Ik ben Timmerman Els
Ik ben een vrouw en woon in Knesselare () en mijn beroep is housemanager.
Ik ben geboren op 16/11/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn hobby = mijn passie... de Cavalier King Charles Spaniël.
Het eerste levensjaar van Maggy in een notendop.
Het eerste levensjaar van "Lineke" in een notendop.
Cavalier King Charles Spaniël
“Lovely Magnolia's” Cavaliers Bijoux (R.I.P.) -
Maggy Colours of Wales (R.I.P.) -
Courtland Nobby Noa (R.I.P.) - Courtland Playful Pauline (R.I.P.)
en Lovely Magnolia's Querida Ginny
18-11-2015
Herfstweer...
Stormweer... De ene vindt het plezant, de andere niet... Maggy & Noa storen er zich in ieder geval niet aan, de bladeren die wild te keer gaan,... het is dolle pret voor hen...
Eenmaal in huis doen ze een dutje... of hun dromen dan net zo wild zijn?! Daar heb ik het raden naar
Noa is een meisje die heel graag eet... ze is dan ook telkens zo verwonderd wanneer ik, voor haar, al die lekkere dingen in de vuilnisbak gooi... als ze ook maar even de kans krijgt, kruipt ze bijna in de keukenkast om het te bekijken... Het verwondert jullie vast niet dat ze mij dan tracht te bekoren met haar lieve snoet... ach ik kan hem toch zo moeilijk weerstaan en meestal slaagt Noa'tje er dan ook in om een koekje te krijgen uit de koekjesdoos want nee... eenmaal er iets in de vuilnisbak zit, komt het er niet meer uit, Noa... dat is vies, bah...
Maggy & Noa spelen graag spelletjes... maar ze gebruiken ze niet altijd zoals het bedoeld is... In het filmke zie je hen bezig met een spelletje waarbij het de bedoeling is dat ze het balletje er bovenaan in doen... het balletje rolt er dan onderaan weer uit samen met 1 of meerdere koekjes (afhankelijk van de grootte)... "Maar waarom zou je een balletje gebruiken als het ook met je pootje lukt?" denkt Maggy dan en Noa'tje... die profiteert met plezier mee van de koekjes die zomaar tevoorschijn komen
Maggy & Noa zijn net zoals kindjes... ook zij spelen dolgraag (gezelschaps)spelletjes... Ze kunnen echt naar het rek gaan waar de spelletjes gestapeld liggen en met vragende ogen naar mij kijken van "spelen we een spelletje vandaag?" Het is ideaal om je hondje bezig te houden wanneer het slecht weer is, je je hondje om één of andere reden rustig moet houden,... Hier komen er steeds bij omdat de meisjes het zo graag doen en zo kunnen we al eens afwisselen... De voederballetjes vinden ze ook heel leuk: je vult deze op met snoepjes/koekjes of korreltjes en laat ze er maar achteraan rennen!! Ik heb er recent ook "anti-schrokbakjes" bij gehaald... bij Noa is dit niet nodig want zij eet echt heel smakelijk en rustig haar bakje leeg... Maggy zou wel wat durven schrokken en met korreltjes durven ze zich dan wel eens te verslikken... een anti-schrokbakje is handig dan... ze zijn ook net iets langer bezig met eten wat gezonder is voor de spijsvertering, heb ik mij laten vertellen, en hondjes vinden het ook leuk om even moeite te moeten doen voor hun eten... Je hebt de anti-schrokbakjes in verschillende maten, verschillende "doolhoven",... De spelletjes,... zijn leuk voor de hondjes maar ook voor ons is het tof om te zien hoe ons meisjes zich amuseren... we hebben nog een lange winter voor de boeg dus ik denk dat we nog heel vaak de "Spelen we een spel vandaag?" blik zullen zien bij Maggy & Noa
Ik maak het mezelf niet gemakkelijk met dit blogje...
maar toch had ik het gevoel dat het er "moest" komen...
