verrassingske en .......(t kon niet blijven duren) de eerste bluts
wegens heeeel weinig tijd en slecht internet rap kort,
kregen boterham van +600km op de boterham, onvoorzien, boos, gemor.
Voorziene rijtijd 11 uu r en nog wat.
Bak vol en juttem, ongeveer een half uur los op Jean Luc Paillez (niemand op de blog had deze 11 voudige franse rallycrosskampioen ondekt blijkbaar!!!!!) en meer dan twee uur los op de derde. Anné sé , niet laten doen hé manneke zei de bomma , dus eens goed uitgehaald en door Chris feilloos ter plekke genavigeerd.
's Avonds dikke rel aan de tafel, onze vrienden Fransen waren er nu ook achter dat één en ander niet zo kon en lieten dit luidkeels horen.
Ikke hoekje van de tafel, ik heb mezelf alverzoend met het slechte verloop tijdens de eerste twee weken.
Enfin, gisteren Cusco afgedweild, is een soort van Scherpenheuvel / Brugge / Dranhouter festival.
Wel ferme kathedraal (no pictures, ha nee?) Eén of ander klooster en een overdekte markt, best mooi én leuk. Zonde dat ik de Franse gids slecht versta, mens doet echter veel moeite om iets Fransachtig voortte brengen.
vandaag in een voostad van Mitchu Pitchu , in de Vallee Sacré gelegen, beneden Groot Scherpenheuvel, gelukkig de niet afgewerkte zonnetampel en aanliggende gebouwe wél fijn te zien.
Alleen de 586 treden (en die Incas moeten wel heel lange benen gehad hebben) waren meer dan een standaard uitdaging. Ronduit erg mooi, ook de dingen van vanmorgen zoals de zoutwinning en "het grote gat in de wereld" waren wel effe wat anders dan het grotteke van Han of 't Atomium. de zichten waren al "ooooooh" , nu alleen maar stilte bij het aanzien van zo mooi en heldere landschappen.
Ik probeer dit al zonder beeld, zo weet je toch iets en probeer later foto's.
Ha ja , de bluts, wel zo'n Andesser parkeerde zijn toeristen busje (H1) toch wel pal tegen mijn openstaande deur die netjes dichtviel, ikke direct een goei patat op die achterflank om mijn apreciatie te tonen waarop de man zich een hoedje schrok en niet uit zijn busje durfde te komen. Maar best ook , ik had er in mijn juegdig enthousiasme een ferme bluts in geslagen!!
Alles verliep zijn normale gang eergisteren, we kwamen als eerste toe in het hotel waar we moesten zijn, aan de balie vond me geen reservaties voor een groep Fransen, ook niet met onze paspoorten, niks te vinden.......
Ik schreef al dat we dan maar iets gingen eten voor een "prijske" . Wel dat kostte dan uiteindelijk toch wel iets meer dan voorzien. Enkele uren later stak ik met een volwassen tourista in mijn bedde. de nacht die daarop volgde wil ik zo rap mogelijk vergeten . Soms vertellen we dat zo van " ik heb elk uur van de nacht gezien" ik denk te kunnen zeggen ikke twee keer, één keer vanop het toilet en één keer vanaf een bureaustoel met mijn benen op bed en half onder het laken om toch maar niet in fase 2 te komen , het verlies van vloeistoffen langs boven.
Norrit en maagpillen (aangereikt door ons Chrisje) hebben me er min of meer doorgekregen. Zoverre dat we toen het licht werd het volgende plan smeedden.
Tenminste het werd Chris haar opdracht.
De kamer ontruimen, alles in de auto gaan stoppen, gaan ontbijten en een potteke yoghourt meeritsen (ik was ruim te optimistisch dat ik dat de volgende 12 uur kom opeten en binnen houden).
Minder dan een halve pan zou ik dan samen met haar de lift nemen naar beneden, in de auto stappen en voluit proberen de voorliggende 315 km af te haspelen tot het volgende hotel.
Er waren die nacht al andere zaken door onze koppen gegaan die we, om de sfeer niet helemaal kapot te maken vertelden we die niet tegen mekaar, dus hier ook niet.
Maar het zag er wel erg slecht uit.
Zo gezegd zo gedaan, de ondergrondse garage uit en .....de beschrijving klopte niet!!!!
Enig creatief knutselwerk leverde uiteindelijk een uitweg uit het plaatselijke Oostende x 5.
Nu dan de paarden aan het werk om de verloren tijd in te halen. Ik wist dus niet hoelang ik van de WC zou wegkunnen en had al maar een short aangetrokken voor alle valle voor.
Lap, file toch wel zeker. Kruipen we omhoog in de volle zon..man man, gene vette. En maar slikken om alles beneden te houden, het eten van de dag ervoor lag daar "als een dode rat" op mijn maag te liggen. Eindelijk , open baan, arree juuuuu.
Toch wel flikken met ne speedgun zeker. Sigaar, ga het maar uitleggen in 't Spaans, en knikkende knieen(niet van de schrik maar van flauwte).
Toen bleek dat we toch voor 't gelijk geboren zijn, de mannen vonden het een "bonito coche y una grande carrera" en lieten ons na enkele bangere momenten toch gaan
na ettelijke "perdone's " en beloften dat ik 't niet meer ging doen.
