Deze morgen na het ontbijt was het kleutertijd. Uittesten van de nieuwe lego en duplo-blokjes. Veel enthousiasme en lachende gezichtjes. Het was een plezier om met hen bezig te zijn. Dankzij de donatie van een school uit de US hebben we dit speelgoed kunnen aanschaffen. Veel nieuws is op hen afgekomen de laatste dagen, play-dough, echte klei, en vandaag Lego. Hun contentement is ontroerend. Fijne voormiddag. Deze namiddag hielden Ashley en Clement een presentatie over hun onderzoek in de dorpen inzake voeding, hemoglobine-waarden, gewicht en lengte, en de correlatie onderling. De presentatie werd bijgewoond door alle academici hier op campus en alle gasten, gezondheidswerkers en tolken. De zaal zat vol. Ndien was er een vragenronde die ze beiden goed doorstaan hebben. Leerrijk en boeiend, thanks to Ashley and Clement.
Deze avond vieren we de verjaardag van Rohan, iemand die ook voor CRHP werkt. We hebben een bedrag samengelegd om de medische zorgen voor zijn moeder wat te bekostigen. Zijn moeder ligt al meer dan een maand in een coma veroorzaakt door een hartaanval en een paar medische blunders. Hij heeft zelfs zijn laptop al moeten verkopen om de kosten te kunnen betalen. Voor een ict-er is dat bijna het laatste zou je denken.
Dus hopelijk zal ons cadeau enkele zorgen verminderen.
That's how life is when you are poor. Soms heel moeilijk te aanvaarden.
Maar we blijven positief want het is feest, hoi hoi ...
Morgen vertrek ik voor een tweedaagse trip naar Puneh samen met Richard, dus gene paniek als er morgen geen blognieuws is, zondagavond of maandagmorgen back in bussiness.
Een pittig dagje op de campus. Deze ochtend moeilijk opstaan. Een nachtje kletsen met Ravi kan een beetje langer uitlopen dan verwacht. Schitterende gesprekken, gaande van politiek tot religie tot zeveren over culturele gebruiken. Veel te laat en deze ochtend veel te vroeg. Een kerremesse is een geselinge weerd.
Een goed ontbijtje en daarna wat opzoekwerk rond premature baby's en gezondheid van vrouwen in ontwikkelingslanden.
Deze namiddag tea-time bij Martin. Nadien kregen we terug les in het ziekenhuis. Topics van de dag: detecteren en diagnostiseren van een hartaanval en de rol van diabetes in het proces, epilepsie bij kinderen onder de drie jaar, gangreen, nekcyste.
Dit werd allemaal live verduidelijkt. De patienten werden een voor een besproken aan hun ziekbed.
Miljaar, gangreen stinkt ongelooflijk, dit heb ik nog nooit gezien noch geroken. Boeiend maar toch even slikken. Morgen amputatie in de ochtend. Kan er spijtig genoeg niet bij zijn.
Men luistert hier gigantisch naar de patient, in die zin dat de artsen de hele achtergrond van de patient proberen te achterhalen. De familie blijft hier ook bij de patient slapen. Men stelt hen gerust, maar de artsen zijn behoorlijk nuchter, niet te veel gepamper.
Ne mensen zou nog beginnen twijfelen om geneeskunde te doen. Beetje veel te moeilijk denk ik. Volgens Shoba is het gewoon een kwestie van passie, motivatie en logisch verstand. Volgens mij komt er wel nog meer bij kijken. Enfin, voor slimmerds is alles simpel.
Ook een beetje zitten keuvelen met de studenten uit Andrah Pradesh, een provincie te zuiden van Maharastra. Ook zij hebben hun eigen taal, gelukkig kunnen ze ook Engels. Leutige en guitige mensen. Ze zijn ook zo klein, voor hen ben ik een reus, we make fun about it, ze kunnen tegen een stootje.
Nog een avondsapje bij de Martin en slapen denk ik.
Gisterenavond een mini-wijnavondje gehouden met Indische rode wijn. Ze zijn hier goed bezig, de Shiraz was voortreffelijk, nog niet top, maar geef ze nog enkele jaren.
Deze morgen eerst een vergadering met Martin omtrent het science-project. Hoe evalueren, hoe verder uitbouwen, etc...
Nadien samen met de kleuters boetseren met klei. Een plezier om ze bezig te zien. Eerst leren ze de klei kennen en daarna mogen ze maken wat ze willen. Stimuleren van hun eigen fantasie. De merendeel van wat ze maken is gerelateerd aan huishoudelijke voorwerpen. Zegt veel denk ik>
Deze namiddag oorlog gevoerd met het internet. Dat valt hier te pas en ten onpas uit. Door het weer zeggen ze. Te warm, te nat, ... tarara djoem.
Nu, net terug van een les in baby's health. 2 uur over hoe een moeder met haar baby verzorgd moet worden in een rurale omgeving in India en omstreken, rekening houdende met de culturele gebruiken. Moraal van het verhaal, wij westerlingen pamperen gigantisch. Een beetje minder zou niet slechter zijn, en hier een beetje meer. De lessen zijn gebaseerd op het gebruiken van gezond en logisch-praktisch verstand. Dr. Shoba geeft zich tenvolle. Hier denken ze zeer concentrisch na om tot hun punt te komen. Hun redeneringswijze is niet zo lineair als die van ons. Ze hebben wel meer behandeld vooraleer tot een besluit of oplossing te komen, boeiend.
