Gisteren niet kunnen bloggen, internet lag plat. Kan gebeuren hier. Zaterdagnamiddag beetje zitten skypen, Karolien vertrok gisteren naar Canada, dus een beetje goeie reis wensen. Zaterdagavond was "snake-night" bij Ravi. Ze hadden een kerel uitgenodigd die enkele slangen kwam tonen. Voor de eerste keer een ratelslang van 1,5m vastgehouden, sensatie. De cobra heb ik gelaten voor wat hij was. Agressief beestje, afstand bewaren was de boodschap. aarna nog wat zitten kwissen met Richard en de andere interns. Wat we noemen een rustig, maar geestig avondje.
Gisteren zondag, pannenkoeken voor ontbijt. Om 10 uur was er een bezinningsdienst waar quasi heel de gemeenschap op aanwezig was. De moeite om eens mee te maken. Fonetisch liedjes zingen in Marathi, met andere woorden, niet weten wat je eigenlijk aan het zingen was. Nadien een lunchke. Om 14u30 was er diploma-uitreiking voor de adolescenten-meisjes. Ze hebben hier een cursus gevolgd in weerbaarheid. Thema's als huwelijk, bruidschat, gezondheid, huiselijk geweld kwamen aan bod. In de cursus zat ook een pakket zelfverdediging. Deze cursus zorgt ervoor dat die meisjes niet ten prooi vallen aan bepaalde slechte gewoontes in hun cultuur.
Gisterenavond dinner bij Shoba. Ik werd verwend, frieten met scampi's, goeie witte wijn. It's good to be a Belgian in India. Terwijl Kaat ook gehoord, deed deugd om ne keer vlams te klappen.
Deze morgen voor Sinterklaas gespeeld bij de kinderen van de pre-school. Vorige week hadden we allerlei spullen gekocht in Puneh, waaronder ook play-dough. Boetseren, vormpjes maken, the kids loved it en de juf ook.
Straks om 12u mijn eerste les tot 13u30 over gezondheidszorg en sociale zorg in het algemeen. Daarna gaan we met z'n allen eten in Jamkhed, in een veggie-resto. Om 17u zijn we verwacht in de bib. van Jamkhed waar de Raj Arole-prijs wordt uitgereikt aan iemand die zich zeer verdienstelijk gemaakt heeft voor de gemeenschap.
Oh ja, de Martin is back. Dus het science-project komt terug in de kijker. Hij had ook allerlei goodies mee uit Puneh, ook voor mij, nice. Gisteren al eens van zijn wisky geproefd, om de hitte te verslaan:).
Het was al bij al een rustig weekendje. Daarom niet minder geestig, ik ben hier graag, ik hou van het ritme, de sfeer, de mensen, het geheel.
Op zaterdag is er markt in downtown Jamkhed. Een gekke bedrijvige bedoening. Op de beestenmarkt gaat het er iets ruwer aan toe. We blijven in de auto zitten en doen een toerke op de markt. Trekstieren, melkkoeien, geiten worden er verhandeld. De melkkoeien van Amerikaanse origine zijn de duurste omdat ze het meeste melk geven, up tot 70000 roepie (ongeveer 1000 euro), rekening houdende met het feit dat het gemiddelde jaarloon 100000 roepie is, kan dat wel tellen. Daarna bezoeken we de groentenmarkt, een drukte van je welste, roepen, waren aanprijzen, sommige groenten heb ik van mijn leven nog nooit gezien. Toch een beetje "speciaal". Ik ben de enigste blanke op de hele markt, een machtig gevoel, als enige blanke tussen al die Indiers. Nu voel ik een beetje hoe een kleurling zich moet voelen bij ons. Het is enerzijds bevreemdend maar anderzijds geeft het wel een kick. Vandaag is het ook de dag om naar de barbier te gaan, hier laat met zich nog scheren op de ouderwetse manier, met het mes. Een heel ritueel. De mensen staren je hier ongelooflijk lang en ongegeneerd aan, terug lachen en staren is soms de boodschap. Je moet het meemaken.
Vanochtend was laundry-moment. Ik heb geprobeerd zo goed mogelijk te wassen, maar ik heb het echt nog niet in de vingers. Blijven oefenen zeker?