De eerste dagen van november staan in het teken van iedereen die we verloren hebben en definitief een plaats in ons hartje gekregen hebben... nooit worden ze vergeten... hoewel het leven, de "mallemolen", verder gaat/draait... Wat mij betreft, geldt dat ook voor de hondjes die wij in de loop van de jaren hebben moeten afgeven: Pitoetje, Bo'ke, ons kleine pupperke "Noortje" en Bijouxke...
Pitoetje... mijn allereerste hondje, een kruising tussen een Yorkshire terriër en een Tibetaanse terriër. Ze was een pupje uit een gelegenheidsnestje die het levenslicht zag bij kinesist "Stefaan" die mij destijds behandelde na mijn verkeersongeval en o zo welkom!! Ze heeft haar rustplaats gekregen in de tuin van mijn ouders.
Toen bestond crematie voor dieren nog niet of ik wist niet dat de mogelijkheid er was... maar het is goed zo, Pitoetje heeft er zo genoten...
Bo'ke... ons mopperpotje, onze knorpot,... een eigenwijs hondje zoals het een pekineesje past...
Ruim 14 jaar heb je ons leven gedeeld, in de loop van jouw levensjaren kwam Bijouxke erbij, je tolereerde hem maar liet hem figuurlijk niet al te dichtbij komen al ben ik er zeker van dat je dol op hem was!! Je had je streken tot op het einde van je levensdagen maar wat zagen we jou graag...
Noortje... je leventje letterlijk pas begonnen, moest je alweer afscheid nemen van dit aards bestaan... Het nestje bestond maar uit één reutje en één teefje dus we wisten van op het moment dat je geboren werd dat je bij ons hoorde... daarom heb ook jij een plaatsje gekregen in ons huisje...
Bijouxke... jouw heengaan ligt nog zo vers in mijn geheugen, het doet nog steeds zo'n verschrikkelijke pijn... ik mis jou zo... het valt met geen pen te beschrijven...
Ook jullie: Pitoetje, Bo'ke, Noortje en Bijouxke zullen nooit vergeten worden... Rust zacht lieverds...
Op 6 oktober was ons papa jarig... door de drukke agenda's waren we er nog niet in geslaagd om eens samen te komen met ons "bendeke van 8"... maar gisteren was het dan zover en het werd een hele gezellige namiddag waar we met zijn allen van genoten hebben!! Waar ik mij echter totaal niet bewust van was... mijn zus, Marijke en schoonbroer, Guy... hadden een verrassing voor mij bij... Guy heeft een hele drukke job en toch... was hij erin geslaagd om een prachtige werpbak voor mij in elkaar te knutselen!! Zelfs "Lovely Magnolia's" werd er heel mooi op aangebracht!! Prutske, het cockertje van Marijke & Guy, heeft het eens grondig bekeken en vervolgens "goedgekeurd". Wat ben ik trots en blij met mijn "Lovely Magnolia's" werpbakje!! Handgemaakt is het werpbakje eens zo bijzonder... Ik heb er nog een krop in mijn keel van... Super bedankt Guy & Marijke!! xxx Voorzichtig kom ik alweer een stapje dichterbij... mijn wens om eens allemaal kleine Noa'tjes rondom ons te hebben... Nog vele stapjes te gaan en tot dan mag Noa'tje nog genieten van haar jong hondenleventje samen met haar beste vriendinnetje Maggy
Maggy en Noa houden allebei heel erg van wandelen... als het weer wat meevalt, zitten ze soms allebei op het matje aan de achterdeur te wachten en te kijken naar het mandje waar hun tuigjes en leibandjes in zitten... soms hebben ze geluk en kunnen ze tot 2x/dag een wandeling doen: eentje met mij en na het avondeten met het baasje... oh wat zijn ze in hun nopjes dan!!
