Lieve Bloggers,

Hier ben ik weer; de 8-tenige en weliswaar slunsige jongeman, Danny. Geen enkel idee eigenlijk waarom mijn ouders mij Danny noemden, want Danny, het is zoiets als Johnny en nen Johnny dat is wel het allerlaatste wat ik probeerde te zijn. Het zou immers totaal geen indruk maken op Robin, nee ik blijf wel gewoon mijn eigenlijke zelf. Dat is misschien de oplossing om een kans te maken bij haar. Op haar, zij de enige persoon die mij ertoe dwingt de innerlijke rust terug te vinden, telkens opnieuw, elke keer als ik haar zie. Ja, jullie lezen het goed en ik verbaas mezelf er ook wel mee maar ik vrees dat ik jullie in vertrouwen begin te nemen. Inderdaad, ik zei wel degelijk ‘vrees’. Ik loop gewoon beangstigend veel kans dat er iemand in mijn naaste omgeving, als ik die dan al heb, me in deze blog herkent. Dat zou kunnen betekenen dat dit het einde is waar Robin en ik 1 zijn, het einde van onze onderdrukte liefde die voor een aangename spanning zorgt tussen ons beiden. Oké hier overschrijdt ik een grens, ik zou de vorige 7 lijnen kunnen wegvagen maar ik, tegendraads als ik ben, ben dan ook van mening dat ik in deze blog niets mag schrappen. Dit zou moeten dienen als mijn enige uitlaatklep sinds ik onze Flach niet meer heb om mijn gevoelens mee te communiceren. Ik beschouw jullie nu wel als de beste vriend die ik niet heb, die persoon die je meer doet nadenken en twijfelen over je eigen leven en die me misschien als het dan eventueel nog kan, zou kunnen zeggen dat ik ervoor moet gaan, die me ervan overtuigd dat ik haar niet uit mijn handen kan laten glippen nu ik ze nog dicht bij me heb. Want wat het volgende jaar me brengen zal, ik geef het u op papier, ik kan het niet voorspellen. Maar ook de vriend die me met beide voeten weer op de grond brengt en zegt dat ik onze jarenlange vriendschap ook niet kan verpesten door wat puberale gevoelens. Ach kom ik geef mijn ziel nu toch al open en bloot , de enige reden dat ik nog steeds niets heb ondernomen bij mijn lekkere vrouw is uit onzekerheid en angst want wie weet dat wanneer ik mezelf volledig prijs geef mijn teen dat ook wel eens zou kunnen doen… Dit was de balans die ik opmaakte nadat de meneer die ons het laatste lesuur gaf een vrijwel sexistische opmerking maakte over Robin, Mijn Robin en dat een steek door mijn hart was. Het was iets over de outfit en of ze nog ergens heen moest en secretaressendag en de rest dat ik het helemaal niet verdragen kon.

Tot de volgende, met gefrustreerde groeten Danny, niet Johnny. 

10-03-2013 om 21:02 geschreven door Danny Van Bever  

Beste Bloggers,

Er is weer heel wat gebeurd. Na mijn innerlijke crisis over Robin had ik eindelijk een besluit genomen. Ik was van plan om Robin mijn liefde te verklaren. Helaas is dat niet zo afgelopen als ik wou. Ik zal jullie het volledige verhaal vertellen. Het begon op een regenachtige dag. Ik had besloten mijn liefde niet rechtstreeks te verklaren, maar aan de hand van een liefdesbrief. Dat was veel discreter, zo kon ik immers haar reactie zien als ze de brief eenmaal had gelezen. Ik had een zeer mooie brief geschreven, weliswaar anoniem. Deze brief legde ik op haar stoel tijdens de leswisseling. En ja hoor, net toen kwam de volgende leerkracht binnen met de aankondiging dat we nieuwe plaatsen kregen. Ik was in zeer grote paniek want ik zag de kans niet om onopgemerkt mijn brief terug te nemen voordat iemand anders deze te pakken kreeg. Het kwaad was echter geschied, César werd toegewezen op de plaats die daarvoor toebehoorde aan Robin. Toen hij wou gaan zitten, zag hij natuurlijk de brief. Ik probeerde me zo rustig mogelijk te houden. César las de brief en ik had hem nog nooit zo blij gezien. Hij was in de zevende hemel nu hij een aanbidster had. Dat dacht hij tenminste, ik wist wel beter. De rest van het lesuur hoopte ik maar dat César niet zo slim was om het handschrift te gaan ontleden om te weten te komen wie de brief had geschreven. Toen de bel om kwart voor vier ging, vluchtte ik zowaar het schoolgebouw uit. Ik kon niet snel genoeg weg zijn. Eenmaal thuis, zo gestresseerd als iets, ging ik naar de duiventil van Flanella. Ik ging haar kot binnen en wat ik daar vond, maakte mijn dag zowaar goed. Er lagen gebroken eierschalen in het nestje van onze Flanella. Naast Flanella zat een pas-uitgekomen duivenjong. Ik moet toegeven dat ik Flanella een beetje had verwaarloost na de dood van onze Flash waardoor ik het ei niet had opgemerkt. Toen ik het duivenjong nader bekeek om te zien of hij gezond was, wist ik gewoon dat dit mijn soulmate ging worden. Hij ontbrak immers een teen aan zijn rechterpoot. Ik voelde meteen een verbintenis met deze jonge duif. Ik doopte hem tot Flash Junior om zo toch een beetje de nagedachtenis van zijn vader in eren te houden. Flash Junior deed mijn zorgen van die dag even vergeten. Het maakte mijn dag een stuk beter. Nu maar hopen dat de brief snel in de vergetelheid geraakt…

