Onderstaande tekst, die ik (een beetje aangepast) ontleend heb van het internet, verwoordt het zo mooi...
"Open brief aan de vorige en toekomstige pupbaasjes":
Je moet ons hebben bezocht voordat je je pupje naar huis bracht. Je hebt ons vragen gesteld, waar we naar alle eerlijkheid antwoord op hebben gegeven. We hebben u ook veel vragen gesteld en geprobeerd u zo goed mogelijk te leren kennen. We hebben uitgelegd hoe het pupje/cavalierke moet worden verzorgd, gevoed en gehouden. We hebben je ook verteld dat contact met onze puppies altijd belangrijk zal zijn en dat we ons verantwoordelijk voelen voor al onze pupjes.
Waarom? Omdat we van onze puppy's houden!
Ze hebben hun eerst adem in onze handen uitgeblazen, we hebben weinig slaap gehad en ervoor gezorgd dat de puppy's de beste start hadden...
De mama van je puppy is ons geliefde familielid, de papa hebben we met alle zorg uitgezocht en dat heeft ertoe geleid dat deze 2 de ouders van je hondje zijn. Dit is omdat we van onze hondjes houden. We zullen er altijd zijn voor de pupbaasjes met een luisterend oortje, goede raad wanneer die gevraagd wordt maar... we vinden het ook fijn om op de hoogte gehouden te worden wanneer alles goed gaat...
Omdat we nog steeds van ze houden...
We kijken uit naar elke foto, elke boodschap en elke oproep, zelfs na jaren...
Omdat we nog steeds van "onze" pupjes/cavaliertjes houden!
We zijn geen "fokker" geworden omdat we ons verveelden, we nemen dit allemaal op ons omdat we van dit ras houden en omdat we je een droom gunnen, een droom van een pupje/cavaliertje... Mooie vriendschappen komen op ons pad, we hadden het nooit willen missen. Wanneer de pupbaasjes vertellen hoe gelukkig ze zijn met hun cavje dan maakt ons hart een vreugdesprongetje... Ik hoop dan ook oprecht dat jullie nooit uit ons leven zullen verdwijnen als waren jullie vergeten dat wij de "fokkers" waren van het pupje waar jullie ooit jullie hartje aan verloren...
De "pupperkes" van Noa wonen, behalve Imke, allemaal niet dichtbij, het is niet evident voor de baasjes om even langs te komen maar wat is het genieten wanneer ze eens tot hier geraken!! Noa genoot zichtbaar van de komst van haar kleine meisje want ja de herkenning was er nog maar het spelen, liet Noa aan zusje Ginny over 
