Neem ook eens een kijkje op de blog van mijn halfzusje Ena! Haar stamboomnaam is Catkin. www.bloggen.be/catkin
Zoeken in blog
And all their manners do confess that courage dwells in gentleness.
(from a 16th century poem)
The greyhound! the great hound! the graceful of limb! Rough fellow! tall fellow! swift fellow, and slim! Let them sound through the earth, let them sail o’er the sea, They will light on none other more ancient than thee!
OLD MS.
Beoordeel dit blog
De pupjes van Cyanne en Bas
Cyanne of Beltine x Embassador of First Avenue
11-04-2008
Kleine hondjes.
Op twee dagen tijd zijn mijn pupjes heel erg veranderd. Hun oogjes zijn open, ze stappen al flink rond, ze kunnen horen, ze grommen als je aan de zijkant van hun snoetjes wrijft, ze beginnen met elkaar te spelen en ze bijten al in mijn oren! Als zij 's nachts slaapt, ga ik voor hun hek staan en piep ik heel stilletjes en dan antwoorden ze, huilend als kleine wolfjes. Da's leuk, dan laat zij me onmiddellijk bij hen. Vandaag is zij weer bij me gebleven en we hebben veel bezoek gehad. Eerst 4 en daarna 2 mensen. Oh; en er is nog iets veranderd : Ze kunnen al helemaal alleen pipi en kaka doen... Vraag maar aan de mevrouw die bij de 4 eerste bezoekers was! Ik sliep even en was net te laat om het op te likken. Zij heeft haar toen snel een nat doekje gegeven, waarmee zij anders mijn oortjes poetst.
Het heeft even geduurd voor zij de tijd vond om de foto's van mijn ouders te zoeken! En ikke mag natuurlijk niet in het archief neuzen. Als zij de foto's (of eentje ervan) vergeet te verkleinen, dan kan ik mijn berichtje niet doorsturen. En ik weet niet hoe het komt, maar ik heb de indruk dat zij elke dag een beetje dommer wordt... Maar goed, het is haar nu toch gelukt!
Dit is mijn mama : Zynnith of Beltine, maar hier wordt ze Tauke genoemd. Ze wordt in september 8 jaar en ze is onze roedelleidster. Haar papa kwam uit Polen en haar mama was ook bij ons geboren.
Dit is mijn mama toen ze twee jaar oud was, bleekjes, hé?
Maar ze vonden haar wel hééél mooi!
Dit is mijn papa toen hij jong was. Hij woonde in Slovenië. En zij schrijft 'Ch.' voor zijn naam, omdat hij kampioen was. Hij heette Vianho Hemingway.
Op deze foto is mijn papa 4,5 jaar. Hij woonde toen 8 maanden bij ons.
En dat vond hij hééél leuk!
Zij zag hem ook heel erg graag.
Ze is hem zelfs achteraf nog eens gaan bezoeken in Slovenië.
Vandaag hield Vincent me weer gezelschap en Peter is ook eens komen piepen. Zij was weer werken. 's Avonds is eerst zij en toen baasje weer bij ons komen zitten... en die waren allebei heel verbaasd !!! Plots zijn er kleine spleetjes aan hun oogjes, ze beginnen al stilletjes aan open te gaan! En meer en meer pupjes beginnen waggelend rond te wandelen. Echt wel grappig, vóór hun eten lukt het al wat beter dan met volle buikjes. Ze zijn natuurlijk, net als ik, apetrots op zo'n flinke pupjes. Ze kijken ook op dezelfde manier naar mij. Zij heeft zelfs tegen hem gezegd, dat ik in al die jaren de allereerste teef ben, die ze helemaal alleen zou vertrouwen met de pups. Hmm, waarom doet ze dat dan niet? Ze gaat soms wel wat verder weg nu, maar ze blijft toch altijd nog in de buurt. Ik vind het wel gezellig, daar niet van... Maar ze heeft gelijk, ik zou ook alles even flink kunnen, zonder hulp. Ik heb het haar vandaag nog even getoond. Iemand had het hek niet in het slot gedaan... dus ikke mijn neus ertussen gewrongen, hek open, over de hoge plank gesprongen en netjes tussen de pupjes neergekomen, zonder ook maar eentje te raken! Net toen ik voorzichtig wou gaan liggen, is zij nog een pupje weg komen nemen. Pfff, alsof ik dat niet had gezien ! Ik had goed gemikt om er nét naast te gaan liggen, hoor. Ik heb het maar gauw met mijn neus uit haar handen gepeuterd en toen moest ik het natuurlijk weer grondig wassen. Nu ik zelf pupjes heb, besef ik eigenlijk pas goed wat mijn mama en papa meegemaakt hebben. Het wordt tijd dat ik ze jullie ook eens voorstel, niet? Ik zal eens vragen of 'zij' er een mooie foto van heeft, dan zal ik dat morgen doen. En misschien moet ik ook eens aan Embassador vragen wie zijn ouders waren, en of die ook zo lief waren als de mijne ...