Gegroet,

Danny

10-03-2013 om 21:01 geschreven door Danny Van Bever  

Beste bloggers,

Mijn ouders waren niet zo blij met mijn avontuur in Antwerpen. Heel het ziekenhuis zal dit wel gehoord hebben. Na de uitvlieger van mijn ouders liet een verpleegster ons weten dat ik ontslagen werd uit het ziekenhuis. Alleen nog langs de balie gaan en ik kon naar huis. Natuurlijk ging dit niet zo gemakkellijk. De vrouw aan de balie liet ons weten dat je van het ziekenfonds niets terugtrekt als je verwondingen het gevolg zijn van een gevecht, zo beschreven ze mijn verwondingen. De persoon die’ toevallig’ 540 euro op zak had, heeft de rekening kunnen betalen. De rest heb ik aan mijn ouders mogen afgeven. Toen ik eindelijk thuis was, ben ik onmiddelijk in bed gekropen. Na een goede nachtrust, zag ik alles weer wat beter zitten. Mijn hoofd en mijn voet deden geen pijn meer, dus dit zou een gewone schooldag worden. Zoals gewoonlijk keek ik ’s morgens op de vtm-teletekst pagina 800 naar de duivenlossingen. Hierna vertrok ik naar school. Spijtig genoeg begon de dag toch niet zo goed, de eerste twee lesuren hadden we LO. Dit zijn de twee ergste lesuren van de hele week. Ten eerste, ik ben helemaal niet sportief, wat had je anders gedacht van een jonge met acht tenen? Ten tweede, LO is het enigste vak dat ik niet bij mijn lekkere vrouw kan zijn. Tijdens deze les moesten we gaan lopen, om ter snelst 5 toeren op de kaai. Er dwaalde de hele tijd één vraag door mijn hoofd: “ Waarom heb ik gisteren in het ziekenhuis geen ziektebriefje gevraagd?” Maar ja, niets aan te doen.  Jullie weten dat ik mijn schoenwinkel later ‘Happy Feet’ wil noemen. Wel, tijdens het lopen voelde ik me net een pinguin dat probeert te vliegen.  Je probeert het wel, maar je weet dat het je uiteindelijk niet gaat lukken. Ik was dus de laatste die over de eindstreep kwam. Daar hangt natuurlijk aan vast dat je dertig keer moet pompen. Voor mij is pompen een echte kwelling, ik val altijd op mijn gezicht. Ik steun dan ook maar op acht tenen en sterke armen heb ik ook helemaal niet. Ein-de-lijk, na de kwelling van LO kon ik eindelijk voor een kwartier bij Robin zijn. Eerst ging ik natuurlijk om 9 na 10 naar het toilet. Daarna hebben Robin en ik gepraat over LO. Ze vroeg natuurlijk hoe het bij mij ging. Ik zei natuurlijk dat het wel meeviel. Ik heb gezwegen over mijn avontuur met Niko. Eigenlijk had ik dat toch allemaal voor haar gedaan. De dag ging langzaam voorbij. Zoals gewoonlijk vertoefde ik het grootste deel van de middag in de computerklas. Na een hele middag duivensoorten te zitten googelen, schreewde de bel weer. We stonden te wachten in de rij op meneer Engels. Natuurlijk liep meneer Engels onze rij weer voorbij en ging ze richting een andere klas. We maakten meneer Engels erop attent dat hij onze klas moest hebben en we gingen richting klas. Toen we waren aangekomen in de klas, schakelde Eddy natuurlijk onmiddelijk over naar zijn raar Engels accent. Heel de les hoor je hem met zijn raar accent en hij geniet ervan als de leerkracht hem hierover aanspreekt. Na deze les besloot Meneer Lakmoes om al onze taken van wiskunde te herleiden tot een nulmatrix. Het laatste lesuur hadden we nog een uur cultuur. De les ging traag voorbij, vooral tijdens het lezen. De César en Edd konden hun lach tijdens het lezen weer niet inhouden. Ze slagen er elke keer in om zo de hele klas aan het lachen te brengen. Ik moet dus wel toegeven dat het een comisch uur was. Gelukkig hadden we tegen de volgende dag geen huiswerk. Ik heb dus thuis nog wat zitten denken over mijn schoenen-droom. Ik kreeg opeens het prachtig idee om zelf een schoen te gaan ontwerpen. Het zou een oplossing zijn voor mijn tenen-probleem en misschien ook wel voor dat van lotgenoten, als die er al zouden zijn.  Ik heb de hele avond zitten denken om het tenen-problemen op te lossen, maar ik vind maar niets. Er zal mij wel iets te binnen schieten. Ik weet dat normale tieners op vrijdagavond weg gaan, maar daar doe ik niet aan mee. Zoals de bekende kunstenaar, en duivenmelker, Pablo Picasso ooit zei: “Wie gelukkig wil zijn, moet thuis blijven.” Met deze wijze woorden eindigde mijn dag.

