Na een rampzalige
Chrysostomus ging ik terug met volle moed naar school. Met het gedacht dat
Robin haar van kostuum had vergist en dat ze eigenlijk mij wou kussen.
Begrijpelijk want zoveel Peter Pannen liepen er niet rond, maar wel een
pijnlijke vergissing voor mij. Eens aangekomen op school zag ik Robin al in de
verte staan. Ze lachte, maar niet naar mij. Want bij haar stond de andere Peter
Pan, waarvan ik nog altijd niet wist wie het was. Tot nu dan. Het was César die
bij MIJN Robin stond. Opeens werd alles duidelijk. Die liefdesbrief. César
dacht waarschijnlijk dat de liefdesbrief die ik had geschreven van Robin kwam.
Maar wat had hij meer als ik? Buiten 2 tenen, zwoele danspasjes, een sportief
lichaam en het feit dat hij een krak in wiskunde is. Niets denk ik. Maar het
zal waarschijnlijk zijn liefde voor het Vlaamse levenslied zijn geweest die
haar overhaalt heeft. Zij was tevens ook een fan van het Vlaamse levenslied en
dan vooral van Eddy Wally, bij wie het de afgelopen jaren op wieltjes loopt.
Maar zo rap geef ik nog niet op. Ik moest zien dat ik op een of andere manier
indruk op haar kon maken. Ik moest laten zien dat ik niet zo veel verschil van
César. Dat ging ik laten zien in de fitness. Want op donderdag gaan we met L.O.
fitnessen. De vorige keren was ik niet gegaan met als excuus dat ik niet kon
doordat die hamer op mijn voet was gevallen. Wat mij er aan doet herinneren dat
ik het kot van onze flash junior nog moet afwerken. Maar nu moest ik wel gaan.
Om aan Robin te laten zien dat ik ook sportief ben. Eerst fietste ik wat, dat lukte aardig maar
Lance Armstrong zal ik nooit worden. Daar pak ik te weinig pillen voor. Maar
bij het afstappen ging het al mis. Ik bleef met mijn broek achter het zadel
haken waardoor mijn broek scheurde. Van een goede start gesproken. Maar door
die ene tegenslag gaf ik het nog niet op. Ik bleef voortdoen en dan zag ik mijn
kans. César ging even naar toilet waardoor we alleen waren. Ik ging aan een
willekeurig toestel staan en hing er zoveel mogelijk gewichten aan. Robin had
dit gezien en ik ging er 100% procent voor. Maar toen ging het mis. Door het
gewicht zakte ik door mijn benen waardoor ik bijna dubbel plooide. Net op tijd
was César er die me er onder uit haalde. Net hij. Dan had ik nog liever blijven
steken. Robin had dit natuurlijk gezien. En in plaats van aan mij te vragen hoe
het met we was, vloog ze César in de armen. Toen ben ik maar naar huis gegaan.
Om verder te werken aan het kot van onze Flash junior.
Na het ongeluk met mijn hamer ben ik dus
naar de dokter geweest. Die man verschoot zich een ongeluk. Iemand die twee
tenen mist en toch gewoon kan rondlopen had die man nog nooit gezien. Hij
haalde er alle stagairs van het hele ziekenhuis bij om naar mijn voet te
kijken. Ik ga nooit meer naar het ziekenhuis voor mijn tenen. In plaats van een kwartier voor een nageltje
heb ik er 2 uur binnen gezeten. Uiteindelijk bleek alles in orde te zijn. Hij
heeft er gewoon een windeltje rond gedaan. Hij stelde zelfs voor om
prothesetenen te plaatsen. Dat heb ik geweigerd. Ik met tien tenen is als Edd
zonder eten in de klas. Het klopt gewoon weg niet. Na die kleine onderbreking
kon ik me weer volledig storten op onze
laatste 100 dagen. Ik en Robin hadden afgesproken om als Wendy en Peter Pan te
gaan. Gelukkig moesten we daar nog enkele voorbereidingen voor treffen, zodat
ik en mijn lekkere vrouw nog wat tijd samen konden doorbrengen. We gingen samen
shoppen om alle kledij en accessoires bij elkaar te verzamelen. Toen we op de
meir Kristel , Lina, Elena en Maaike
tegenkwamen zijn we even iets gaan drinken. Robin en de meiden hadden veel te
vertellen, ik daarentegen kon niet snel genoeg terug vertrekken, zodat ik mijn
lekkere vrouwtje weer voor mezelf had. Zij bleken ook te winkelen voor
Chrysostomus, ze wilden niet verklappen als wat ze zich gingen verkleden. t
Zijn ook tutjes, net de Pink Ladies van Grease dacht ik, wat ze donderdag echt
bleken te zijn samen met Marie. Gelukkig lieten ze mij en Robin dan toch met
rust en konden we onze zoektocht verder zetten. We zijn bijna alle winkels
binnen gegaan, niet eens in winkels die ook maar iets Peter Panachtig hadden.
Robin wou me gewoon in een nieuw jasje steken. En dankzij haar zie ik er nu
weer stralend uit, op mijn manier dan. Donderdag was het dan zover ik en Robin
gingen samen naar school als Wendy en Peter. Na een verschrikkelijk ontbijt met
die eikels van mijn klas en een nog ergere show moesten we nog eens gaan eten
met mijn klas in den Da Giovanni goeie pizza maar weer slecht gezelschap.
Daarna konden ik en Robin eindelijk weg. Ze had me overgehaald om mee te gaan
naar de karaoke. Ik? Karaoke? Ik die nog erger zing dan een walrus met een
verkoudheid. Maar je moet iets overhebben voor de vrouw van je leven. Toen ik
uiteindelijk het podium op durfde zong ik een super romantisch liedje voor mijn
Robin. Maar toen ik terug kwam van het podium zag ik Robin zoenen met een
andere Peter Pan. Ik ben naar buiten gerend en heb de eerste bus naar huis
genomen. Ik moest even kunnen nadenken. In de film kust Wendy ook met Peter
toch? Dus ze zal zich gewoon vergist hebben. Eigenlijk wilde Robin mij kussen
maar heeft ze zich van kostuum vergist. Dat was de beste reden die ik kon
bedenken. Dus ben ik maar lekker vroeg mijn bed in gekropen met de gedachte dat
mijn lekkere Robin mij echt wilde zoenen. Nu ga ik haar echt vertellen wat ik
voel. Of beter nog even wachten? Ik zie wel, het komt wel goed?