De herfst doet momenteel zijn naam eer aan met veel regen, het is verre van aangenaam weer om te gaan wandelen... dit weekend gaat de wintertijd in... en is het vroeger donker... hopelijk kunnen we toch zo nu en dan nog eens een wandeling doen want het is niet alleen goed voor Maggy & Noa... ook baasje en ik genieten ervan...
Nu is Noa'tje ook loops en blijven we thuis want we willen geen wellustige reutjes achter ons aan
Het is niet naar de zin van ons meisjes... dat kan ik jullie verzekeren maar het moet nu maar eventjes... de speelgoedmandjes zijn goed gevuld en ze kunnen naar hartenlust samen spelen maar "vrouwtje, we wandelen zo graag!!" Net als kleine kindjes liggen ze dan maar te "protesteren" in de zetel,... Ach wat kan het leven van cavaliertjes toch zwaar zijn...
Week na week sla ik de bladzijden van mijn agenda om...
Alle afspraken, weetjes, "te doen",... worden er netjes in neergeschreven...
Ook maandag sloeg ik de bladzijde om... tranen welden op...
Bij vrijdag, vandaag, zag ik immers staan: "Bijoux naar Hondensalon Picobello om 9u30"...
Ach mijn lieve Bijouxke kon ik jou maar naar die afspraak brengen...
Je hield je kopje zo mooi schuin wanneer ik je vroeg: "gaan we Bijouxke mooi maken?"
De laatste jaren, sinds Bijoux hartpatiënt was geworden, hadden Sandra en ik de gewoonte om de afspraken voor een aantal keren vast te leggen... Het leek wel geluk te brengen... zo werden ook de afspraken voor de rest van dit jaar neergeschreven... maar ons geluk was op schijnbaar...
5 weken zijn reeds voorbij gegleden... weet je Bijouxke, voor jouw heengaan dacht ik van mezelf dat ik een sterke "madame" was... ik ben het niet (meer)... Zoveel meegemaakt en jij was altijd daar... maakte jij mij sterk? Het lukt mij wel weer... ooit... mijn lieve beertje, ik mis je zo...
Op Facebook schreef een lieve dame een gedichtje neer... Het leek wel voor ons/mij geschreven... ik heb haar gevraagd of ik het op mijn blog mocht plaatsen... Bedankt Dineke voor dit mooie gedicht!!
Het is altijd afwachten in ons Belgenlandje wat het weer betreft als je iets plant... en in het najaar eens te meer!! Gisteren stond de Pejatoyspa Clubwandeling op de agenda... dit keer in Puyenbroeck te Wachtebeke en wat een stralend weer was het... een absolute meevaller!!
Zalig gewoon, zowel voor de baasjes als de hondjes was het genieten van het begin (de wandeling) tot het einde (terrasje doen)...
Ik vond het heel leuk om vrienden terug te zien en Facebook vrienden eens in het echt te ontmoeten...
Ook Maggy & Noa zagen hun vriendjes en familie terug want Linda was er met Mieke (zusje van Noa), Vera had Emma (oma van Maggy), Diva en Louise meegebracht, Karin, Steffi & Stella (zusje van Maggy), Danny & Tanja waren er ook met hun lieverdje,Bo (nieuw vriendinnetje sinds deze zomer ),...
Maggy & Noa waren zo flink de hele namiddag... ik ben best wel trots op mijn meisjes!!
Eenmaal thuis kregen ze hun bakje met eten... voor de rest was hun "pijpje" uit... en genoten ze in hun slaap na van een toffe namiddag in Puyenbroeck, Wachtebeke...
Bij ons is het echter elke dag dierendag... met liefde, goede zorgen, verwennerijtjes, een (dagelijkse) wandeling,... De speelgoedmandjes puilen uit van de speeltjes,...
Er zijn echter diertjes die het minder goed hebben... laat ons hopen dat zij op "dierendag" eens extra verwend worden... laat dat onze wens zijn voor dierendag...
