.Dat mochten we echt niet voorbijrijden. Een frisse cola met citroen smaakte toch beter dan ons lauw water uit de drinkbus. Nog aan de praat geraakt met gasten uit England, Burgos, en de US.
Nog 15 km en warempel nog enkele hoogtemetertjes te verslaan.
Pierewiet koos hetzelfde Hostel als in 2011 in Sahagún en het was hoogtijd dat we konden stoppen want de zon brandde verschrikkelijk.
Nu uitgerust en verfrist al ons huiswerk gemaakt, zo kunnen we straks nog wat genieten van het stadje en ons avondmaal..
Om 08.32 vertrokken en meteen een extra boterham aan de start.Pierewiet kreeg gelijk: "dat eindje" dat we gisteren niet meer aankonden om nog iets verder te rijden zou er teveel aan geweest zijn, tevens om tijdig een slaapplaats te vinden.
We stijgen meteen 4,5 km met 7% klimpercentage.
De kleinen op 't stoelke is gulzig, meteen 10% opgeslokt voor die 5 km, maar het wordt hem vergeven.
Op de top drinken we ook al wat aqua en troosten mekaar dat we er nog een beetje moeten inkomen. 😅 😁 😡😳
We reden nog 20 km verder op onze vertouwde N120, toch redelijk golvend.
Leentje spaarde el batteria waar ze kon: 8 km zonder ondersteuning, want JP beloofde nog enkele piekjes onderweg.
Nog geen wandelende vogelverschrikkers met rugzakken (pelgrims) te zien onderweg.
Die liepen waarschijnlijk verderop tussen de loofbosjes en mini-sparrebosjes her-en der verspreid in de velden-of veel vroeger vertrokken vóór de hitte.
15 km vóór Burgos sloegen we af naar de landelijke weggetjes.
Minder goede wegen, maar dapper vooruit.
Hellingje met maar 6%, ja he boekje liegt niet.
Voor de stad ook nog een flinke inspanning, maar daarna reden we heel vlak door een sport-en natuurpark op de goede, rode fietspaden, omzoomd met bomen.
Wel 3 km fietsvriendelijk, maar bezaaid met pluizen en pollen, net of ze schapen geschoren hadden of een katoenboot slecht gelost hadden.
Geen nood, we zagen de immense kathedraal opduiken, dus zaten we meteen in de goede richting!
Om 10.52 reden we door de poort van Burgos, gemiddeld 16,2 km/h gereden, (snelste afdaling 47 km per uur, maar dat was maar even) de batterij nog 77% . We waren content van onze prestatie!
De eerste gardia civils gezien in Espagne: een ouder ventje had een fietser omver gereden in de voetgangerszone. Niet erg, maar we komen dat zelf ook liever niet tegen 😩 😖 .
De kathedraal nog eens bezocht, kunstschatten, rijkdom, goud, albasten en marmeren beelden, Brusselse wandtapijten, Vlaamse meesters in de schilderkunst, Italiaanse en Franse invloeden over eeuwen heen mega te bewonderen. Je kan er een halve dag inlopen als je audiofoon alles laat vertellen.
Daarna nog eens rondgelopen en in een tapasbar onszelf op lekkere hapjes en een fris pintje getrakteerd. Het was al 32 graden, kuiten en armen met zonnecrème beloond en wij weer op weg om 12.30.
Het heetste van de dag, en ja hoor, aan de rand van de stad kregen we meteen een dessertje van een klim van 6%.
We reden achter een Spaanse Ivago die de weg schoonspoot en bleven erachter, we konden echt niet voorbij.
We bakten en braadden verder op het platteau op 34 graden.
Gelukkig hadden we onze helm op als deksel op onze hersenpan, om niet volledig uit te drogen.
Maaaaar , na drie km opeens roet in het eten!
Pierewiet had het waarschuwingsbord weg onderbroken genegeerd, met het idee dat we met de fiets wel door konden.
Niets was minder waar: een put van een meter diep, kranen en bulldozers en wegenwerkers versperden de weg.
Niet terug, maar een steenslag zijwegje genomen, hopend dat we weer op de baan zouden geraken.
We moesten links op de weg geraken, dus geprobeerd op een nog slechter steenslagbergweggetje, afdalen met de zwaarbepakte fietsen aan de hand.
Leentje zag het even niet staan of zitten, ver van te rijden door die keien, rotsen, distels en konijnekeutels .
Pierewiet heeft een eindje zelfs 2x over en weer geweest met om beurt een fiets aan de hand.
