Deze morgen heb ik ook het ontbijt genomen in het klooster van Saint Martin. Misschien moet ik nog eens mijn verhaal doen over het avondmaal van gisterenavond in dit klooster. Het was lekker, maar ik denk dat de nonnekes gewoon zijn om sober te leven. Eerst was er soep, en dan kwam de hoofdschotel, nl pasta carbonara. Het was een schotel die ik thuis met gemak voor minstens de helft alleen zou opeten. Hier deelden we schotel met 8 volwassen mensen. We kregen naast water ook een halve fles wijn, eveneens om de delen met 8. Gelukkig waren er een paar tussen die enkel water dronken. Het eerste deel van het dessert was een minuscuul stukje kaas van ongeveer 2 op 2 cm en een halve cm dik, en ten slotte nog een stuk fruit. Ik heb niet echt hongerig van tafel gegaan, maar ik ben wel gewoon van een stukje meer te eten. Nu ja, we zijn momenteel pelgrim, en een beetje sober leven en boete doen hoort daar bij. Iets over acht ben ik vetrokken, terwijl alle nonnekes de vespers aan het zingen waren. Ook het dankgebed voor de goede en overvloedige spijzen gisterenavond, werd door het garcon-zusterke gezongen. Ik ben wel blij om het allemaal eens mee te maken. Ik heb dan eerst nog wat met de fiets in Tours rondgereden om nog een en ander te zien. Het was zalig fietsen in de nog zeer rustige stad op deze zondagmorgen. Er waggelden wel nog enkele jongeren over straat die er een plezierige nacht en morgen op zitten hadden. Na het laatste stadsbezoek verliet ik Tours. Ik nam me vandaag voor om het heel rustig te doen vanaf het begin. Gisterenvoormiddag had ik me blijkbaar wat geforceerd en na de middag kreeg ik mijn krakje. Vandaag wou ik dit voorkomen, en dwong ik mezelf om langzamer te rijden. Onderweg heb ik meerdere malen zwaar beladen fietsers gezien, vermoedelijk ook op weg naar Santiago de Compostela. Voorlopig bleef het bij eens zwaaien en elkaar bonjour toe wensen, want iedereen reed dapper door zonder stoppen. Onderweg heb ik vandaag niets tegengekomen om te bezichtigen. Ik kwam enkel kleine dorpjes langs. Ik kon wel genieten van het fietsen zelf in schitterend weer en heel mooie landschappen. Op een bepaald moment stak er een vos voor mij de weg over. Hij bleef me nog even, met zijn mooie snoetje, verwonderd aankijken. Na de middag werd het wel heel warm 32 a 33 gr. Ik moest lang rijden om een bankje in de schaduw te vinden om iets te eten. Pas rond 13u30 was dit geval. Rond 15u kwam ik op mijn bestemming aan.
Vandaag 82 km gereden in 4u58 met 345 hoogtemeters. Mijn vrouwtje denkt dat ik zo mager als een lat zal zijn als ik terugkom.