Dit zijn ze vandaag... nog steeds hongerig.
Als je goed kijkt, zie je links (aan het rechteroogje) al een klein spleetje!
Flink rechtstaan.
En echt stappen!
Soms vertrekken ze al zo snel, dat zij te laat is om de foto te nemen, hi hi
Fijn, de bak voor ons alleen...
Ik snap niet goed waarom zij dit veilig noemt ! Maar ik heb er wel vrede mee... Ik kruip dan lekker in de zetel voor een dutje. Als ik zachtjes piep, laat zij me toch altijd terug bij hen. Ik denk dat zij bang is dat de pupjes al uit de bak zouden kruipen.
Vandaag is zij heel de dag bij me gebleven. Elke keer als ik even uit de bak wou, verdween zij en kwam terug met vreemde geurtjes bij zich, zoals waspoeder en zo. En één keer; toen ik even buiten was, heeft zij weer heel mijn bak vreemd doen ruiken! Natuurlijk had ik al snel de oplossing gevonden : gewoon, heel de tijd in de bak blijven liggen... dan bleef zij er ook netjes bij zitten. Alleen toen baasje thuis kwam, en iedereen, hij ook, in de tuin ging spelen... toen had ik het wel even moeilijk. Zij is toen ook even samen met mij naar buiten gegaan. Iedereen kwam aan mij snuffelen. Ik vond dat niet erg, behalve als zij de anderen ook wou knuffelen! Gelukkig heeft Deus, onze reu, dat begrepen. Hij zorgde ervoor dat de anderen een beetje tussen haar en mij uit bleven, als een echte ridder! Ik voelde me echt goed beschermd. Mijn mama bekeek alles van op een afstand, met veel rust en wijsheid, zoals altijd.
Ze zijn al weer een beetje groter !
Ze kunnen er echt niet tegen dat ik slaap...
Dan doe ik maar alsof ik wakker ben...
Gauw opgestaan om me om te draaien, maar niet meer uit de bak hoor! Anders gaat zij weer weg...
Namiddag zag zij dat ik verlangend naar buiten keek...
Daar was iedereen, ook baasje, leuk aan 't spelen! Alleen Faith, de jongste van de groep, die twijfelde een beetje omwille van het luide gegrom.
Zo gauw dat gebrom ophield, ging iedereen baasje knuffelen.
Toen ik ook naar buiten mocht, werd ik uitgebreid besnuffeld, zie je Deus waarschuwend kijken naar Eimear? En mijn mama Zynnith, die ligt rustig op de achtergrond. Favourite was het meest nieuwsgierig naar de geurtjes van mijn pups.
En toen Vincent buiten kwam, hield Deus de anderen netjes weg, met een stoere pas rond mij, zodat ik alle knuffels kreeg. Alhoewel, Vincent wou eigenlijk niet knuffelen, hij had zijn 'weg-gaan-kleren' aan.
