Deze morgen om 7 uit de veren. Alles rustig aangepakt omdat ik maar om 9 u aan mijn fiets kon die overnacht had in de kelder van het restaurant waarboven ik een studiootje huurde. Om 9 u stond mijn fiets reeds klaar midden het restaurant. Ik reed eerst nog eens langs de kathedraal om er een stempel te halen voor mijn Compostelaboekje. Dit lukte niet omdat er een misviering gaande was. Ik heb dan tot 10 u gewacht tot het office de tourisme open was waar ik mijn eerste stempel kreeg in mijn nog maagdelijk stempelboekje. Ik startte mijn rit en reed eerst 13 km langs de Schelde. Twee maal werd ik verplicht een ommetje te maken omdat bedrijven het jaagpad ingepamld en afgesloten hadden. Daarna nam ik afscheid van de Schelde en reed verder over rustige wegen en door kleine dorpjes. Waarschijnlijk omdat het zondag was was er op straat bijna geen mens te zien. In Rumengies stak ik de Belgisch-Franse grens over. Dit was enkel te zien aan een oud douaniershokje die er achtergebleven was. Het weer viel mee. Bewolkt, 18 graden, maar er was een frisse wind in de stukken met wind op kop. Het was aangenaam als de zon er af en toe eens doorkwam. Om 12u15 nuttigde ik mijn koffiekoeken die ik gisteren bijna vergeten was op een rustig dorpspleintje onder een kiosk. Ik had toen 35 km op de teller. Na de middag kwam de zon er meer door. Het landschap werd steeds meer heuvelend en slingerde zich door de vele akkervelden. Meestal waren het uitgesterkte, nog groene, graanvelden. In Cambrai heb ik even halt gehouden om in het stadje rond te neuzen en foto's te nemen van het mooie stadhuis en de kathedraal. In het office de tourisme haalde ik mijn tweede stempel. De vriendelijke dame verschoot er van dat ze stempel op zijn kop geplaatst had. Even over Cambrai stak ik opnieuw de Schelde over, maar dat maar een smal pover riviertje meer. Het deed me denken aan de Heulebeek bij ons in Moorsele. Maar de Schelde is hier een 15tal km van de bron, die ik morgen eens zal gaan bekijken. De laatste 5 km reed ik van de route af om naar mijn logement, ferme de Montecouvez, te rijden. Dat was nog even afzien. De zon brandde fel, het was steeds bergop met stukken van 4 tot 7 procent, en het asfalt was pas vernieuwd. De methode in Franrijk bestaat er in door op de weg een laag teer te smeren en er boven een dikke laag fijn grint uit te gieten. Die laag was nog flink dik en het was ploeteren in het losse grint. Uiteindelijk kwam ik rond 17 u aan op de hoeve. De madam gaf me direct een fles fris bronwater. Dit en een goede douche deden deugd. Vandaag waren er 85 km voorzien, maar het werden er 88 door wat rond te rijden in Cambrai. De GPS gaf aan dat ik 5u07 fietste met 457 hoogtemeters. Ik heb het rustig aangepakt en hier en daar eens gestopt om foto's te nemen. De mensen die me kennen weten dat ik daar altijd tijd voor neem. Ik ben tevreden van mijn dag, hoop op een goede nachtrust op de rustige hoeve en morgen vliegen we er weer in.
Deze morgen rustig opgestaan omstreeks 7u. Ik nam mijn tijd want ik kon maar om 9 aan mijn fiets geraken die overnacht had in de kelder van het restaurant onder mijn studiootje. Het pakken van mijn bagage ging al beter dan gisteren. Ik hoefde al minder te proppen, alhoewel ik nog steeds even veel meehad. Ik stapte nog eens binnen in kathedraal voor een stempel, maar dat niet mogelijk omdat er mis was. Ik wachtte dan tot het bureau de toerisme open was om daar mijn eerste stempel te krijgen in mijn nog maagdelijk Compostela-stempelboekje. Om 10u ben ik gestart met de rit. Het was bewolkt, ongeveer 18 graden, maar in de stukken met wind op kop voelde het toch fris aan. Het was aangenaam als de zon er af en toe eens doorkwam. De eerste 13 km liepen langs de Schelde, op het jaagpad. Twee keer werd ik verplicht een ommetje te maken omdat bedrijven het jaagpad ingepalmd en afgezet hadden. De rest van de dag reed ik over rustige wegen, door kleine dorpjes. Waarschijnlijk omdat het zondag was, was er bijna geen mens op straat te zien. In Rumegies stak ik de Belgisch-Franse grens over. Dat was alleen te zien aan een oud douaniershokje.
