vandaag ben ik zoals elke dag je graf gaan bezoeken. Ook Mirjam was er met de kinderen.

Zij hebben wat beeldjes op je graf gezet: het waterkommetje voor de vogels met de twee slakken, de twee kleine kabouters en twee vogeltjes.

Ik mis je, wil je helemaal niet herdenken, wil niet naar je lege huis om je poes eten te geven.

Neen, gewoon bij je binnenkomen en jou zien zitten aan je bureau, of je horen roepen "Elza?" als je de voordeur hoort en in de slaapkamer naar een film aan het kijken bent.

thuiskomen...

dat is voor mij voorbij, voor altijd.

Ik weet het er moet tijd over gaan, maar dat wil ik ook niet: ik wil de klok kunnen terugdraaien en jou redden uit de handen van de dokters die ook voor een raadsel stonden en niets mis konden vinden, hoewel je comateus in het ziekenhuisbed lag. Wie weet had je nog geleefd.als ik je een paar weken eerder terug naar huis had gehaald....je had zo'n fobie voor ziekenhuizen...

Te laat he. Jij zei altijd "hadden is dood" en zo is het.

Mijn lieve schat, ik mis je, onze gezellig sleur, eten, een dvd kiezen, ruzie maken over wat we gingen zien, in het weekend naar de stad en naar de winkel en af en toe een lang weekend weg, naar Aken of de zee of de Ardennen of Normandië...

ik mis je ...ik val in herhaling.

Soms moet ik zo hard huilen dat ik bang ben en eigenlijk ook hoop een hartfalen te krijgen.

toen we bij je graf stonden, moest ik weer denken aan hoe diep je lag, en hoe je daar langzaam ligt te ontbinden. Hopelijk lig je er niet helemaal opgezwollen van de gassen in je lichaam. Je zult ondertussen wel vol zitten met maden en andere dieren die zich nu naar hartenlust kunnen ontwikkelen aangezien je lichaam zich niet meer kan afweren. Ik zie je zo graag...nog steeds.

Als Laura eindelijk de kans krijgt te gaan samenwonen met Patrick, en alles loopt goed voor hen, dan hoop ik heel snel te sterven. Niet omdat ik denk dat ik je dan zal terugzien, dat vind ik grote onzin, maar omdat ik niet weet wat voor mij de zin nog is om hier nog rond te lopen. Been there, done that - en de mensen gaan niet plots veranderen.

lieveling dikke kus - je bent de man van mijn leven. xx

Ik stond fris op, en dacht dat het precies beter ging: ik kon snel uit bed, gisteren lag ik nog een uur lusteloos te liggen voor ik eindelijk mijn moed bijeen raapte en opstond.

Naar je huis, poes eten geven, en eindelijk nog eens schoongemaakt: overal gestofzuigd, het verfmateriaal uit je bureau opgeborgen in de garage, de vlakken in de keuken gepoetst en een beetje opgeruimd.

Daarna naar je graf, dat er wel een beetje verfomfaaid bij lag na de hevige regenbuien van gisterenavond.

Supermarkt, lunch.

En dan begint het wachten tot ik jou zal zien. Nutteloos natuurlijk. Je verwijdert je verder en verder van mij, ligt in de aarde te ontbinden.

Ik heb allerlei fantasieën dat ik terug kan in de tijd, tot ik zes ben, en jou een brief kan schrijven om je te waarschuwen voor je toekomst, voor de kanker, en voor je vrouw die je verlaten zal.

Ik vraag je op me te wachten, zeg dat ik je in 1993, het jaar dat je vrouw weg is, zal opzoeken...

was dat maar mogelijk....

Alles is zo kleurloos, lachen klinkt hol, alles is overbodig. Jou heb ik nodig, hoe je mij vastpakte, op het einde, elke keer als ik je hielp je hemd aan te doen: je pakte me dan stevig in je armen....

Wat hebben we weinig tijd gehad tussen de diagnose en je dood...het is gevlogen. En wat hebben we weinig kunnen doen. Maar ik genoot ervan met jou in bed naar een dvd te kijken, mij tegen je borst te vleien met je armen om mij heen, en van hoe je mij een kusje gaf op mijn haar, en dan nog eentje...