Zoals naar gewoonte de laatste dagen terug om 6 u uit de veren. De jeugdherberg kon deze morgen niet kon voorzien in een ontbijt. Ik had nog een rozijnenkoek van gisteren over en heb die dan maar als ontbijt opgepeuzeld. Om 8u15 terug vertrokken op de fiets. De zon was reeds goed van de partij. Tot de middag in een stuk door gefietst, terug grotendeels door akkers. Op de middag gepicnict op een mooi plaatsje langs de Brenne. Het eerste uur na de middagpauze had ik het lastig. Ik geraakte niet in mijn ritme. Later begon het weer te vlotten. Ondertussen was ik in de wijnstreek van de Loire aangekomen. De graanvelden maakten plaats voor wijnvelden. Ik reeds er langs een domein Valmer met mooi kasteel. De wijn uit deze streek heet Vouvray-wijn, genoemd naar het dorp waar ik even later ook doorkwam, en gelegen is vlak aan de Loire. De laatste kilometers reed ik op een fietspad op de oevers van de Loire. Zalig fietsen. Via een fiets-en wandelbrug over de Loire, kwam ik het centrum binnen. Eerst bezocht ik de kathedraal waar ik terug een stempel kon bekomen. Ik reed daarna verder tot het oude stadsgedeelte waar zich de basiliek van Saint Martin bevindt, en waar ik in het aanpalend klooster zou overnachten. Ik kon mij achteraan in de kerk aanmelden. Het nonnetje van dienst belde de zuster op die instaat voor de logementen. Terwijl ik moest wachten vroeg ze of ik Saint Martin kende. Ze was aangenaam verrast dat de patroonheilige van onze kerk in Moorsele Saint Martin is. Ze gaf me hun e-mail-adres om een foto van de kerk en het glasraam op te sturen. Dat zal ik zeker doen als ik terug ben. Intussen was het ander nonnetje ook aangekomen. Ik moest met fiets en al een stukje door de kerk om in het klooster te komen. Ik kreeg een mooie kamer voor 3 personen, maar logeer alleen. Rond 17u kreeg ik bericht dat Luc in Tours aangekomen was. Luc is op doorreis naar het zuiden en overnachtte vandaag toevallig ook in Tours. Luc is die pater-Luc die mij een week geleden zegende bij mijn vertrek, en die vorig jaar zelf vanuit Menen naar Compostela fietste. Het was een gezellig weerzien op een terrasje bij een biertje.
Vandaag 71 km gereden in 6u15. 442 hoogtemeters. Ik ben intussen een week ver en 602 km van huis. Tot nog toe verloopt alles zoals ik gehoopt had.
6u00 Chartres : bewolkt, westenwind, goed zicht, de begeleiders maken zich klaar. 8u15 Chartres : de duiven werden gelost. Ik vloog echter niet naar Belgie, maar reed in zuidelijke richting.
Gisterenavond en deze morgen was het voor mij wat aanpassen, want het was de eerste keer in mijn leven dat ik in een jeugdherberg logeerde. Het was nog wat zoeken om mijn draai te vinden. Ook de combinatie JEUGDherberg en mijn leeftijd van 62 jaar is al iets vreemds, maar daardoor voel ik mij al stukken jonger. Vandaag stonden er heel wat kilometers op het programma, 103, maar alles is vlot verlopen. Ik ben vroeg gestart, en heb er heel de dag een goed tempo in gehouden. Het parcours was lichtgolvend met weinig steile stukken, en in eens goede temperatuur om te fietsen. Ik was vandaag minder vermoeid bij aankomst dan de vorige dagen. Onderweg waren er 2 mooie kastelen te bewonderen, nl eerst dit van Chateaudun en later dit van Montigny-le-Gannelon. Met de fiets kom je toch heel mooie dingen tegen op minder of niet gekende plaatsen. Op het einde van de dag heb ik nog lang naast de rivier Loir gefietst. Dat was voor mij een onbekende rivier want dit is niet de gekende Loire. Omstreeks 16u10 ben ik aangekomen in Vendome. Ik logeer weer in een jeugdherberg. Maar dit is wel een heel mooie en moderne, met zelfs tv op de kamer. Er zijn blijkbaar weinig gasten want ik ben alleen in een kamer.
De dag is slecht gestart. Deze morgen bij het ontwaken was er geen electriciteit in de kamer. Zo goed als ik kon via het lichtje van mijn gsm mij klaargemaakt en alles ingepakt. In het restaurant was ook geen electriciteit en het enige wat kon verkregen worden was fruitsap, cornflakes, melk, en koekjes. Ok beter dat dan niets. Dan de rit gestart naar Chartres. Er was lichte zon, maar fris. Alles verliep vlot. Voor het eerst had ik het gevoel van vrijheid. Eens stoppen om op een bankje te genieten van cola en op de middag een picnic op een bankje, in het gras aan een beekje. Het was echt op zijn frans, du pain et du camenbert. Zalig. Tegen 12u15 reeds 50 km gereden. Er was ook niets te bezoeken, alleen genieten van de natuur onderweg. In de namiddag een mooi dorp ontdekt, Maintenant, met oa een mooi kasteel. Reeds op 15u was ik in Chartres, ik logeer er in de jeugdherberg. In dezelfde kamer logeer ik met een Zweed en een Nederlander. Daarna heb ik tot de avond te voet Chartres verkent. In de enorme kathedraal heb ik mijn stempel opgehaald.
