28/8:tijd om te vertrekken
29/8:start in St Jean Pied de Port
¡Buen camino!
Op weg naar Compostela Deze blog is voor familie, vrienden en alle anderen die me willen volgen gedurende mijn tocht of willen weten waar ik uithang...
20-09-2018
Lap!!!!
Finsterra zal ik wel halen... , maar het zal met de bus worden. Beetje serieuze valse start deze morgen met het halen van de Compostela. Ik had gelezen dat het om 9u open was, dus was ik perfect op tijd klaar en gepakt en gerugzakt om eerst te zijn. Maar dat was mis poes! Er stond al een gigantische rij te wachten, vergelijkbaar met gisteren toen ik niet wou aanschuiven. Nog even heb ik zelfs getwijfeld, maar dan toch maar in het rijtje gaan staan en ja... 1,5u later stond ik terug buiten met het papiertje wat je waarschijnlijk ook kan downloaden van het net, maar kom. Nog even de kathedraal gedaan en dan middageten, de voormiddag was nu toch al om zeep. Ik begon te denken om misschien beter meteen de bus naar Muxia te nemen en van Muxia naar Finsterra te wandelen langs de kustlijn. Maar tijdens het eten raakte ik aan de praat met een Duits koppel dat net teruggekomen was van Finsterra en ze waren er geweldig lyrisch over wanneer je bij het wandelen de zee plots ziet opduiken. Ik was al volledig mee in mijn hoofd en besloot dan toch maar om te stappen. Dat is welgeteld 6 km of zo gelukt. Op een smal bospadje even te veel rondgekeken en een afstapje gemist en de grond een knietje gegeven. Gevloek en geketter alom, maar weer recht gekrabbeld en verder gestapt. Na een paar 100m werd ik wel al gewaar dat het niet goed ging komen. Ik zag mijn knie verdubbelen in omvang. Gelukkig was ik ongeveer bijna in een dorpje, efkes rusten. Maar dan weer rechtstaan en dan wist ik het zeker, vandaag gaat het niet meer gaan. Toevallig was ik net aan de bushalte en die heb ik dus genomen tot de plaats waar ik wou eindigen vandaag (zeurzak!!). Ingecheckt in herberg, gedoucht en terug wat liggen, maar toch.. ik was er niet gerust in. Gevraagd of hier een dokter was in dit dorp, en blijkt dat er een klein ziekenhuis is. Dus naar daar gehinkeld en in de wachtzaal. Ik was nog aan het lachen met mijn jommokosspaans gisteren, maar vergeet het dat zelfs een dokter hier een woord Engels kan of wil praten. Dus het kwam toch alweer goed van pas! Ik dacht al, miljaar, Jacobus is mij niet goed gezind vandaag. Uitslag van de dokter... een verrekte spier aan mijn knie, niks om van wakker te liggen maar zeker 2 of 3 dagen niet wandelen, knie inwikkelen en ik zal je iets voorschrijven als medicatie: zei hij. Ga maar hiernaast bij de verpleegster. Hola! Misschien toch nog een meevaller dacht ik ( geweldige woordspeling in deze...). Tot bleek dat de verpleegster een verpleger bleek te zijn, waarvan de houdbaarheid al lang verstreken is ! Allez, hij wikkelt mijn knie volledig in, en dan ging hij mij het medicament geven. Dat bleken 2 inspuitingen te zijn die ik gekregen heb op een plaats waardoor het woord hamsterkaken een heel nieuwe dimensie kent....iedereen al mee? 🤨😂😂 Dus de laatste dagen wordt het toch nog luieren en rondhinkelen. Morgen met de bus naar Finsterra en zaterdag door naar Muxia en zondag terug naar Santiago om maandagnacht op tijd in te checken op het vliegveld. Er zijn ergere dingen in het leven dan verplicht moeten niksen natuurlijk, maar ook wel wat jammer want ik had het er wel op. Het zal voor volgend jaar zijn dan... de Primitivo. Die start in Oviedo en is dus veel korter van afstand, een 300km en zou geweldig mooi zijn van natuur want die gaat door de bergen. Dus dan plak ik die extra 100 er nog wel aan. Wie weet... we zien wel... het is nog lang en er kan nog veel gebeuren zeker? En die hamsterkaken zullen ook wel al weg zijn tegen dan!! 😉