Noa... Mijn lief, "klein" meisje... Hoewel... klein ben je niet meer... maar tot de dag dat jij, Noa'tje..., als we dat geluk mogen kennen, voor kleine wondertjes zorgt en er (hopelijk) een klein teefje bij ons blijven zal,... blijf jij mijn lieve, kleine meid!! Al van in het begin ben je zo'n vrolijke, speelse meid die zorgeloos haar leventje leidt... Het liefst vertoef je buiten, met het zonnetje op je mooie snoet... het zal wennen worden voor jou wanneer het deurtje dicht moet... Je tovert zo een glimlach op mijn gezicht met je wapperende oortjes wanneer je weer je zotte kuur hebt en je rent in de tuin alsof je leven ervan af hangt... al dan niet met Maggy in je kielzog... want zij is jouw vriendinneke, jouw "partner in crime",... Jullie hebben elkaar echt gevonden en het is zo genieten om jullie samen bezig te zien... en ik ken er nog eentje die met mij mee geniet... het mooiste sterretje aan de hemel...
Onvoorstelbaar wat een oorverdovende stilte Bijouxke achter laat...
Bijoux was nochtans een heel rustig cavaliertje... maar toch is het nu o zo voelbaar dat hij er niet meer is!
Hij was nogal beschermend over mij en elk bezoek werd dan ook met geblaf aangekondigd... de meisjes zijn alleen maar blij om iemand te zien... nu is het dus soms plots zo dat mijn mama, papa,... in huis zijn zonder ik er erg in heb... het zijn steeds weer momenten waarop je met een "boenk" beseft: "Bijouxke is er niet meer"...
Etenstijd... Bijouxke had er een biologische klok voor... altijd weer wist hij met zijn getrippel,... mij duidelijk te maken dat het toch wel tijd werd voor zijn bakje...
Zijn gesnurk... o wat mis ik zijn gesnurk... al moesten we er 's avonds de TV wat luider voor stellen... het is nu toch zo stil...
Ik kan zo nog talloze anekdotes vertellen... maar het brengt hem niet terug...
Hij wordt zo hard gemist... het vraagt tijd om dit een plaatsje te geven...
Ria Wolters, de lieve dame die voor mij de mooie fotostambomen maakte van Maggy en Noa en voor Bijouxke een mooie kaart... maakt ook hele mooie regenboogkaarten...
Ik heb haar gevraagd of ze er eentje wou maken voor ons Bijoux en ik vond zo'n mooie kaart terug in mijn mailbox!! Wat ben ik hier blij mee!! Ik heb het meteen ook geplaatst bij de foto's van Bijouxke in het rechter zijbalkje... het zal daar voor altijd zijn plaatsje hebben want Bijoux hoort er voor altijd bij!!
Ook een kaarsje stak erbij en op haar website (die je links bovenaan terug vindt bij "mijn favorieten") zie je het kaarsje werkelijk branden!! Schitterend hoe Ria dit voor elkaar krijgt!!
2 hele mooie plaatjes om te koesteren...