Oef ,een betere weg, maar daar wipte de fietstas van JP los, hangend aan het fietsslot over de grond. Fietsklemmetje verloren, niet teruggevonden, maar tijdelijk gefikst en verder gereden.
Nog 1 klein klimmetje van 2,5 km en dan heel langzaam, 12 km afdalend naar ons einddoel van de dag.
Ondertussen een telefoontje gehad van zusje Marianne dat ook zij in de buurt zijn. Weliswaar met een 4x4 landrover, vogels spotten en beren (ver)jagend in de wijde natuur .
Nu zijn we opgefrist en op naar het restaurant en morgen meer......
Lunedi, maandag: Verandering van decor doet fietsen,
Na een sober Spaans ontbijt:fruitsap, café solo, beschuitjes met confituur en 2 kleine maddalenas(cake) om 09 uur vertrokken.
Bestemming: niets geboekt, vandaag vrij en zo ver als we geraken..
Een klimmetje om te beginnen en na 8km al 10%batterij verbruikt!
Goede Genade,het is hier niet anders en waarom zijn die bergen zó hoog?
Dapper doortrappen en batterijtje sparen waar ik kan.
Geen regen meer, wel al 18 graden, maar steeds die ongenadige tegenwind.
Voor de keuze gesteld: de binnenweg en meer km, of de grote baan:N120.
We gaan voor een goed wegdek op de route nationale, wel als nogal druk omschreven in de reisgids.
Niets is minder waar: er loopt een nieuwe autopista parallel, dus de weg is voorlopig voor ons alleen, op enkele tractors en een personenwagen na.
Heerlijk fietsen (ondanks ons mager ontbijt) en de vele hoogtes.
Onderweg duiken pelgrims op uit de bosjes of veldwegels die de baan kruisen om hun camino verder te volgen.
Dik en dun, oud en jong, gepakt en gezakt of gewoon vrij stappen met de Nordicsticks. Voor alleman een OLA of buen camino.. dat gaat zo onderweg.
We fietsen tot Santo Domingo de la Calzada. Eerst de kathedraal bezoeken waar de kiekens hoog naast het orgel zitten op het oksaal.
Ja hoor, de echte levende haan kraaide méér dan 3x, geen opname!
Een pracht en praal van goud en marmer, kunstwerken, beelden enz, de moeite om te bezoeken.
Daar wat uitgerust bij onze lunch tot 13u15 en weer op weg.
Ineens was het 28 graden op de middag, wat een verandering.
Jasjes uit en een T-shirt minder, togen we op weg, nu wel ingesmeerd met zonnecrème.
Diezelfde N120 werd nu wel een drukkere baan met meer camions.
Het landschap veranderde ook in glooiende groen-en geel-getinte lappendekens: wijngaarden, koren- en graanvelden, peultjes en bonenvelden. Een waar patchwork in de natuur, afgezoomd door een prachtige berm van rode klaprozen,blauwe korenbloemen, paarse distels, witte margrietjes, gele paardebloemen. De natuur op zijn mooist en ineens leken de bergen maar GROTE molshopen in verhouding met de Pyreneeën.
Goed doortrappen, maar de hitte maakte Pierewietje wat lam en tam.
Leentje zat min of meer comfortabel op het zadel met de ondersteuning .
Voorbij Belorado dacht JP aan een frisse pint en slaapplaats.
Wat uitgerust op een bankje en we besloten om te stoppen waar we een hostel zien op de weg. Het eerste is een albergue municipal ,eens kijken!
No no,señor, niet met 12 in een bed, PERDON, niet met 12 op een kamer.😬 🤔 😎.
Beetje verder een goed cafeetje met bar en pension op onze weg.
Twee frisse pinten als beloning gedronken en meteen ook onze kamer met bad- en wasmogelijkheden geboekt.
De fietsen gestald en met pak en zak naar boven. De zeer vriendelijke patron hielp onze bagage dragen en sprak graag Duits, niet van De Krieg destijds, maar van in Switserland te werken.
Eind goed, al goed!
Ik zou nog graag wat verder gefietst hebben (nog 30 km naar Burgos) maar de pijp van Pierewiet was uit.
We geven de pijp nog niet aan Maarten, we trekken er morgen nog eens aan.
Voila, nu nog een menu pelegrino of iets lekkerders, we zien wel en dan verdiende rust in ons frisse,nette kamer.
Mañana = verano! Het TV-weerbericht voorspeld voor morgen 31 graden.
We zullen zien wat we aankunnen, maar eerst op weg naar Burgos en verder.
