Woensdag, 1 juni 2016

https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6291724131190938225

De laatste dag is aangebroken. Iedereen kan nu op eigen tempo zijn valies voor de allerlaatste keer dicht doen, rustig genieten van het uitgebreide ontbijt... En de zon is reeds vroeg van de partij.

We hebben met een groepje afgesproken om 9.15 u. naar het centrum te trekken. De valiezen worden opgeborgen in een afzonderlijke ruimte.

Het is een klein half uurtje stappen naar de kathedraal. We nemen de weg doorheen het park. De lucht is vandaag mooi hemelsblauw gekleurd. Iedereen is het er over eens, gelukkig dat we niet zo'n warm weer hebben gehad om te stappen.

Aangekomen aan de kathedraal nemen we eerst een kijkje in de naastliggende 'Parador'. Het plein voor de kathedraal is al heel goed bevolkt en de souvenirkraampjes doen goede zaken.

Daarna bezoeken we de kathedraal zelf. Eerst, terwijl er gelukkig nog geen aanschuiffile is, groeten we het beeld van Jacobus en kunnen we stiekem toch een foto maken. In de crypte laten we kaarsjes branden, of beter gezegd, lichtjes aansteken. Naargelang het bedrag dat je in de gleuf stopt, brandt het lampje langer. Volgens de meegekregen intenties deponeren we onze centen.

Daarna gaat het aar het schip van de kerk. We bewonderen het prachtige koor. Links en rechts, iedereen staat met een fototoestel in aanslag om het prachtige gouden belegde retabel te fotograferen.

Terwijl de vrouwen zich bezig houden in de kathedraalshop, besluit ik, samen met mijn kamergenoot het museum te bezoeken. Het is lang aanschuiven om aan een kaartje te geraken... met als gevolg dat we nog slechts een half uurtje hebben om snel, snel... het huis van de bisschoppen en het museum te doorlopen. En tot overmaat van ramp, er mag in het museum niet gefotografeerd worden. Alhoewel ik zie dat er sommigen het toch doen, durf ik het deze keer niet aan, in iedere kamer hangen camera's. In de laatste kamer, net voor het verlaten van het museum, heb ik er dan toch een paar gemaakt.

Het einde van het museum brengt de bezoeker in de kathedraal. Het is ondertussen reeds 11.30 u. geworden en bijna alle banken zijn ingenomen. Kamergenoot Eric bezet snel twee banken terwijl ik vlug onze Okra-vrienden ga opzoeken. We hebben toch een zitplaats om de pelgrimsviering a 12.00 u. te kunnen volgen. Maar veel zal ik van de Spaanse homilie niet voortvertellen.

Na de mis hebben we afgesproken aan de monument met de paarden. Jan heeft in een restaurant het laatste middagmaal voor de groep gereserveerd. Het is wel even ongeduldig wachten op enkele laatkomers. Ze hadden de duur van de mis langer ingeschat. Niet erg, we zijn de gehele week stipt geweest, het kan nu ook op die 5 minuutjes niet komen.

Jan leidt ons naar het restaurant Meson 'A Charca'. Voor 15 euro hebben we keuze uit diverse voorgerechten, hoofdschotel, dessert, water en wijn. En om te tonen wat we allemaal hebben gekozen, is de beste manier alles op foto vastleggen. Zo kunnen we ook na twee weken stappen ons misschien wagen aan een geïllustreerd Spaans kookboek.

Tegen 14.45 u. keren we terug,onze een brandende zon, naar ons hotel om de valiezen op te pikken. De bus is aangekomen en brengt ons naar de luchthaven van Lavocolla. Alles verloopt vrij vlot en het is nog wel even wachten. Om 17.15 u. kunnen we aanschuiven om het vliegtuig in te stappen. Met wat vertraging kunnen we richting Madrid. 17.50 u.: het vliegtuig kiest het luchtruim. We landen om 18.45 u.

We moeten ons reppen... Het is een lange weg te gaan naar de plaats waar we moeten aan boord gaan. Als we er aankomen hebben we nog net 2 minuten voor ze afsluiten. Ik moet mijn identiteitskaart tonen... maar vind die ondertussen niet. Gelukkig laten ze me aan de hand van mijn persmedewerkerskaart toch door. Gelukkig maar... en hoe we ook zoeken en alles onderste boven draaien, nergens is mijn geldbeugel met bankkaarten, rijbewijs, identiteitskaart nog te vinden...

Stipt zoals aangeduid, 19.40 u., neemt het vliegtuigtuig, een A321 de take-off. We verlaten het zonnige Spanje en landen om 22.00 u. een verzopen België. We kunnen wel een trui gebruiken.

Na het opnemen van onze bagage trekken we naar de klaarstaande busjes. We nemen afscheid van elkaar. Het is een mooie veertiendaagse geworden. Iedereen kan nu met zijn eigen leven weer verder.µ

Voor mij begint het alvast met bankkaarten te blokkeren, naar politie te trekken voor aangifte verlies identiteitskaart.. Ik had het liever anders gewenst... maar ja...

