Er werd plaatselijk gereden. Vanuit Veurne vertrokken Basso, Lance en Ullrich. In Adinkerke vervoegde Hincapie en diens eega: hieronder een kort verslag van Hincapie :
Hincapie en zijn bevallige eega vergezelden Basso, Ullrich en de immer grote Lance tijdens een uitje aan kust in deze kille kerstperiode. Heimelijk spotte Hincapie de fysieke paraatheid van zijn kompanen en zag dat het goed was. Goed aan de zijde van de kompanen maar nog beter was de indruk zijn zijn eigen trapmoment...Hincapie zag dat het zeer goed was en kon zonder inspanning knap volgen in de menige tussenspurtjes. Bovendien is het technische vernuft van Hincapie nog steeds legendarisch...zonder moeite, slag of stoot volgde Hincapie zijn kompanen tijdens kleine duinencrossen. Als een welleerd gentleman wachte Hincapie weliswaar even later on zijn eega en bracht haar in zijn kielzog tot bij de uitpuffende kompanen. Nu ja, Hincapie is back in town en zal medio januari, mits zijn bouwwerken het toelaten, terug aansluiten bij het selecte kransje van de veurnsche bikers. Met zijn immerloyale metgezel en living legend Lance zullen ze in 2009 naar alle waarschijnlijkheid weer veel brokken maken in het peleton van de Veurnsche Bikers. Een verwittigd man is er twee waard!
Ivanov, Rasmussen, Pozzato, Basso en Ullrich begaven zich op frans grondgebied. Korte resumé : alom een beresterke Pozzato, enkel Basso kan hem in de zware stroken volgen. Ullrich, Rasmussen en Ivanov moeten het duo laten gaan, op een lange beklimming legt Ullrich eventjes de pees erop, hij houdt goed stand. Anderen laten zich niet verleiden en laten Ullrich zijn zot kwartiertje beleven. Iets later een minder goed berijdbare helling , Ullrich heeft het heel wat moeilijker en vindt zijn tred in het spoor van Rasmussen, Basso en Pozzato op kop. Ivanov voelt zich niet zo lekker en laat begaan. Van het parcours werd meer verwacht, in vergelijking met Eperlecques was het niet zo goed.
Lance, Volderke, Ullrich waren terug van de partij, weliswaar in koude omstandigheden. Wie ook van de partij was, was Filippo Pozzato, de broer van snellen Eddy. Lance moest opgeven wegens materiaalpech. Een beresterke Pozatto bewijst minimum de evenknie te zijn van snellen Eddy. Tempo lag zeer hoog dankzij Pozzato op een mooi gevarieerd parcours.
In winderige omstandigheden waren Lance, Volderke , Basso en Ullrich present. Korte resumé van de rit : Volderke en Basso staken er boven uit, in de slijkstroken moesten Ullrich en Lance hun meerdere erkennen. Ullrich en Basso hadden wel een gat geslaan op Volderke en Lance die ze normaliter niet gingen toekrijgen tot grote verbazing van Volderke! Een gebeten Volderke roept zijn kompanen toe niet meer op hem te moeten wachten, ik kom , ik kom .... Basso plaatst op 10 km van het einde een moordende versnelling, ook Volderke moet het gat laten maar houdt alleen stand tegen een jagende Ullrich. Lance laat zijn kompanen spelen. Gemiddelde was goed desondanks de felle wind.
Enkel Basso, Volderke en Ullrich waren op afspraak. The Boss had zijn kat gestuurd en Ivanov werd gespot in plaatselijke discotheken. De veurnsche bikers kenden het parcours al deels, nu verkozen ze om de 65km te rijden. Al vlug reden de veurnsche bikers langs de Middelkerkse kustlijn om zo uiteindelijk op het strand te gaan. Daar vonden Basso en co aansluiting met een ander groepje en het tempo zat er in, gemiddeld 27km/u op het strand. Na een zestal km verlieten ze het strand en gingen ze het technische duinparcours voor hun rekening. Ullrich zette zich vooraan en probeerde het tempo hoog te houden zodat Basso en Volderke niet te zot moeten doen. Wat later zaten de veurnsche bikers in Nieuwpoort. Toen ze het maisveld ingingen , trok Volderke eens aan "zijn oor". Hij gaf er voor de eerste keer een lap op, Basso en Ullrich volgden. Na de bevoorrading reden ze het "jagerspad" in, Basso's dreve, Ullrich nam het eerste deel voor zijn rekening, Basso het laatste deel. Volderke zat in het wiel zonder problemen. Ullrich voelde voor een eerste keer een krampje opkomen, maar het was nog niet erg. Na een goeie 30km gingen ze de weide in. Volderke vloog door of over het slijk, Basso kon nog net volgen, Ullrich daarentegen moest vechten tegen de modder en het ging er wat trager aan toe. Volderke en Basso hadden voor een eerste maal toegeslaan, Ullrich kraakte maar toen hij zich terug op vaste ondergrond begaf, trachtte hij het tempo hoog te houden. Na de tweede bevoorrading gingen ze via Gistel naar Oostende. De veurnsche bikers bevonden zich naast de autostrade en het werd alsmaar slijkerig. Basso en Volderke voelden zich nog goed , bij Ullrich daarentegen ging het licht stilletjes uit. Toen Ullrich een korte bult in het slijk diende te beklimmen, schoot de kramp in zijn benen. Ullrich kon eventjes niet fietsen daar hij zijn benen niet kon plooien. De veurnsche bikers reden het sportpark " De Schorre" binnen . Daar werd menig heuvel en bosjes bestreden, Volderke en Basso waren beresterk, Ullrich verkoos de gemakkelijkere route. Toen ze wat later langs het Oostendse luchthaven reden, was het terug zwoegen ... Ullrich moest zijn sterkere kompanen laten gaan en koos wat later voor het jeanetten parcours. Zijn licht was goed uit, ondertussen waren Basso en Volderke in het gezelschap van een "Bolle"man. Volderke en Basso waren terug beresterk...