Heel erg bedankt Ria dat je dit voor mij maken wou en ook omdat Bijouxke een plaats gekregen heeft op jouw mooie website!! Je bent een toppertje, Ria!! xxx
Bijna 3 jaar ben ik bezig met dit blog en nu volgt een blogje het moeilijkste die ik ooit geschreven heb en ik weet begot niet hoe ik eraan beginnen moet Was het vorige blogje nog Zorgen om Bijoux is het nu Afscheid van een vriend Afscheid nemen komt nooit op een gepast moment maar dat het plots zo vlug moest gaan dat had ik nooit verwacht
Bijouxke, mijn teddybeertje wat was je bijzonder voor mij je liefde exclusief voor baasje en mij gaf ons een dubbel gevoel: enerzijds jammer dat je door gebrek aan socialisatie als jonge pup schrik had van iedereen (Bijoux was reeds 3 maanden toen hij bij ons kwam en kwam niet bij een fokker vandaan zoals Vera & Linda) en geen vertrouwen had in andere mensen, anderzijds werd onze vriendschap en liefde daar alleen maar intenser door We waren helemaal op elkaar afgestemd, je kende mij zo goed je wist wanneer ik troost nodig had, wanneer ik het moeilijk had s avonds hing je over mijn schoot tot de meisjes kwamen je liefde was zo groot dat je hen de ruimte liet om dicht bij mij te zijn Wanneer ik in de badkamer bezig was, lag je bij de deur te wachten ach ik kan zoveel opnoemen wij 2 waren 1 en ik voel mij nu zo verscheurd omdat jij er niet meer bent Toen je 9 jaar was, werden er ernstige hartproblemen vastgesteld 1 jaar tot 1,5 jaar gaven ze jou nog het zijn er ruim 4 geworden dankzij heel veel medicatie en waarschijnlijk ook door de zorgen die wij jou gaven wij pasten ons leven aan, aan jouw kunnen medicijnen moeten nu eenmaal op gezette tijden gegeven worden, stress is niet goed voor een hartpatiëntje , dus zorgden wij ervoor dat jouw leventje zo stressloos mogelijk was, Was dit een last? Valt er nu een last van ons af? Nee totaal niet Ook ik heb een handicap, ook ik heb mijn beperkingen ben ik daarvoor een last voor mijn man?! Ik hoop het niet ook Bijoux is nooit een last voor ons geweest tot het allerlaatste moment heb ik alles gedaan uit liefde voor hem en voel nu alleen maar een leegte die niets of niemand opvullen kan er zal wat tijd moeten over gaan en dan zal ik alle mooie momenten met Bijoux kunnen koesteren als mooie herinneringen nu doet het alleen maar pijn Herman Van Veen heeft zo een liedje waar ik dan even aan denken moet met als titel Opzij en het refrein gaat: We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan Er komt een dag waarop ik weer zal opstaan en weer doorgaan geef mij eventjes de tijd hiervoor
Een woordje van dank voor onze dierenarts Veerle... voor alles wat ze voor Bijoux heeft gedaan en vooral ook voor de manier waarop ze Bijoux en mij heeft laten afscheid nemen... Bijoux is het 3de hondje die ik heb moeten "afgeven" met die verdomde spuit maar nu is het zo rustig, zo sereen, zo liefdevol kunnen verlopen Bijouxke is in mijn armen overleden, knuffelend en vol liefde is hij naar de regenboogbrug mogen gaan waar Pitoetje, Boke en Noortje hem opwachten om samen met hem te kunnen spelen, rennen, wandelen, zonder pijn, zonder Wacht op mij lieverd want ooit dat weet ik zeker en daar troost ik mij ook mee zijn wij weer samen Until we meet again, my best friend!!
Een woordje van dank ook voor Ann Timmermans van Dierenuitvaart L.A.S. te Tielt , voor de tijd die we hebben mogen nemen voor het allerlaatste moment van afscheid, voor het uitkiezen van de gepaste urne voor mijn Bijouxke en het mooie juweeltje, het is echt ons juweeltje: een hondje in een hartje waar een beetje as van Bijoux in komt zodat we terug verbonden zijn met elkaar wat ben ik hier blij mee!!