Bedankt iedereen, bedankt Jan.

https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6290961182230940897

Twee dagen doorbrengen in het nh-hotel, gewoon de max! Reeds vanaf 7.00 u. zijn er een paar die zich tegoed doen aan het formidabele ontbijt. Er is van alles en nog wat om achter de kiezen te proppen: diverse soorten koekjes, keus te over aan fruitsappen, brood, vlees, kaas en groenten,... Te veel om op te noemen, je kan het maar best bekijken op de foto's.

Het merendeel van onze Okra-groep komt er, zoals afgesproken tegen 7.30 u. aan. We moeten ons niet haasten, we hebben een ganse dag voor de boeg om de laatste 20 km af te wandelen, maar we moeten wel om 8.30 u. op de bus plaats nemen. Die brengt onze terug naar de plaats waar we de dag voordien in Arca zijn gestopt, het hotel O Pino. De Santiago-wegpaal duidt aan nog '20,857' km te wandelen.

Sommigen starten trekkebenend, anderen met pijn aan de rug, aan hun laatste stapdag. Het wordt nu wel een beetje een boetetocht.

We trekken aanvankelijk nog dor mooie paadjes. De zon is ondertussen door het wolkendek gebroken en zorgt voor prachtige kleuren op de bloemen en planten.

10.30 u. even halt houden om een Okra-klever te plaatsen op een bord alwaar al heel wat boodschappen staan. Johan is de grootste van de groep om hoog op het bord onze klever te plaatsen. We stappen verder en de hoek om staat een prachtig beeld. We bereiken Santiago. Tijd om plaatsjes te schieten, de heren, de dames, enkele vrienden en vriendinnen samen...

We stappen verder voorbij de luchthaven van Lavacolla. Een laatste brengt ons naar de 'Monte do Gozo', de berg der gelukzaligheid. Bovenaan staat een monument ter herinnering aan de komst van Paus Johannes-Paulus II naar Santiago. Er worden opnieuw heel wat plaatsjes geschoten.

Een steile afdaling brengt ons naar het bar-restaurant O Tangueiro. Het is precies 13.30 u. geworden. Het is een plaats waar inktvis (pulpo) wordt geserveerd. In een grote pot worden de beestjes gekookt. Irma en Katrien genieten van een bordje pulpo, terwijl Johan van Oostende, de viskenner die er recht voor zit, zich niet kan voorstellen hoe lekker zo'n inktvis kan smaken. En die inkt dan?

Nadat iedereen opnieuw zijn batterijen heeft opgeladen, trekken we veder met nog 3 kilometer voor de boeg. Het is nu straat in, straat uit doorheen het steeds naderende einddoel. We bereiken het grote bord 'Santiago de Compostele'. Af en toe is het nu wel wachten aan de verkeerslichten. En plots... de toren van de kathedraal is in zicht. Het is nu een kwestie van nog enkele honderden meter.

We trekken het oude stadsgedeelte via de 'Porta do Camino'. En... om 15.15 u. stipt staan we voor de kathedraal, ons einddoel na 343 km stappen. We vallen elkaar in de armen, wensen elkaar proficiat... Een prachtige groepsfoto onder een stralende zon, voor de kathedraal in de steigers is het volgende objectief.

Daarna trekken we naar de plaats waar we onze 'Compostela' kunnen krijgen, het bewijs dat de minstens 100 km hebben gestapt. Jan moet alles gegevens van de groep invullen op een blad, terwijl wij genieten van de stralende zon in de mooie tuin. Daarna trekken we naar het 'Huis van de Lage Landen'. Een koppels Nederlanders verwelkomt ons met koffie, thee of koud water. Het is echt genieten van onze prestatie.

16.45 u. We keren op onze stappen terug tot voorbij de kathedraal en hebben nog een klein half uurtje te stappen om opnieuw ons hotel te bereiken.

Iedereen is nu vrij te doen wat hij wil... Na het opfrissen trekken er zelfs enkele terug naar de kathedraal, anderen toeven aan het zwembad...

Om 20.00 u. is het opnieuw genieten van een avondmaal met een enorme keuzemogelijkheid. En tot slot neemt Irma het woord namens de groep. Ze bedankt Jan voor de prachtige begeleiding. Het was fijn stappen met de Okra-groep, waarbij niemand, op geen enkel moment gezaagd of geklaagd heeft. Ook ikzelf wordt uitvoerig bedankt voor de vele foto's en de verslagen.

Ik heb het graag gedaan.

PS. Het verslag van vandaag woensdag, het pelgrimmis en de terugvlucht zal pas na thuiskomst kunnen worden opgemaakt.

Zondagavond, 29 mei

Om 20.30 u. worden we aan tafel verwacht. Wel wat laat, maar ja, wij zullen de Spaanse gewoonten niet veranderen. Als ik in het restaurant aankom zie ik dat al enkele medestappers naarstig mijn verslag aan het lezen zijn en de foto's bekijken.

Als voorgerecht krijgen we een soortgebak met een vulling, de naam zal ik nog even moeten navragen aan Jan. Ondertussen worden ook de schotels met salade aangebracht. Als soep kunnen we kiezen tussen een Galicische soep of kippensoep. Als hoofdschotel krijgen we als aanbod: vispannetje, varkensvlees met frieten of geroosterd rundvlees. En als dessert is er taart, ijs...

