|
Bijna 3 jaar ben ik bezig met dit blog
en nu volgt een blogje
het moeilijkste die ik ooit geschreven heb en ik weet begot niet hoe ik eraan beginnen moet
Was het vorige blogje nog Zorgen om Bijoux is het nu Afscheid van een vriend
Afscheid nemen komt nooit op een gepast moment
maar dat het plots zo vlug moest gaan
dat had ik nooit verwacht
Bijouxke, mijn teddybeertje
wat was je bijzonder voor mij
je liefde exclusief voor baasje en mij gaf ons een dubbel gevoel: enerzijds jammer dat je door gebrek aan socialisatie als jonge pup schrik had van iedereen (Bijoux was reeds 3 maanden toen hij bij ons kwam en kwam niet bij een fokker vandaan zoals Vera & Linda) en geen vertrouwen had in andere mensen,
anderzijds werd onze vriendschap en liefde daar alleen maar intenser door
We waren helemaal op elkaar afgestemd, je kende mij zo goed
je wist wanneer ik troost nodig had, wanneer ik het moeilijk had
s avonds hing je over mijn schoot
tot de meisjes kwamen
je liefde was zo groot dat je hen de ruimte liet om dicht bij mij te zijn
Wanneer ik in de badkamer bezig was, lag je bij de deur te wachten
ach ik kan zoveel opnoemen
wij 2 waren 1 en ik voel mij nu zo verscheurd omdat jij er niet meer bent
Toen je 9 jaar was, werden er ernstige hartproblemen vastgesteld
1 jaar tot 1,5 jaar gaven ze jou nog
het zijn er ruim 4 geworden
dankzij heel veel medicatie en waarschijnlijk ook door de zorgen die wij jou gaven
wij pasten ons leven aan, aan jouw kunnen
medicijnen moeten nu eenmaal op gezette tijden gegeven worden, stress is niet goed voor een hartpatiëntje ,
dus zorgden wij ervoor dat jouw leventje zo stressloos mogelijk was,
Was dit een last? Valt er nu een last van ons af? Nee
totaal niet
Ook ik heb een handicap, ook ik heb mijn beperkingen
ben ik daarvoor een last voor mijn man?! Ik hoop het niet
ook Bijoux is nooit een last voor ons geweest
tot het allerlaatste moment heb ik alles gedaan uit liefde voor hem
en voel nu alleen maar een leegte die niets of niemand opvullen kan
er zal wat tijd moeten over gaan en dan zal ik alle mooie momenten met Bijoux kunnen koesteren als mooie herinneringen
nu
doet het alleen maar pijn
Herman Van Veen heeft zo een liedje waar ik dan even aan denken moet met als titel Opzij en het refrein gaat: We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan
en weer doorgaan
Er komt een dag waarop ik weer zal opstaan en weer doorgaan
geef mij eventjes de tijd hiervoor
Een woordje van dank voor onze dierenarts Veerle... voor alles wat ze voor Bijoux heeft gedaan en vooral ook voor de manier waarop ze Bijoux en mij heeft laten afscheid nemen...
Bijoux is het 3de hondje die ik heb moeten "afgeven" met die verdomde spuit maar nu is het zo rustig, zo sereen, zo liefdevol kunnen verlopen
Bijouxke is in mijn armen overleden, knuffelend en vol liefde is hij naar de regenboogbrug mogen gaan waar Pitoetje, Boke en Noortje hem opwachten om samen met hem te kunnen spelen, rennen, wandelen,
zonder pijn, zonder
Wacht op mij lieverd
want ooit
dat weet ik zeker
en daar troost ik mij ook mee
zijn wij weer samen
Until we meet again, my best friend!!
Een woordje van dank ook voor Ann Timmermans van Dierenuitvaart L.A.S. te Tielt , voor de tijd die we hebben mogen nemen voor het allerlaatste moment van afscheid, voor het uitkiezen van de gepaste urne voor mijn Bijouxke
en het mooie juweeltje, het is echt ons juweeltje: een hondje in een hartje
waar een beetje as van Bijoux in komt zodat we terug verbonden zijn met elkaar
wat ben ik hier blij mee!!
Een woordje van dank voor jullie allemaal die aan ons/mij gedacht hebben
die een woordje van steun hebben achter gelaten via sms, Facebook,
Bedankt Bijouxke
mijn lieve, lieve teddybeertje voor de ruim 13 jaren van trouwe vriendschap
De liefde en genegenheid die ik van jou heb mogen ontvangen was zo mooi
Ik koester het en ik ben er dankbaar voor
Bedankt lieverd
ga nu maar en wacht op mij
Ondertussen zorgen wij voor jouw dametjes, Maggy & Noa en
en ik weet dat jij met je trouwe, bruine ogen goedkeurend zal kijken naar ons en er ook van genieten zal
Rust zacht lieverd
|