Long story short, we zijn er geraakt, mijn short is nog steeds bruikbaar, ik heb geslapen van 13.00h tot 19.30 , Chris ook zo'n beetje, heel even vijf stukjes ananas en noten gegeten, twee kwartjes van een aardappel en terug te bed tot vanmorgen om 06.00h om in kolonne naar Peru te rijden.
En dan gelijk vandaag: het ging stukken beter na nog meer farmacies, het was ook een dag te laat voor mijn wekelijkse ontmoeting met de spuit, Voorzichtig wat cereals gegeten en een stuk getoast brood , wat water en weg ermee.
Soms lijkt het hier meer op een strafexpeditie dan op een uitstap, mijn "train de vie" past niet helemaal bij het vroege opstaan, maar we krijgen er wel iets voor te zien, zij het bijna altijd vanuit een rijdende auto. Daar moet ik nog aan werken.Beloofd.
De foto's zijn dus niet van de kwalijke dag, we hadden andere dingen aan het hoofd toen.
En nu voor ééen keer op speciaal verzoek
So now for one time on special request
The pictures in English:
1parking this morning, look at the light beneeth the carport, it was so dark i could not see Chris, outstanding camera
2 same parking
3one from the road
4on a 15% slope coming downhill(he was not us)
5some excotic places to go.....?
6bite on tha way around noon or so, i got on special request papas frita, as good as it gets, with some mayonaise!!!(out of a sealed plastic bag!!)
7special coca cola from....the coca cola compagny
8 proof of the "special Peru " version dinner costs us for all 7 all included 17.5 euro, really.
9 for the ones who read Spanish to, why i got , what i had........
we rijden morgen weer een stuk noordelijker (in dit geval dichter bij de evenaar) tot in Arica, wat dus vlak voor Peru ligt, tedaaaaan het echte werk komt eraan dus.
Tijdens een wandeling een 1951 chevy te koop van partikulier gevonden, even verzonnen om er een groot handvat aan te lassen en mee te nemen als handbagage maar er is er al eene die voor de rechter mag verschijnen , naar verluid, omdat 'm een uitgedroogde cactus gekocht had en in de mobilhome van de organisatie mee naar Frankrijk probeerde te halen. Was geen goed gedacht blijkbaar.
Nog zo'n stoot enkele dagen geleden bij het avondmaal ergens in een resto , haalt me daar iemand enkele flessen wijn boven om ter plekke te verbruiken. deed ie nog verbaasd toen de uitbater 'm er 5000 plaatselijke voor dreigde aan te rekenen, (wat eigenlijk bij de zeven euro is) Vanmiddag effe rap iets gaan eten bij aankomst aan het zeehotel. "Madam geef ne keer een dikke kan bier en vier dag menu's" por favor , wel euro 5 per man later hadden we een voorgerecht slaatje en hoofdgerecht kip met rijst , plus een frisdrank achter de kiezen. Twee keer gasgeven kost bijna hetzelfde.
We zijn dus uit de bergen en aan de kust geraakt, van dikke 3000m naar 15meter in enkele uren.
De auto deed het weer lekker , net als het weer, zon, zon en nog es zon.
Vroeg uit de veren weeral alle benzinereservoirs vol en rijden maar. De wegen zijn met momenten zo lang rechtuit en bergaf dat je 't einde niet kan schatten, en de zichten onderweg zijn bij wijlen werkelijk wreed. Vooral groot is het hier , er komt geen einde aan zou je denken.
Ach ja , een aardigheidje wat ons vandaag weer opviel omdat het terug is zoals thuis, de stoplichten staan in Argentinie aan de overkant van het kruispunt, dus voorbij het kruispunt. dat gaf in het begin wel wat gekkigheden, je bent gewoon om aan het licht te gaan staan, wel dan sta je in Argentinie pal in 't midden van het kruispunt, wat niet door iedereen getolereerd wordt, begrijpelijk.
-Goed nieuws van het financiele front, ik reed vandaag de zuinigste rit ooit met de blauwe , ik zat aan een gemiddelde van 17 a 18 liter op 100, nieuw laagte record. Zal wel komen van 250 km bergaf zeker.
We waren zo blij dat we eindelijk nog eens water zagen dat we prompt het strand zijn opgereden om wat keien naar Japan te gooien (minder gelukt) en eens te gaan voelen hoe warm het water was. Koud dus.
Volgens wat ik las zouden we twee nachten aan het strand blijven, maar wel in twee verschillend gelegen hotels van dezelfde keten of iets dergelijks. Zeker (als er hier ooit iets zeker is) is dat we op zeeniveau blijven wat maakt dat mijn visachtige luchthapbewegingen even de kast in mogen. En dat doet deugd.
fotos:
1 de apotheker aan t werk op rustdag
2eindeloos rechte banen
3energie is hier geen benzine te krijgen in 330 km lang, dus busje gieten
4zonnepanelen op verlichting kruispunt
5de zee , eindelijk en dan was het nog de verkeerde, we zitten nu aan de linkerkant van de kaart dus kijken richting Japan, the pacific dus. Voor ons lang geleden
6adembenemende zichten , zie de graafmachine rechts onderaan voor de schaal