Gegroet !

22-11-2012 om 21:10 geschreven door Danny Van Bever  

Beste bloggers,

Vanavond schrijf ik tot jullie vanuit een ziekenhuis.  Ik hoor jullie al denken: “Dat avondje met Niko zal interessant geweest zijn.”  En dat is het inderdaad geworden.  10 minuten nadat ik gisteren mijn laatste woorden aan deze blog aan het typen was arriveerde Niko met gierende banden aan mijn huis.  Niet Niko zelf, maar één van zijn vrienden bestuurde het voertuig.  In de auto legde Niko het plan uit.  Het luidde als volgt: We zouden naar Dancing Highstreet gaan. - Ik had nooit over deze plek gehoord en stelde mijzelf meteen de vraag hoe we hiermee mijn problemen met Robin zouden oplossen.  Toch besloot ik hem uit te laten praten. - Hij vertelde dat de dancing een uitdaging had aangegaan met zijn klanten, waartegenover een geldbedrag van 1000 euro stond en daarbovenop gratis toegang voor de rest van je leven.  Het enige wat men moest doen om de weddenschap te winnen was het staartje van de Frankie afsnijden.  Frankie is één van de meest beruchte buitenwippers van Antwerpen.  Iedereen die ooit in de Highstreet is geweest, kent hem.  Hij is vrij klein van gestalte, maar hoe Niko het op zijn cafe’s zei: “nen tank van ne vent”.  Als je er niet in slaagde zijn staartje af te knippen, mocht je je nooit meer vertonen in het gebouw.  Niko had het plan hem af te leiden, zodat ik het staartje kon afknippen en we de geldprijs split-pot konden delen.  Eerst was ik niet overtuigd, maar toen zij Niko: ”Allee jong, me da geld kunde toch ne chique kadoo kope vo die van u.  Gij weet ni oeveel da vijfhonderd euro is zeker?”  Ik weet niet waarom, maar het charisma van Niko had me overtuigd.  De vijftig euro, die ik moest meebrengen, gebruikten we om het inkomgeld te betalen, en zou later ook dienen om na een eventuele mislukking de taxi naar huis te vergoeden.  Eens binnen wees Niko mij Frankie aan en gaf me een schaar die hij, op een voor mij nog steeds onduidelijke wijze, had binnengesmokkeld.  “Gebruikt dees om zijne sjeit af te knippe.”  Dit leek mij wel logisch te zijn.  Niko begaf zich naar Frankie en liep op een uitdagende wijze tegen zijn schouder.  De grond was nat van gemorsd bier waardoor de man bijna op de grond viel.  Frankie greep Niko bij de schouder en vroeg hem zich meteen te verontschuldigingen.  Dit was de juiste moment om toe te slaan.  Toen ik me achter Frankie bevond trok ik de schaar uit mijn broekzak en knipte het staartje in één beweging af.  Hierbij kreeg ik, een fractie van een seconde later, een elleboogstoot in mijn gezicht, waardoor ik mijn evenwicht verloor, mijn voet omsloeg en plat op de grond viel.  Bijna een kwartier ben ik buiten westen geweest, kwam Niko mij mededelen toen ik met barstende koppijn wakker werd in het ziekenhuis.  Nu zit ik hier met een verstuikte voet, 540 euro en boze ouders die een gehandicapte, wat ik eigelijk altijd al was, zoon naar huis moeten brengen.  Ik zal blij zijn als ik eindelijk in bed kan kruipen.