Moe na de 30 kilometer stappen en met morgen maandag opnieuw 33 km voor de boeg, zoekt iedereen snel de bedstee op. O ja, tussen onze foto's staat ook een foto van onze Amerikaanse vrienden. Die wilden ook even in beeld komen. En na het uitwisselen van onze e-mailadressen nemen we afscheid van elkaar.

Maandag, .30 mei 2016

 https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6290587659921300881

Vandaag moeten we nog eens alles geven, onze laatste zware tocht van 33 km kom er aan. Compostela nadert nu wel heel snel.

Om 7.30 u. worden we in het restaurant verwacht voor het ontbijt. Het aanbod is nu heel ruim in vergelijking met de albergue gisteren. Koffiekoeken, kaas, vlees, diverse soorten brood,... Iedereen laat het zich smaken. Soms is het wel wat aanschuiven aan het koffieapparaat tot die niet meer functioneert.

Om 8.15 u. nemen we de start met zoals iedereen van de groep het nu al weet, een groepsfoto. Leg er even de groepsfoto van de eerste dag naast. Zien we er al vermoeider uit? Of hebben we reeds een mooi kleurtje gekregen van de zon? Gelukkig zie je niet op de foto dat er reeds enkele kampen met blaren maar niemand klaagt en iedereen volgt met volle moed Jan. Hij neemt de Camino Francés, die hier in Melide samenkomt mt onze Camino Primitivo. We verlaten het stadje met het oudste kruisbeeld en houden al snel halt aan het oude kerkje van 'Maria de Melide'. Een man is ijverig aan het stempelen en verwelkomt ons in het Nederlands. Binnenin zijn inderdaad heel mooie beelden te bewonderen. De fototoestellen moeten weer heel wat plaatsjes schieten en een paar van onze Okra-mannen steken zelfs enkele kaarsjes aan.  We moeten flink stappen om onze groep opnieuw bij te benen. Ondertussen is het heel druk geworden op de camino en moeten we heel wat tragere stappers voorbij steken. Links ontwaren we plots een ooievaar zoeken naar zijn voedsel.

Om 10.00 u. bereiken we het kerkje va Santiago de Boene. Vooraan is een prachtig retabel met het beeld van Jacobus. Het is leuk stappen op de vele bospaadjes met een lekker stapweertje. Om 11.15 u. houden we even halt aan de bar Meson Ribadiso in Abaixo-Arzua. Even genieten van een drankje of en hapje en dan stappen we maar verder door.

Zo wordt het 12.00 u. wanneer we Arzua bereiken en halt houden aan Bar Chacal om het middagmaal te gebruiken. We bestellen broodjes en drankjes. Na drie kwartier stappen we verder de stad door; Het is nogal een drukke stad en Jan leidt ons naar het beeld van de kaasverkoopster.

We stappen verder...een van de paaltjes duidt aan... 30 km. Langsheen de weg zijn ook nieuwe informatieborden geplaatst. Om 15.45 u. moeten we helaas onze regenjassen en capes aantrekken, we krijgen zowaar opnieuw een bui over onze hoofden. Gelukkig is die niet van lange duur.

Jan begint de kop vooraan te trekken, want om 17 u. hebben we afspraak met de bus die ons naar het hotel in Santiago zal brengen.

En precies stipt om 17 u. bereiken we in Arca onze bus. De Spaanse dame brengt ons 20 km verder naar het nh-hotel. We krijgen onze elektronische deurkaart en kunnen naar de 8ste verdieping. Ik laat me verleiden door Johan (van Oostende) om de trap te nemen naar de 8ste verdieping.

Wat een mooie kamer met een mooi uitzicht over Santiago.

Om 19.30 u. worden we in het restaurant verwacht. We genieten van een gevarieerd buffet: voorgerechten, vlees en visschotels, en wat een desserts... Kortom, het is een heen en weer geloop tussen onze tafel en het ruime aanbod.

Zo wordt een leuke dag afgesloten en kan iedereen genieten van een zalige nachtrust. Nog één stapdag voor de boeg. En... moeten nu eens niet onze valies samenpersen... We slapen opnieuw in hetzelfde hotel.

Zondag, 29 mei 2016

 https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6290139547540270049

Het was een heel bijzondere nacht daar zo met z'n tien mannen samen in vijf stapelbedden. Persoonlijk kwam ik reeds om 3.00 uur wakker. Tijd om van boven af te dalen en een verdieping lager te gaan kijken hoever het stond met het uploaden van de foto's. Om 5.00 uur nogmaals hetzelfde scenario, opnieuw de trap naar beneden en tot 5.30 u. op de laptop verder gewerkt, kwestie dat jullie thuisblijvers geen nieuws moeten missen ondanks de zeer slechte internetverbindingen.

Om 6.40 u. geef ik het signaal om op te staan, heel wat mannen hebben genoeg op mijn zenuwen gewerkt met hun gesnurk.

Marc wil het rolluik wat openschuiven, maar krijgt het hele gevaarte naar beneden. Georges wil snel alles herstellen maar botst met zijn hoofd tegen het plafond. En tot overmaat van ramp, Georges konz ich niet meer herinneren waar hij gisterenavond zijn bril had gedeponeerd. Dat zal van de Grappa van 45 ° zijn geweest, vermoed ik?? Tijd om een leuke kampfoto's te maken. Je begrijp dat ik niet tot in de kamer van de dames ben geweest, maar Rachel staat met open deur in haar slaapkleed en zegt: "Zet er mij maar eens op!" En zo hebben we onze dappere dame ook eens op een andere manier inbeeld.