Hmmm, rustig dagje met Vincent, zij was weer werken... En 's avonds is baasje zelfs even bij mij komen zitten. Ik heb hem dan maar gauw geleerd dat likken voor mij veel makkelijker is, als hij de pup vasthoudt. Gezellig, zo samen werken! Zij was een beetje bezorgd omdat ik mijn pupjes vandaag maar 9 voedingen gegeven heb... alsof ze te mager zijn, mijn bolletjes! En elke ochtend legt zij ze weer op de schaal en is ze met een blad in de weer. Ik leg er dan mijn hoofd en soms mijn voeten op... maar dan moet ik wel hééél lief naar haar kijken, want dan knort zij! Ik snap echt niet dat ze dat blad liever ziet dan mij... En ook de telefoon probeer ik soms uit haar hand te duwen, als zij er té lang tegen praat. En soms moet ik zelfs mijn snoet tussen haar en de pupjes duwen, anders knuffelt ze alleen maar met hen, en niet met mij. Zij noemt me dan 'jaloers', maar wat wil je? Als je in één huis met vééééél Iertjes woont, dan moet je wel een beetje voor je rechten opkomen, nietwaar?
Dit is het blad, dat ze elke morgen liever ziet dan mij...
Fijn slapen met baasje erbij.
En, samen werken !
Mijn 7 bolletjes.
Ikke, netjes gekamd!
Dit pupje vond het helemaal niet leuk dat ik sliep.
En ook niet dat haar zusje ook sliep...
Eigenlijk sliep iedereen toen, alhoewel sommiggen hun hoofdje graag hoger leggen (nu al!).
Ook al is dat niet altijd even makkelijk!
Nog nooit gestapt... en toch al zwarte kussentjes onder hun voetjes ?
Zij heeft vandaag geslapen tot half één. Toen had ik al twee keer de pups eten gegeven en gewassen, samen met baasje. Ze was wel wakker gebleven tot 7 uur 's ochtends zei baasje, dus moest ik haar met rust laten. Na haar douche kwam ze gelukkig terug bij me zitten, want baasje ging weer met dat brommend ding rond in huis. We zijn namiddag ook even samen in de tuin geweest, maar toen werd ik weer naar binnen geroepen, want er kwam bezoek. Twee dames dit keer, waarvan ik eentje al heel mijn leven ken. Leuk geknuffeld. En toen apetrots de pupjes getoond!
Ik vraag me soms af of mijn broer Catweazle even trots is op zijn pups. Hij heeft ook 8 pupjes gekregen met Ciára in de kennel Aisling Wood in Nederland. Maar misschien is hij net als Embassador... wel altijd bereid... maar pupjes wassen, dat komen ze niet doen! En ik vind dat goed zo, tot grote spijt van Deus, de reu die bij ons woont. Hij heeft al een paar keer met het hek gerammeld om naar hen toe te mogen komen. Misschien mag hij binnen enkele dagen wel, maar voorlopig... liever niet. Faith, de jongste meid hier, wil ook graag komen helpen. Ze is al eens komen piepen, maar toen ze bleef rondtrippelen heb ik toch maar héél zachtjes gegromd. Toen ging ze netjes liggen en kon ik ook rustig verder slapen.
Dit zijn mijn neefjes en nichtjes, kindjes van Catweazle of Beltine. Ze zijn met 8, kijk maar eens op hun website www.aislingwood.com !
Ikke, namiddag in de diepe zandbak.
Beetje moe gespeeld buiten, lekker weer in de bak.
Lief, hé? Samen in dromenland.
Al goed gegroeid, vind je niet?
Maar nog veel kleiner dan mijn 'nieuwe' pup.
Eens een klimmer, altijd een klimmer !
Dit gebeurt er dus als 'zij' zich verveelt... Niet lief, hé?
Vandaag heb ik weer leuk bezoek gehad! Ik kende deze meiden al langer; maar meestal knuffelen ze met mijn vriendin Ena, niet met mij. Ik was wel heel blij dat ik vandaag hun aandacht kreeg, ik wou ze wel hier houden, en ben er dus maar pal bovenop gaan liggen. Het werd niet gewaardeerd! Ze heeft daarna met natte doekjes op haar jeans zitten wrijven... Een van de twee is bij me in de bak komen zitten. Ze mocht al mijn pupjes pakken en knuffelen. Niets aan de hand... tot ze er eentje hoog in de lucht hield en vreemde geluidjes maakte. Ze dacht vast dat het een vogel was! Toen heb ik mijn hoofd maar opgeheven en ben dicht met mijn neus naar haar toe gegaan. Gelukkig kreeg ik mijn pupje weer dadelijk terug. Zoontje nummer 2 werd vandaag het meest geknuffeld. Eén van hen noemde hem Silverback... ik dacht dat dat een gorilla-naam was... Ik hoop dat ze nog iets beters bedenken! Ik geniet nog altijd van het voeden en wassen, maar soms tuur ik toch ook weer vol verlangen naar buiten. En 's avonds, als baasje graag bij mij komt zitten om tv te kijken... dan kruip ik maar bij haar in bed om wat te slapen. Rond middernacht, als baasje slapen gaat... dan wil ik graag weer bij de pups en zij komt dan een beetje knorrend met me mee. Dan blijft zij lekker wakker tot het licht wordt en ik kan heel de nacht bij mijn kindjes slapen, oogjes weggedraaid, heel diep... zij let wel op. Mmmm, heb ik toch goed geregeld, nietwaar?