Gisterenavond na 17u het ziekenhuis bezocht. Het was er redelijk stil, niet veel residerende patienten. Ik ontmoet er een vrouw die door haar schoonmoeder met kerosine is overgoten geweest en voor 60 procent verbrand is. Toch blijft ze stralen, ze ziet de toekomst moedig tegemoet. We praten wat en ze toont me haar tekeningen. Ze haalt veel kracht uit haar geloof. We stimuleren haar hierin, zo krijgt ze ook meer een positief zelfbeeld en mentale sterkte. Ik weet dat voor ons westerlingen geloof meestal iets is voor een klein procent van de bevolking. We staan er niet meer bij stil en vinden het nogal naief en "on"-gelooflijk. Hier is geloof van kapitaal belang voor de mensen. Het geeft hen hoevast, doet hen positief in het leven staan en is niet zomaar iets om overboord te gooien. Ik verschiet daarvan, de positieve impact van gelovig zijn. Ze dwepen niet met kerken en het instituut Kerk maar hun volste vertrouwen en geloof in de Evangelische Boodschap is heel bijzonder. Zie uw naaste graag en wat je voor de minste van de mijne gedaan hebt, dat heb je voor Mij gedaan, leeft hier sterk in deze gemeenschap. Mja, het zet je aan het denken.
Verder in het zekenhuis zijn er nog enkele baby's geboren. Een tweeling van elk om en bij de 1700gram, ze zullen moeten vechten om te overleven. Hier geen postnataal gepamper. Als je overleeft dan ben je sterk genoeg om gezond te leven is hier een beetje de manier van denken. De andere baby stelt het goed, ik schat de moeder nog geen 16 jaar. Ze is vergezeld van haar schoonmoeder. Schoonmoeders, voornamelijk de moeders van de vaders, hebben een zeer invloedrijke positie in het gezinsleven. Zij bepalen eigenlijk bijna alles. De moeders zitten erbij en kijken ernaar, zwijgend en nederig. "Da zoe bie ons gene waer zien", toch niet bij de moeders die ik ken.
Als laaste bezoeken we het operatietheater. behoorlijk professioneel en Westers, van primitieve toestanden is hier geen sprake. Misschien mag ik een operatie bijwonen in de komende weken, ik hoop het.
Anesthesie is meestal lokaal, kwestie van het noodlot niet te tarten als ik de artsen mag geloven. Lidocaine, etc wordt vaak gebruikt.
Nadien nog wat buiten sterren kijken, de wolken verdoezelen ons plan, enkel Veda is te zien, de rest verstopt zich achter de wolken.
Deze namiddag niet direct iets gepland, maar wat niet is kan nog komen, allejuppe, tot later
Deze ochtend afgesproken met Mina, de juf van de pre-school. We gaan de kindjes uit de slums oppikken om naar school te gaan. Mina bezoekt ale gezinnen, maakt een praatje, voelt wat er leeft. Ze is meer dan juf alleen, sociaal werk is ook haar taak. Zo detecteert ze problemen allerhande, mishandeling, ziekte, honger, hygienische toestanden, etc. De mensen klampen haar aan. Ze neemt me overal mee, in de huizen de tenten, de krotten, dit is het leven in de slums. Het choqueert me, maar anderzijds hou ik er wel van, het is eerlijk, hier wordt niets verborgen, wat je ziet is echt. De ouders doen hun best om de kinderen netjes naar school te sturen. Je merkt duidelijk het verschil tussen kinderen die naar school komen en diegene die niet komen, properteit alleen al. Er is al ambiance in de slums, de tribals houden straattheater, iedereen komt kijken. De kinderen hollen rond, al dan niet met kleren aan. In een huis wordt een vrouw door haar man afgeranseld. Ik schrik nogal. De juf grijpt rustig in met een blik en iets dat ze zegt, het geweld stopt en het leven gaat verder, that's life in de slums. De juf wordt hier enorm gerespecteerd, mensen luisteren as ze spreekt, ze straalt autoriteit uit maar tegelijk ook liefde. We kunnen hier van leren. De kinderen leren heel snel hun naam, familienaam, afkomst en adres. Dat is belangrijk om hun kind niet kwijt te raken als ze naar de grootsteden gaan voor werk of etc...Om 9u20 verzamelen we aan de jeep. Alle kindjes erin, meer dan dertig, de juf en de chauffeur erbij en ook het grootste kind van de dag, mezelf. Samen naar school. Eerste sandaaltjes uit en in een kring gaan zitten. Rek -en strekoefeningen. Daarna gezang en aanwezigheid checken. Om 10u begint de hoekenwerking. Om het kwartier schuiven de kinderen door naar een andere hoek. Ze zijn heel creatief en komen continu hun werkjes tonen, trots en fier en met de glimlach. Westerse kids kunnen hier iets van leren. Ze leven in de goot van de matschappij maar ze verliezen hun blijheid niet en spelen alsof de wereld een hemel op aarde is. Dat is CRHP wel een stuk voor hen, maar veel zit ook in hen. Om 11u maken ze zig klaar om te eten. Ze krijgen hier twee gratis maaltijden per dag en een banaan. Heel belangrijk dat ze voedzaam eten krijgen, de voorkomt al vele ziektes en miserie. Ik laat hen rustig eten. Ik keer een dezer zeker terug. Merci Kaat voor al je werk voor de pre-school, het maakt een wereld van verschil voor vele kindjes.
