|
Later dan normaal sta ik op, mijn kamer genoot zegt me dat de koffie al klaar staat. In de eerste therapie van de dag is het weekendbespreking,
ik vertel mijn ervaring hoe het weekend is verlopen, en geef aan dat ik klaar ben om de overbrugging te maken tot ik iets heb gevonden om te huren.
De therapeute stelde me nog wat vragen in verband met de overstap, en zag ook dat ik op twee weken mijn doelstelling gedeeltelijk heb bereikt,
en gaf me eindelijk al groen licht voor ontslag. Maar dat bevestigd de psycholoog dokter.
En ongeveer een uur later wordt ik geroepen bij de dokter voor gesprek, en hij benadrukt nog enkele details, en geeft bevestiging dat ik woensdag 18 september vanaf 9u naar huis mag, hij wenst me alle succes toe. Ik breng mijn vrouw op de hoogte dat ik woensdag naar huis kom.
Op mijn kamer kijk ik mijn e mails na, en heb enkele huurpanden doorgekregen van immo bureau, er staat een dakappartement tussen van 495 euro per maand in het centrum van de gemeente waar ik woon,.Ik heb meteen gereageerd hopend op een antwoord om verdere stappen te ondernemen, een beter kans ga ik niet meer hebben. De eerste therapie in de namiddag is een spelletje met zinnen, iedereen kiest een kaartje, bij mij staat er op, geef je soms een complimentje aan iemand, daaruit vloeien soms diepgaande gesprekken en ga je jezelf beter leren kennen.
De laatste therapie is bewegingstherapie, waar ik gebruik van maak om te fietsen.
Op mijn kamer kijk ik eerst of ik iets gekregen per e mail, en inderdaad ik heb een formulier gekregen in verband met het dakappartement, ik heb het ingevuld tot zover ik kon, mijn vrouw gebeld dat ze mijn uittreksel van mijn laatste inkomen moest klaarleggen, zodat ik woensdag een kopie van het uittreksel en identiteitskaart bij dat formulier kan steken en persoonlijk in het immo kantoor kan afgeven, niet ver van het te huren pand.
Mijn kamergenoot krijgt bezoek, en nodigen me uit een koffie te drinken in het cafetaria, het zijn heel vriendelijke mensen, en hou zeker contact.
Het is terug tijd voor het avondeten, en moet zeggen, ik heb me al lang niet meer zo rustig gevoeld.
Het piekeren is er nog maar de druk is weg.
De avond is zoal alle andere, alleen dat ik al wat ga inpakken wat ik niet meer nodig heb. Een koffie drinken en nog wat tv kijken.
wat rest is nog een pilletje halen in de verpleegpost, en ik denk dat ik goed ga slapen.
|
