Maandag, 23 mei 2016

Vandaag staat een uiterst mooie trip op het programma, van Tineo naar Polo de Allanda, aangeduid op het etappebord met 27,9 km. In het boek 'Te voet naar Compostela... De Kustroute' staat 25,9 km aangeduid. En als we de verschillende gpssen van de stappers met elkaar vergelijken... dan is er geen enkele die hetzelfde aantal kilometers aangeeft.

We worden om 7.30 u. aan de ontbijttafel verwacht. Ik verschijn er als eerste een heb een zakje bij met daarin een dode muis. (zie foto) Om dat te begrijpen moet ik kort eventjes uiteen zetten wat er aan vooraf ging. Op de tweede dag was mijn laptopmuis nergens te vinden! Alles afgezocht, valies onderste boven gekeerd, laptop tas van boven tot onder onderzocht... geen muis te vinden. Om de vele foto's te bewerken kan ik niet zonder muis. Vandaar dat ik in Grado op zoek ging naar een winkel om een nieuwe muis te kopen. Gelukkig snel een exemplaar gevonden.

's Anderendaags 's morgens, bij het optillen van mijn valies, was de eerste muis daar terug, die was tussen mijn valies en de muur terecht gekomen. Nu geen probleem, ik heb er nu twee. Zegt er een van onze stappers: twee muizen in je valies, zorg maar dat er geen jongen van komen. Nu, de vrolijke olijkerds hadden er niets beter op gevonden een toevallig aangetroffen dode muis in mijn valies te stoppen met de hulp van mijn kamergenoot. Ondertussen werden ze reeds ongerust dat ik de volgende dag niets liet merken... maar ik had inderdaad mijnvalies niet geledigd. En nu trof ik ze deze morgen wel aan. Ik heb ze dus meegenomen naar de ontbijttafel met de opmerking dat mijn computermuizen inderdaad hadden gepaard en voor een jong hadden gezorgd.

Het ontbijt bestond uit heerlijke koeken, fruit, brood en confituur. Om 8.00 u. staat iedereen present voor het hotel. We maken opnieuw een groepsfoto en we zijn klaar om een nieuwe uitdaging aan te gaan. Het is 8.20 u. Onmiddellijk worden we geconfronteerd met een steile klim. Het zal vandaag niet anders worden, de ene klim, gevolgd daar afdalingen na de ander. Weinig of geen vlakke stukken. De zon komt stilaan te voorschijn. Het wordt een bijzonder mooie wandeldag. De heuvels, of moet we spreken van bergen, zijn de gehele dag onze compagnons. We schieten dan ook het ene plaatje na het ander. Zo mooi is de natuur hier. We komen ogen te kort. Af en toe houden we een heel kleine halte om even op adem te komen en om het zweet van ons voorhoofd te vegen. Even voor 10.00 u. moeten we even aan de kant. Een kudde koeien en hun kalveren komen in onze richting. Wat een schouwspel! Om 11.45 u. bereiken we het dorpje Campiello. Het is onze laatste kans om iets te vinden om te eten. We verdelen ons over twee eetgelegenheden. Het grootste gedeelte trekt naar de Casa Herminia. We kunnen er genieten van een broodje, koffie of cola... Irma zelfs van een lekker pintje... onder een tent.

Om 12.30 u. roept Jan zijn kudde bijeen om verder te trekken. We hebben nog een veertiental kilometer voor de boeg. Opnieuw staan ons heel wat klauterpartijen te wachten. Het kan ons allemaal niet deren, we zijn goed getrainde Okra-stappers. Om 14.45 u. komen we in het dorpje Porciles. De eerste stappers hebben er een bar ontdekt en ze vleien zich onmiddellijk op het terras neer. Alle anderen volgen. De waardin, een gezette dame van leeftijd zorgt voor de luimige noot. Alhoewel we er niets van verstaan spelen we het spel mee. We laten haar zelfs uitleg geven over klompen met 3 pootjes. Nu, in elk geval, met 16 stappers daar aankomen die iets drinken... haar dag kan niet meer stuk. Ze geeft ons nog wat instructies... nog 5 km te stappen naar ons doel van vandaag Polo de Allande.

Wat zegt het spreekwoord, de laatste loodjes wegen het zwaarst. De zon schijnt ondertussen in alle hevigheid en er zitten verdorie nog heel sterkte klauterpartijen in en bikkelharde afdalingen.

Om 16.25 u. bereiken we het hotel Nueva Allandesa. De kamers worden verdeeld, de internetcodes meegedeeld... en... de valies van Lut ontbreekt. Jan krijgt nu de opdracht om het nodige te doen om die koffer hier te krijgen. Die is inderdaad in het hotel in Tineo blijven staan.

Om 20 u. worden we verwacht voor het avondmaal. Het wordt een gastronomisch streekmenu... We starten met een superdikke soep (je kan ze zelfs met een vork eten) en daarop moeten we stukken bloedworst en spek leggen. Vervolgens krijgen we een stuk groentenmix in de vorm van een taart, overgoten met een lekkere saus. Daarna wordt er een schotel met bollen aangebracht. Dat blijkt een koolblad te zijn opgevuld met rundvlees. Ook heel lekker. En als dessert krijgen we nog twee stukjes taart met een soort verse platte kaas. Kortom, iedereen is van tafel gegaan met een supergevulde maag en heel veel calorieën. Als dat morgen maar goed komt om 35 km te wandelen, de koninginne-etappe.

PS. Het internet werkt supertraag. De foto's zullen een ganse nacht moeten upgeload worden. Hopelijk kan ik die morgen vroeg online plaatsen.

Eric, we kunnen niet genoeg keren merci zeggen !!!!! Ook dank aan de ganse groep om ons moeder de steun te bieden die ze nodig heeft !

HELP : Ik ben echt verslaafd geraakt aan dit blog !!!
Zou er daar een behandeling voor bestaan om van die verslaving af te geraken ?

Eric : Een dikke mercie voor de tijd en energie die je hierin steekt.