O ja, deze morgen pannenkoeken gekregen voor ontbijt, njammie
Deze morgen terug vroeg uit de veren. Een nieuw dorp om staaltjes te gaan nemen en de voedingsgewoontes te checken. Ik ga mee met het team van Clement, beetje later dan verwacht. Er is een tweede chauffeur nodig omdat we naar twee verschillende dorpen moeten die nogal ver uit elkaar liggen. De tweede chauffeur heeft deze nacht moeten rijden en wordt op het laatste moment vervangen door iemand van de administratie. Er zijn altijd oplossingen, ze laten soms wel op hen wachten, geduld, een schone deugd. Pas om 9u kunnen vertrekken. We beslissen om door te werken tot 14u om dan pas morgen terug te keren ipv in de namiddag.
Eerste gezin laat het onderzoek toe, tot het kindje zijn prikje krijgt. De vader maakt zich kwaad omwille van het gehuil van zijn kleine. Nochtans werden ze goed geinformeerd, alle, opkrassen dan maar en een hoop tijd verspild. We kunnen ongeveer 8 gezinnen doen in 4 uur tijd, dat is weinig, het gaat niet vooruit, maar dat is hier nu eenmaal zo. De mensen klampen de gezondheidswerkers aan voor al hun kwaaltjes. Honden die achter je aanzitten, lopen dus, en met stenen ze wegjagen. Colerieke beesten die honden hier.Vandaag is het echt warm, de zon schijnt en de vermoeidheid kruipt in de benen. Oh ja, ze poetsen hier hun koertje en leefplaats met koeienmest en water. Niet te geloven, we wisten niet wat we zagen. Dat droogt dan op en maakt minder stof dan aarde, zou de uitleg hier achter zijn. Je moet wel weten dat we ondertussen al bij iedereen thuis op de vloer gezeten hebben, hoi, hoi, mest aan de kont. Zet je erover en peinst er niet meer aan, is hier het antwoord op veel.
Terug in CRHP nog wat eten kunnen versieren, honger als een paard. Rijst met groentjes en chapatti (plat brood).
Om 16u zijn we te voet naar het dorp geweest om wat boodschappen te doen. Ik had nog een lange broek nodig. 1 is echt te weinig want naar de dorpen ga je met een lange broek, dat is een vorm van respect, naar de bewoners toe. Een jeans gekocht met de wijdste broekpijpen mogelijk, en dat is dan nog bijna een stretch. Indiers hebben fijne beentjes, maar ik niet. Na wat paswerk vind ik er ene. Oef, want passen in 40graden is niet echt een gezellige bezigheid. Je deelt trouwens het pashokje met verschillende mannen, beetje vreemd, maar het went. Verder kopen we fruit, chocolade en chips. Nog iets geestigs is dat de mannen hier zeer fysiek zijn met elkaar. Handje in handje lopen, arm in arm, mocht je van niet beter weten,...
We hebben een riksja teruggenomen, beetje Plopsaland is nooit ver weg.
Vanavond is er een filmavond gepland, benieuwd naar de keuze...
Deze ochtend om 8u vertrokken naar een dorp om bloedprikjes te nemen van de kinderen onder de 5 jaar. De bedoeling is hun hemoglobinewaarde te meten, aan de hand daarvan kunnen we bepaalde parameters checken, oa ijzer als ik me niet vergis. We willen ook het sterftecijfer van het voorbije jaar in kaart brengen. Alsook waaraan de mensen gestorven zijn en hoe oud ze waren.
