Vandaag staat een uiterst mooie
trip op het programma, van Tineo naar Polo de Allanda, aangeduid op het
etappebord met 27,9 km. In het boek 'Te voet naar Compostela... De Kustroute'
staat 25,9 km aangeduid. En als we de verschillende gpssen van de stappers met
elkaar vergelijken... dan is er geen enkele die hetzelfde aantal kilometers
aangeeft.
We worden om 7.30 u. aan de
ontbijttafel verwacht. Ik verschijn er als eerste een heb een zakje bij met
daarin een dode muis. (zie foto) Om dat te begrijpen moet ik kort eventjes
uiteen zetten wat er aan vooraf ging. Op de tweede dag was mijn laptopmuis
nergens te vinden! Alles afgezocht, valies onderste boven gekeerd, laptop tas
van boven tot onder onderzocht... geen muis te vinden. Om de vele foto's te
bewerken kan ik niet zonder muis. Vandaar dat ik in Grado op zoek ging naar een
winkel om een nieuwe muis te kopen. Gelukkig snel een exemplaar gevonden.
's Anderendaags 's morgens, bij
het optillen van mijn valies, was de eerste muis daar terug, die was tussen
mijn valies en de muur terecht gekomen. Nu geen probleem, ik heb er nu twee.
Zegt er een van onze stappers: twee muizen in je valies, zorg maar dat er geen
jongen van komen. Nu, de vrolijke olijkerds hadden er niets beter op gevonden
een toevallig aangetroffen dode muis in mijn valies te stoppen met de hulp van
mijn kamergenoot. Ondertussen werden ze reeds ongerust dat ik de volgende dag
niets liet merken... maar ik had inderdaad mijnvalies niet geledigd. En nu trof
ik ze deze morgen wel aan. Ik heb ze dus meegenomen naar de ontbijttafel met de
opmerking dat mijn computermuizen inderdaad hadden gepaard en voor een jong hadden
gezorgd.
Het ontbijt bestond uit heerlijke
koeken, fruit, brood en confituur. Om 8.00 u. staat iedereen present voor het
hotel. We maken opnieuw een groepsfoto en we zijn klaar om een nieuwe uitdaging
aan te gaan. Het is 8.20 u. Onmiddellijk worden we geconfronteerd met een
steile klim. Het zal vandaag niet anders worden, de ene klim, gevolgd daar
afdalingen na de ander. Weinig of geen vlakke stukken. De zon komt stilaan te
voorschijn. Het wordt een bijzonder mooie wandeldag. De heuvels, of moet we
spreken van bergen, zijn de gehele dag onze compagnons. We schieten dan ook het
ene plaatje na het ander. Zo mooi is de natuur hier. We komen ogen te kort. Af
en toe houden we een heel kleine halte om even op adem te komen en om het zweet
van ons voorhoofd te vegen. Even voor 10.00 u. moeten we even aan de kant. Een
kudde koeien en hun kalveren komen in onze richting. Wat een schouwspel! Om
11.45 u. bereiken we het dorpje Campiello. Het is onze laatste kans om iets te
vinden om te eten. We verdelen ons over twee eetgelegenheden. Het grootste
gedeelte trekt naar de Casa Herminia. We kunnen er genieten van een broodje,
koffie of cola... Irma zelfs van een lekker pintje... onder een tent.
Om 12.30 u. roept Jan zijn kudde
bijeen om verder te trekken. We hebben nog een veertiental kilometer voor de
boeg. Opnieuw staan ons heel wat klauterpartijen te wachten. Het kan ons
allemaal niet deren, we zijn goed getrainde Okra-stappers. Om 14.45 u. komen we
in het dorpje Porciles. De eerste stappers hebben er een bar ontdekt en ze
vleien zich onmiddellijk op het terras neer. Alle anderen volgen. De waardin,
een gezette dame van leeftijd zorgt voor de luimige noot. Alhoewel we er niets
van verstaan spelen we het spel mee. We laten haar zelfs uitleg geven over klompen
met 3 pootjes. Nu, in elk geval, met 16 stappers daar aankomen die iets
drinken... haar dag kan niet meer stuk. Ze geeft ons nog wat instructies... nog
5 km te stappen naar ons doel van vandaag Polo de Allande.
Wat zegt het spreekwoord, de
laatste loodjes wegen het zwaarst. De zon schijnt ondertussen in alle hevigheid
en er zitten verdorie nog heel sterkte klauterpartijen in en bikkelharde
afdalingen.