Gegroet !

08-11-2012 om 21:21 geschreven door Danny Van Bever  

Beste bloggers,

ken je dat geweldige gevoel als je opstaat terwijl er een geweldig lieke aan het spelen is ? Het kan je hele dag goed maken! ik werd wakker met rude boy van rihanna , Ja het begong al slecht vandaag en ik verstond de tekst dan nog verkeerd ook , Ik hoorde "can't you get up ?" , Ze was me nog aan't het uitlachen met het feit dat ik niet uit mijn bed geraakte ! of dat dacht ik toch . toch werd mijn dag inneens 10 keer beter , Toen ik naar buiten keek naar het graf van onze flash zag ik dat tientallen duiven het kwamen bezoeken om hun laatste groet uit te brengen ook flanella was opgewekt ! de grote opkomst had mischien meer te maken met het voederbakje vol eten dat ik er gisterenavond had neergezet maar ja wat moest ik anders doen met all die zakken voer die voor flash alleen bedoeld waren ? Flanella was geen grote eter . Door all deze opwinding verloor ik echter de tijd uit het oog en moest ik zonder mijn meesterwerk , mijn hanenkam naar school . Toen ik daar aankwam begon de op de slechts mogelijke manier. Omdat ik te laat was , was mijn  Robin al doorgegaan zonder mij , en de idioten van het secretariaat dachten dat ik hun voor de zot hield toen ik hen de reden van mijn afwezigheid gaf ! Als die zeveraars me niet hadden opgehouden had ik 2 minuten later aangekomen en was er geen probleem ! maar nee , het leek ik tesamen met mijn hanenkam m’n geluk had achtergelaten ! we hadden , terwijl ik nog op het secretariaat zat een groepswerk gekregen . omdat ik er niet was zat mijn Robin met iemand anders in de groep ! En dan nog met Ed van alle gedrochten die bij mij in de klas zitten net hem  ! Op hem zal ik later nog wel eens wraak nemen . Ik zat met Niko, die zoals gewoonlijk ook te laat was in de groep zitten . Niko was het perfecte stereotype  van een crimineel uit het Oostblok. Trainingspak zeeman : 10€ , schoenen Brantano: 15€, GSM  700€. Af een toe kwam hij eens in een gips naar school , tegen de leerkrachten zij hij dat het een blessure van te basketten was. Ik wist wel beter . even later kwam hij binnen en plofte zich neer op de bank naast mij . Je kan over Niko zeggen wat je wilt , hij kan dwars door je heen  kijken . hij had meteen door waarom ik slecht gezind was  . “ Probleem met Robin ? Niko weet oplossing , kom vanavond me mij mee naar Antwerpen en breng 50€ mee ” ik was zo hopeloos op dat moment dat ik instemde . de rest van de dag spendeerde ik  bij Niko die dat tot mijn verbazing toeliet . hij zou me om 8 uur komen ophalen. Het is nu 2 na acht en ik zit hier te typen met precies 50 € op zak aan het wachten , hopelijk tot volgende  keer !

Gegroet! 