Zo'n dorp is een hele belevenis. Er is een indeling, de katelozen leven samen, de lower casts leven samen, de higher samen en de moslims samen. Je ziet het ook aan de stijl van de behuizing. De huisjes zijn zeer primitief, de "straten" zijn modderig en liggen vol met uitwerpselen van de dieren. Watch your step is dus de boodschap. Er is geen riolering aanwezig, hier en daar wel elektriciteit. Door een luidspreker hoor je het chanten, mantra-gewijs gebeden opzeggen in een gemeenschapshuis. De mannen brengen hulde in een tempel aan een persoon die op een lange canape ligt, ze denken dat een van hun goden in hem werkzaam is. De vrouwen verzamelen na een eindje in het gemeenschapshuis om te mediteren. Kinderen lopen overal rond, ze zijn zot van blanken en willen voortdurend op de foto. Vele mannen en kinderen volgen elke stap die je zet, en maar knikken en lachen. Ondertussen neemt het team bloedstaaltjes en gaan ze op gesprek met in verschillende delen van het dorp om het sterftecijfer in kaart te brengen. Het is een echte happening aanhet worden. We vertrekken terug rond 12u45. We worden uitgewuifd. De weg terug is echte bumpy, als je het soms al een weg kunt noemen. We zitten met 14 in een jeep, we worden behoorlijk door elkaar geschud, maar dat kan de pret niet bederven. Een van de locals probeert ons Marathi bij te brengen, dit de taal van Maharastra. Geen makkelijke opdracht, ik ga nog veel moeten oefenen. Het is een geestige bedoening samen met de Amerikaanse studenten. Clement, Adiolo, Ashley, Devon en Alyssa zijn echt toffe mensen om mee op pad te zijn. Clement is echt een super kerel.
Deze namiddag bezoek ik nog helping hands. Een atelier waar ze vanalles maken om te verkopen, kettingetjes, kaarsen,etc...
Allejuppe, even een powernapje en we zijn er weer klaar voor.
Het geplande bezoek naar de boerderij ging door zoals gepland. Fantastisch, zelfs op het afgesproken tijdstip, waw.
Een ritje van 25 km langs landelijke boerenwegeltjes, je voelt je als in een cocktailshaker, shaken, not stired.
Het verhaal van de boerderij is een succesverhaal, in die zin dat men er aan biologische en duurzame landbouw doet met een minimum aan middelen. Ze maken hun eigen eigen fertilizer, zorgen voor eigen water via bekkens en een immense put. Overal bomen op de velden om het water vast te houden. Er is echt goed over nagedacht. De Amerikaanse koeien (geven meer melk) geven niet alleen melk, maar ook mest. Die mest komt in mestsleuven terecht waar het krioelt van de wormen die de boel vruchtbaarder maken. De toplaag wordt elke dag verwijderd en in in zakken gestoken als vruchtbare droge mest.
De manager van de boerderij is een vrouw, Ratnamala. Haar verhaal is er nochtans een van gigantisch veel ellende. Toen ze een jaar of tien was wilden haar ouders haar uithuwelijken, maar zij wilde niet huwen. Door het feit dat de ouders geen bruidschat hadden omdat ze straatarm waren werd er niet direct een partner gevonden. Na enkele jaren was er toch en man die met haar wou huwen zonder een bruidschat. De eerste maanden gingen goed en Ratnamala werd al gauw zwanger. De gezondheid van haar man ging plots heel sterk achteruit. Na onderzoek bij verschillende artsen kregen ze te horen dat hij besmet was met HIV. Ook Ratnamala en de foetus werden getest, zij bleken beiden ook HIV-positief te zijn. Ze besloten om bij haar man zijn ouders in te wonen om samen voor haar man te zorgen. Toen die stierf ging ze terug naar haar ouders. Probleem was dat de dorpsgemeenschap haar niet wou. Ze waren bang dat ook zij besmet zouden worden. Onwetendheid kan kwalijke gevolgen hebben. Ze werd verstoten uit de gemeenschap. Ze stond er alleen voor met haar kind. Ze zocht werk, maar moest daarvoor haar zieke kind alleen laten. Het werk was noodzakelijk om enige overleving mogelijk te maken. Op een avond vond ze haar kind dood in z'n bedje. Ze panikeerde, sloeg volledig tilt, en ondernam na enkele dagen een zelfmoordpoging door vergif in te nemen. Haar buurvrouw vond haar en men kon haar net op tijd redden. Ze werd naar CRHP gebracht. Ze woog dan nog 27 kg. Ze moest genezen en aansterken. Nadien kon ze aan de slag op de boerderij. Maar de vrouwen op de boerderij wilden ook niets met haar te maken hebben uit angst dat ze ook ziek zouden worden. Dr. Raj Arole heeft dan de gemeenschap uitgelegd wat HIV is en hij heeft ook samen met Ratnamala gegeten uit dezelfde schotel om aan te tonen dat je daardoor niet besmet wordt. Ondertussen is Ratnamala na een goeie doorgedreven opleiding landbouw opgeklommen tot manager van de boerderij. Ze heeft ook een dochter geadopteerd en de blik in haar ogen is wonderbaarlijk. Ze straalt en staat positief in het leven. Mensen die op zo'n manier uit de ellende kruipen verdienen een standbeeld.