Iedereen komt naar beneden om het ontbijt te nemen. We moeten zelf onze plan trekken. De ene neemt wat koekjes, de andere wat brood en Astrid, een lieve dame zoals ze is, is naarstig brood aan het roosteren voor de liefhebbers. We vinden maar één mes en geven het aan elkaar door, tot iemand op het idee komt er enkele uit de afwasmachine te halen.

Om 8.10 u. staan we klaar om te vertrekken, goed ingepakt, want het regent in alle hevigheid. Maar toch willen we onze groepsfoto niet missen en vragen aan een seminarist of hij de foto wil nemen.

En zo gaan we op stap, in de pletsende regen in de verzopen modderpaadjes. We zijn nog maar enkele minuten ver of voor ons staat een prachtig hert. Het staart ons enkele seconden aan en wipt als de bliksem weg, het bos in. Tijd om een foto ervan te nemen was er niet.

Om 10.00 u. bereiken de Ponte Ferreira. Meer dan 2000 jaar geleden liep de Romeinse weg hier over deze Romeinse brug. Wilfried mag er even op poseren en ondertussen worden we bijgehaald door een groep Engelsprekende stappers. We praten wat met elkaar. Ze komen uit Seattle-Washington en stappen van Lugo naar Santiago. Ze vragen van welke soort kerk wij waren? We nemen een gezamenlijke groepsfoto en blijkbaar slapen we deze avond in hetzelfde hotel.

De regen is af en toe wel wat minder hard... maar toch nog niet om de regenjassen uit te trekken.

10.45 u. Aan een stroomversnelling staat een beeld. Er liggen heel wat attributen die stappers er achter laten. Ook wij hebben nog iets achter te laten, een Okra-lint met daarop de zestien namen. Jan en Georges vinden het moment gekomen voor een korte plechtigheid. Het lint wordt om het beeld gehangen.

11.15 u. We bereiken bar "Casa Gorinos" in As Seixas Merlan en hopen er iets te kunnen eten. Helaas, er is op dat moment van de dag nog geen brood ter besschikking. We moeten het houden bij een koffie of frisdrank aangevuld met wat nog in onze rugzak zit, wat noten, mueslirepen of fruit. Ondertussen heeft de zon zich door het wolkendek geboord en kan de regenkledij worden weggestopt. Op een hobbelige muur van de bar werden zelfs muntstukken gelegd. We vervolgen om 1150 u. onze weg. In de verte zien we een bergtop die uit een witte steenmassa bestaat. We klimmen eventjes verder in deze richting. Wat later zien we in de zon onze eindbestemming liggen. Het geeft ons moed om verder te stappen, nog een tiental kilometer?

In Villamor vinden we om 13.40 u. 'Bar-Parrillada Carburo' open. We vliegen erop af als vliegen op een pot stroop. De waard weet niet wat eerst gedaan, koffie schenken, broodjes (boccadillos) klaarmaken, bier tappen, ijsjes halen voor drie dames... Niet getreurd, we hebben nog tijd zat, we hebben maar een goede 5 km meer te stappen. Ook de Amerikanen vallen er binnen.

De laatste loodjes wegen het zwaarst. Na een uurtje bereiken we ons einddoel Melide, maar we moeten bijna het gehele dorp door om ons hotel te vinden. Het is net geen 16.00 u. als we er aankomen.

Zaterdag, 28 mei 2016

 https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6289818718413510177

De nacht was zacht, maar heel warm. Wanneer het raam open gaat, zakt de temperatuur want dringende onweerswolken beheersen Lugo.

Het uitgebreide ontbijt versterkt eenieder.

Om 9.00 u. wordt de dagelijkse groepsfoto deze keer genomen in de hall van het viersterrenhotel Gran Hotel Lugo.

Met een klein hartje vertrekken wij 'Porta de San Pedro' om over de 2000 jaar oude stadsmuren Lugo te verkennen. De regen valt met bakken uit de lucht op onze kalende hoofden. Gelukkig is iedereen goed ingepakt met regenjas of schuilt onder zijn paraplu.

Zo bereiken we de kathedraal Santa Maria alwaar een gidse ons opwacht om een rondleiding te geven. Ze vertelt honderduit in het Frans over de vele beelden en kapellen. Heel bijzonder is het feit dat het heilig sacrament eeuwigdurend tentoon gesteld en aanbeden wordt dankzij een pauselijke Bulle. Onze-Lieve-Vrouw met de grote ogen zorgt ervoor dat de bedevaarder ook grote ogen opzet als hij naar haar blote borst staart. En hoeveel ringen telt de Maagd niet aan haar vingers?? In de sacristie krijgen we een supergrote rode stempel op ons pelgrimsboekje.

Gelukkig is het opgehouden met regenen. We verlaten de stad langs de Porte de Santiago en dalen af naar de Rio Miño. Ondertussen worden de spieren op de proef gesteld, want bij het verlaten van de stad is het een steile klim.

