Herdenkingsviering

Andrew Arblaster & Patricia Maxwell 10 december 2011

KRUISTEKEN EN BEGROETING

V. In de Naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest.

A. Amen.

V. Genade zij u en de vrede van God, onze Vader,

en van de Heer Jezus Christus zij met u allen.

1. WELKOM Deidre John

Goede vrienden,

Wij zijn hier samengebracht om te bidden voor Andrew Arblaster en Patricia Maxwell, onze ouders. Wij hebben juist hun asurnen begraven in het kerkhof van Schriek.

Dankbaarheid vervult ons om hen en om wat ze voor ons betekenen, en als mensen die geloven, willen we ons tot het woord van God keren, stil zijn en bidden om onze overledenen te gedenken en om elkaar nabij te zijn in deze grote parochiekerk.

We hebben de kinderen vooraan gezet als herinnering aan Jezus’ verontwaardiging toen hij zei: ‘Laat die kinderen bij Me komen, en houd hen niet tegen, want van zulke kinderen is het koninkrijk van God. Ik verzeker julli, wie het koninkrijk van God niet aanneemt als een kind, komt er beslist niet in.’

Verder hebben we het altaar van de heilige Barbara versierd, onlangs op vier december was het haar heiligendag en ze is patroonheilige van de ingeniuers, architecten en stervenden.

Het hart van bloemen hier vooraan herinnert ons aan onze lichamenlijke verbondenheid, ook met het heilig hart van Jezus. Ik geef nu het woord aan John.

I would like to welcome all of you here today. We are thinking especially of Greta, George and their children and Britta and her and Dominc’s children that cannot be with us today.

Lied Mijn Herder is de Here God

1.            Mijn herder is de HERE God,

               In Hem is al mijn lust;

               In groene weiden voert Hij mij

               Aan wateren der rust.

2.            De Heer verkwikt mijn matte ziel,

               Hij doet mijn voeten gaan

               in ’t spoor van zijn gerechtigheid

               terwille van zijn Naam.

3.            Genade, goedheid volgen mij

               mijn ganse levensdag,

               totdat ik eens in ’s HEREN huis

               voor eeuwig wonen mag.

2 Openingsgebed Dominic

God, Vader van alle levenden, schepper van de wereld,

alles gaat van U uit, alles keert naar U terug.

In dit uur van bezinning en dankbaarheid

wenden wij ons vol vertrouwen tot U.

Leer ons leven met de gedachte

dat alles tijdelijk en voorbijgaand is;

dat onze bestemming bij U ligt,

begin en einde van alles.

Aanvaard uit onze hand het leven van hen

die van het leven en van ons hebben afscheid genomen

en schenk in rijke mate loon voor al het goede

dat zij op aarde gedaan hebben. Amen.

3. Ontsteken van de kaarsen

De paaskaars is het symbool van Licht en Verrijzenis.

Wij willen door deze paaskaars en door dit licht ons geloof uitdrukken.

Wij weten dat wij door ons geloof leven in verbondenheid met God, onze Schepper.

Zo mogen wij ook, als Jezus, licht zijn voor elkaar.

Onze ouders waren en zijn ook licht voor ons.

Ik vraag nu aan de kleinkinderen om naar voor te komen om ook een kaarsje aan te steken als teken van dank en verbondenheid. Frederick, Eleanor, Thomas, Maxwell, Catherine, Isabel, Arnaut, Tristan, Clint en Rosie.

4. Laten we in dit licht samen ons geloof belijden, de tekst staat op het blaadje:

Ik geloof in God, de Almachtige Vader,

Schepper van hemel en aarde

En in Jezus Christus, zijn enige Zoon, onze Heer

Die ontvangen is van de Heilige Geest

en geboren uit de maagd Maria

die geleden heeft onder Pontius Pilatus

gekruisigd is, gestorven en begraven:

die neergedaald is ter helle,

de derde dag verrezen uit de doden

die opgevaren is ten hemel,

en zit aan de rechterhand van God, zijn Almachtige Vader

Vandaar hij zal komen oordelen

De levenden en de doden

Ik geloof in de Heilige Geest

De heilige katholieke Kerk

De gemeenschap van de Heiligen

De vergiffenis van de zonden

De verrijzenis van het lichaam

En het eeuwig leven. Amen.

5. Lied

Alta trinita beata, da noi sempre adorata.
Trinita gloriosa unita maravigliosa! Tu sei
manna saporosa e tutta desiderosa!

 6. Eerste Lezing uit Jesaja, hoofdstuk 51 Deidre

kijk naar de rots waaruit u bent gehouwen,

en naar de groeve waaruit u gegraven bent.