Lekker wassen.
Soms kijk ik toch al heel geïnteresseerd naar buiten...
en droom ik stilletjes weer weg...
Ook mijn pupjes kruipen steeds verder van mij weg. Het liefst liggen ze onder de houten stootrand in hun holletje.
Vorige nacht ben ik daardoor toch hevig geschrokken. Eentje lag daar rustig te slapen, en begon plots heel hard te krijsen. Ik keek even tussen mijn poten, daar lag maar één pupje, dus kon ik snel veilig rechtspringen. Zij had ondertussen het schreeuwende pupje al opgepakt. Maar ik vond het nodig om alles af te speuren, waar het geslapen had. Daar moest beslist iets of iemand zitten... Ik heb echt goed gecontroleerd, maar niets gevonden. Zij heeft me toen uitgelegd dat het pupje in zijn droom was beginnen bewegen en een beetje hard zijn hoofdje tegen het hout erboven gestoten had. Daardoor had het van angst geschreeuwd. Toen zij haar hand daar legde om het na te bootsen, herkende ik dat doffe geluid tegen het hout inderdaad. Wat een opluchting !
Sommige pups willen ook al op avontuur gaan, kijk maar hoe deze zoon plots vertrekt !
Hij sluipt vrij snel in één bepaalde richting, alsof hij al op jacht wil gaan...
En ja hoor ! Dit had hij in zijn neusje ! Mijn lege eetkom ! Knap, hé?
Andere pups liggen meestal gewoon zalig te genieten. Buikje vol, warm genoeg, en natuurlijk : proper gewassen!
Ik vind dat ze gelijk had... ik overdreef een beetje. Er waren alleen nog maar mijn pups. Dus heb ik besloten om ze af en toe een paar uurtjes alleen te laten. Kan ik lekker wat langer buiten (graafwerken moet je bijhouden) of rustig in de zetel liggen en ze eens van op afstand bekijken. Ik ga ze natuurlijk wel op tijd eten geven, en uiteraard ook weer helemaal wassen, voor én na de voeding. Maar urenlang bij hen liggen zonder op te staan... nee, dat hoeft nu niet meer. Zij snapt er natuurlijk weer niets van. Zij was vannacht in alle staten toen ik twee keer rustig opgestaan ben om mij op mijn andere zijde te leggen. Ook Vincent keek heel verbaasd vandaag, omdat ik niet meer de hele tijd bij mijn pupjes wou liggen. Tja, ze moeten wel groot worden hé, en dat loslaten begint dus als ze een week oud zijn. Ik wil nu wel een beetje terug hond worden!
Lekker samen, zonder mij...
Tuurlijk ga ik ze wel voeden en ... wassen!
Ze beginnen ook een beetje stout te worden, op me klimmen...