We zoeken vol ongeduld naar het bord dat de laatste 100 km aanduidt, maar helaas is dat nergens te vinden, enkel de paal ervoor en de paal erna. Het blijft eentonig stappen langs de asfaltweg. Gelukkig blijven we droog en zijn enkel de dreigende wolken van de partij.

Om 12.45 u. bereiken we bar As Searas in Parrillade. We doen ons tegoed aan bocadillos, koffie en frisdranken. Ondertussen gaan de hemelsluizen open, maar zitten we lekker binnen.

Om 13.45 u. zijn we startensklaar en vangen de tweede deel van onze dagetappe aan. Gelukkig wordt de saaie asfaltweg enkele keren onderbroken door een bucolisch landschap langs bospaden en verlaten boerendorpjes. Geregeld worden we opgeschrikt door vreselijk blaffende honden en voorbij snorrende auto's.

Om 15.50 u. bereiken we droog het albergue O' Candido.

Na het viersterrenhotel is het nu de complete tegenstelling: de heren samen in één kamer stapelbedden, en de dames verdeeld over twee en vier. Om beurt kan iedereen zich opfrissen onder de hete douche.

Het is samen gezellig genieten in de albergue: zalig!

19.30 u. De tafels worden bijeengeschoven voor het avondmaal. We krijgen eerst een lekkere soep. Daarin drijven ook stukken vlees, of wat voor vlees kan door gaan. Het zijn varkensvellen. Ja, zelfs de stempel staat er op. Aangezien we stempels verzamelen vragen we of er liefhebbers zijn? na de soep krijgen we lekkere stukken biefstuk met frietjes. En ze zijn er vrij gul mee... Nadat iedereen een schotel heeft gekregen komen ze voortdurend met nog verse borden vlees en frieten. We zijn het met zijn allen eens... veel beter dan in het viersterrenhotel... hoe duurder het hotel... hoe minder op je bord... maar wel veel show en spel!

Als dessert krijgen we nog een stuk kaastaart. Ondertussen krijgen de geïnteresseerde mannen een voetbalwedstrijd te zien Real Madrid - Atletico Madrid. Jan trakteert met een Grappa van 40 °. Je voelt het goedje lopen door je slokdarm.

22.15 u. Enkele mannen trekken reeds naar boven. Tien mannen in een slaapzaal bijeen, hoe zal dat avontuur aflopen. We vertellen het je morgen.

Slaapwel, want morgen hebben we opnieuw 30 km te stappen.

Vrijdag, 27 mei 2016

 https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6289459589882273441

Het wordt opnieuw een sleuren met de valiezen naar beneden vanaf de tweede verdieping, wat een lift is er niet. Tegen 8.00 u is praktisch iedereen aan tafel. De telaatkomers kennen we ondertussen nu ook al. Het ontbijt zelf is niet veel zaaks. Een chocoladekoek of croissant en verder wat oud brood dat werd geroosterd tot keiharde hompen en wat confituur. Gelukkig zijn er wel de vele soorten koekjes.

Precies om 8.00 u. kunnen we de start nemen van de 8ste etappe voor een tocht van 30,8 km. Ondanks de afstand belooft het een rustige wandeling te worden, er zitten niet zoveel klimpartijen in. En het weer is ons nog steeds goed gezind, fris wandelweer.

De natuur is niet meer dat wat we de voorbije dagen hebben gehad. Nu wordt ons parcours boeiend gemaakt door de vele kleine dorpjes die we door moeten. In Vilabade krijgen we twee verrassingen voorgeschoteld. Een boertje van karen nodigt ons uit in zijn loods naar zijn houtsnijwerk te kijken. Amaai, wat heeft die hier allemaal bij elkaar staan. We begrijpen niet zo goed wat hij zegt, maar ik zie in elk gavk hem de vingers over elkaar wrijven als wil hij zeggen, wie betaalt hier iets?

Enkele stappen verder staat een heer in een kraam en zijn vrouw troont ons mee naar de kerk. Ze opent de deur van 'Sta Maria de Vilabade. Wat een kerk... vooraan een prachtig retabel met bovenaan het beeld van Santiago. Terwijl de dame onze stempels plaatst kunnen we de eeuwenoude fresco's bewonderen. Aan het kraampje kopen we als dank dan ook met enkelen een paar pins.

We stappen verder,met ondertussen reeds langs de zon die op onze leden brandt. Langs de wat heel wat verlaten woningen. Maar in één van deze prachtige villa's staat er wel een mooi beeld van Jacobus en in de tuin een kruis. De dame des huizes komt ons toewuiven.

Na een 8-tal kilometer stappen bereiken we het stadje Castroverde. Tijd om wat proviand in te slaan en voor de dames even naar het toilet te trekken. Anderen genieten dan weer van een koffie.

Na een half uurtje treken we het stadje verder door tot we opnieuw de bospaadjes en landelijke wegen bereiken.

11.20 u. In Souto de Torres blazen we even uiot onder een oud kruisbeeld en kunnen we ons tegen de brandende zon insmeren. En dan trekken we verder richting Gondar.

12.40 u. In het dorpje met zo'n 30 huizen vinden de een mooie picknickplaats. Daar staan ook heel wat automaten opgesteld met van alles en nog wat, van drank tot diverse souvenirs. Op het naastliggende veld zit een boer en een boerin. Eric is de eerste die zich tot bij de boerin waagt. Ze is fier haar aardbeien te tonen en de gewassen in haat serre. En na wat aandringen wil ze op de foto.