Om 12u heb de ontbijtkoeken, die ik gisteren bijna vergeten was, verorberd op een mooi rustig dorpspleintje onder een kiosk. Intussen belde ik ook nog eens het vrouwke en zoon op om hen gerust te stellen dat alles goed verloopt. Na de middag reed ik verder tot Cambrai. Het landschap werd meer heuvelend en de weg slingerde zich tussen de vele akkervelden, meestal waren het uitgestrekte graanvelden. In Cambrai heb ik even halt gehouden om wat in het stadje rond te neuzen en enkele foto's te nemen van het mooie stadhuis en de kathedraal. Ik ben er ook mijn 2de stempel gaan ophalen in het office de tourisme. De lieve dame verschoot er van dat ze de stempel op zijn kop zette, maar dat vond ik niet erg.
Enkele km over Cambrai reed ik terug over de schelde, maar die was maar een pover smal riviertje meer. Het zag er uit als de Heulebeek bij ons in Moorsele. Maar ik was nu op een 15tal km van de bron van de Schelde, die ik dan morgen eens zal gaan bekijken.
De laatste 5 km reed ik van mijn route af om op een binnenweg naar mijn logement, ferme de Montecouvez, te fietsen. Dat was nog even afzien. Intussen was zon flink van de partij, het was constant bergop met stukken tussen 4 tot 7 procent stijging, en daar boven op had men net het asfalt vernieuwd. De methode in Frankrijk om dat te doen is het wegdek insmeren met een laag teer, en er boven een dikke laag fijn grint over te strooien. Het was echt ploeteren door dat fijne grint. Uiteindelijk kwam ik omstreeks 17u aan op de hoeve, waar ik van madame een koele fles bronwater kreeg. Dit en een goede douche deden deugd.
Vandaag waren er 85 km voorzien, maar werkelijk reed ik 88 km in 5u07. 3 km extra door hier en daar eens iets te gaan bekijken. Ik deed het rustig aan en geregeld eens gestopt om een foto te nemen. De mensen die me kennen weten dat ik daar altijd tijd voor uit trek. Ik ben tevreden van mijn dag, hoop op een goede nachtrust op de stille boerderij om er morgen weer in te vliegen.
De kop is er af. De eerste rit is gereden. Eigenlijk was het maar een halve rit want ik ben maar in de namiddag vertrokken. Het is zoals in de Ronde van Frankrijk waar de renners ook starten met een proloog, meestal een tijdrit over een kortere afstand.
Voor de start deze middag kwam mijn naaste familie en enkele vrienden langs om mij uit te wuiven. Dank aan Birger, Saskia, Dorine, Dirk, Stefanie, Jochen en Alana voor de komst en de steun. Ik wil mijn lieve kleinzoon Damon speciaal bedanken voor de mooie en emotionele afscheidsbrief. Onverwacht maar zeer aangenaam was de komst van Luc, of moet ik spreken van pater Luc, die mijn vertrek letterlijk en figuurlijk kwam inzegenen. Niet alleen mijn fiets, maar ook mezelf en alle aanwezigen kregen grote druppels heilig water over zich. Met het warme weer was het gelijktijdig een aangename verfrissing. Ook de speech van pater Luc was zeer aangenaam en boeiend, en werd door alle aanwezigen gesmaakt. Na de plechtigheden was het dan tijd voor het afscheid. Ook dit was emotioneel en de meeste aanwezigen hielden het niet droog, en dit keer kwam het niet door het zegenen. Zeker mijn lieve echtgenote Carine had het zwaar, maar dat is ook te begrijpen. Ze ziet enorm op tegen de maand eenzaamheid. Ik ben haar ook enorm dankbaar dat ik deze pelgrimstocht mag maken. Als ik terug ben zal ik ze extra verwennen, want ik sta bij haar in het krijt.
