28/8:tijd om te vertrekken
29/8:start in St Jean Pied de Port
¡Buen camino!
Op weg naar Compostela Deze blog is voor familie, vrienden en alle anderen die me willen volgen gedurende mijn tocht of willen weten waar ik uithang...
19-09-2018
Ik zag het vlaggetje... en....
Dat is een uitspraak van de kids wanneer we op de gps reden en de eindbestemming in zicht kwam. En vandaag had ik ook dat gevoel! De dag begon heel mistig, tot bijna tot de middag. Maar vanaf dan was de zon weer haar ongenadige zelve. Gelukkig was er veel bos om doorheen te wandelen en dus schaduw alom. Eigenlijk voor ik het wist was ik al in O Pedrouso en vandaar was het (maar) nog 20 km naar Santiago. Nu ik was niet van plan om daar te blijven. Het was ook een lelijk dorp of stadje. Dus was het blijven wandelen, ik liep zo een beetje hetzelfde tempo als de twee voor mij en we raakten aan de praat. Supertoffe mensen, vooral het verhaal van Candice was fantastisch. Het is te lang om hier uit te smeren... maar Jos Bosmans zou gezegd hebben... wat een wijf doames en neeren (op zijn Antwerps) voor wie Jos Bosmans vreemd is, Google het eens je zal wel iets vinden, het komt uit het peulengalies. Voor Vic..., nieje...het is weer niet wat je denkt🙄 Enfin, voor ik wist zat ik op 15km van het vlaggetje. Tja, het was wel al na 15u maar het leek me zo stom om daar iets te zoeken. En dus heb ik maar doorgezet. Ik moet zeggen het was verdikke nog verder dan ik dacht, maar dan plots komt de voorstad in zicht over de snelweg. Joepie..., dan nog een heel eind... dan merkt je dat de gebouwen ouder worden, altijd een goed teken. En dan... Haha... ik hoorde de doedelzak! Dan weet je ik ben er! Enkele trapjes af en rechtsomdraaien op het plein voor de kathedraal. Wat een ontlading... 800km hard labeur... maar het gevoel... tja... wandel het eens en we praten verder! De eerste die ik zie op het plein, want het was er zo druk niet meer want het was al 18u ondertussen, was Antonio!! Niet meer gezien sinds Burgos... het lijkt al een eeuwigheid maar toch direct terug alsof het pas gisteravond was dat we een pint zaten te drinken. Geweldig! Roberto was al terug naar huis die was gisteren al aangekomen zei hij. Daarna ben ik eerst naar het bureau voor de credentials gegaan maar daar stond een massa volk en het was 1,5u aanschuiven om de Compostela te krijgen. Pfff... nee dank u, ik heb afgezien, ben moe, wil me wassen en de stad induiken ja. In dezelfde straat het eerste hotel binnengestapt en kamer geboekt, er was nog eentje vrij gelukkig. Deze nacht nog eens een goed bed en een privé douche en toilet, ik heb het verdient. Morgen begint deel 2. Op naar Finsterra, nog een kleine 100km. Het lijkt een peulenschil op den duur... Het einde van de wereld, het zit in de naam. Daar kan je iets verbranden van kledij of zo, wat je maar wil..., als afscheid van je oude ik om te starten met je nieuwe ik... mooie symboliek. Trouwens. Met mijn Jommokos spaansos gaatos het hieros steeds beteros. Ikos en de spaansos verstaanos elkaaros heel goedos! Fotos volgen misschien vannacht nog. Eerst cervezakes...