Vandaag 76 km gereden, 5u07 op de fiets, 665 hoogtemeters.
Vandaag stonden er maar 55 km op het programma. Ik heb ervan geprofiteerd om tot 7 u te slapen en maar om 9u te starten. Onderweg heb ik alleen door dorpen en dorpjes gereden, maar wel 2 mooie kastelen tegengekomen, dit van Henonville en Thermericourt. Nog steeds was er felle tegenwind, maar toch minder hevig dan gisteren. Geen regen maar wel terug redelijk wat klimwerk. Ik ben reeds om 14u15 aangekomen. In mijn hotel was het restaurant gesloten, maar ik kon wel nog een koude schotel krijgen. Ik mocht mijn fiets stallen in de vergaderzaal. Vandaag 1 keer iets misreden. Er was een afdaling rond een kerk. Het dalen was blijkbaar zo leuk dat ik bleef draaien en even later besefte ik dat ik aan een plaats voorbij kwam waar ik even voordien in omgekeerde richting gereden was. Ik vond het al verdacht dat ik plots rugwind had.
Vandaag 56 km gereden. 3u59 op de fiets en toch 615 hoogtemeters. De rit was kort maar pittig.
Gisteren nog een Hollander gezien in Noyon. Hij was naar mijn fiets aan het kijken en zag een Nederlands fietsmerk. Hij sprak mij direkt aan. Hij was vanuit het zuiden van Nederland, te voet vertrokken op 17 mei. Hij stapt eerst naar Compostela en daarna verder naar Lissabon. Zijn terugvlucht is geboekt op 17 oktober.
Voor mij was het vandaag de op een na langste rit. 92 km en de weersomstandigheden waren slecht. Hevige tegenwind, rukwinden en regenbuien. Er stonden ook enkele flinke hellingen op het programma, waarvan een boven de 200m hoogte. Ik was er deze morgen niet gerust in. Daarom om 6 u opgestaan en om 8 u zat ik al op de fiets. Even verder om 8u30 was ik aan de Abdij van Ourscamp. Het moet een mooie abdij zijn met ook nog ruines van de oude abdij. De bezoeken waren maar mogelijk in de namiddag en ten vroegste om 9u15 was het open. Ik heb niet gewacht gezien de zware dag die mij nog te wachten stond. Er stond heel veel wind, maar de eerste 28 km tot Compiegne bleef het droog. Het was ook redelijk vlak en ik reed grote stukken door bossen waar ik afgeschermd was voor de wind. Ik heb het rustig gedaan en mij wat gespaard voor het zwaardere werk vanaf km 40. De laatste km voor Compiegne liepen over het jaagpad langs de l'Oise. Het is een goede opfrissing van mijn kennis aardrijkskunde want ik begin een per een terug te weten waar de Franse rivieren lopen. Ik heb even afgereden naar het centrum. Er staat een mooi stadhuis, maar de kathedraal vond ik niet speciaal.In het office de tourisme liet ik een stempel zetten in mijn Compostela-boekje. Even over Compiegne begon het gesukkel. De heuvels waren er terug en de regenbuien trokken langs. Ik had reeds vanaf deze morgen mijn regenjas aan, want als het niet regende was het toch een goede bescherming tegen de wind. Er vielen eerst enkele druppels, ik wachtte nog even om mijn regenbroek aan te trekken. Dat leek een goede beslissing want kort erna was het reeds over. Even verder begon toch goed te regenen. Gestopt, regenbroek uit de fietstas gehaald en terwijl ik half met mijn ene been in een broekspijp zat, kwam er rukwind en mijn fiets lag tegen de grond. Ik had de fietstas nog niet dichtgemaakt en zo lag de helft van mijn bazaar op straat. Net toen ik terug wou starten, stopte het wel met regenen zeker. Even gevloekt, maar ik reed toch verder met de regenbroek. Enkele km verder begon ik toch ferm te zweten in die broek. Terug gestopt om de regenbroek uit te trekken. Weer even verder begon her weer re regen. Foert, nu reed ik door zonder regenbroek, wat nat was droogde later toch snel door de wind. Om 12u30 stopt om te eten. Het was net een moment zonnig en op een bankje op een kerkpleintje at ik mijn belegd broodje. Plots kwam er uit een van de huisjes een jonge man die mij spontaan een halve fles water aanbood. Ik heb die dankbaar aanvaard want 2 van mijn 3 bidons waren reeds leeg. Ik drink veel, maar wees gerust, het is water. Na de middag ging het moeizaam met 3 flinke bulten, met 2 ervan beklimmingen van 2 a 3 km met soms stijging van 7 procent, en flinke regenwind. Op de voorlaatste klim kwam er heel felle regen. Ik trok terug de regenbroek aan. Klimmen met regenkledij is ook niet alles, zweten als een das. Ik denk dat ik onder de regenkledij natter was dan er buiten. Iets na 17 u uiteindelijk aangekomen. De vriendelijke madam had heel de dag aan mij gedacht zei ze, toen ze vaststelde welk weer het was. Ik kreeg direkt een thermos warme koffie, een biertje, een grote fles water en een fles wijn, en stelde voor mijn natte kledij te drogen in de droogkast. Ik was de dame heel dankbaar.
