Pfff...het id niet de moment maar we hebben het vlaggen, een verkoudheid is komen opzetten. Hopelijk ben ik er op tijd vanaf en hoef ik me straks geen zorgen te maken dat ik de embiekes uitnies ))
Ondertussen houden we de papieren zakdoekjes maar bij de hand.
Vandaag zijn we dag 5 dus zijn we gestart met de clomid.
Ik ben behoorlijk zenuwachtig. Ik heb de dagen al wel verschillende keren geteld, bang dat ik het verkeerd doe....maar ik doe dit al meer dan 10j dus waarom moet ik nu zo twijfelen??? Waarschijnlijk omdat ik weet dat het einde van de pogingen er aan komt en ja, als het nu ni lukt, dan is't voor nooit meer in mijn geval.
Soms heb ik er nog wel spijt van dat ik al die jaren terug akkoord ben gegaan met het wegnemen van mijn beide eileiders. Maar ja, op dat moment zie je wel in dat, als je er al voor de 2de buitenbaarmoederlijke zwangerschap zit en je toch al gedoemd bent voor IVF, dat je zo'n levensgevaarlijke situatie beter nog eens kunt vermijden. Maar toch, nu denk ik wel eens "had ik die ene kant maar laten zitten, wie weet had die nog voor een wonder kunnen zorgen". Maar ja dat weet je dan ook weer niet he. Er zijn heel wat mensen die na heel het circus te hebben door gesparteld zonder resultaat toch nog op de natuurlijke weg een kindje krijgen, maar er zijn er natuurlijk net zoveel die dat geluk nooit krijgen, dus...
Proberen niet te denken aan wat had kunnen zijn, want je zal het nooit weten of het effectief zo zou geweest zijn. (amaai wat een zin)
Ik moest niet wachten tot maandag voor mijn regels doorkwamen, ze waren er zondag al, dus daar al vast geen stress door
zondag dag 1, dat wil zeggen dat we morgen (donderdag) moeten starten met de clomid elke dag 2 tabletjes en dan op controle op dag 10.
Volgende week dinsdag (2/10) de eerste controle, dat wordt al best spannend!
Ik ga sowieso vragen om me te blijven stimuleren na de clomid, want alles heeft nogal de neiging om stil te vallen, alle toch vaak, dus dat wil ik vermijden. Het mag allemaal goed vooruit gaan van mij, want anders krijg ik er stress van en dat moeten we vermijden.
Mijn collega's zijn deze keer allemaal op de hoogte. Ik hoef me dus niet sterker te houden dan dat ik ben, dat zal me ook deugd doen. Onze agenda zit ook goed vol genoeg met leuke activiteiten dus die zullen de stress van de wachtweken hopelijk ook wel verzachten.
Maar ja, zover zijn we nog niet...eerst stimuleren, dan moeten ons prutskes de ontdooiing nog goed doorkomen, nog een weg af te leggen voor we in die wachtweken zitten! Allemaal duimen he!
))