Dat was het zo'n beetje voor nu, straks dinner bij Ravi, altijd geestig.
Ik zit hier nu al over de helft van mijn verblijf, de tijd gaat hier snel, soms een beetje te snel.
Ik zal het hier missen, dat voel ik nu al. Ik hou van India ...
Gisteren een leuk dagje, Indisch ritme, chill. Van het ene in het andere rollen.
In de ochtend naar de pre-school. Spelen met de nieuwe play-dough, een waar succes voor jong en oud. Juf Mina gaat er ook volledig in op, de kids hebben fun en maken allerlei vormen, de oogjes blinken, een goeie koop dus. Daarna een les meegevolgd bij Shoba over de vrouw in de maatschappij in India. Discriminatie, gezondheid, arbeid, financiele planning, etc komen aan bod. Shoba staat gedreven voor klas, the Indian way of theaching kan op het eerste zicht wat hard overkomen, maar ze maakt er haar stellingen wel mee duidelijk en probeert zo door te dringen tot de Indiase studenten. Interactief, authentiek en met passie. Zo kun je het het best omschrijven, de studenten zijn onder de indruk.
's Middags in downtown Jamkhed gaan lunchen met z'n allen. Levendige gesprekken, het eten is lekker en vooral super goedkoop.
Later, om 17u is er nog een award-uitreiking in de bib. van Jamkhed, de Raj en Mabelle Arole-award. We verstaan er geen knijt van, maar we vinden enkele vrijwilligers die kunnen vertalen, een geluk, want mijn kennis van het Marathi is niet zo sterk. Eigenlijk te herleiden tot nul.
's Avonds honger als een paard, dinner bij Shobha en daarna afscheidsavond van Devon bij Ravi. Rarara, Ravi, Richard, Martin en mij slagen er in om het uur volledig uit het oog te verliezen. De gesprekken blijven gaande tot in de late uurtjes, feels like home.
Deze ochtend vroeg uit de veren, de slaap hangt nog in mijn ogen. Met z'n allen Devon uitzwaaien, meeting voor de website. De meeting is constructief. De website wordt een pareltje, goe bezig. Deze namiddag zullen we proberen klei uit te testen om potjes edm. te maken, onder het motto creatief met klei. We zouden de klei ook willen gebruiken in de pre-school. Zien of het lukt, we duimen.
Gisteren niet kunnen bloggen, internet lag plat. Kan gebeuren hier. Zaterdagnamiddag beetje zitten skypen, Karolien vertrok gisteren naar Canada, dus een beetje goeie reis wensen. Zaterdagavond was "snake-night" bij Ravi. Ze hadden een kerel uitgenodigd die enkele slangen kwam tonen. Voor de eerste keer een ratelslang van 1,5m vastgehouden, sensatie. De cobra heb ik gelaten voor wat hij was. Agressief beestje, afstand bewaren was de boodschap. aarna nog wat zitten kwissen met Richard en de andere interns. Wat we noemen een rustig, maar geestig avondje.
Gisteren zondag, pannenkoeken voor ontbijt. Om 10 uur was er een bezinningsdienst waar quasi heel de gemeenschap op aanwezig was. De moeite om eens mee te maken. Fonetisch liedjes zingen in Marathi, met andere woorden, niet weten wat je eigenlijk aan het zingen was. Nadien een lunchke. Om 14u30 was er diploma-uitreiking voor de adolescenten-meisjes. Ze hebben hier een cursus gevolgd in weerbaarheid. Thema's als huwelijk, bruidschat, gezondheid, huiselijk geweld kwamen aan bod. In de cursus zat ook een pakket zelfverdediging. Deze cursus zorgt ervoor dat die meisjes niet ten prooi vallen aan bepaalde slechte gewoontes in hun cultuur.
Gisterenavond dinner bij Shoba. Ik werd verwend, frieten met scampi's, goeie witte wijn. It's good to be a Belgian in India. Terwijl Kaat ook gehoord, deed deugd om ne keer vlams te klappen.
Deze morgen voor Sinterklaas gespeeld bij de kinderen van de pre-school. Vorige week hadden we allerlei spullen gekocht in Puneh, waaronder ook play-dough. Boetseren, vormpjes maken, the kids loved it en de juf ook.
Straks om 12u mijn eerste les tot 13u30 over gezondheidszorg en sociale zorg in het algemeen. Daarna gaan we met z'n allen eten in Jamkhed, in een veggie-resto. Om 17u zijn we verwacht in de bib. van Jamkhed waar de Raj Arole-prijs wordt uitgereikt aan iemand die zich zeer verdienstelijk gemaakt heeft voor de gemeenschap.
Oh ja, de Martin is back. Dus het science-project komt terug in de kijker. Hij had ook allerlei goodies mee uit Puneh, ook voor mij, nice. Gisteren al eens van zijn wisky geproefd, om de hitte te verslaan:).
Het was al bij al een rustig weekendje. Daarom niet minder geestig, ik ben hier graag, ik hou van het ritme, de sfeer, de mensen, het geheel.
