zijn gepasseerd, dit berichtje vertrekt reeds vanaf de 325. Beetje zware kop na een "bewogen" terugreis.
Eerst nog een samenvatting van de laatste dag in Argentinie, simpel, tot de middag op hotelkamer omwille van de ongeregeldheden in de stad tussen politie en stakers/protestanten, dan met een bus en gids de stad in om nog snel enkele indrukken van Buenos Aires op te vangen.
Verder door enkele foto's hiervan. het beroemde overheidsgebouw , vanop dit terras gaf Evita Duarte "Perron" haar vurige toespraken aan het Argentijnse volk enkele weken voordat ze op 33 jarige leeftijd overleed en Argentinie voor lange tijd in rouw dompelde.
Madonna deed dit een keertje over in de musical "Evita" en zong daarbij de geladen teksten , bekend geworden door het refrein : Don't cry for me Argentina......
overigens een stuk origineel door Julie Covington vertolkt.
Ook La Boca , de wijk van de Boca Juniors (ploeg waaruit Maradonna stamt en waar hij na zijn Spaanse furore ook terugkeerde om nog één keer de titel te pakken in Argentinie) en de kleurrijke huizen omheen het onderwerp Tango vielen ook in de smaak.
Dat voetbalstadion van CA Boca Juniors is wel redelijk uniek door zijn zeer steile tribunes in een hoefijzervorm, waardoor het volk dus bijna bovenop de spelers zitten. Origineel meer dan 60.000 plaatsen maar door de vele ongevallen met omlaag tuimelende enthousiastelingen terug gebracht naar ongeveer 40.000 plaatsen.Hier druipt de emotie van de muren rondom het stadion, alles in de felle blauw gele kleuren van de Zweedse vlag. Zweedse vlag zei ik, wel ergens in de geschiedenis van de club zocht men naar geschikte clubkleuren, men raakte het niet eens en besloot dan maar de kleuren over te nemen van het eerstvolgende aanleggende schip in de vlakbij gelegen haven.
En dat was een Zweedse cargovaarder, vandaar dat de potten "amarillo y azul" in reklaam kwamen......
De bidonvilleachtige gebouwen zijn beschermd goed, zij dateren van de grote intocht van arme inwijkelingen, zij gebruikten deze bouwmaterialen bij gebrek aan duurdere. Op hun gevels prijken de later aangebrachte tekeningen welke kunstwerken naar de kroon steken.
Woensdagavond dus de "prijsuitreiking" die een beetje in de soep gelopen is doordat we in een deftig resto terecht kwamen waar ze niet gediend zijn van de ondertussen gebruikelijke "APERO!!!!" en meer van die improvisaties. Dus lekker gegeten en daarna genoten van een toch wel indrukwekkende "Tango" show.
Geen beelden hiervan via dit kanaal , enkel filmpjes op klein kodakske en een ter plekke gekochte "groepsfoto".
Dus donderdagmorgen een "prijsuitreiking" in de lobby van het hotel tussen de andere gasten door, het lukte me weer niet , voorlaatste , de Jaguar deed al een paar dagen niet meer mee, dus....weer geen rode lantaarn voor ons. Ooit lukt het me wél nochtans.
Met bus naar luchthaven en de vlieger in. Chris had de derde laatste rij versiert met als bonus de rechtse zijbeuk , zodat we rustig met zijn tweetjes niet gestoord werden. Nou rustig : na ettelijke "fasten seatbelt" signalen door turbulenties gekregen te hebben, was het boven Brasilie goed prijs, effe gerommel en gedaver en dan zo'n brutale en scherpe duik dat de vers uitgedeelde warme maaltijden , tesamen met oa de rode wijnen tegen het plafond plakten. Mensen schoten als poppen omhoog met molenwiekende armen om dan onzacht weer in de buurt van hun stoelen neer te ploffen.
Zelf droegen we onze gordels en hadden die net aangetrokken bij de eerste schermutselingen dus zaten daar achterin in de perfecte positie om de gebeurtenissen te volgen, zij het in een beperkte douche van Merlot.
De ravage viel al met al best mee, geen lichamelijke klachten, en na een tiental minuten konden de verbauwereerde stewarts aan de kuis beginnen. Met papier werden de plafonds beetje schoongeveegd en de vloer werd leeggeraapt en in vuilniszakken gestoken.
Al lang blij dat die vliegers toch heel wat aankunnen. Niet te veel geslapen aangekomen in Parijs na 12.30h vlucht waar Godelieve en Rosette ons perfect getimed oppikten met de grijze.
De De Pinte connectie verraste ons met een volledig opgetuigde kerstboom waarvoor zeer veel dank, fijn weer thuis te zijn.
Is me die 107 wel. Stond in de routeboek, start en aankomst Sheraton Colonial Uruguay, wel dat heeft hij dan ook gedaan zie.En gene meter meer.
We waren daar goed en wel toegekomen en de valiezen herverpakt en herverdeeld zodat we hopelijk gene zever hebben op de luchthaven.
De volgende morgen moesten de auto's dan naar de schippers omvia de douane in hun containers te kunnen voor terugtransport.
Hoe hard ik ook probeerde, niet deftig aan de gang te krijgen, geene waarom. Aanslaan en op ralantie blijven draaien was nog ok, maar meer dan dat.....foert, gelijk stil.
Geen lievemoederen aan, ik maakte me er ook niet druk om, de aanhanger stond geladen met de jaguar, wel dan moesten ze die maar gaan lossen bij de douane en de blauwe opladen. Zo gebeurde het dan ook.De laatste 5 kilometer heeft ie op de record gestaan, zo ook voor het transport naar Europa. M wilt gevoerd worden, en dat mag na die mishandelingen die m mocht ondergaan.
Ondertussen zitten wij een beetje vast in hotel in Buenos Aires, het is hier een algemene staking tegen pensioen hervormingen, lees ik dat niet in Belgistan Ook?
Bovendien regent het hier, dus mijne maat heeft een massage geboekt en ik val jullie lastig.
Het heeft er hier nogal gestonken gisteren, deftige rellen op tv te zien, hoewel dat er nogal wat goedkoop fotoshop werk viel op te merken in de live beelden.
De madam van de jaguar ligt nog steeds in een privébericht kliniek, nu hier in BA,
Allemaal niet zo goed.
Of we nu morgen vertrekken hier blijft een vraag, ik hoop van wel en zal Godelieve en Roxette via SMS op de hoogte houden.Vlucht is Air France 0229.