Terug in CRHP, even tot bij Shoba voor een kort geprek naar planning toe. Avondeten en proberen te skypen. Geen makkie, eerst aan een laptop geraken, daarna internet proberen te vinden om als dessert een skypeverbinding te installeren. Het duurt ongeveer twee uren tegen dat alles geregeld is. Geduld is hier echt een schone deugd. Na de skype nog een slaapmutsje bij Shobha. Ze is ontspannen en vertelt honderduit over haar belevenissen in het buitenland, hartelijk lachen, ze valt bijna van haar stoel. Een goeie manier om de dag mee te eindigen, lachende gezichten.
Vandaag komt de bisschop van dit district op bezoek. Ik moet er bij zijn van Shobha. Benieuwd wat het zal worden, allejuppe.
Ook op zondag is het hier een en al bedrijvigheid. De kids spelen, de ouderen zijn bezig, lummelen wat, thee drinken, babbalen met elkaar, beetje werken,... Alle winkeltjes zijn open, zeven op zeven en bijna 24 op 24, dus er valt altijd iets te beleven. Gisteren leren cricket spelen aan de lokale kinderen. Samen met de US-studenten. Snap nog altijd de regels niet echt maar er is progressie. Richard die een rasechte Brit is en een fervent speler-fan probeert het ons beetje bij beetje uit te leggen. Cricket is super populair in India, de "Ashes" zijn bezig, een wedstrijd tussen Australie en Engeland. De Engelsen zijn aan het winnen blijkbaar> Zo'n wedstrijd duurt tot 5 dagen, is ook nogal een matuvu gedoe. Wel geestig om met die gasten te spelen. Ons team had blijkbaar gewonnen, allejuppe, en dat voor amateurs eerste klas.
Daarna heb ik Richard geholpen met zijn duurzaam landbouw project. Zaaibakken maken. 6 zaaibakken van ongeveer drie vierkante meter. 3 van 30cm hoog en 3 van 90 cm hoog. We vullen ze gelaagd, mestlaag, teelaarde, mestlaag, etc. Enkele mannen uit het dorp helpen. Ook de meisjes die hier cursus volgen maatschappijleer helpen tijdens hun pauze. Vrolijke boel.
Rond vijf uur klaar. Richard wil nog water geven maar Vishnu zegt, no no, tomorrow, first thee, I buy, ok? Hij neemt Richard en mij mee naar zijn favoriete theebarak waar hij ongeveer 15 a 20 keer per dag zit. 1 thee is 5 roepie, nog geen halve eurocent, dus ...
We zitten na te kaarten. Het begint water te gieten. You see, zegt Vishnu, water comes, en dan zijn super glimlach. Voor ons heel wat minder, onze was hangt buiten, dat wordt herbeginnen, hoi hoi.
Vandaag gaan we normaal naar de boerderij, alle, flexibel zijn moet je hier wel kunnen, dus de plannen kunnen nog wijzigen.
Gisterenavond een feestje gehad bij Ravi thuis. Pizza gemaakt in zijn houtoven, pintjes drinken, en een beetje rum stond ook op het lijstje. Een gezellig avondje ouderwets leuteren en zeveren met een sapje erbij. Ne mens zou denken dat hij op een terrasje in de Provence zit. Tijdstip van bedstede hou ik liever voor mezelf .