Intussen werd het 14u30 en tijd om te vertrekken. Door de 23kg bagage op mijn bagagedrager moest ik extra mijn best doen om mijn ene been over de fiets zwaaien. En dan was ik vertrokken voor ongeveer 2300 km, in een aangename temperatuur om te fietsen van 23 graden. Alles verliep vlot, tot ik na een aantal km besefte dat ik mijn ontbijtkoeken voor morgen vergeten was. Alweer kon ik ervaren wat goede vrienden zijn, want direct kwamen Stefanie en Jochen mij achterna met de bevoorrading. Ze beloofden zelfs om iedere morgen mijn ontbijt te brengen ... of zou ik dat verkeerd begrepen hebben ?
Daarna verliep de tocht vlot, onder een bewolkte hemel. Enkele zwarte wolken waaiden voorbij. Een paar keer meende ik enkele druppels te voelen. Ik keek nog eens rond of pater Luc niet terug in de buurt was, maar neen.
Na 2 uur en een kwart kwam ik dan aan bij mijn logeeradres. Ik slaap in studiootje boven een Tunesisch restaurant. Deze avond stond er couscous met brochette du chef op de menu. Heel lekker, maar veel.
Voor het avondeten nog eens gaan wandelen in de stad, en oa de kathedraal bezocht. Spijtig dat die in de stijgers staat voor renovatiewerken. Ik wou echter op tijd op mijn kamer zijn om naar het voetbal te kijken, de finale van de Champions League. Ik kijk al uit naar de rit van morgen.
Vandaag alles wat ik wou meenemen verzameld en klaargelegd. 3 checklijsten overlopen of ik alles bij had : deze die ik zelf opstelde, deze van mijn vriend Luc die vorig jaar per fiets naar Compostela reed en nog een checklijst van GroteRoutePaden. Het zou erg zijn als ik nu toch nog iets zou vergeten zijn. Het was wel een heel karwei om alles in mijn fietstassen te krijgen, maar het lukte. In totaal 23,5 kg bagage, voorlopig nog mooi gestapeld en verdeeld over mijn 3 fietstassen. Ik heb zelfs nog het idee dat ik weet waar alles zit, maar ik zal me toch niet meer wagen aan een kleine test. Ik hoop dat het mooi-gestapeld binnen enkele dagen nog geldig zal zijn, maar ik vrees er wel een beetje voor. Ge kent dat een man alleen op stap, maar ik zal mijn best doen.
En dan was het vandaag ook de dag van alles voor de laatste keer. De laatste keer mijn lieve kleinzoon Damon van school afgehaald en teruggevoerd deze middag, nog laatste keer naar de bank voor wat cash reisgeld, de laatste keer de vissen gevoederd, de laatste keer de planten water gegeven en beplantingen in de serre gecheckt, en dan straks voor de laatste keer slapen in eigen bed.
Op het einde van de dag zelfs nog wat wortelen gezaaid en suikerbonen geplant. En nu laat ik alle groei en bloei over aan mijn lieve echtgenote. Hoewel ze beweert geen groene vingers te hebben, ben ik van zeker van dat ze alles piekfijn in orde zal houden.
Zelf denk ik dat ik er klaar voor ben. Of het ook zo is zullen we vanaf morgen ervaren. Dat het lastig zal zijn en dat het soms afzien zal worden, dat heb ik ingecalculeerd. En zoals ik aan iedereen beloofde, zal ik heel voorzichtig zijn en proberen maximaal te genieten.
De kop is er af. De eerste rit is gereden. Eigenlijk was het maar een halve rit want ik ben maar in de namiddag vertrokken. Het is zoals in de Ronde van Frankrijk waar de renners ook starten met een proloog, meestal een tijdrit over een kortere afstand.