13.30 u. Tijd om verder te stappen. De weg vordert bijzonder snel, een variatie van wat asfaltwegen, veldwegen... Lugo lonkt... Een dametje met een paraplu en een sikkel is opnieuw een gesprekspartner... De snelweg over en zo bereiken we om 16.00 u. de stad met zo'n 90.000 inwoners, Lugo.

We moeten de stad door, komen voorbij de versterkte stadsomwalling en bereiken na een half uurtje ons hotel. Amaai, een viersterrenhotel voor ons. Terwijl Jan de nodige formaliteiten vervult vleien we ons neer in de zachte zetels... Na zo'n tocht is het een welkome verademing. Er komt nog een bus toeristen aan, zie ons hier nu zitten met onze stapschoenen en onze korte broek...

Zo kunnen we eindelijk naar onze kamer. We zijn gelogeerd op de vierde verdieping. Het zijn mooie kamers, maar net zoals in de andere hotels... internet dat supertraag tot helemaal niet werkt.

Om 20 u. worden we aan tafel verwacht. De garçons in een zwart pak dienen eerst de linzensoep op. Daarna volgt een bord met een groot stuk vis met een paar gekookte aardappelen. Er zitten veel 'stekkers' in de vis, maar Irma uit het Brusselse begrijpt het woord niet zo goed: stekkers, dat zijn visgraten. Als dessert krijgen we SInt-Jabobstaart.

Zo zit er opnieuw een dagje stappen op. Nog 105 km te gaan.

Donderdag, 26 mei 2016

https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6289068502377653009

Het wordt vandaag een iet wat eenvoudiger dag, wel nog wat klimpartijen, maar minder zwaar... alhoewel!!

We worden om 8.00 u. verwacht voor het ontbijt. De transporteur van de valiezen is er vrij vroeg, we moeten ons reppen met onze valiezen.

De heer des huizes heeft het druk: koffie maken, broodjes in de oven opbakken, fruitsap ronddelen, eieren bakken... en tussendoor nog de gasten van de 'albergue' uitgeleide doen.

Om 9.00 u. staan we klaar voor de start. Een fietser uit Weelde, op terugweg van Compostela naar huis, zorgt ervoor dat we een schitterende foto hebben aan de fontein.

De wolken hangen laag over de heuvels. Het is fris wanneer we zelfs door een laaghangende wolk wandelen. Voor de rest, inderdaad rustige wandelwegen doorheen de bossen en ondertussen is de zon reeds volop aan het firmament verschenen.

Om 10.35 u. houden we halt aan een schitterend uitzichtpunt, tussen de gele brem. De zitbanken nodigen ons uit even te rusten. We houden ook even halt in een eeuwenoud hospitaal, nu uiteraard helemaal vervallen... maar ooit moet dat een welkome plaats zijn geweest voor zieke pelgrims.

En zo dalen we verder af. Het is ondertussen 12.20 u. geworden wanneer we de Casa Meson bereiken. Ofwel wordt de picknick aangesproken, ofwel worden sandwiches en bocadillos besteld. De waard draait over zijn toeren als hij zo'n bende te gast over de vloer krijgt en maant ons aan tot kalmte... tafel per tafel.

Om 13.30 u. trekken we verder. We komen de eerste bijzondere woningen tegen uit een ver verleden tegen, de ronde woningen waar mens en dier samen leefden heetten 'palloza'. Er volgen ook enkele zeer steile beklimmingen, meer dan kuitenbijters. Maar geen nood, iedereen geraakt op zijn eigen tempo boven. Na een korte rustpauze (een paar vinden zelfs een kleine bar) dwarsen we de hoofdweg en moeten opnieuw verder klimmen.

16.00 u. De zon schijnt in alle hevigheid op onze hoofden. Aan een verleidelijk terras is niet te weerstaan. De koele drankjes en de ijsjes zijn een welkome verpozing. Met nog een kleine 5 km te gaan zetten we moedig verder. Na een lange, rechte weg, tamelijk klimmend, bereiken we om 17.20 u. Cadavo Baleira. Npg even navragen waar het hotel is gelegen en om 17.30 u. zijn we in hotel Moneda. En wat ligt daar aan de bar? De krant vandaag met daarin de foto die gisteren op onze tocht werd genomen. Als dat geen verrassing is.

Iedereen wordt aan 20.30 u. aan tafel verwacht. Na de typische dikke soep krijgen we varkensribbetjes met frietjes voorgeschoteld. Een stukje taart en een flan is de afsluiter van een copieuze maaltijd. Als toemaatje krijgen we nog een 'chupito', een pittig likeurtje. Met een volle maag, het is reeds na 22.15 u. kunnen we naar bed.

Woensdag, 25 mei 2016

https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6288714646346406625

Van Grandas de Salime naar A Fonsagrada = 25 km

Goede morgen. We zijn opnieuw klaar om het dagelijks verslag van onze tocht te schrijven. We hebben reeds zes staddagen achter ons liggen, en toe nu toe is alles perfect verlopen.