Gisterenmorgen skypen met Karolien, was echt blij om eens langer dan 5 min. te kunnen praten, beeld was er niet bij, wel klank, de omgekeerde wereld bijna, heb je hem?
In de namiddag zijn we watervallen gaan bezoeken. Prachtige vallei, groene weidse natuur. Eerst twee honderd en in de vijftig reuzentrappen naar beneden, tempel spotten, daarna een toch in de vallei gemaakt langs nauwe modderpaadjes vol struiken (met stekels) en bomen. Toch een beetje avontuur, zeker als je niet weet waar het pad naar toe loopt. Een Indier die met ons mee is denkt dat we best naar boven klimmen. Hij volgt het spoor van dierlijke uitwerpselen. Zo komen we na wat rotsen en klimwerk op een prachtig plateau. Een view over de hele vallei. Naar de bron van een van dewatervallen gaan zoeken, riviertje oversteken, natte broek en schoenen, echt gejeund.
Thuisgekomen, eerste handwasje van modderkledij, krijg er niet alle plekken uit, soit, niet aantrekken.
Het was een goeie dag gisteren, ontspannend en geestig.
Vandaag hoop ik een sessie te kunnen meevolgen waarbij jonge meisjes (puberteit) samenkomen rond maatschappelijke thema's. Het is wel in Marathi, maar Lexi zal een beetje proberen te vertalen. Ik ben benieuwd.
Net terug uit Puneh. Gisterenochtend in alle vroegte vertrokken. Jamkhed-Puneh is ongeveer een vier uurtjes rijden. Voor diegene die denken dat ze "die-hard" chauffeurs zijn, kom dan maar hier eens je kunsten tonen. Tweevaksbanen, met drie naast elkaar, spookrijden is de normaalste zaak van de wereld, gordels zitten in een auto als ballast, op de "autosnelweg", mensen, koeien, dieren allerhande, brommers ontwijken, richtingsaanwijzers zijn er vervangen door toeteren (hier evenveel in 10 min. als wij in 10 jaar), snelheidsbeperking lijkt hier niet te bestaan, de wegen zijn niet zo vlak, voorrangsregels nul, je doet maar, MAAR, blutsen, agressie en accidenten NUL, alle tot nu toe toch. Echt een belevenis op zich. Oogjes dicht en vertrouwen op diegene die achter het stuur zit, de onversaagbare Veejay (hopelijke spel ik het goed). Een attractie in Disneyland is niets vergeleken hierbij.
Puneh zelf grijpt me echt naar de keel. Een stad van meer dan 6 milj. inwoners vol van contrasten. Rijkdom naast extreme armoede. Een Jaguar geparkeerd naast een bedelaar zonder benen, voortkruipend in de modder. Hotels naast slums, het liet een enorme indruk op me na. Shobha spreekt een man aan die maar een been meer heeft. Ze verwijst hem door naar CRHP en geeft hem haar gegevens. You come and we will take care of you. In CRHP maken ze ook prothesen.
De bedoeling van de trip was in de eerste plaats het science-center bezoeken om ideeen op te doen voor Martin's science-project. We zijn daar goed in geslaagd denk ik. Veel foto's en ideeen. Veel kunnen we namaken. Daarom was Vishnu ook mee, onze creatieve duizendpoot. Vishnu bouwt huizen, maakt prothesen en is ook landbouwer, van multitasking gesproken. Maar hij is ook een fervente theedrinker. Bij het woord tchai beginnen zijn oogjes al te blinken. We drink thee Vishnu? Yes, yes.
Daarna naar een hotelletje even nakaarten en wat rust. Daarna boodschappen doen en gaan eten samen met Shobha, Allison en Martin. Creatieve, goeie babbel tijdens het eten, het was trouwens super lekker, een puik adres.
Deze ochtend typisch Indisch ontbijt. Me een beetje mispakt. Chapatti (pannenkoekjes) met warme pittige curry, omelet, toast en vruchtensap. De curry heeft me even toch wel bij de kraag gegrepen. Enfin soit, ne keer goed naar de "men's room" en er niet meer te veel aan peinzen doet wonderen. Daarna afspraak met Shobha en Allison om spullen te gaan kopen voor de "pre-school", geld wisselen, belwaarde upgraden, nog een koffietjes "in een haastje" en daarna terug richting Jamkhed. Onderweg lunch. Vishnu en zijn zoon Atjeh vasten vandaag, want het is feest van hun God. Vasten heeft een andere betekenis dan bij ons. Alleen geen vlees eten of alcohol drinken op die dag. De rest is "ok".