Of je lag op mijn schoot, en ik streek je door je haar en masseerde zachtjes je huid. Dan zie je " oh schat je doet mij goed!". En eenmaal ontspannen viel je zo in slaap...

helaas is dit verleden tijd. Je bed staat eenzaam in de pas geverfde slaapkamer, en je foto kijkt mij glimlachend aan als ik de kamer binnenkom. Het s een mooie foto, je staat in je tuxedo tussen je drie Engelse nichten die ook stralen en een hoog glittergehalte vertonen. Wat was je toen jong en sterk! Twee maanden later zouden we elkaar leren kennen...

rust zacht schat 

ik zie je zo graag xx

weet je nog hoe het begon? we waren beiden uitgenodigd ergens begin 1999, door een wederzijdse vriendin, op haar verjaardag.

Ik had je enkele jaren daarvoor ook al ontmoet, al zul je dat niet meer geweten hebben: het was in '97, je was toen de vriend van Veerle, onze wederzijdse vriendin, en zij nodigde mij ook toen uit op haar verjaardagsfeestje in een karaoke-bar in het centrum van Antwerpen. Ik ben toen gegaan, zij heeft me aan jou voorgesteld, en je hebt mij toen heel beleefd een hand gegeven. Zonder mij echt aan te kijken. En dat was dan dat.

In 1999 verliep het iets anders: ondertussen waren jullie niet meer samen, maar waren we weer beiden uitgenodigd. Ik herinner mij niet zoveel meer van die avond, enkel dat we ergens met zijn allen iets waren gaan drinken, en daarna naar de karaoke-bar afzakten. daar, in de kelder vroeg je mij of ik wou dansen.

Ik keek je aan, zag dat je een jeanshemd en- broek droeg, en in het flauwe licht meende ik ook een paar boots te zien. Ik dacht: "oh nee! een ouwe rocker".

maar ik accepteerde en danste even met je. Intussen kwam Veerle er ook bij en jij danste toen even met haar.

Op het einde van het feestje kwam Veerle naar mij, en zei dat jij me wel een lift naar huis wou geven, mocht ik dat nodig hebben: hij zou haar ook naar huis brengen.

dus zo gezegd, zo gedaan. We gingen naar de garage, waar een mooie bordeaux-rode BMW 525 stond. Veerle zag mijn gezicht en zei: "jaja".

We stapten in, en ik dacht dat jij eerst mij zou afzetten en dan je ex, maar jij deed het andersom. Je nodigde mij uit vooraan in de wagen te komen zitten, wat ik deed.

Onderweg naar huis vroeg je meer over mij, wat ik voor werk deed, en of ik een relatie had. Ik vertelde je dat ik werkloos was en dat ik een cursus aan het volgen was voor meertalig bediende. Je zei dat mij dat zeker werk zou bezorgen, en dat je dochter ook werkte in de "maritime" aan een loket. Ik zei je dat ik een relatie had met een vriend die ook nog een andere vriendin had. Dit was de waarheid, en ik vertelde je dit omdat ik je wou afschrikken. Ik dacht dat jij zeker zou denken "wat is dit voor iemand?" en mij met rust zou laten.

Je zette mij af en reed weg. Ik dacht dat de kous af was. Maar een tijd later,  ik weet niet meer hoe lang, een week, twee weken, een maand? belde je mij om mij uit te nodigen samen naar de cinema te gaan en eerst een stukje te eten. Ik was vrij lang stil, en jij zie: "zeg ja!" Wat ik toen deed...

De avond van de afspraak trok ik een oude trui aan, omdat ik je in geen geval de indruk wou geven,dat ik belangstelling voor je had. 

Ik had, na jouw telefoontje Veerle gebeld, om te vragen wat er mis met je was. Zij zei: "niks, hij is een heel vriendelijke man." Zij had hem mijn telefoonnummer gegeven: hij had haar gebeld en het gevraagd.

De avond was heel prettig, we gingen een snack eten en daarna de film "Die Hard" zien. dat was op 1 maart 1999. Dit werd onze datum, de datum van het begin van onze relatie.

Ik ben nog steeds gelukkig dat je mij toen gekozen hebt.  

kusje