Vandaag 94 km gereden, terwijl er 92 voorzien waren. 6u57 op de fiets doorgebracht, en de gps gaf 716 hoogtemeters aan. Rekening houdend met het weer, dus wel een zware dag, maar we zijn er geraakt.
Eerst een mededeling. Ik heb momenteel problemen om foto's toe te voegen omdat de foto's te veel pixels bevatten en de bestanden te groot zijn. Mijn foto's staan nu dagelijks op facebook. Wie nog geen vriend is van mij mag gerust een vriendchapsverzoek sturen. Misschien voeg ik later nog de foto's toe aan de blog als ik iets meer tijd heb.
Vandaag terug om 7u op, ontbijt kon ik maar om 8u30 nemen omdat het feestdag was. Omstreeks 9u15 vertrokken. Mijn terugweg van de hoeve naar de hoofdroute ging erg vlot want het was nu 5 km in dalende lijn. Ik deed het wel voorzichtig wegens het vele grint op de weg. De abdij van Vaucelles was gesloten op maandag. Ik heb me tevreden gesteld met enkele foto's van buitenaf. Gisteren zag ik geen kat op straat, maar vandaag zag ik plots heel veel volk in een van de eerste dorpjes. Het was rommelmarkt. Ik kon niet anders dan te voet tussen de massa te slenteren. Mensen voorbij steken met een zwaar geladen fiets was bijna niet mogelijk. Zo een 2tal km stapvoets de weg vervolgd. Dat deed geen goed aan mijn gemiddelde snelheid. Ik stak terug een paar keer de Schelde over. Het was nog amper een beekje, waar ik met gemak kon overspringen. Iets verder was dan de bron. Eigenlijk was daar niet veel aan te zien. Het was een rioolbuis waar helder water uit kwam. Net toen ik terug de weg opreed zag ik nog een fietser, zwaar beladen met 4 fietstassen. Omdat het flink bergop was beperkten we ons eerst tot handjeszwaaien. Ik zou dan verder stoppen op de top van de heuvel. Het duurde wel even voor hij er aan kwam want de laatste 200m deed hij te voet. Het bleek iemand van Oostende te zijn, die zondag ook in Doornik gestart was. Hij was niet zeker of hij naar Compostela zou doorrijden. Zijn eerste doel was Tours bereiken, en dan zien wat hij verder zou doen. Sommige hellingen waren pittig, en het was echt heuvel op en heuvel af. Er stond tevens een flinke wind op kop. Op lichtere dalende hellingen was het zelfs nodig om flink te trappen om vooruit te komen. Enkele kilometer voor Saint-Quentin kon ik op het jaagpad langs het Canal de Saint-Quentin rijden. Dat was genieten omdat het nu vlak was. Rond 12u30 heb langs het kanaal mijn laatste koeken van thuis opgepeuzeld. Die waren intussen zo plat als een vijg van in mijn fietstas geperst te zitten, maar ze waren wel nog eetbaar. Even verder zag ik terug de Oostendenaar terug. Hij zou in Saint-Quentin blijven overnachten en pas morgen de verdere 40 km tot Noyon afleggen. Hij wil er morgen een kortere rit van maken omdat er slecht weer en veel wind voorspeld wordt. In Saint-Quentin ben ik even de stad ingereden, maar ook hier was alles dicht wegens de feestdag. De straat die naar de kathedraal leidde was flink stijl. Ik waande mij even in San Francisco. Daarna vervolgde ik mijn weg naar Noyon. Ik kon nog een heel stuk op het jaagpad langs het kanaal of naast de Somme rijden. Dat ging zo vlot en was zo plezierig dat ik te ver gereden was. Na enige aarzeling heb toch mijn kar gedraaid en enkele kilometer teruggereden. Eens terug op de gewone weg volgden de heuvels elkaar terug op. Nu waren ze wel minder hevig dan deze morgen. Op 15 km van Noyon begon de vermoeidheid toe te slaan. Plots op een heuvelrug zag ik in de verte de contouren van een grote kathedraal. Ik besefte dat ik de laatste heuvel van de dag over was. Een zalig moment. De kathedraal was reeds gesloten, dus heb ik vandaag geen stempels kunnen bekomen. Het was wel nog even zoeken naar het Ibis Budgethotel waar ik wou overnachten, want dit lag even buiten de stad.