Blij dat we hier op CRHP terug zijn. Vanavond gaat iedereen eten bij Ravi. De internationale mess is voorbehouden voor een feestje van ???
Bij Ravi is het wel fun, pizza maken in zijn houtoven en een pintje drinken.
Vandaag mocht er trouwens geen alcohol verkocht worden in Maharastra (provincie) omwille van een godsdienstig feest.
Kinderen die straatarm zijn en je aanklampen voor een paar roepies, met een eindeloze tristesse in hun ogen, dat heeft me het meest aangegrepen in onze trip naar Puneh. Soms moet je toch hard kunnen zijn.
Foto's zullen voor later zijn. Het giet hier water, wat niet echt foto-weer is. En mensen fotograferen die in de diepste miserie zitten, nee, dat lukt me niet, sorry...
Gisteren voor het eerst in een riksja richting Jamkhed center. Een avontuur op zich, je bent compleet door elkaar geschud op de bumpy roads. Door de vele regenval worden de "straten" een grote modderpoel. De driver loodst ons erdoorheen als een acrobaat, voor 10 roepie kun je niet sukkelen als je weet dat 1 euro ongeveer 75 roepie is. Daar aangekomen zijn we gaan shoppen en geld afhalen bij de lokale ATM. Je moet wel goed kiezen want ze werken niet allemaal. Daarna een kledingszaak bezocht. Afgewerkte kledij vind je hier niet veel, wel rollen vol stoffen in alle kleuren en shari's met hopen. Er werken ook ongelooflijk veel mensen in die winkel, meer dan de helft zit te kijken, de anderen werken. Blijkbaar typisch Indisch. Bij building constructions is er eentje die iets doet en twee of drie die toekijken, perfect normaal.
De mensen roepen je constant als je blank bent, hey sir, hello sir,... een van de amerikaanse studenten bemerkte, you must be a celebrity out here. Toch een beetje onwennig eigenlijk.
Gisteren avond bij het eten chilli geprobeerd, behoorlijk straf en pittig, maar wel lekker. Daarna was er brandy-coffee and cake bij Shobha. Alcohol is hier iets raars, het nuttigen is best in-house. Alcohol heeft hier een slechte naam en wordt gelijk geschakeld met huiselijk geweld. Nadien een goed tukske gedaan.
Deze morgen was er eerst een korte vergadering over de pre-school. Daarna heb ik het schooltje bezocht. Fantastische ervaring, die kinderen zijn super vriendelijk en goedlachs. Ze pakken je direct vast en tonen je wat ze gemaakt hebben. Shobha heeft gevraagd om juf Nina een beetje bij te staan en haar te helpen om het coaching-systeem te integreren in haar klas. Deze namiddag heb ik met haar afgesproken om een beter beeld te krijgen van alles in de pre-school. Nadien nog een meeting met Martin over science in a box van Procter and Gamble.
Alles begint een beetje vorm te krijgen wat wel geestig is. Morgen vertrekken we naar Puneh op prospectie om ideeen op te doen voor het science project op de campus. We blijven daar minimum 2 dagen.
Zo lieve luitjes;) dat was het voor nu, namaste en tot schrijfs ...
Gisteren was een eerste onderdompeling in de Indische cultuur. Belangrijk hier zijn de ontmoetingen, die gaan er heel gemoedelijk aan toe, meestal met een thee'tje. Er wordt veel gepraat met elkaar. Op de campus zijn er behoorlijk wat USA-studenten aanwezig. De merendeel doen hier een "internship" geneeskunde. De dag eigenlijk doorgebracht met het leren kennen van het leven op de campus. De mensen hier staan heel open voor gesprek. De onderwerpen gaan vaak over politiek, godsdienst, cultuur in het algemeen. Ze vragen je ook uit over hoe het er in Europa aan toe gaat. De merendeel hebben ook nog nooit over "Belgium" gehoord. Dus leg maar ne keer onze politiek uit. Geen makkie.
Gisterenavond na het avondmaal, wat trouwens heel lekker en typisch Indisch was, hebben we met de Amerikaanse studenten gesprekken gevoerd over de impact van godsdienst in een maatschappij. Ze waren te weten gekomen dat ik godsdienst geef. In vergelijking met ons, zijn zij nog zeer gelovig. Niet blindgelovig, geen aanhangers van het creationisme, wel behoorlijk spiritueel. Boeiend eigenlijk.
