28/8:tijd om te vertrekken
29/8:start in St Jean Pied de Port
¡Buen camino!
Op weg naar Compostela Deze blog is voor familie, vrienden en alle anderen die me willen volgen gedurende mijn tocht of willen weten waar ik uithang...
20-09-2018
Vind ik leuk- knopje 👍
Aangezien het wandelen er dus op zit zal ik geen echte dag overzichtjes meer plaatsen vermoed ik. Beelden mogen jullie wel nog verwachten, hoewel ik me kan voorstellen dat jullie ook al eens denken... weer een berg en een dal, een opkomende zon, een landweg,... 😂 Tja...., op foto is het nog geen 10de van het live beeld. Maar ook de geposte verhaaltjes waren maar een 10de van wat een dag bracht. Hopelijk hebben jullie toch een beetje kunnen meelachen en meegenieten met mijn dwaasheden. Wie het zelf voelt kriebelen om dit ook eens aan den lijve te ondervinden, doen doen doen!!! Het is echt een unieke ervaring die ik iedereen alleen maar kan aanbevelen. Het is cultuur, sport, sociaal, spiritueel, gastronomisch, natuur,.... kortom een totaalpakket. Ik weet nu al dat ik dit geweldig ga missen eens terug thuis! Wie tips en info wil....just let me know... En volgend jaar, of later..., gewoon dezelfde gek en dus dezelfde blog! ¡Hasta luego!
Finsterra zal ik wel halen... , maar het zal met de bus worden. Beetje serieuze valse start deze morgen met het halen van de Compostela. Ik had gelezen dat het om 9u open was, dus was ik perfect op tijd klaar en gepakt en gerugzakt om eerst te zijn. Maar dat was mis poes! Er stond al een gigantische rij te wachten, vergelijkbaar met gisteren toen ik niet wou aanschuiven. Nog even heb ik zelfs getwijfeld, maar dan toch maar in het rijtje gaan staan en ja... 1,5u later stond ik terug buiten met het papiertje wat je waarschijnlijk ook kan downloaden van het net, maar kom. Nog even de kathedraal gedaan en dan middageten, de voormiddag was nu toch al om zeep. Ik begon te denken om misschien beter meteen de bus naar Muxia te nemen en van Muxia naar Finsterra te wandelen langs de kustlijn. Maar tijdens het eten raakte ik aan de praat met een Duits koppel dat net teruggekomen was van Finsterra en ze waren er geweldig lyrisch over wanneer je bij het wandelen de zee plots ziet opduiken. Ik was al volledig mee in mijn hoofd en besloot dan toch maar om te stappen. Dat is welgeteld 6 km of zo gelukt. Op een smal bospadje even te veel rondgekeken en een afstapje gemist en de grond een knietje gegeven. Gevloek en geketter alom, maar weer recht gekrabbeld en verder gestapt. Na een paar 100m werd ik wel al gewaar dat het niet goed ging komen. Ik zag mijn knie verdubbelen in omvang. Gelukkig was ik ongeveer bijna in een dorpje, efkes rusten. Maar dan weer rechtstaan en dan wist ik het zeker, vandaag gaat het niet meer gaan. Toevallig was ik net aan de bushalte en die heb ik dus genomen tot de plaats waar ik wou eindigen vandaag (zeurzak!!). Ingecheckt in herberg, gedoucht en terug wat liggen, maar toch.. ik was er niet gerust in. Gevraagd of hier een dokter was in dit dorp, en blijkt dat er een klein ziekenhuis is. Dus naar daar gehinkeld en in de wachtzaal. Ik was nog aan het lachen met mijn jommokosspaans gisteren, maar vergeet het dat zelfs een dokter hier een woord Engels kan of wil praten. Dus het kwam toch alweer goed van pas! Ik dacht al, miljaar, Jacobus is mij niet goed gezind vandaag. Uitslag van de dokter... een verrekte spier aan mijn knie, niks om van wakker te liggen maar zeker 2 of 3 dagen niet wandelen, knie inwikkelen en ik zal je iets voorschrijven als medicatie: zei hij. Ga maar hiernaast bij de verpleegster. Hola! Misschien toch nog een meevaller dacht ik ( geweldige woordspeling in deze...). Tot bleek dat de verpleegster een verpleger bleek te zijn, waarvan de houdbaarheid al lang verstreken is ! Allez, hij wikkelt mijn knie volledig in, en dan ging hij mij het medicament geven. Dat bleken 2 inspuitingen te zijn die ik gekregen heb op een plaats waardoor het woord hamsterkaken een heel nieuwe dimensie kent....iedereen al mee? 