Vandaag 92 km gereden. 9 km meer dan voorzien door hier en daar eens af te rijden om iets te gaan bezichtigen en door het verkeerd rijden. In totaal 5u42 op de fiets gezeten. 596 hoogtemeters overwonnen. Ik was moe, maar wel tevreden van de dag.
Deze morgen om 7 uit de veren. Alles rustig aangepakt omdat ik maar om 9 u aan mijn fiets kon die overnacht had in de kelder van het restaurant waarboven ik een studiootje huurde. Om 9 u stond mijn fiets reeds klaar midden het restaurant. Ik reed eerst nog eens langs de kathedraal om er een stempel te halen voor mijn Compostelaboekje. Dit lukte niet omdat er een misviering gaande was. Ik heb dan tot 10 u gewacht tot het office de tourisme open was waar ik mijn eerste stempel kreeg in mijn nog maagdelijk stempelboekje. Ik startte mijn rit en reed eerst 13 km langs de Schelde. Twee maal werd ik verplicht een ommetje te maken omdat bedrijven het jaagpad ingepamld en afgesloten hadden. Daarna nam ik afscheid van de Schelde en reed verder over rustige wegen en door kleine dorpjes. Waarschijnlijk omdat het zondag was was er op straat bijna geen mens te zien. In Rumengies stak ik de Belgisch-Franse grens over. Dit was enkel te zien aan een oud douaniershokje die er achtergebleven was. Het weer viel mee. Bewolkt, 18 graden, maar er was een frisse wind in de stukken met wind op kop. Het was aangenaam als de zon er af en toe eens doorkwam. Om 12u15 nuttigde ik mijn koffiekoeken die ik gisteren bijna vergeten was op een rustig dorpspleintje onder een kiosk. Ik had toen 35 km op de teller. Na de middag kwam de zon er meer door. Het landschap werd steeds meer heuvelend en slingerde zich door de vele akkervelden. Meestal waren het uitgesterkte, nog groene, graanvelden. In Cambrai heb ik even halt gehouden om in het stadje rond te neuzen en foto's te nemen van het mooie stadhuis en de kathedraal. In het office de tourisme haalde ik mijn tweede stempel. De vriendelijke dame verschoot er van dat ze stempel op zijn kop geplaatst had. Even over Cambrai stak ik opnieuw de Schelde over, maar dat maar een smal pover riviertje meer. Het deed me denken aan de Heulebeek bij ons in Moorsele. Maar de Schelde is hier een 15tal km van de bron, die ik morgen eens zal gaan bekijken. De laatste 5 km reed ik van de route af om naar mijn logement, ferme de Montecouvez, te rijden. Dat was nog even afzien. De zon brandde fel, het was steeds bergop met stukken van 4 tot 7 procent, en het asfalt was pas vernieuwd. De methode in Franrijk bestaat er in door op de weg een laag teer te smeren en er boven een dikke laag fijn grint uit te gieten. Die laag was nog flink dik en het was ploeteren in het losse grint. Uiteindelijk kwam ik rond 17 u aan op de hoeve. De madam gaf me direct een fles fris bronwater. Dit en een goede douche deden deugd. Vandaag waren er 85 km voorzien, maar het werden er 88 door wat rond te rijden in Cambrai. De GPS gaf aan dat ik 5u07 fietste met 457 hoogtemeters. Ik heb het rustig aangepakt en hier en daar eens gestopt om foto's te nemen. De mensen die me kennen weten dat ik daar altijd tijd voor neem. Ik ben tevreden van mijn dag, hoop op een goede nachtrust op de rustige hoeve en morgen vliegen we er weer in.