Om 16.25 u. bereiken we het hotel
Nueva Allandesa. De kamers worden verdeeld, de internetcodes meegedeeld...
en... de valies van Lut ontbreekt. Jan krijgt nu de opdracht om het nodige te
doen om die koffer hier te krijgen. Die is inderdaad in het hotel in Tineo
blijven staan.
Om 20 u. worden we verwacht voor
het avondmaal. Het wordt een gastronomisch streekmenu... We starten met een
superdikke soep (je kan ze zelfs met een vork eten) en daarop moeten we stukken
bloedworst en spek leggen. Vervolgens krijgen we een stuk groentenmix in de
vorm van een taart, overgoten met een lekkere saus. Daarna wordt er een schotel
met bollen aangebracht. Dat blijkt een koolblad te zijn opgevuld met rundvlees.
Ook heel lekker. En als dessert krijgen we nog twee stukjes taart met een soort
verse platte kaas. Kortom, iedereen is van tafel gegaan met een supergevulde
maag en heel veel calorieën. Als dat morgen maar goed komt om 35 km te
wandelen, de koninginne-etappe.
PS. Het internet werkt
supertraag. De foto's zullen een ganse nacht moeten upgeload worden. Hopelijk
kan ik die morgen vroeg online plaatsen.
Na een nacht doorgebracht te
hebben in een nat bed, word ik om 7 u. wakker. Nat vraagt U zich af??
Inderdaad, hoe stom kon ik zijn van mijn rugzak gisteren namiddag op het bed te
plaatsen met daarin mijn waterzak. Die was helemaal uitgelopen op het bed en
het water was doorgedrongen tot en met het onderste laken. Het voelde wel wat
fris aan... Niet getreurd, snel wassen, want... de foto's hebben de gehele nacht
de tijd gehad om te uploaden. Nu kan ik ze snel online plaatsen, zodat iedereen
op het thuisfront op de hoogte blijft van het reilen en zeilen.
We worden om 8.00 u. verwacht aan
de ontbijttafel. Lekkere koekjes, sappig fruit, diverse soorten gebakjes, vlees,
kaas, eitjes... Een groot verschil bij de vorige dag.
Om 9.00 u. staan we
vertrekkensklaar voor ons kasteelhotel. Een groepfoto maken is vandaag ook
mogelijk, een zitbank en erachter het muurtje van de rivier, ideaal om de
zelfontspanner op het fototoestel te gebruiken.
We moeten onmiddellijk een steile
klim op. Sommigen blazen wel wat, maar zonder problemen geraakt iedereen boven.
De natuur is gewoon onbeschrijflijk mooi. Het is wel wat fris, maar met de zon is
het wel goed klimmen... want die volgen elkaar in snel tempo op. De
vergezichten zijn onbeschrijflijk mooi: besneeuwde bergtoppen, groene
heuvels... Stond in de beschrijvende brochure niet dat het de mooiste dagtocht
is op stap naar Compostela. Inderdaad, een niet te beschrijven landschap.
Vandaar dat ik enkele filmpjes heb opgenomen zodat je op het thuisfront even
kunt meegenieten van wat wij hier allemaal zien.
10.45 u. De dreigende wolken
sturen een eerste regenbui op ons af. We moeten onze regenkledij te voorschijn
halen. We stappen verder door de hevige wind, maar de regenbui is slechts van
korte duur.
Onze middagpicknick kunnen we
gelukkig gebruiken in een overdekte ruimte 'La millariega en el Camino'. Er
staat zelfs een automaat waar we koffie kunnen nemen. Terwijl we daar binnen
zitten is er opnieuw een hevige regenbui... De weggetjes zijn op vele plaatsen
herschapen in modderpoelen. Een plaatsje zoeken om de voeten te plaatsen naast
de plassen is soms een hele opgave.
Zo bereiken we snel ons einddoel
Tineo. Als welkom op onze laatste honderden meter worden opnieuw de hemelsluizen
geopend. Om 14.50 u. bereiken we na 20,400 km ons einddoel van vandaar, het hotel
Don Miguel.
Vandaag staat de tweede stapdag
op het programma. Nadat ik gisterenavond tot 22.45 u. verder heb gewerkt om
alle foto's online te krijgen, ben ik om 6.00 u. al opnieuw in de weer in de
badkamer om me klaar te maken voor een nieuwe dag.
Eenmaal klaar trek ik naar beneden
met de laptop, want het is slechts daar dat we verbinding hebben. Helaas, de
deur van de eetplaats is nog op slot. Geen nood, dan maar op de trap gezeten
verbinding maken met het internet om Het Nieuwsblad te downloaden.