Deze nacht geslapen als een rozeke, fantastisch, toch al een beetje fitter dan gisteren.
Hier geen zonovergoten toestanden. Regenseizoen, tussen de vlagen door klaar het wel af en toe op. Temperaturen van rond de 28 graden, best aangenaam eigenlijk.
Planning van de dag: thee (tchai) drinken bij Shobha, deze namiddag de stad Jamkhed verkennen samen met enkele Amerikanen. Helpen schilderen aan het "science lab". Vanavond pintje drinken met de anderen bij Shobha thuis. That's all for now chappy's.
Vandaag 14 juli vertrokken. Cactus was fantastisch, schitterend genoten, sfeer, lange bar,... Calexico was wel een ontdekking, hoi hoi.
Vertrek is goed verlopen. Goeie vlucht. Ik zat naast Zakari, een toffe kerel, van Indische afkomst maar nu wonende in Canada. Een beetje zitten kletsen. Hij komt zijn moeder bezoeken in Punah, maar hij is onderweg naar China, "for business", iets met lederwaren.
De tijd ging redelijk snel voorbij, een paar filmpjes en babbelkes later konden we landen in Mumbai. Eten op vliegtuig behoorlijk Indisch, het dessert typisch Belgisch, ne frisco van ijsboerke, de Zakari was in zijn nopjes.
Goeie landing, de douane iets minder. Ik was het exacte adres an CRHP vergeten te vermelden op mijn toelatingspapiertje (in te vullen tijdens de vlucht), de lokale "frits" deed ertoch wel moeilijk over zeker. CRHP proberen te bereiken, moeilijke bevalling. Na wat gesukkel en een "puppy-face" was de "frits" het eigenlijk zelf beu en mocht ik beschikken, met de gevleugelde woorden en blik: first time in India? En dan kwam de ai ai ai-blik.
Bagage oppikken en opzoek naar de mensen an CRHP. De "Amohl" kwam mij oppikken met zijn maat, waarvan ik de naam totaal niet begrepen heb. Autorijden in Mumbai is echt nie normaal. Zotte toestanden, wel spectakel alom, rijstroken bestaan er niet, iedereen vlamt en toetert er maar op los, dat in combinatie met "bumpy-roads" heeft je echt een whoeha-gevoel.
Rond 6u lokale tijd zijn we aangekomen in CRHP. Grote kamer, basic, maar naar lokale normen echt comfortabel.
Daarnet Martin ontmoet, hij kont uit de States maar is an Poolse origine. Met hem zal ik waarschijnlijk vaak samenwerken. Toffe kerel. Bij het ontbijt ook vier Amerikaanse jongeren ontmoet die hier hun internship aan het doen zijn.
Bij deze, een beetje een update van afgelopen dag. Ze zijn bezig een film aan het maken oer een nieuw deel dat nog under construction is, even gaan piepen, kan geestig zijn.
Een nieuw medium, een blogske maken. Voor een leek als ik, geen sinecure. Al een uurtje aan het prutsen, hoi hoi. Vanop deze blog zal je mijn belevenissen, avonturen en stoten kunnen volgen in India. Ik vertrek komende zondag naar Jamkhed in India. De bedoeling is om er vier weken mee te helpen aan het project CRHP-Jamkhed. Waarom? Wel ja, ge kunt er van klappen, maar ge kunt het ook doen. Via Kaat Landuyt het project leren kennen. Volgens mij, een fantastische organisatie die het verschil echt wel kan maken, daarom voor meer interesse: CRHP Jamkhed googlen en je snapt wat ik bedoel. Het project ligt in de provincie Maharastra op zo'n 360 km van Mumbai. Het wordt een rechtstreekse "Jetairways"-vlucht op Mumbai vanuit Brussels, lucky me. Het is mijn maagdentripje naar India, dus voor het moment begint het allemaal toch te kriebelen. Daarom nog eerst wat de zinnen verzetten op het Cactusfestival in Brugge. Nog 48 uur en we zijn airborn, whoeha!!! Misschien nogal een warrig eerste tekstje, ik moet nog een beetje gewend raken aan het medium, you know. Maar het komt allemaal ok.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
. 
?