Kijk naar Abraham, uw vader, en naar Sara, die u heeft gebaard;

toen Ik hem riep, was hij alleen, maar Ik heb hem gezegend en vermenigvuldigd.

Want de heer bemoedigt Sion, al haar puinhopen troost Hij;

Hij maakt haar woestijn tot een paradijs,

haar dorre grond tot een tuin van de heer;

vreugde en blijdschap zijn er te vinden,

danklied en harpmuziek.

Luister naar Mij, mijn volk,

mijn natie, luister naar Mij;

want onderricht gaat van Mij uit

en mijn recht is een licht voor de volken.

In een oogwenk breng Ik mijn gerechtigheid nabij,

mijn heil verschijnt,

met machtige arm breng Ik de volken recht;

de eilanden kijken naar Mij uit

en mijn arm is hun hoop.

Sla uw ogen op naar de hemel,

en kijk naar de aarde beneden:

de hemel mag vervliegen als rook

en de aarde mag als een kleed in flarden uiteenvallen,

en haar bewoners mogen dood vallen als muggen;

maar mijn heil blijft eeuwig bestaan

en mijn gerechtigheid laat zich niet uit het veld slaan.

Luister naar Mij, wie met gerechtigheid vertrouwd is,

volk dat mijn onderricht in het hart draagt;

wees niet bang voor de hoon van mensen,

en laat u door hun smaad niet uit het veld slaan.

Want zij zijn als een kleed dat door de mot wordt weggevreten,

als wol die door ongedierte wordt verteerd;

maar mijn gerechtigheid is eeuwig,

mijn heil geldt voor alle geslachten

Een smeekgebed, op naam van Mozes, de man van God.

U bent ons toevluchtsoord geweest, o Heer,

van generatie op generatie.

Nog voor de bergen waren geboren,

voor wereld en aarde waren gebaard,

bent U God, van eeuwig tot eeuwig.

Maar de mens voert U terug tot stof

en zegt: ‘Keer terug, mensenkind.’

En in uw ogen zijn duizend jaren

als de dag van gisteren, voorbij,

als een wake in de nacht, voorbij.

U maait hen weg in de slaap,

als gras: in de ochtend nog welig,

in de ochtend nog welig en fris,

en ’s avonds verwelkt en verdord.

Zo vallen wij onder uw kwaadheid,

verstijfd van schrik bij uw toorn.

U houdt voor ogen wat wij misdoen,

onze diepste geheimen voor het licht van uw aanschijn;

zo verstrijken onze dagen onder uw toorn,

wij voltooien onze jaren in een zucht.

Zeventig jaar kan ons leven tellen,

tachtig misschien als wij krachtig zijn;

het grootste deel is zorgen en verdriet;

de jaren vliegen voorbij en wij met hen.

Wie kent de kracht van uw boosheid?

Wie heeft werkelijk ontzag voor uw toorn?

Leer ons de vluchtigheid te zien van ons leven,

laat die wijsheid* doordringen tot ons hart.

Keer om, o heer, waar wacht U nog op?

Heb medelijden met uw dienaren.

Schenk in de ochtend uw rijkdom aan liefde

en wij zingen van vreugde, elke dag opnieuw.

Geef ons evenveel dagen van vreugde

als de dagen dat U ons met droefheid bedeelde,

en de jaren van ellende die wij doorstonden.

Laat uw dienaren zien wat U voor hen doet,

toon uw pracht aan hun kinderen.

Heer, onze God, toon ons uw liefde:

laat slagen waaraan onze handen beginnen,

laat slagen waaraan onze handen beginnen.

Johannes 12, 23-26

En Jezus gaf zijn leerlingen ten antwoord: 'Het uur is gekomen dat de Mensenzoon

verheerlijkt wordt. Waarachtig, Ik verzeker jullie: als een graankorrel niet in de akkergrond sterft, blijft hij onvruchtbaar. Maar hij moet sterven, alleen dan brengt hij rijke vruchten voort. Wie zich aan zijn leven vastklampt, verliest het; maar wie zijn leven prijs geeft in deze wereld, zal het behouden voor het eeuwige leven. Wie Mij wil dienen, zal Mij moeten volgen, en waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn: wie Mij dient, zal erkenning vinden bij de Vader.'

