sommige mensen ontsnappen aan de sleur van hun relatie, maar ik zocht die meer en meer op...geen verrassingen meer, enkel plannen wat we nog zouden gaan doen met de tijd die je nog restte...

naar zee, nog eens gaan eten, filmpje, nieuwe boeken ontdekken, jou horen praten over alle dingen die je interesseerden en de nieuwe geschiedkundige feiten die je had ontdekt.

Of binnenkomen op zaterdagavond en al buiten de voordeur horen dat je aan het luisteren was naar soulgroepen uit je jeugd - iets wat me af en toe hardgrondig irriteerde, maar ook andere keren deed verlangen naar nog eens uitgaan met jou en dansen op die muziek - je was zo'n goede danser.

de avonden dat ik eten voor je klaarmaakte, dat we samen aan tafel zaten, jij zette een cd op en deed een fles wijn open - of bier, al afhankelijk van het gerecht.

Als jij zin had in Chinees, en ik niet, dan bracht ik iets voor mezelf mee, en dan aten we samen en proefden van elkaars schotel.

Soms zei je dat ik "gezond" at, wat zoveel wou zeggen als: het zegt me niets ;-)

Dessert, daar hield je van, van vlaaikes en koekjes en ijs.

En van mij. Samen op bed, een film kijken, gaan slapen, 's morgens sloop jij het huis uit om naar de bakker of supermarkt te rijden om lekkere dingen te halen voor het ontbijt.

neen, sleur is niet slecht.