Na de zware trip van dinsdag, mochten we het nu wat rustiger aanvatten: ontbijt om 8.00 u. en verzamelen om 9.00 u. voor het hotel La Barra. Eerst konden we nog wat inkopen doen in het pas geopende winkeltje: fruit, drank, sommigen wat brood... En om 9.17 u. gingen we van start let ideaal wandelweer. De thermometer op de gevel duidde 14 °C aan. Na enkele korte klimmetjes, deels op de gewone asfaltweg, trekken we verder door velden en bossen. Het is echt een verademing, rustig, niet te veel klimmen... Af een toe even halt houden aan een kapel en die zijn allemaal gesloten. Om 11.45 u. houden we even halt aan het kerkje en het kerkhof van Penafonte. De graven zijn weelderig overgroeid met onkruid en gras.

We stappen verder. We moeten nu een flinke klim aanvatten naar de windmolens toe. Het is inderdaad een kluitenbijter, maar iedereen maakt de klim op zijn eigen tempo. Bovenaan wacht iedereen op elkaar en het is tijd om de dagelijkse groepsfoto te maken, deze keer met een prachtig vergezicht op de achtergrond. Rugzakken worden op elkaar gestapeld om het fototoestel met zelfontspanner te laten werken. Na enkele pogingen is het gelukt een deftige groepsfoto af te leveren, maar van de achtergrond is weinig te zien, iedereen staat er voor.

We dalen nu verder af naar het volgende dorpje, in de hoop daar iets open te vinden om te eten. Om 12.50 u. overschrijden we de grens Asturias-Galicia, uiteraard met de nodige foto's. Arbeiders zijn de weg aan het renoveren... We dalen verder af en 10 minuutjes later, om 13.00 u. precies bereiken we café-bar O Acebo. De man van jaren heeft de handen vol om de broodjes, koffie en drankjes te bestellen. Plots komt er ook een persfotograaf binnen van een plaatselijke krant. Die schiet volop plaatjes van onze groep, hij maakt blijkbaar een reportage over de pelgrims.

Om 13.30 u. weerklinkt een klokje in de bar. Dat betekent dat het 13.30 u. is, het sluitingsuur. Iedereen moet de bar verlaten. We maken ons dus klaar voor een nieuwe start. De fotograaf neemt enkele keren plaats op een strategische plaats op de beklimming om ons te fotograferen. Hopelijk vinden we vandaag ergens die krant. In de verte, op een hoogte gelegen, zien we ons einddoel, het stadje A Fonsagrada. Een wegwijzer langs de autoweg duidt 9 km aan. Wij maken gebruik van het naastliggende wandelpad. De koplopers steken er vaart in, ze hebben precies hun stal geroken. Aan een boerderijtje houden we nog een laatste rustpauze. We stappen verder. Maar... plots om 15.45 u. begint het opnieuw te regenen. We moeten voor die laatste kilometers opnieuw onze regenjas gaan opdiepen.

16.00 u. De laatste landelijke weg met hoog boven ons, het te bereiken stadje. En of het een felle klim werd. Sommigen vliegen de helling op, voor anderen is het wat hijgen en puffen... maar tegen 16.30 u. is iedereen boven. We zijn in het stadje. Nog even op zoek naar het juiste adres, even binnenwippen in de dienst voor de pelgrims om onze stempelkaart verder aan te vullen. Net daarachter ligt onze verblijfplaats, "Albergue-Pension Cangabrico". Iedereen kan zich installeren en is vrij tot 19.30 u.

We trekken nu samen enkele tientallen meter verder naar het restaurate Cantabrico. We worden opnieuw een lekkere soep voorgeschoteld, krijgen groenten en de kezue tussen vis met gekookte patatas of vlees met frietjes. Als dessert hebben we keuze tussen Sint-Jacobstaart of een andere, yoghurt... Het merendeel kiest de Sint-Jacobstaart, maar zijn achteraf wat rouwig dat ze die andere niet hebben gekozen, die ziet er heel wat lekkerder uit... Ja, er zijn er zelfs die het gedaan krijgen de helft van hun taart te ruilen. Pittig detail: Johan had voor zijn frieten mayonaise gevraagd; De waar vroeg hem of er mayonaise op zijn taart moest??

En zo zat de dag er opnieuw op.

PS. Deze morgen staat onze groepsfoto gemaakt in Oviedo in Het Nieuwsblad, regio Kortrijk. Ik weet niet of die ook in de andere regio's staat.

Dinsdag, 23 mei 2016

https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6288357079820738273

We worden om 7.00 u. aan de ontbijttafel verwacht. De start van de koninginne-etappe over 35 km en de beklimming van het hoogste punt van onze hele onderneming, de 'Puerto de Palo' met 1146 m. zal zeker ook heel wat tijd vergen.

Beneden in de bar staat om 7.0 u. nog niets klaar. Gelukkig springen we bij, Irma roostert wat brood, enkele anderen plaatsen de tassen op tafel... Al snel kunnen we toch wat koekjes en brood verorberen... Jan is niet op zijn gemak... Om 7.15 u. ontbreken er nog twee dames op het appel. Dan maar even naar de kamer gaan zien of ze al uit bed zijn. Gelukkig, ze zijn let alles klaar, ze dachten alleen maar dat het ontbijt om 7.30 u. was.