18-10-2012 om 20:55 geschreven door Danny Van Bever  

Beste bloggers,

Vandaag is het vrijdag. Vrijdag, het einde van het begin of het begin van het einde. Ik werd wakker, draaide me om en zag hoe laat het was. Het was wel geteld 7 uur, tijd om op te staan. Ik trok m’n kleren aan. Daarna ging ik zoals als elke morgen naar de badkamer, nam de pot gel en begon aan mijn meesterwerk. Ik maakte altijd een hanenkam in mijn haar, ik leek wel net op een kieken. Een hanenkam, 3 tenen aan mijn rechtervoet en mijn stem was ook wat schor, nadat ik gisteren avond nog eventjes mee schreeuwde met mijn favoriete groep “Children of Bodom”. Ik liep de trap af. Ik  zette de radio aan, genoot van de muziek. Ik at,  dronk… en spuugde mijn zure melk uit. De dag was weeral eens goed begonnen. Ik liep de deur uit, liep langs het kruisje van onze Flash en deed nog snel en schietgebedje voor  mijn  “duifje” dat nu in zijn hemelse duiventil zat. Wanneer ik op school aan kwam stond mijn lekkere vrouw al op me te wachten, zo was ze nu eenmaal. Ze wenste me een goedemorgen, en vroeg hoe het met me ging. Het eerste lesuur hadden we godsdienst van Nonkel Isidoor, geen flauw idee hoe die man aan die bijnaam kwam, maar die ging al lang mee. De lessen van deze dag kropen als het ware voorbij. Het laatste lesuur hadden we natuurwetenschappen. Ik keek even rond in de klas. Eddy zat zoals gewoonlijk de ganse tijd te niezen, naast Eddy zat Plank. Plank was een jonge wiens haar zo stijf was als… een plank natuurlijk. Ed en Edd waren weeral voedsel aan het uitwisselen, dit keer ging het om een lading koffiekoeken.  Robin zat zoals gewoonlijk weer de hele tijd naar me te staren. Maar toen ging de bel, ein-de-lijk. Ik liep de klas uit, en nam mijn fiets. Ik wou net vertrekken … wanneer er plots iemand op mijn schouder tikte. Het was Robin ze vroeg of ze deze avond met mij samen de paper van cultuur nog eens wou overlopen. Wat een stomme vraag was, ze wou gewoon een romantisch avondje tussen ons. Ik moest er niets van weten en wimpelde al snel het verzoek af en ik  zei: “Nee, ik kan niet, de duiven van mijn nonkel Ivan gaan vanavond vallen.” Natuurlijk was dit niet waar, want duiven vallen nooit s’ nachts dat staat als een paal boven water. Maar ze geloofde het toch maar mooi. Toen ik thuis aankwam at ik, dronk ik nog een tas thee, en viel in slaap naast het plan van mijn schoenenwinkel dat ik nog wat verder had uitgedokterd.

Gegroet!

18-10-2012 om 20:54 geschreven door Danny Van Bever  

11-10-2012 om 22:24 geschreven door Danny Van Bever  

Beste Bloggers,

Er is vandaag iets vreselijk gebeurd. Neen, ik ben niet nog een teen kwijt en ze hebben mij ook niet uitgelachen met mijn handicap. Het is veel erger. Onze Flash is dood. Ik weet het, zes kilo voor een duif is veel te veel, maar ze stond altijd zo rond te pikken op zoek naar voedsel. Ieder mens met een goed hart zou zo’n beestje toch eten geven, nietwaar? In ieder geval wil ik de gevoelige lezers waarschuwen. De dood van Flash was een tragisch ongeval. Het was heel vroeg in de ochtend, nog donker zelfs en onze Flash kreeg honger. Ze was onderweg naar buiten toen het gebeurde. Met haar pootje bleef ze achter een trede hangen en daar lag ze. Het arme beest had een open pootbreuk en het bloedde vrij hevig. Nu moeten jullie weten dat onze buren vier katten hebben. Drie poezen en een kater. En net zoals bij de leeuwen in het wild zijn de vrouwtjes de jagers en de mannetjes lui. Onze Flash had geen schijn van kans tegen die drie poezen. Zes kilo verplaatsen op een poot is niet mogelijk. Het enige wat ze kon doen was luid roekoeën. Al een geluk dat ik met mijn raam open slaap, want daardoor heb ik alles gehoord en ben ik Flash onmiddellijk te hulp gesneld. Alle hulp kwam uiteraard te laat, een van de poezen had haar hoofd eraf gerukt en was ermee gaan lopen. De twee andere hadden een heus feestmaal met de rest van haar lijfje. De pluimen lagen overal en alles hing vol met bloed. Dat is een beeld dat gebrand staat op mijn netvlies. De tranen welden op in mijn ogen, wanneer plots een gil de stilte doorbrak. Onze buurvrouw had de kop van Flash gevonden. Ik rende zo snel ik kon naar het huis naast ons om haar te kalmeren. Nu ja, ik wou gewoon de kop van Flash terug om haar een volwaardige begrafenis te geven. Een lijfje zonder hoofd begraven vind ik maar eng, het doet mij denken aan de film Sleepy Hollow. Je weet wel, die film van Tim Burton over die onthoofde ruiter. Die gaat mensen hun hoofden afhakken tot hij zijn eigen hoofd gevonden heeft. Eigenlijk was ik gewoon blij dat ik haar hoofdje terughad. Nu was het geen normale schooldag, nee het was sportdag. Zo erg was het dus niet om te spijbelen. En ik bedoel, echt spijbelen was het niet. Flash is en blijft familie. Ik ben dus niet naar school geweest om te zorgen voor een deftige begrafenis. Iedereen was aanwezig en mooi aangekleed in het zwart. Ons ma, onze pa, zelfs ons Flanella had een zwart strikje rond haar poot. De begrafenis was kort, maar mooi en nu staat er een mooi kruis in onze tuin. R.I.P Flash van Bever. † 28/09/2012. Voor altijd uit het oog, maar voor altijd in het hart.