9. Lied Diep verborgen

10 Preek 172 John

ST. AUGUSTINUS, Sermo 172

1. De zalige apostel spoort ons aan dat “betreffende hen die ingeslapen zijn” – dat wil zeggen: onze dierbare overledenen – “we niet rouwen, als de anderen die geen hoop hebben” (1 Tess 4, 13), de hoop namelijk op de verrijzenis en de eeuwige onvergankelijkheid. Precies daarom ook noemt de Schift hen, heel waarheidsgetrouw, “ingeslapen”.  Wanneer we horen van “slapen” zullen we geenszins eraan wanhopen dat ze weer zullen ontwaken. Daarom wordt er ook in de Psalm gezongen “Zal hij die slaapt niet ontwaken?” (Ps 40, 9 LXX). Betreffende de doden voelen zij die van hen houden, een natuurlijk verdriet. Niet onze overtuiging maar onze natuur heeft een afkeer van de dood. En de dood zou de mensheid niet overkomen zijn indien de zonde er niet was geweest. Dieren, die zo geschapen zijn dat ze elk op hun tijd sterven, trachten de dood te ontvluchten en houden van het leven. Hoeveel te meer dan is dit ook het geval met de mens, die zo geschapen is dat hij eeuwig zou leven, indien hij nooit gezondigd zou hebben? Het is onvermijdelijk dat we bedroefd zijn wanneer degenen van wie we houden, ons ontvallen door de dood. We weten echter dat ze ons, die achterblijven, niet voor altijd verlaten. Integendeel, ze gaan ons voor, en wij zullen een korte tijd later volgen. Maar toch, de dood – waar de natuur een afkeer van heeft – bedroeft ons wanneer hij een geliefde overkomt, en bedroeft precies de liefde die we voelen voor die persoon. De Apostel zegt ons niet dat we niet bedroefd mogen zijn. Hij spoort ons aan om niet te rouwen zoals de anderen die geen hoop hebben. We zijn bedroefd wanneer onze geliefden overlijden omdat we hen moeten verliezen, maar met de hoop hen terug te vinden. Het ene bedroeft ons, het andere geeft ons hoop. Aan de ene kant kwetst ons onze menselijke sterfelijkheid, aan de andere kant verkwikt ons ons geloof. Onze menselijke beperkingen doen ons pijn, maar Gods belofte geneest.

2. De plechtigheid van de uitvaart, de menigvuldigheid van de rituelen, de dure kosten van de begrafenis, de rijke constructie van het grafmonument: dat zijn allemaal vormen van troost voor de levenden, en geen hulp voor de doden. Anderzijds hoeven we er niet aan te twijfelen dat de doden geholpen worden door de gebeden van de heilige Kerk, door het reddende Offer (van Christus in de Eucharistie), en door de aalmoezen die gegeven worden voor hun zielenheil, opdat de Heer hen barmhartiger zou behandelen dan hun zonden verdiend hebben. De Kerk volgt het gebruik van de Vaders om voor hen die in gemeenschap met het Lichaam en Bloed van Christus overleden zijn, te bidden op het geëigende moment van de Eucharistie, en om te vermelden dat dit offer voor hen opgedragen wordt. Wie zou er dan aan twijfelen dat goede werken die voor hen gedaan worden, hen tot hulp zijn, als we weten dat onze gebeden hen helpen? Er is geen twijfel dat zij erdoor geholpen worden. Maar dat betreft alleen hen die in zulk een geestelijke houding overleden zijn dat die dingen hen tot hulp kunnen zijn.  Immers, voor hen die overleden zijn zonder “het geloof dat zich uit in daden” (Gal 5, 6) en de sacramenten van het geloof, zijn deze vrome werken vanwege hun vrienden nutteloos. Toen ze nog leefden hadden ze er geen vurige ijver voor, ofwel omdat ze die niet wensten te ontvangen, ofwel omdat ze Gods genade ter vergeefs ontvingen – en zo verzamelden zij voor zichzelf niet Gods barmhartigheid, maar wel zijn toorn. Wanneer hun vrienden goede werken doen voor hun geliefde overledenen, dan kopen ze geen nieuwe verdiensten, maar ze voegen alleen maar toe aan datgene wat de overledenen voordien reeds verdiend hadden. Alleen tijdens hun leven geschiedt het zodat deze dingen hen nadien van nut kunnen zijn. En dus: ieder die overlijdt kan niets hebben in het leven na de dood, tenzij datgene wat hij in dit leven heeft verdiend.