Om 7.45 u. staan we klaar met de rugzak goed gevuld, voor het hotel Nueva Allandesa. Na de dagelijkse groepsfoto kunnen we om 7.50 u. de start nemen. We komen voorbij het 'monument van de migratie' en onmiddellijk kunnen we een klim aanvatten. De tocht gaat verder doorheen het bos. Het is bijzonder goed wandelweer, doorheen het bos tamelijk vlak, af en toe een streepje zon doorheen het bladerdek... Kortom, iedereen geniet met volle teugen van de natuur.

9.45 u. een korte rustpauze. Voor ons zien we de pas die we over moeten: de 'Puerto de Palo'. Ja dat ziet er een ferme klim uit. Niet getreurd... iedereen begint er met volle moed aan... en tegen 10.10 u. zit iedereen reeds vrolijk te kijken naar de Franse fotograaf om er een groepsfoto te maken. Die mag toch niet ontbreken op het hoogste punt van onze twaalfdaagse tocht. We nemen rustig de tijd om te genieten van het schitterende berglandschap... Wat is het hier toch zalig mooi! De fototoestelletjes klikken zoveel ze kunnen.

Na een tiental minuten vindt Jan dat we de steile afdaling kunnen aanvatten. Johan van Oostende heeft echter nog energie te over en loopt nog tot aan verderop gelegen parking om de dalende groep te kunnen filmen. De bloeiende planten en de vele orchideeën maken het dalen nog zoveel aangenamer. We lopen doorheen een oude hoeve en de prachtige haan met zijn kippen staart ons aan en denkt wellicht "welke bonte bende laten ze hier nu voorbij lopen?" Om 11.45 u. bereiken we het kerkje van 'Sante Maria de Lago'. Tijd om opnieuw even te poseren. Na een korte klim trekken we verder door een tamelijk vlak pad en vervolgens door een leuk bos. We plagen nu voortdurend Rachel. Moedig al ze is loopt ze met ferme tred aan de leiding en we vragen of ze nu eindelijk die epo gevonden heeft in haar valies die de dochter erin hebben gestopt?? Jaja, geloof ons vrij, we mogen tussen de ferme beklimmingen toch ook af en toe even lachen.

13.00 u. we bereiken het dorpje Berducedo en in Casa Marqués vinden we alles wat we nodig hebben, drank en brood. Het duurt wel even vooraleer alles klaar is gemaakt, maar wanneer de gepierste jongeling komt aandraven met de belegde boterhammen, dan zijn dat nogal formidabele exemplaren.

13.40 u. We zetten onze tocht verder. We hebben nog een ferme trip voor de boeg, het bord duidt aan 'Grandas de Salime 19,2 km'. Het begint inderdaad met een extra zware klim. Eenmaal boven is het dan lange tijd lichtjes afdalen op de gewone asfaltweg. Maar rond 14.00 u. begint het zowaar lichtjes te druppelen. Voor de ene het signaal om de regenjaar boven te halen of de paraplu, anderen stappen gewoon verder en zijn niet bang van die enkel spetters. Zo bereiken we La Mesa. Voor velen is dat hier het eindpunt van hun tocht in een refuge. Voor ons niet, wij moet na een sanitaire stop en het bijvullen van de waterflessen verder. Maar wat krijgen voorgeschoteld... een enorme klim op de gewone asfaltweg. Na iedere bocht komt er een nieuw stuk te voorschijn... Er komt maar geen eind aan en... het begint zowaar water te gieten. Iedereen is nu wel verplicht zijn jas uit zijn rugzak te halen. Het water gutst met bakken uit de hemel.

Nog 13 km te gaan. Er volgt een 7 km lange afdalingnaar het meer toe. Gelukkig, naarmate we vorderen, regent het minder. We houden nog even een fotostop wanneer we het meer zien en dan dalen we moedig verder... Dalen, af en toe nog wel een klimmetje... maar na wat we vandaag reeds voorgeschoteld kregen, zijn dat te verwaarlozen beklimmingen. Eenmaal beneden aan het stuwmeer schijnt de zon opnieuw in alle hevigheid. Nog 6 km te gaan.

De dwarsen het stuwmeer en aan de overzijde begint opnieuw een lange klim naar het nog 6 km verder gelegen dorp Grandas de Salime. Het is inderdaad opnieuw een kuitenbijter en de laatste 1,5 km klimmen we verder door het bos. En zo bereiken we om 18.40 u. met zijn allen, zonder morren, klagen of zagen het dorp. Nog het dorp doorstappen naar het hotel 'La Barra' en we kunnen met zijn allen terugblikken op een prachtige dagtocht.

De kamers worden verdeeld, iedereen frist zich op en om 20 u. verschijnen we aan tafel voor een fijn avondmaal. Een ferme soep en varkensvlees met sla en frietjes.. en.. voro wie het nog niet had begrepen... de niet ontbrekende mayonaise.

(beste lezers. Verontschuldig me. Ik was ook moe en om 22.45 u. heb ik de laptop dicht gegooid en ben pas deze morgen om 6.30 u. aan mijn reportagewerk begonnen. Veel leesplezier.

De filmpjes zijn momenteel nog aan het uploaden. Zullen er straks een voor een bijkomen.)