Gegroet !

03-10-2012 om 19:06 geschreven door Danny Van Bever  

Beste Bloggers,

“Wat wil jij later worden jongen?” Dat is de vraag die mij tot nu toe het meest gesteld is in mijn 17 jarig bestaan. De meeste andere kinderen van mijn leeftijd wilden een stoer beroep zoals piloot, piraat of James Bond. Ik was altijd anders, ik had een ander doel in mijn leven. Voor zover ik me kan herinneren,  wilde ik altijd al schoenmaker worden. Dit is niet zomaar een droom, nee nee het is eerder een roeping. Ik heb namelijk een fysieke handicap, ik heb maar acht tenen. Het is te zeggen ik ben geboren met negen tenen. Vijf aan mijn linkse voet en vier aan mijn rechtse voet ( mijn rechter wijsteen ontbrak). Mijn rechter ringteen is op mijn zes jaar afgezet toen ik op vakantie in Australië gebeten werd door een Acanthophis antarcticus ofwel een doodsadder, een zeer giftige slang. Nu zal je denken: kom kom, twee tenen meer of minder is toch ook niet zo’n ramp, maar dat is het wel! Ik verslijt schoenen dat het niet mooi meer is. Met die drie rechtse tenen wroet ik altijd en overal een gat in mijn schoenen. Tot mijn 14 wroette ik vooral naar onder, maar de laatste jaren wroet ik ook naar boven en geloof mij het is geen mooi zicht om in de klas te zitten of op straat te lopen en dat er plotseling een middenteen door je schoen zit. Serieus, er is zoveel dat ik zou inruilen om normale voeten te hebben. Ik zou bijvoorbeeld veel liever maar acht vingers gehad hebben. Dan zou ik ten minste nog op een vrijdagavond café “ den amigo” in Destelbergen nabij Gent kunnen binnenwandelen, mijn drie vingertjes opsteken en luidkeels brullen: “vijf pintjes voor de mannen van de houtzagerij!” Maar dat is dus niet aan mij besteed, ah nee ik kan moeilijk elke keer mijn schoenen uitdoen en mijn voet in de lucht steken hè. Indien iemand van de lezers een probleem heeft met mindervaliden, dan zou ik het op prijs stellen dat je nu onmiddellijk stopt met lezen, anders heeft het weinig zin dat ik verder ga met mijn verhaal.  Ik ben Danny Van Bever, ik woon in Lier, ik heb twee broers en een zus, ik zit in het 6^e middelbaar ASO en mijn hobby is duivenmelken. Ik heb twee duiven: onze Flash en ons Flanella. Onze Flash is de oudste duif en weegt 6 kilogram. Eigenlijk is ze veel te zwaar om te vliegen, het is waarschijnlijk daarom dat ze alleen maar omlaag vliegt. Voor de rest wandelt ze in de tuin rond en stapt ze ’s avond’s op het laddertje terug de duiventil in. Ons Flanella doet niet veel bijzonder, het is dan ook de moeite niet dat ik iets over haar zeg. Zo, dit is zo’n beetje mijn situatie en ik hoop dat ik jullie zal kunnen amuseren met de rest van mijn belevenissen in de volgende afleveringen.

Gegroet !

21-09-2012 om 19:23 geschreven door Danny Van Bever  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

21-09-2012 om 19:18 geschreven door