Deze morgen heeft zij haar wenkbrauwen gefronst toen zij de pupjes op de schaal legde. Zij heeft me uitgelegd dat mijn kindjes best niet méér dan 10% van hun lichaamsgewicht bijkomen op één dag. Enkele pupjes zaten daar vandaag over. Dus vindt zij dat ik een beetje minder melk moet maken... alsof ik dat ga kunnen. Het is waar, soms na de voeding zijn er een paar die een tijdje af en toe zachtjes piepen of kreunen. Als zij ze over hun buikje streelt, zijn ze stil. Zij zegt dat dat echt komt door wat te veel te eten. Tja, als tussen twee voedingen in een pupje aan één tepel zuigt, dan loopt de melk van de twee achterste tepels in straaltjes uit me... kan ik toch ook niets aan doen??? Omdat het bezoek gisteren vroeg hoeveel maaltijden ik zo gaf per dag, heeft zij vandaag zitten tellen. Niet alle pups eten elke keer mee, soms zijn er twee die doorslapen, maar ongeveer om de 45 à 55 minuten is er toch een goede drinkbeurt. Af en toe slapen ze al wat langer. Ze eten nu dus ongeveer 22 keer per dag. En dat is al veel minder dan in het begin hoor. Toen kwamen ze aan wel 40 keer per dag! En zij was nog wel zo trots, omdat ik haar eerste mama was die tien tepels heeft en waarbij ook uit die kleine voorste tepels behoorlijk wat melk komt. Ben benieuwd wat zij morgen gaat zitten tellen, want vandaag is er weer bezoek geweest. Een lieve dame, die een beetje raar praat, zij doet dan trouwens ook. Ik heb er niet zoveel van begrepen dus was het geen Nederlands, maar ook geen Frans. Ik vond het wel leuk dat ze ook een beetje voor me gezorgd heeft, ze pakte mijn pupjes ook heel voorzichtig op, en als ik naar haar keek, legde ze ze gauw weer bij mij. Dus kon ik haar wel vertrouwen. Mijn pupjes deden dat ook, maar ze snuffelden in het begin toch wel heel lang en ze hielden zich eerst ook een beetje stiller. Ik heb ook lang gesnuffeld aan mijn nieuwe pup die ik van die dame gekregen heb... maar ondanks het feit dat mijn kindjes de nieuweling onmiddellijk opgenomen hebben in hun midden, ben ik er toch niet gerust in. Ik duw er regelmatig met mijn neus tegen omdat die pup toch wel erg stil is, soms...
Nog zo'n dik buikje...
De nieuwe pup, die ik vandaag gekregen heb.
Ik hou ze goed in 't oog...
Mijn kindjes hebben de nieuwe pup helemaal aanvaard.
Geef toe, toch wel erg lang, hé? Zelfs voor een Ier!
Ondertussen blijf ik, behalve eten geven, één ding heel getrouw doen: mijn kindjes grondig wassen, en wassen, en wassen...
Vandaag heb ik voor het eerst een beetje buiten de puppy-bak geslapen, lekker op de frisse tegels. Zo kon iedereen nog eens samen aan tafel eten, met het bezoek. Achteraf bekeken natuurlijk niet slim van mij, als zij bij me eet, krijg ik wel altijd een hapje en nu niet... Maar ik was toch blij toen ze eindelijk kwam, ze was namiddag weer gaan werken. Ik doe het blijkbaar allemaal té goed. Het bezoek was ook heel lief, ze mochten de pupjes wel aaien van mij. Ze hadden waarschijnlijk gezien dat ik het niet fijn vond dat zij ze oppakte, want dat hebben ze niet geprobeerd. Zij natuurlijk wel, elke dag... en dan moet ik kijken, kijken, kijken en soms zelfs met mijn neus gaan duwen, voor ik ze terug krijg! Elke ochtend mompelt ze goedkeurend als ze de pups op de schaal met het lichtvakje legt. En eerlijk waar, sommige pupjes krijgen nu al een dikke buik ! Morgen gaat ze me uitleggen waarom ze dat doet, heeft ze beloofd. Voorlopig moest ik alleen onthouden dat ze allemaal over de kilo zijn. En blijkbaar vind zij dat goed.
Ze veranderen elke dag, mijn pupjes, hier zijn ze 5 dagen oud.
Lief, hé?
De invloed van Vincent verontrust me nog steeds... Kijk maar naar deze kleine acrobaat!
En die figuren blijven ze ook oefenen...
Maar ze zijn ook wel lief met elkaar.
En de meesten hebben een tevreden glimlach op hun snoetje van leer.
Dit is de schaal waar ik niet van hou !
En geef toe, deze heeft toch een dikke buik, niet?
Terugdenken aan mijn dikke buik... en wat erin zat!
