|
"Wat is dat toch voor een gek kasteel, daar beneden!" roept de prinses even later. "Ik ga even een kijkje nemen." "U bent dus erg goed in spelletjes?" vraagt de prinses. "Natuurlijk, mijn poppetje, ik ben immers de Spelletjeskoningin." De uren vliegen voorbij, maar de prinses moet weer verder. De koningin geeft haar een mooie bal om er samen met mama mee te spelen.
Hoog in de lucht vliegt de prinses enkele rondjes. "Zal ik de Knuffelkoningin ooit vinden?" "Laten we het eens vragen aan die mevrouw," stelt Poes voor. "Kent u soms de Knuffelkoningin?" vraagt de prinses. "Neen, mijn roosje, ik praat tegen mijn bloemen om ze beter te laten groeien." "Bent u dan de bloemenkoningin?" "Ja, goed geraden! Wil jij mijn tuin even zien?" De uren vliegen voorbij. Bij het afscheid schenkt de koningin prinses nog een prachtige bloem.
Ondertussen voelt Koningin Mama zicht steeds ongelukkiger. Ze mist haar kleine meisje heel erg. Het wordt al donker en er is nog maar weinig tijd om de Knuffelkoningin te vinden. Daar beneden... "Bent u de Knuffelkoningin?" "Neen, mijn sterretje, ik ben de Koningin van de Nacht. Ik vertel verhaaltjes. Wil jij mijn lievelingsverhaal horen? ... Er was eens een koningin die zich heel eenzaam voelde in haar paleis..." Plotseling denkt kleine prinses aan haar mama. "Ik moet vertrekken! Dank u wel, Koningin van de Nacht!"
Het kleine rode vliegtuigje glijdt door de nacht. "Ik kom eraan, mama, ik kom eraan!" roept het prinsesje.
"Kom, mijn schatje. Ik wil je knuffelen, heel lang knuffelen." zegt Koningin Mama. "Weet je wat, mama? JIJ bent de Knuffelkoningin!"
|
 "Wink"){kind=icon}