Ondertussen is Astrid de tweede
die naar beneden komt met haar tablet. We kunnen wel de voordeur openen en
alles is nog rustig in de straat.
Tegen 7.00 u. is bijna iedereen
van het gezelschap beneden met zijn valies en ondertussen is ook de bakker er
aangekomen. De waardin legt op ieder bord een extra grote croissant. En
achteraf is iedereen het er mee eens dat een goeie was. Nog wat koffie of
thee... en daarmee is het ontbijt opgediend. Zo'n bediening is goed en snel. Nu
ja, het is de waardin aan te zien, ze staat er inderdaad niet mager van!
tegen 8.00 u. staan we klaar voor
de groepsfoto voor onze verblijfplaats de 'Auto-Bar'. Om een mooie foto te
hebben van onze verblijfplaats moet je er niet voor staan, maat wel een
redelijk stuk ervan. Dus, plaats nemen midden de straat! "En het verkeer?",
vragen enkelen zich af. "Wel, ze gaan wel stoppen, ik heb nog nooit gezien
dat ze mij omver rijden!"
En zo kunnen we van start gaan voor
een tocht van zo'n 22 km, van Grado naar Salas. We moeten onmiddellijk een
zware klim nemen, in ons dialect zouden we zeggen 'pillebout rechte omhoge';
Maar met de ochtendfriste lukt het bij iedereen bijzonder wel. De ene blaast al
wat meer dan de andere, de zweetdruppels parelen op het voorhoofd.
En zo gaat het de ganse dag
verder, een afwisseling van klimmen en dalen, een diversiteit van wegen, van
smalle paadjes, hobbelige wegen bezaaid met stenen, grintwegen, stukjes
asfaltweg... Plots komen we aan werken voor de snelweg, ze zijn er zowaar een
viaduct aan het bouwen. Johan die thuis in de bouwkunde geeft ons uitvoerig
uitleg hoe die stukken daar hoog boven de vallei worden gebouwd.
En zo trekken we maar verder tot
we rond 11.00 u. een stadje naderen, Cornellana. Jan stelt voor het stadje in
te trekken om iets te gaan zoeken om te eten. Al snel vinden we Cafe-Bar Casino
waar we van een supervriendelijke jonge deerne mogen eten. Het wordt een drukte
van jewelste rond de toog om broodjes en koffie te bestellen. En zo goedkoop, 2
broodjes en een koffie kosten me 3,80 euro. De meesten hebben plaats genomen
buiten op het terras.
Het is 12.00 u. geworden, tijd om
verder te stappen. Al snel bereiken we het klooster van San Salvator van
Cornellana. Eens moet het toch een machtig gebouw geweest zijn, maar blijkbar
zijn ze het volop aan het restaureren. Er wacht ons onmiddellijk een super
stevige klim. We zijn nog niet helemaal boven of we zien een jongeling en zijn
oma toezien hoe een geit haar twee jongen zoogt. "Die zijn pas geboren, om
11.00 u.", zegt de jongen ons in het Engels. Zo bereiken we een
zandgroeve. Tijd voor een rustpauze na de stevige klim. En dan stappen we
verder, ons einddoel komt stilaan in zicht.
Om 15.10 u. bereiken we onze
verblijfplaats aan het kasteel. En eigenlijk is onze verblijfplaats ook een
stuk van het kasteel en draagt de naam 'Castillo de Valdés Salas'. Een
prachtige open binnenruimte omgeven door een balkon en daar rond de
verblijfkamers. Alleen worden we wat gestoord door het geluid van racewagens.
Straks vindt hier een rallysprint plaats en blijkbaar mogen de wagens reeds
oefenen.
Nadat iedereen zijn kamer heeft
betrokken, zich heeft verfrist, trekken heel wat van onze stappers naar het
warenhuis om proviand in de te doen voor morgen zondag: fruit, vlees, brood,
drank... Perziken, abrikozen, aardbeien, sinaasappelen... spotgoedkoop. 2 liter
Fanta voor 1 euro!!
Om 19.30 u. worden we aan tafel
verwacht. Het is er gezellig zitten. Als aperitiefhapje krijgen we een snee
brood met heerlijke Spaanse hesp. De soep smaakt heerlijk. Daarna krijgen we
een lekker stuk vis, zonder daar verder iets bij te krijgen, puur vis alleen.