Een woordje van dank voor jullie allemaal die aan ons/mij gedacht hebben die een woordje van steun hebben achter gelaten via sms, Facebook,
Bedankt Bijouxke mijn lieve, lieve teddybeertje voor de ruim 13 jaren van trouwe vriendschap De liefde en genegenheid die ik van jou heb mogen ontvangen was zo mooi Ik koester het en ik ben er dankbaar voor Bedankt lieverd ga nu maar en wacht op mij Ondertussen zorgen wij voor jouw dametjes, Maggy & Noa en en ik weet dat jij met je trouwe, bruine ogen goedkeurend zal kijken naar ons en er ook van genieten zal Rust zacht lieverd
De zomer... toen we ervoor stonden, had ik al een dubbel gevoel... Enigszins keek ik ernaar uit... anderzijds wist ik ook dat het zwaar kon worden voor ons Bijouxke... Ondertussen zijn we september... en de zomer is inderdaad zwaar geworden voor Bijoux... te zwaar... Hij is deze zomer heel veel afgevallen waardoor de kracht uit zijn lijfje gaat... De ene dag at hij nog vol enthousiasme zijn bakje leeg... de volgende dag liet hij het staan... Eten werd een opdracht... de laatste dagen eet Bijoux niets meer zelfstandig... We zijn samen naar de dierenarts geweest en het kleine beetje dat zijn medicatie nog verhoogd kon worden, is aangepast... We hebben zelfs de toestemming gekregen van Veerle om hem heel hard te verwennen... als hij maar iets eet, ook de restjes van tafel zijn toegelaten... We geven hem bij etenstijd wat hij op dat moment het liefste lust: de ene keer is dat zijn Renske, een andere keer zijn het geperste brokjes (ik geef dit als beloning i.p.v. koekjes aan Bijoux & Noa),... als hij maar iets binnen heeft... anders zou hij veel te fel verzwakken... De speciale, versterkende voeding die ik had mee gekregen van Veerle, lust hij niet zo graag maar de VIYO Recuperation gaat erin als "pap"... goed zo lieverd het kan je maar goed doen!! Het is buiten koeler nu... dus hij zou wat tot rust moeten komen... maar tot nu toe heeft de verhoging van de medicatie geen effect en ook het koeler weer niet... Zijn ademhaling blijft ontzettend snel, het hoesten neemt toe, zijn eetlust wordt niet beter,... ach het zou moeten keren nu... mijn lieve beertje hoe moet het nu verder... ik weet het niet... ik wou dat je het mij zeggen kon... Veerle zegt dat we het gaan merken wanneer het tijd is... ik hoop het zo lieverd want je hebt ons zoveel vriendschap, liefde,... gegeven... afzien verdien je niet... maar je zit zo diep in mijn hartje... wat zal het zwaar worden... maar voor nu... ben je nog te "aanwezig" ik kan het nog niet... Bijouxke... mijn teddybeerke... Gelukkig hebben we een dierenarts die 7 dagen op 7 paraat staat, 24 op 24... Veerle zei dat we haar gelijk wanneer mochten verwittigen en heeft mij tevens beloofd dat wanneer we het zelf niet zouden zien, zij zou zeggen wanneer het tijd is om hem los te laten... 13 jaar en ruim 3 maanden is Bijoux nu... de mensen zeggen mij dat hij toch een mooie leeftijd heeft bereikt... ja, ik weet het wel... maar net daardoor hebben we zo'n hechte, sterke band... het afscheid wordt er zeker niet gemakkelijker door... wat men ook zegt...
Of hoe kleine dingen kunnen zorgen voor een leuk samenzijn tussen mens en dier...
Via Facebook heb ik regelmatig eens contact met Tanja die een pupje (Bo) heeft uit het nestje van Courtland Kia... en het leek ons wel leuk om elkaar eens in het "echt" te ontmoeten, zodoende spraken we af voor afgelopen zondag...
Linda had nog de Stambomen liggen van Bo en Oby en een pakketje voor mij (er zaten zo'n leuke spulletjes in van cavaliertjes, een hele lieve dame op FB had dit pakketje op de Pejatoyspa Clubshow aan Linda gegeven zodat zij het op haar beurt aan mij kon geven) en wou de beide combineren door de vrijdagvoormiddag eens langs te komen...
Ook met de baasjes, Nathalie en Guy van het reutje (Oby) uit hetzelfde nestje heb ik contact via FB dus ik stelde voor aan Linda of ze het niet leuk zou vinden om met zijn allen hier samen te komen?!
Natuurlijk zo zorgden de stambomen en een pakketje ervoor dat wij terug hele fijne mensen leerden kennen en een toffe, zonnige namiddag beleefden met Linda en cavaliertje Mieke, Danny en Tanja met cavaliertje Bo en Guy, Nathalie en zoon Niels met cavaliertje Oby...