Vreemd toch, zij zegt voortdurend dat ik toch zo flink ben, zo lief en voorzichtig, zo plichtsbewust, en zo slim en nog veel meer complimentjes... En weet je hoe ik daarvoor beloond werd? Zij is vandaag terug gaan werken, al een halve dag. Gelukkig is Vincent wel bij me gebleven, dat was ook wel gezellig. Het deed me helemaal terugdenken aan mijn dikke buik. Hij heeft samen met mij zitten wachten die laatste dag, toen was het ook gezellig, maar ik voelde me toen toch iets minder op mijn gemak dan vandaag. Hij was ook echt wel dik hoor, die buik van mij...
Samen wachten... alleen wist ik toen nog niet goed waarop.
Toch wel een erg dikke buik, hé?
En dit is wat er allemaal in zat !!! Zij moet altijd kijken naar de witte vlekken om te weten welke pup ze vast heeft. Ik niet hoor, ik ruik het verschil.
Zoon 1 Zoon 2 Zoon 3 (nog een beetje groen) Dochter 1 Dochter 2 Dochter 3 en Dochter 4
Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie leuke reacties. Toen zij me vroeg om een dagboek bij te houden, zag ik dat wel zitten. Dat jullie ook zouden reageren daarop, daarover had zij niets verteld. Ik vind het wel een leuke verrassing! Ik wil jullie ook graag deze twee mooie foto's tonen, van mijn halfbroer Fintan en zijn vriendje Spot en van mijn zusje Cinnamon en haar vriendinnetje Gladys. Ze zijn genomen in de week dat ik met mijn dikke buik niet meer in de sneeuw mocht ravotten... Als ik hier onder de warme lamp lig 's nachts, dan kijk ik met plezier naar die frisse foto's. Zij zegt dan dat ik geen reden heb om jaloers te zijn... ben ik ook niet echt... maar soms... hmmm... zo'n frisse wandeling... hmm... ik hoop toch dat zij niet al te lang wacht om me nog eens mee te nemen. Voorlopig ben ik wel tevreden met een korte wandeling in de tuin, en een frisse wasbeurt 'smorgens... dat moet, zegt zij, want ik verlies nog wat donker bloed en ik wil mezelf wel wassen hoor, maar dat laat zij me niet toe... Dus blijf ik maar netjes stil staan en geniet... En gelukkig krijg ik ook veel fris water en elke dag een Danoontje!
Cinnamon, mijn zus, en haar vriendinnetje Gladys.
Mijn halfbroer Fintan en zijn vriendje Spot.
Ikke, een beetje warm...
Genietend van mijn ochtend-wasbeurt.
Lekker fris water.
Mijn yoghourt!
En dan weer fijn rusten met de pups.
En samen eten! (niet lachen met mijn geschoren pootje, hé?)
Ik ben Cyanne of Beltine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Janneke.
Ik ben een vrouw en woon in Irish Wolfhound Kennel of Beltine (België) en mijn beroep is ik ben de oudste dochter van Tauke (Zynnith of Beltine) en mijn papa is Vianho Hemingway uit Slovenië. Spijtig genoeg is.
Ik ben geboren op 04/10/2003 en ben nu dus 21 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, eten, spelen, en mijn ambitie is roedelleidster worden, in opvolging van mijn mama, Zynnith of Beltine (Tauke).
Het is nu tijd voor mij om de volgende generatie Iertjes op de wereld te zetten. Ik was wel heel blij met de reu die ze
A QUOTE TO REMEMBER
HE IS YOUR FRIEND, YOUR PARTNER, YOUR DEFENDER, YOUR DOG.
YOU ARE HIS LIFE, HIS LOVE, HIS LEADER.
HE WILL BE YOURS, FAITHFUL & TRUE TO THE LAST BEAT OF HIS HEART.
YOU OWE IT TO HIM TO BE WORTHY OF SUCH DEVOTION.
AUTHOR UNKNOWN
ik noem je zon of zee of zwaluw dan kom je altijd weer terug
Een van mijn jeugdzonden... het stelen van de vissenkorreltjes!
Zij heeft haar toen snel een nat doekje gegeven, waarmee zij anders mijn oortjes poetst.
