Nu hij éénmaal begonnen is wil Danny liefst zo veel mogelijk doorwerken. Dus worden er eerst een paar planten uitgedaan en herzet.
Met de planten die we nog over hadden hebben we onze vrienden kunnen blij maken want daar sieren ze nu het kippenhok.
Het werkje dat volgde was echt iets naar Danny zijn hand. Met een paar forse hamerslagen wist hij de betonnen zuilen omver te krijgen.
De bogen waar Danny 20 jaar geleden zoveel werk op gemaakt had kwamen met veel gedreun en een dikke stofwolk in één klap naar beneden.
Afbreken gaat blijkbaar toch iets sneller dan opbouwen !
Danny heeft meestal de bedoeling als hij iets maakt dat het dan lang..........zéér lang...moet meegaan. Dat merkt hij nu hij de terrasvloer wil opbreken.
Hard......!!! kei-hard is het beton, er komt dan ook een pikeur aan te pas. Hmm........muurtje omver slaan gaat wel wat makkelijker !
We zijn nog maar pas begonnen en we zijn al zo moe.......!!! "Wat gaat dat nog allemaal worden" ??????
Een paar weken geleden stond in de "Libelle" een reportage over de 10 mooiste wandelingen in Belgie, en daar stond deze wandeling bij die als zeer mooi werd omschreven. Het bos zou in deze tijd van het jaar blauw zien van de boshyacinten. Er stonden een paar foto's bij en het leek inderdaad prachtig, dus wilde ik met alle geweld die blauwe bloemenpracht wel eens gaan bewonderen. Daar bij ons in de tuin de hyacinten reeds in volle bloei staan leek het mij het geschikte moment om deze wandeling te maken. Toch werd er s'morgens eerst nog wat getwijfeld want ze voorspelde regen. Danny heeft toen de knoop maar doorgehakt en wij om 8 uur s'morgens al op weg naar Halle voor de blauwe boshyacint !
Wandelroute: Reebokwandeling Hallerbos - Halle Duurtijd: 2 uur rustpauzes inbegr. Km: ong. 7,5 km Wandelparcour: 100 % bebossing Moeilijkheidsgraad: Heel makkelijke wandeling over aangelegde paadjes Beoordeling: mooie wandeling 6/10 - min.punt : veel te druk, de "Libelle" word waarschijnlijk veel gelezen. Korte route beschrijving: www.routeyou.com:product:file:293551.nl
Vertrekpunt: We laten onze auto achter op een parking aan de Veertig Bunderstraat, normaal is de startplaats op de website aangegeven aan de Vlasmarktdreef, maar door wegenwerken konden we deze parking niet bereiken. Geeft niet ; wij doen de wandeling dan wel in omgekeerde richting.
Danny even zijn jas nog goed dicht doen want het is toch nog wat frisjes maar gelukkig nog altijd droog.
We komen al direkt langs een beekje, de "Kapittelbeek" genaamd. De bronnen en beekjes van het Hallerbos hebben nog zuiver water, maar eens buiten het bos gaat de kwaliteit ervan snel achteruit. Dat hier bronnen en beken voorkomen ligt aan de geologische onderbouw van de streek: in de ondergrond zit Ieperiaanse klei, een kleverige klei die een ondoorlaatbare laag vormt voor het water.
Na 10 minuten merken we reeds dat we deze wandeling nog een paar weken te vroeg maken want i.p.v. een blauw bloemtapijt ziet het bos nu wit van de wilde anemoontjes.
De wandeling gaat verder en we komen langs een paar grenspalen in de vorm van een afgeknotte piramide. Deze werden destijds geplaatst na een betwisting over het eigendomsrecht tussen de abdij van Sint-Waltrudis en de prinsen van Arenberg.
We volgen het pad en komen zo bij een klein prieeltje dat maar slordig afgewerkt lijkt, maar bij nadere beschouwing toch wel erg kunstig en niet zo simpel in elkaar gestoken is.
Dit prieeltje bevindt zich aan de "Kapittelvijver". Deze vijver werd kunstmatig aangelegd en is een broedplaats voor allerlei amfibieën.
De wandeling gaat verder en we komen in het mooie Tranendal, misschien wel zo genoemd omdat hier in de 14 de eeuw een boosdoener zou onthoofd zijn omdat hij twee kluizenaars had vermoord. In het voorjaar is het blauwe tapijt van de wilde hyacint hier op zijn mooist, maar momenteel is het kleine bosanemoontje nog volop aan't pronken. Je krijgt dan ook de indruk dat je door een sprookjesbos loopt.
Hier en daar doet een sprieterige hyacint haar best om toch al voor een blauwe toets te zorgen, maar we zullen nog een keer terug moeten komen om er tenvolle van te genieten.
We steken nu een heuvelkam over en dalen af naar de vallei van de Zoniënbosbeek, één van de vier grote beken die hun oorsprong vinden op het plateau waarop het Hallerbos gelegen is. Deze beek vormt hier bovendien de taalgrens.
Onze Reebokwandeling loopt op zijn eind en we kunnen wel zeggen dat het een mooie wandeling is, alleen zijn we geen reebokken tegengekomen. Zou dat misschien komen doordat het bos toch wel erg druk bezocht word en dat vond ik wel wat spijtig.
De ganse wandeling hebben we het kunnen droog houden en nu we in de auto de snelweg opgaan vallen de eerste regendruppels. Hopelijk houden ze't met de "ronde van Vlaanderen" nog droog !