Bedankt voor de fijne namiddag,... heel veel plezier met Bo en Oby en... tot weerziens?!
Als kind wou ik al een hondje... maar mijn papa is duivenliefhebber en met de vele duiven zagen mijn ouders een hondje niet zitten!! Ik wist dat aandringen geen zin had en stortte mij ook op de duifjes, mijn duiven werden zo tam dat ze uit mijn hand aten,... en toch een aantal mooie prijzen bij elkaar vlogen. Het verlangen naar een hondje bleef echter en in een tijdschrift had ik een fotootje gevonden van een hondje die ik later heel graag wou en stopte het in een piepklein doosje... Ik had geen flauw idee welk ras het was en de jaren gingen voorbij tot de herinnering aan het doosje met de foto plots naar boven kwam tijdens een bezoek aan "Flanders Dog Show" te Gent samen met mijn man en Hannes, ongeveer 9 jaar, toen we aan een stand kwamen van allemaal cavaliertjes... Het hondje van de foto... Ja, zo zag het er uit, geen twijfel mogelijk... de Cavalier King Charles Spaniël was het hondje uit mijn jeugdherinnering... Eenmaal terug thuis nam Hannes er zijn hondenencyclopedie bij en zocht het ras op, dagenlang zat hij met het boekje voor zijn neus op de pagina van de Cavalier King Charles Spaniël... Dankzij hem, werd mijn kinderdroom werkelijkheid en kwam Bijoux, een pupje van 3 maanden, bij ons te wonen!! Bijoux was en is zo'n lieverd, ik verloor mijn hart totaal aan de cavalier, het leek voor mij dan ook logisch dat (jaren later) Maggy erbij kwam en ruim een jaar nadien Noa'tje... Mijn man vraagt mij zo nu en dan eens "geraak jij dat nu nooit niet moe om steeds te lezen over de cavalier, foto's te bewonderen,...?" maar nee... helemaal niet, integendeel... de passie voor de cavalier wordt steeds groter en mede door de vriendschap met de foksters van Maggy (Vera, Colours of Wales) en Noa (Linda, Courtland Cavaliers) groeit stilaan het verlangen om ook eens een nestje te hebben... Hoe dan ook... al is het misschien maar voor 1 nestje, wou ik dat de pupperkes een "familienaam" zouden krijgen... en alleen al het indienen van een "Aanvraag voor een kennelnaam" is een procedure bij Sint-Hubertus die tot 4 maanden kon duren... dus ben ik daarmee begonnen...
Gisteren (vrijdag) vond ik de langverwachte brief van Sint-Hubertus in mijn brievenbus... 5 mogelijke kennelnamen moet je doorgeven... welke zou het geworden zijn?! Was het mijn eerste keuze? De naam die ik zo graag wou omdat mijn meisjes erin verweven zaten?! Ja... Super blij was ik toen ik de brief las...
Niet zonder trots stel ik jullie mijn kennelnaam voor: "Lovely Magnolia's"
"Mag" van Maggy, "no" van Noa, "li" van Linda Van Calsteren, "Courtland Cavaliers", het geboortehuis van ons Noa'tje, we voegen er nog een klinkertje aan toe en er ontluikt zich een mooie bloem: de Magnolia... "Lovely" was niet moeilijk te vinden want cavaliertjes zijn gewoon "lovely" Het roedeltje waar ik zo trots en gelukkig om ben, heeft een naam gekregen... en als het geluk aan mijn zijde staat, komen er misschien ooit "Lovely Magnolia's" puppietjes... maar we doen het stap voor stap want voor het zover is, is er nog heel wat werk voor de boeg zoals allerlei gezondheidsonderzoeken en last but not least een gezond, lief en mooi reutje vinden voor ons Noa'tje... Graag wil ik iedereen bedanken die mij in dit avontuur steunt en helpt, in het bijzonder mijn man Koen, Linda & Vera en... hobbyfotograaf Jozef Van Loo (leren kennen via Facebook) want ik mag gebruik maken van Jozef zijn "magnolia-foto's" om mijn foto's te verwerken hier op het blog en op Facebook!!
