De wereld is klein:

Gisteravond,nog steeds zinderend warm, op stap in Sahagún op zoek naar een plekje voor la cena, het avondmaal.

Buiten op de terrasjes alles druk bezet. Een vriendelijke man zag ons zoeken en wenkte dat er nog 3 plaatsjes vrij waren aan zijn tafel.

We hadden honger, het was al na achten, dus we placeerden ons erbij.

Where do you com from? was zijn openingszin.

Belgica, Belgium was ons antwoord, oh ye, i'm from the Netherlands .

Ja hoor, zeg het maar in het Nederlands zeiden we lachend.

Het bleek een 45 jarige professor "geschiedenis " te zijn uit Amsterdam.

Ondertussen stelde hij zich voor als DIONIJS, wij als JPierre en Marleen uit Gent en we klonken meteen op de trip die we al gedaan hadden en wat nog komen moest .Het duurde wel lang eer ons bestelling kwam,dus nog eens ons glas gevuld en hij vertelde een half leven aan ons. Ook iemand met een rugzakje vol gevoelens op stap..Ik zei: je moet niet echt biechten hoor, maar hij ontlaadde zich ergens van rare familiesituaties, nu even zonder werk en op weg naar een her-oriëntatie in zijn leven en toekomst. Beetje een rare, slimme kwiet, maar enfin. Eigenlijk heel gek hoe los de mensen hier zijn: weg en ontdaan van de dagelijkse sleur, de vele verwachtingen die ingelost moeten worden, de schone schijn moeten ophouden in de gewone wereld enz..

La cuenta volgde voor hem en we zeiden adios, misschien tot ziens in Léon, hij zou daar (goedkoop) 3 dagen overnachten. Hij vond de albergues een beetje een straf als pelgrim, toch als je goedkoop wou reizen, hij deed dat aan 3 , 5, max 10 euro/nacht. Dat hebben wij niet opgezocht of gevonden, maar hij zei zelf dat ie een" Ollander "was en reisgeld en overnachting, wel  veel te duur vond. Ik ben nou ook geen multimiljonair zei ie, alhoewel zijn moe een maison en vleeskoeien had in France.. ..Tja, nou tzjuuus hè.. Y adios....

Net daarna komt er een madame langs ons tafeltje wandelen:niet te geloven, een OCMW collega van JP, een 70 jarige gepensioneerde sociale assistente Rita Lootens die voor de 14e x de camino doet! Ik móet dat eens per jaar doen zegt ze.

Knap zeg!

Zij begint wel te stappen om 05.30 's morgens met de eerste ochtendklaarte en stopt rond de middag. Natuurlijk is ze een ervaringsdeskundige. Nog wat nagepraat en elk naar zijn slaapstede.

Deze morgen om 09.35 vertrokken want het was een makkelijk ritje naar Léon. Leentje mocht vandaag nonchalant en gul omspringen met de batterij, ze zou toch niet leegraken. Rond 12 u wilden we iets nuttigen en een cavaatje  drinken op onze dochter haar verjaardag vandaag. Felicidad Sophie! In het boekje stond een dorpje met tienda  y bar. Daar rondgetoerd ,NADA,niets te zien ..

Volgend kerkpleintje aangedaan en aan 2 jonge gasten gevraagd : cafe ? Bar?  Antwoord was :aqui? Aqui nada!! 

Vooruit dus, met de fiets langs een spoorweg en geen passage te zien..

Eindelijk ziet Leentje in de verte een rode bol, zou dat reclame zijn voor een bier of coca van een terras ?

Jawel ,we hadden geluk (en ook dorst ).

We ploften op een stoeltje en werden direct bediend door een vriendelijke man. Biertje en tapas binnen en nog 12 km voor de boeg .

Léon binnenrijden was al eens iets anders dan de eenzame wegen van de laatste dagen. Onmiddellijk ons hotel gevonden en vree content dat we er goed zitten. Huiswerk en wasjes gedaan en nu op stap .

Tot morgen ...

Groetjes van Leentje & Pierewiet.

Onze dagprestatie:

65 km - 19 km/h gemiddeld - 221 hoogtemeters

Logis:  Hotel Riosol Leon