🤨😂😂 Dus de laatste dagen wordt het toch nog luieren en rondhinkelen. Morgen met de bus naar Finsterra en zaterdag door naar Muxia en zondag terug naar Santiago om maandagnacht op tijd in te checken op het vliegveld. Er zijn ergere dingen in het leven dan verplicht moeten niksen natuurlijk, maar ook wel wat jammer want ik had het er wel op. Het zal voor volgend jaar zijn dan... de Primitivo. Die start in Oviedo en is dus veel korter van afstand, een 300km en zou geweldig mooi zijn van natuur want die gaat door de bergen. Dus dan plak ik die extra 100 er nog wel aan. Wie weet... we zien wel... het is nog lang en er kan nog veel gebeuren zeker? En die hamsterkaken zullen ook wel al weg zijn tegen dan!! 😉
Dat is een uitspraak van de kids wanneer we op de gps reden en de eindbestemming in zicht kwam. En vandaag had ik ook dat gevoel! De dag begon heel mistig, tot bijna tot de middag. Maar vanaf dan was de zon weer haar ongenadige zelve. Gelukkig was er veel bos om doorheen te wandelen en dus schaduw alom. Eigenlijk voor ik het wist was ik al in O Pedrouso en vandaar was het (maar) nog 20 km naar Santiago. Nu ik was niet van plan om daar te blijven. Het was ook een lelijk dorp of stadje. Dus was het blijven wandelen, ik liep zo een beetje hetzelfde tempo als de twee voor mij en we raakten aan de praat. Supertoffe mensen, vooral het verhaal van Candice was fantastisch. Het is te lang om hier uit te smeren... maar Jos Bosmans zou gezegd hebben... wat een wijf doames en neeren (op zijn Antwerps) voor wie Jos Bosmans vreemd is, Google het eens je zal wel iets vinden, het komt uit het peulengalies. Voor Vic..., nieje...het is weer niet wat je denkt🙄 Enfin, voor ik wist zat ik op 15km van het vlaggetje. Tja, het was wel al na 15u maar het leek me zo stom om daar iets te zoeken. En dus heb ik maar doorgezet. Ik moet zeggen het was verdikke nog verder dan ik dacht, maar dan plots komt de voorstad in zicht over de snelweg. Joepie..., dan nog een heel eind... dan merkt je dat de gebouwen ouder worden, altijd een goed teken. En dan... Haha... ik hoorde de doedelzak! Dan weet je ik ben er! Enkele trapjes af en rechtsomdraaien op het plein voor de kathedraal. Wat een ontlading... 800km hard labeur... maar het gevoel... tja... wandel het eens en we praten verder! De eerste die ik zie op het plein, want het was er zo druk niet meer want het was al 18u ondertussen, was Antonio!! Niet meer gezien sinds Burgos... het lijkt al een eeuwigheid maar toch direct terug alsof het pas gisteravond was dat we een pint zaten te drinken. Geweldig! Roberto was al terug naar huis die was gisteren al aangekomen zei hij. Daarna ben ik eerst naar het bureau voor de credentials gegaan maar daar stond een massa volk en het was 1,5u aanschuiven om de Compostela te krijgen. Pfff... nee dank u, ik heb afgezien, ben moe, wil me wassen en de stad induiken ja. In dezelfde straat het eerste hotel binnengestapt en kamer geboekt, er was nog eentje vrij gelukkig. Deze nacht nog eens een goed bed en een privé douche en toilet, ik heb het verdient. Morgen begint deel 2. Op naar Finsterra, nog een kleine 100km. Het lijkt een peulenschil op den duur... Het einde van de wereld, het zit in de naam. Daar kan je iets verbranden van kledij of zo, wat je maar wil..., als afscheid van je oude ik om te starten met je nieuwe ik... mooie symboliek. Trouwens. Met mijn Jommokos spaansos gaatos het hieros steeds beteros. Ikos en de spaansos verstaanos elkaaros heel goedos! Fotos volgen misschien vannacht nog. Eerst cervezakes...