En tenslotte een stuk tiramisoe. We flessen wijn verschijnen onbeperkt aan
tafel. Naarmate de wijn is in de man... wordt er aan tafel steeds meer en meer
gelachen! Wat een leuke groep!
Zo is het stilaan 22.00 u.
geworden. De rallysprint is blijkbaar begonnen, want het gonst van het lawaai
door het stadje Salas. Foto's kunnen we helaas niet weergeven; Het internet
werkt verschrikkelijk traag en in 3 uur tijd werd slechts de helft van de
foto's opgeladen. Zal ik deze nacht laten verder doen om dan morgenvroeg
eventueel af te werken.
De nachtrust was formidabel. Velen hebben gedroomd van wat ons
vandaag te wachten staat. Het uitgebreide ontbijt heeft deugd gedaan. We vertrekken
stipt om 8u.30 naar de kathedraal van El Salvador in Oviedo. Iedereen vertrekt
er met zijn eigen intenties. Eerst gaat het door de stad, straat in, straat
uit. Na een uurtje stappen en 4 km verder komen we aan het beeldje van
Santiago, die ons goede reis wenst. Vanaf hier is het een afwisseling van
klimmen en dalen, maar met prachtige uitzichten op bergachtig Asturias. We worden
echt verwend door de bloemenpracht. Op tijd eens rusten en drinken, krachten
opdoen. Zo gaat het kronkelend en winkelend verder langs landelijke weggetjes
en bosrijke paden. Kleine kapelletjes doen ons stilstaan bij de schoonheid en
geschiedenis van de streek. Zo staan we luisterend naar de tekst over 'ouder
worden'. Tegen de middag vinden we een leuk terrasje bij Examplero. Daarna gaat
het opnieuw op en neer, door bos en dal. De hitte neemt toe en zorgt zelfs voor
30°. Drinken is de boodschap. De bosrijke wegen doen ons dromen en de bezige
zwaluwen zorgen voor een symfonie van gezang. Gelukkig komen wij op 3 km van
ons einddoel een rustgevend terrasje tegen. Cola en ijs, bier en limonade
worden gulzig geconsumeerd. Nog een kleine inspanning en Grado komt in zicht.
We bijten op de tanden en Auto-Bar Grado verwelkomt ons van harte. Een zalige
douche, een heerlijke rustpauze en een fijne Spaanse maaltijd, overgoten met wijn,
brengt ons in de camino-sfeer. Slaapwel en tot een nieuwe dag.
's Morgens worden de deelnemers
met twee busjes opgehaald. Busje 1 vertrekt uit Oostende en verder naar Loppem,
Aalter en zo naar de luchthaven. Busje 2 start in Ieper, gaat via Roeselare,
Kortrijk, Waregem, naar Zaventem. Wij bereiken met busje 2 Zaventem om 5.30 u.
Alles verloopt vlot, de taxi mag rechtstreeks naar de parking rijden. Ook aan
de controletent mogen we onmiddellijk verder. Groep 1 wacht ons reeds binnenin
de luchthaven op.
Om 5.45 u. gaan we onze bagage deponeren
aan de balie van Iberia. De dames wachten zelfs op passagiers, we zijn de enigen
die zich op dat moment inchecken. Daarna zetten we ons nog wat samen rond de
koffietafel om wat te keuvelen. We hebben nog een uur wachttijd. Wat een
verschil bij twee weken geleden voor een van onze deelnemers die toen ook het
vliegtuig moest halen!
Om 7.00 u. zetten we onze tocht
verder. Eerst de controle van de handbagage. Dat neemt wel wat tijd in beslag,
riemen en schoenen uit, alles in de bakjes deponeren. En dan kunnen we verder
door de verschillende winkels naar gate A48.
Om 7.45 u. begint de 'boarding', het
instappen in het vliegtuig, een A321
A321: lengte 44,5 m - spanwijdte vleugels 34,1
m - 200 zetels.
7.55 u. Het vliegtuig taxiet naar
de startbaan en we krijgen de uitleg over het gebruik van de reddingsvest en
het zuurstofmasker.
8.05 u. Take-off. We krijgen de
melding van de piloot dat de Franse verkeersleiders in staking zijn en daardoor
lager moet vliegen. De vlucht zal 10 minuten langer duren, aankomst in Madrid om
10.30 u. i.p.v. 10.20 u.
Maar wat blijkt... het vliegtuig
is er sneller, om 10.00 u. moeten we reeds onze 'seatbelt' vastmaken. We gaan
aan het dalen en krijgen zicht op de grote stad Madrid, badend in de zon.