Deze morgen rustig opgestaan omstreeks 7u. Ik nam mijn tijd want ik kon maar om 9 aan mijn fiets geraken die overnacht had in de kelder van het restaurant onder mijn studiootje. Het pakken van mijn bagage ging al beter dan gisteren. Ik hoefde al minder te proppen, alhoewel ik nog steeds even veel meehad. Ik stapte nog eens binnen in kathedraal voor een stempel, maar dat niet mogelijk omdat er mis was. Ik wachtte dan tot het bureau de toerisme open was om daar mijn eerste stempel te krijgen in mijn nog maagdelijk Compostela-stempelboekje. Om 10u ben ik gestart met de rit. Het was bewolkt, ongeveer 18 graden, maar in de stukken met wind op kop voelde het toch fris aan. Het was aangenaam als de zon er af en toe eens doorkwam. De eerste 13 km liepen langs de Schelde, op het jaagpad. Twee keer werd ik verplicht een ommetje te maken omdat bedrijven het jaagpad ingepalmd en afgezet hadden. De rest van de dag reed ik over rustige wegen, door kleine dorpjes. Waarschijnlijk omdat het zondag was, was er bijna geen mens op straat te zien. In Rumegies stak ik de Belgisch-Franse grens over. Dat was alleen te zien aan een oud douaniershokje.
Om 12u heb de ontbijtkoeken, die ik gisteren bijna vergeten was, verorberd op een mooi rustig dorpspleintje onder een kiosk. Intussen belde ik ook nog eens het vrouwke en zoon op om hen gerust te stellen dat alles goed verloopt. Na de middag reed ik verder tot Cambrai. Het landschap werd meer heuvelend en de weg slingerde zich tussen de vele akkervelden, meestal waren het uitgestrekte graanvelden. In Cambrai heb ik even halt gehouden om wat in het stadje rond te neuzen en enkele foto's te nemen van het mooie stadhuis en de kathedraal. Ik ben er ook mijn 2de stempel gaan ophalen in het office de tourisme. De lieve dame verschoot er van dat ze de stempel op zijn kop zette, maar dat vond ik niet erg.
Enkele km over Cambrai reed ik terug over de schelde, maar die was maar een pover smal riviertje meer. Het zag er uit als de Heulebeek bij ons in Moorsele. Maar ik was nu op een 15tal km van de bron van de Schelde, die ik dan morgen eens zal gaan bekijken.
De laatste 5 km reed ik van mijn route af om op een binnenweg naar mijn logement, ferme de Montecouvez, te fietsen. Dat was nog even afzien. Intussen was zon flink van de partij, het was constant bergop met stukken tussen 4 tot 7 procent stijging, en daar boven op had men net het asfalt vernieuwd. De methode in Frankrijk om dat te doen is het wegdek insmeren met een laag teer, en er boven een dikke laag fijn grint over te strooien. Het was echt ploeteren door dat fijne grint. Uiteindelijk kwam ik omstreeks 17u aan op de hoeve, waar ik van madame een koele fles bronwater kreeg. Dit en een goede douche deden deugd.
Vandaag waren er 85 km voorzien, maar werkelijk reed ik 88 km in 5u07. 3 km extra door hier en daar eens iets te gaan bekijken. Ik deed het rustig aan en geregeld eens gestopt om een foto te nemen. De mensen die me kennen weten dat ik daar altijd tijd voor uit trek. Ik ben tevreden van mijn dag, hoop op een goede nachtrust op de stille boerderij om er morgen weer in te vliegen.
