Er is geen weg terug, de fietstocht moet nu zeker doorgaan want dit weekend boekten we de motorhome waarmee mijn familie mij volgend jaar in Compostela komt oppikken. Samen met mijn zoon, schoondochter en kleinzoon komt mijn vrouwtje mij in Santiago de Compostela opwachten. Tof van hen. Na een goede maand van totale eenzaamheid wordt het een blij weerzien met mijn dichtste en liefste familie. Samen kunnen we dan nog iets meer dan een week in het noorden van Spanje en/of Portugal doorbrengen.
Intussen ervaar ik dat het bij mijn familie, vriendenkring, collega's en kennissen stilaan bekend wordt dat ik volgend jaar naar Santiago de Compostela wil fietsen. Ik stel vast dat die naam of stad bij de meeste mensen wel ergens bekend klinkt, maar dat men er eigenlijk niet zo veel over weet. Meestal krijg ik dezelfde vragen : waar ligt dat, hoe ver is dat, zie je dat zitten, hoe lang zal je er over doen, ... ? Gezien ik van een collega op het werk, die al een tijdje mijn blog volgt, reeds een paar keer de opmerking kreeg dat er niet veel nieuws bij komt, begin ik mij een beetje schuldig te voelen. Ja Bernice, je hebt nog gelijk ook, ik moet daar dringend iets aan doen. Ik ben van plan om vanaf nu minstens 1 keer per week een artikeltje toe te voegen. In de komende dagen zal ik starten met een antwoord te geven op de gestelde vragen. U hoort dus nog van mij, tot binnenkort.