De pupjes van Lilly zijn een paar keren hier op het blog verschenen en dan vind ik het ook wel leuk om die lieverds uit te zwaaien wanneer hun tijd daar is om hun "vleugeltjes uit te slaan"...
Het is zalig om die kleine hummeltjes te zien opgroeien tot de mini-hondjes die ze zijn wanneer ze hun nestje verlaten! Bedankt Linda om telkens weer foto's door te sturen en ons te laten meegenieten van alweer een schitterend nestje!!
De reutjes hebben hun geborgen nestje reeds verlaten en schenken de baasjes reeds veel plezier...
De teefjes blijven net iets langer, vooral omdat het tricolor teefje een heel kleintje was bij de geboorte...
Dankzij de goede zorgen en een rugzak vol liefde van Lilly & Linda is het een heel flink meisje geworden die van wanten weet en nog wat verder mag open bloeien bij haar mama Lilly, Linda & Fred en de andere cavaliertjes...
De "puppy - weken" zijn alweer voorbij gevlogen ten huize Courtland, genieten jullie nu nog maar van de extra tijd met de kleine meisjes en de mooie zomerdagen samen met Alice, Jinni, Kia, Lilly en Mieke!!
Gisteren heb ik een leuke "koffieklets-namiddag" gehad samen met Mieke het "vrouwke" van Kito en Murphy, broertje van Maggy... Het was alweer een tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden dus we hadden heel wat bij te praten... Kito & Murphy waren er niet bij maar... Mieke had wel foto's bij van hen!!
Een leuke verrassing, natuurlijk moeten die foto's meteen verwerkt worden in een mooie collage zodat Maggy kan pronken op het blog met haar knappe broer en zijn speelkameraadje Kito!!
Machiel en Corneel waren samen met Mieke haar broer naar Planckendael dus Mieke was hier in haar uppie...
Machiel, vanaf september wordt het spannend voor jou... naar het 1ste middelbaar onderwijs... heel veel succes alvast maar... eerst nog een maand lang genieten!!
Corneel, nee ik ben jou niet vergeten geniet ook maar verder van je vakantie en alle leuke dingen die op je pad komen... Ze worden groot hé Mieke... gelukkig hebben we onze "kindjes" op 4 pootjes nog om te knuffelen en vertroetelen
De tijd vloog voorbij... bedankt Mieke voor je bezoek,... Heel graag tot een volgende keer!!
Noa is een nieuwsgierig meisje... vooral wat eten betreft... is ze er als de kippen bij!!
Het vuilniszakje in de pedaalemmer moet ververst worden... vlug komt Noa even kijken...
De koelkast gaat open... Ooh vrouwke... is het etenstijd? Kijk hier staat mijn eten...
Het is leuk als je hondjes zo'n gezonde eetlust hebben,
ik hoor wel eens andere verhalen van baasjes maar hier zijn de bakjes in no-time leeg!
Deze week gingen we in enkele dagen van zomer naar herfst en omgekeerd...
Ik kan je verzekeren dat Maggy & Noa niet akkoord waren met dat scenario!!
Te slecht weer om de mandjes buiten te zetten, dan maar vetbedjes leggen... die zijn vlug binnen en buiten... maar vooral vlug binnen... dan maar door het vliegenraam naar het trieste weer kijken...
Ach vrouwke... doe de deur maar dicht... we vinden het helemaal niet leuk meer!!
Vandaag, vrijdag, is het terug lente geworden en de weerman heeft gezegd dat het terug zomer wordt de komende dagen... Joepie, dan kunnen we terug veel buiten vertoeven want... ja Maggy is terug véél beter en het is weer zo genieten van de spelletjes tussen haar en Noa