De kop is er af. De eerste rit is gereden. Eigenlijk was het maar een halve rit want ik ben maar in de namiddag vertrokken. Het is zoals in de Ronde van Frankrijk waar de renners ook starten met een proloog, meestal een tijdrit over een kortere afstand.
Voor de start deze middag kwam mijn naaste familie en enkele vrienden langs om mij uit te wuiven. Dank aan Birger, Saskia, Dorine, Dirk, Stefanie, Jochen en Alana voor de komst en de steun. Ik wil mijn lieve kleinzoon Damon speciaal bedanken voor de mooie en emotionele afscheidsbrief. Onverwacht maar zeer aangenaam was de komst van Luc, of moet ik spreken van pater Luc, die mijn vertrek letterlijk en figuurlijk kwam inzegenen. Niet alleen mijn fiets, maar ook mezelf en alle aanwezigen kregen grote druppels heilig water over zich. Met het warme weer was het gelijktijdig een aangename verfrissing. Ook de speech van pater Luc was zeer aangenaam en boeiend, en werd door alle aanwezigen gesmaakt. Na de plechtigheden was het dan tijd voor het afscheid. Ook dit was emotioneel en de meeste aanwezigen hielden het niet droog, en dit keer kwam het niet door het zegenen. Zeker mijn lieve echtgenote Carine had het zwaar, maar dat is ook te begrijpen. Ze ziet enorm op tegen de maand eenzaamheid. Ik ben haar ook enorm dankbaar dat ik deze pelgrimstocht mag maken. Als ik terug ben zal ik ze extra verwennen, want ik sta bij haar in het krijt.
Intussen werd het 14u30 en tijd om te vertrekken. Door de 23kg bagage op mijn bagagedrager moest ik extra mijn best doen om mijn ene been over de fiets zwaaien. En dan was ik vertrokken voor ongeveer 2300 km, in een aangename temperatuur om te fietsen van 23 graden. Alles verliep vlot, tot ik na een aantal km besefte dat ik mijn ontbijtkoeken voor morgen vergeten was. Alweer kon ik ervaren wat goede vrienden zijn, want direct kwamen Stefanie en Jochen mij achterna met de bevoorrading. Ze beloofden zelfs om iedere morgen mijn ontbijt te brengen ... of zou ik dat verkeerd begrepen hebben ?
Daarna verliep de tocht vlot, onder een bewolkte hemel. Enkele zwarte wolken waaiden voorbij. Een paar keer meende ik enkele druppels te voelen. Ik keek nog eens rond of pater Luc niet terug in de buurt was, maar neen.
Na 2 uur en een kwart kwam ik dan aan bij mijn logeeradres. Ik slaap in studiootje boven een Tunesisch restaurant. Deze avond stond er couscous met brochette du chef op de menu. Heel lekker, maar veel.
Voor het avondeten nog eens gaan wandelen in de stad, en oa de kathedraal bezocht. Spijtig dat die in de stijgers staat voor renovatiewerken. Ik wou echter op tijd op mijn kamer zijn om naar het voetbal te kijken, de finale van de Champions League. Ik kijk al uit naar de rit van morgen.
Vandaag alles wat ik wou meenemen verzameld en klaargelegd. 3 checklijsten overlopen of ik alles bij had : deze die ik zelf opstelde, deze van mijn vriend Luc die vorig jaar per fiets naar Compostela reed en nog een checklijst van GroteRoutePaden. Het zou erg zijn als ik nu toch nog iets zou vergeten zijn. Het was wel een heel karwei om alles in mijn fietstassen te krijgen, maar het lukte. In totaal 23,5 kg bagage, voorlopig nog mooi gestapeld en verdeeld over mijn 3 fietstassen. Ik heb zelfs nog het idee dat ik weet waar alles zit, maar ik zal me toch niet meer wagen aan een kleine test. Ik hoop dat het mooi-gestapeld binnen enkele dagen nog geldig zal zijn, maar ik vrees er wel een beetje voor. Ge kent dat een man alleen op stap, maar ik zal mijn best doen.