Om 10.15 u. staan we reeds aan de
grond van de luchthaven in Barajas, de 'Aeroporto Alfonso Soares'. We brengen
een uurtje door in de wachthall bij gate A56.
11.15 u. Boarding voor vlucht
naar Asturias.
11.45 u. Met 5 minuten vertraging
taxiet het vliegtuig naar de startbaan.
11.55 u. Het is een voor een aanschuiven
voor de take-off. Er zijn nog ... wachtenden voor en reeds 4 wachtenden achter
ons.
Het landschap is zeer gevarieerd,
besneeuwde bergtoppen, een puzzel van akkerland, en daarna de mooie groene
vlakten van Asturias. Het weer verandert, naarmate we Asturias naderen is het
meer bewolkt. We dalen zelfs door een wolk, maar het is toch 20° C. Zo bereiken
we om 12.45 u. de luchthaven van Asturias in Aviles.
Onvoorstelbaar snel is onze
bagage er! De bagageafhandelaars in Zaventem mogen hier eens een lesje komen nemen!
En zo staan we enkele minuten later reeds voor de luchthaven en kunnen we onze
bagage stapelen in een klaarstaande grote bus. Er is ook een lieftalige dame
bij, Regina wordt onze gidse tot 16 uur.
Met 35 km voor de boeg kunnen we
reeds om 13.15 u. vertrekken richting Oviedo. Wat is het landschap hier toch
bijzonder groen. Links van ons zien we de zee en al snel bereiken we de stad
Oviedo. Onze gidse laat de bus een kleine stadrondrit maken. En zo bereiken we
reeds om 13.45 u. het Grand Hotel Espana.
De kamers worden verdeeld en om
14.30 u. worden we beneden verwacht.
Om 10.15 u. startte een groep enthousiaste Compostelagangers, samen met enkele supporterende vrienden voor een tocht van zo'n 22 km onder leiding van Jan Omey op de Kluisberg. Jan had alles keurig voorbereid en het werd een leuke tocht tussen het jeugdige lentegroen met heel wat vergezichten over de Vlaamse Ardennen. De gehele tocht was een aaneenschakeling van klimmen en dalen. Terecht, het moest immers een flinke oefening worden voor onze Compostelatocht, want ook daar zal het vanaf het Spaanse Oviedo heel klim- en daalwerk bij te pas komen. Ondertussen was de zon van de partij.
Tegen 13.00 bereikten we de Hottontoren alwaar we in het cafeetje onze picknick konden aanspreken.
Om 14.00 u. werd de terugtocht aangevat. Het ging opnieuw door heel mooie stukken natuur, weiden... maar een modderige weg zorgde wel voor enig spektakel en zelf een dame gleed op haar achterwerk het modderbad in. Vandaar ging het via het dorpje Kwaremont terug naar de Kluisberg.
Het werd alvast een toffe trainingsdag, met heel veel mooie vergezichten, frisse stukken ontluikend groen en voorjaarsbloemen... en dat alles met dank aan Jan.
Okra Zuid-West-Vlaanderen organiseert ieder jaar opnieuw heel
wat reizen, fiets- en wandeltochten. Zestien leden schreven zich in voor
de voettocht vanuit Oviedo (Spanje) naar Compostela voor een 14-daagse
pelgrimstocht van 311 km. onder leiding van Waregemse
ere-schooldirecteur Jan Omey van 16 mei tot 1 juni. Omdat de deelnemers
elkaar zouden kennen en om ook om even te oefenen werd een 22 km lange
tocht ingelegd door Jan van Waregem naar Nokere met een bezinning in de
kerk van Nokere. Het weer zat evenwel niet mee, de gehele namiddag
stappen in de regen, maar dat kon de pret niet deren.
Van 19 mei tot 1 juni 2016 stap ik mee naar Compostela. We vertrekken vanuit Oviedo (Spanje) en trekken 311 km verder naar Compostela. We volgen de 'Camino Primitivo', een van de oudste wandelwegen naar het bedevaart, het graf van de apostel Jacobus. Het wordt een pelgrimstocht doorheen het gebergte. Het is een organisatie van Okra Zuid-West-Vlaanderen en onder leiding van Jan Omey uit Waregem trekken we met een 13-tal personen te voet doorheen het prachtige landschap van Asturia, Galicië... Vandaag zaterdag vond in Mechelen de pelgrimszegening plaats.
Wandeling: Waregem - Nokere - Waregem
PELGRIMSZEGENING