En dan bedoel ik niet het paard van Sinterklaas. Maar vandaag was het de eerste dag dat het de ganse voormiddag aan de frisse kant was. Zelfs een licht miezerig regentje bij momenten. Ideaal om te wandelen zou je dus denken, maar het was een beetje minder vandaag. Die sakkerse paaltjes zitten er voor iets tussen denk ik en ook de opeenvolging van de kleine dorpjes. Er staat nu zowaar om de 300m of zo een paaltje met de afstand naar Santiago. Daarbovenop ben ik al geconditioneerd om om de x dorpjes te stoppen, en wanneer die dorpjes dus kort op elkaar volgen... dan stop ik meer. En hoe meer je stopt hoe lastiger het wordt om die 12kg terug aan je schouders te hangen. Zo eenvoudig is het. Vanaf de middag kwam de zon er weer stillekes door en nu, 19u, is het alweer warm. Mijn neus blijft trouwens uitstekend werk leveren... gestopt om te eten in Pontecampaña en het was superlekker. Ik zag het doeningske al vanop de camino opdoemen en instinctief dacht ik al... Jep... daar moet ik zijn! En ook daarnet weer, gestopt deze avond in Boente en waarschijnlijk de beste albergue uitgekozen. Kraaknet, volledig nieuw van binnen,... Jammer dat het op zijn einde begint te lopen, maar daar wil ik nog even niet aan denken. Hoewel ik eigenlijk wel moet, want ik moet dringend een vlucht boeken of ik haal 2 oktober om opnieuw te beginnen werken. Allez werken.... pffff...nog niet aan denken, nog even verder leven in deze zorgeloze bubbel!😎
Tweede poging voor een bericht, het vorige was geschreven maar dank zij de Spaanse WiFi duurde het te lang en was het verslagje foetsie! Waar was ik gebleven dus...? In Sarria, heel komisch, hier worden letterlijk de pelgrims aangevoerd met bussen. Vanaf hier moet je starten om een comostela te krijgen wat meteen de verklaring is waarom busladingen nieuwe pelgrims hier afgezet worden. Zo ook een hele rits jongeren, waarschijnlijk op retraite met school. En daar zat ik in het begin even klem tussen. Topervaring..., om de 10 gasten is er wel eentje met een bleutoothbox met een Spaanse smartlap. Christof en Lindsay maar dan in het Spaans, het is eens wat anders. Gelukkig ging het na Sarria terug wat bergop en de jeugd kon der alte al snel niet meer bij houden. Ook speciaal in elk dorpje dat je komt staat er ook wel weer een lege bus te wachten. Ik heb het niet gezien maar ik vraag me af of ze na hun verzamelde stempel gewoon weer de bus opstappen en door rijden naar het volgende dorp of enkele dorpen verder. Niet van wakker liggen, ik doe gewoon mijn ding verder... en dat is de volledige weg te voet afleggen. Het was best weer warm vandaag en ik vervel sneller dan een gemiddelde slang de laatste week. De zon schijnt ook steeds aan dezelfde kant van mij waardoor ik twee kleuren uitsla. De rechterkant melkchocolade, de linkerkant eerder fondant, schoon zicht... stel het jullie vooral voor en lach jullie krom, het mag!!😅 Op de middag een leuk plaatsje gevonden om iets te eten. Je moet ze treffen maar ik begin er zowaar een neus voor te krijgen. Over neus gesproken..., die is ook aan zijn tweede velleke bezig en die is rood waardoor het eerder lijkt alsof ik ganse dagen terrasjes doe en de nodige cervezas achterover hijs. Maar goed..., de bedoeling was te stoppen in Portomarín maar het was daar een drukte van jewelste en er kwam nog steeds volk bij dat ik het niet echt zag zitten om te blijven. Het volgende dorpje was 8km verder, dus dat toch maar gekozen. Een oude school die omgevormd is tot albergue. Leuk en niet veel volk, en vooral heel proper... (lang leve mijn nieuwe neus voor goeie beslissingen...) De fotos voor wie ze nog niet beu is tenminste staa n in het bericht hieronder. Ter info..., de blauwe oldtimer is een Seat 600. En de cijfers op de stenen van de kerk in Portomarín staan erop omdat deze kerk oorspronkelijk elders stond maar ze deze steen voor steen afgebroken hebben om daarna identiek op deze plaats weer op te trekken. Een soort 3D puzzel maar dan XXXXL.