En dan was het vandaag ook de dag van alles voor de laatste keer. De laatste keer mijn lieve kleinzoon Damon van school afgehaald en teruggevoerd deze middag, nog laatste keer naar de bank voor wat cash reisgeld, de laatste keer de vissen gevoederd, de laatste keer de planten water gegeven en beplantingen in de serre gecheckt, en dan straks voor de laatste keer slapen in eigen bed.
Op het einde van de dag zelfs nog wat wortelen gezaaid en suikerbonen geplant. En nu laat ik alle groei en bloei over aan mijn lieve echtgenote. Hoewel ze beweert geen groene vingers te hebben, ben ik van zeker van dat ze alles piekfijn in orde zal houden.
Zelf denk ik dat ik er klaar voor ben. Of het ook zo is zullen we vanaf morgen ervaren. Dat het lastig zal zijn en dat het soms afzien zal worden, dat heb ik ingecalculeerd. En zoals ik aan iedereen beloofde, zal ik heel voorzichtig zijn en proberen maximaal te genieten.
Nog slechts 7 dagen eer ik kan vetrekken. Alle voorbereidingen zijn zo wat genomen. De laatste weken heb ik links en rechts nog wat materiaal aangekocht, maar intussen denk ik dat alles klaar ligt om in de fietstassen te proppen. Ik begin te vrezen dat het inderdaad proppen zal worden want het stapeltje mee te nemen zaken groeit iedere dag nog een beetje aan.
Intussen ben ik ook terug overgeschakeld naar fietsbanden met lucht. Het experiment met de volle lekvrije banden van Tannus was een tegenvaller. Na enkele weken daarmee geoefend te hebben heb ik besloten om er niet mee naar Compostela te rijden want het was te lastig rijden. Ik heb nu terug gewone banden laten monteren met een binnen- en buitenband. Ik kan nu gemakkelijk met minder inspanning 3km/uur sneller rijden. De buitenband is wel een anti-lek-band met extra versteviging tegen het lek rijden. Ik heb de wielen ook voorzien met dikkere spaken speciaal voor lange afstandsrijden..De laatste weken heb ik nog veel met de fiets geoefend.
Volgende week zaterdag 3 juni is mijn vertrek voorzien omstreeks 13u30. Ik zie er naar uit. Vanaf zal ik mijn blog ook dagelijks aanvullen met het dagverslag.
Inderdaad nog slechts 40 dagen en dan start de tocht naar Compostela. Eerst nog 4 dagen gaan werken. Nog slechts 4 dagen en dan ben ik op pensioen. Niet te geloven.
Ik ben intussen een 4 weken aan het oefenen en op de Tannus-banden. Het valt redelijk mee. De vering is zoals normaal. Ik heb wel de indruk dat ik er iets minder snel mee rijd en ze dus iets minder vlot bollen. Maar langs de andere kant is het heel geruststellend dat ik niet lek kan rijden. Gisteren op was ik op oefentocht en langs het kanaal Kortrijk-Bossuyt was het jaagpad over enkele kilometer uitgebroken en reed ik over steenpuin. Zonder mij zorgen te maken kon ik rustig verder rijden over de steenbrokken.
Sedert een 5-tal weken ben ik terug aan het oefenen en ben ik geleidelijk aan terug de afstand aan het verhogen. Het oefenen beperkt zich voorlopig tot 1 tocht in het weekend. Vanaf volgende week ben ik dan van plan iedere dag een oefentocht te maken, en dit ongeacht het weer. Alleen in de laatste week voor mijn vertrek zal ik het iets rustiger aandoen zodat ik niet vermoeid ben om te starten.
Buiten het nog wat bijschaven van de conditie, is de rest van de voorbereiding zo goed als af. Alle ritten zijn uitgestippeld, alle overnachting die ik op voorhand kon boeken liggen vast en de ritten zijn opgeladen op de GPS. Ik moet alleen nog enkele zaken aankopen en nog eens langsgaan bij de fietsenmaker voor een laatste controle van de fiets.
De kop is er af. De eerste rit is gereden. Eigenlijk was het maar een halve rit want ik ben maar in de namiddag vertrokken. Het is zoals in de Ronde van Frankrijk waar de renners ook starten met een proloog, meestal een tijdrit over een kortere afstand.