3. De liefhebbende harten van vrienden mogen gerust rouwen over de dood van hen die hun toebehoren, namelijk met een verdriet dat genezing toelaat. Laten ze, in hun sterfelijkheid, wenen met tranen die vertroosting toelaten. Moge de vreugde van het geloof deze tranen snel drogen. Door het geloof immers weten we dat de gelovigen, wanneer ze overlijden, ons maar even verlaten, en naar een beter oord overgaan. Moge ook broederlijke liefde hen tot troost zijn – of die nu betoond wordt aan degenen die overleden zijn, dan wel aan hen die nog rouwen – opdat niet de woorden van de psalm in vervulling zouden gaan, die zeggen “ik wachtte op iemand die samen met mij zou rouwen, maar er was niemand; ik hoopte op iemand die me troostte, maar ik vond er geen” (Ps 68, 21 LXX). Laten we zorg dragen voor de begrafenis en voor de graven, zo goed als we kunnen. Immers, volgens de Schrift behoort dat ook bij de goede werken. Dit geldt niet alleen voor de lichamen van de patriarchen en de heiligen, maar voor het lichaam van elke overledene, wie het ook moge zijn. Zij die het voor het lichaam van onze Heer gedaan hebben worden ervoor geëerd en geloofd. Laten we deze laatste dienst aan onze vrienden bewijzen en ons menselijk verdriet verlichten. Datgene wat de zielen van de overledenen helpt – zoals gebeden en aalmoezen – laten we dat ijverig en overvloedig doen voor hen die naar het lichaam overleden zijn, maar niet naar de geest. En laten we het niet op een lichamelijke maar op een geestelijke manier doen.

11  Voorbeden Arnaut, Thomas, Isabel

Steeds kunnen we met onze bekommernissen bij God terecht

laat ons daarom dan bidden :   

Voor Andrew die nu gestorven is,      

dat hij na een leven vol toewijding      

de rust mag vinden      

in de vreugde en de vrede van Gods huis.      

Laten wij bidden.       Wij bidden u verhoor ons Heer

Bidden wij voor allen      

die door de dood worden weggenomen      

voor de mensen die vandaag sterven,      

voor hen, die sterven langs de weg,      

voor zoveel mensen,      

die wachten op de dood,       

Laten wij bidden.       Wij bidden u verhoor ons Heer

Voor alle mensen, die wij gekend hebben,      

en die ons in de dood zijn voorgegaan.      

Voor de overledenen van onze familie      

en voor allen die ons om gebed verzocht hebben.      

Laten wij bidden.       Wij bidden u verhoor ons Heer

Bidden wij voor alle ouders die uit bezorgdheid voor hun kinderen mentaal en fysiek te lijden hebben.

Laten wij bidden.       Wij bidden u verhoor ons Heer

12 Bidden we nu een Onze Vader en 3 Wees gegroetjes

Onze Vader die in de Hemel zijt

Geheiligd zij Uw Naam.

Uw Rijk kome,

Uw Wil geschiede op aarde als in de Hemel.

Geef ons heden ons dagelijks brood

en vergeef ons onze schulden

gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren.

En leid ons niet in bekoring,

maar verlos ons van het kwade.

Amen

Wees gegroet Maria,

vol van genade.

De Heer is met U.

Gezegend zijt Gij boven alle vrouwen,

en gezegend is de vrucht van Uw lichaam, Jezus.

Heilige Maria,

Moeder Gods,

bid voor ons, arme zondaars,

nu en in het uur van onze dood. Amen.

13 Lied Ave Maria

AVE MARIA, gratia plena, Dominus tecum. Ave Maria. Benedicta tu, benedicta tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui, Iesus. Sancta Maria, ora, ora pro nobis. Santa Maria, ora, ora pro nobis. Sancta Maria, ora, ora pro nobis.

14 Slotgebed Deidre

Heer God,

Gij hebt ons hier samengebracht,

om te bidden voor onze dierbare ouders

Dankbaar gedenken wij

wat zij voor ons zijn geweest.

In hun genegenheid en inzet

in hun toewijding en dynamisme

in hun trouw en bescheidenheid

eren wij uw goddelijke liefde voor ons.

Wij stellen ons vertrouwen in U, God

want Gij draagt zorg voor ons allen.

Sterk voelen wij weer de pijn van het afscheid,

nu Andrew van ons is heengegaan.

Wij willen hem toevertrouwen

aan uw liefde en barmhartigheid.

Wij geloven dat Gij een mens nooit loslaat,

dat de mens bij de dood

niet verzinkt in het niets,

maar dat Gij hem opneemt

en hem binnenleidt in uw eeuwige vreugde,

om altijd bij U te zijn.Amen.

15. Zegen

Heer, geef hun ziel de eeuwige rust en moge het eeuwige Licht hen verlichten; mogen de zielen van de overleden gelovigen door de barmhartigheid van God in vrede rusten. Amen

In de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

Lied O Heer mijn God

Als Christus komt

met majesteit en luister,

brengt Hij mij thuis,

hoe heerlijk zal dat zijn.

Dan zal ik vol aanbidding voor Hem buigen

en zingt mijn ziel:

o Heer, hoe groot zijt Gij!