De herfstdagen doen ons mijmeren over ons leven en wat we ervan gemaakt hebben. Deze mijmeringen kunnen ons somber maken, maar ze kunnen ons ook doen inzien dat we het al bij al nog niet zo slecht hebben. Dit laatste is voor mij het geval. Soms voel ik me zo rijk: niet met een berg spaarcenten op de bank of aandelen in een kluis-- die zijn nu toch niet veel meer waard -- maar gewoon 'RIJK' door de dagelijkse geluksmomenten die het leven me toch wel brengen. Let op! Ik heb ook wel eens momenten dat het me allemaal tegen zit, maar utieindelijk gaat het dikwijls om futiliteiten. Ik voel me echt rijk, wanneer ik samen met mijn echtgenoot geniet van een lekkere maaltijd (thuis of ergens in een restaurantje), wanneer we samen weer eens op reis zijn, wanneer we (samen) leuke dingen doen, ... én zelfs wanneer ik naar mijn werk ga. Mijn job als beheerder van een internaat is behoorlijk stressie maar ik doe het nog steeds graag. Ik heb geleerd om te genieten van wat ik heb én niet te treuren om wat ik zou kunnen hebben als... Dit wil niet zeggen dat ik geen dromen meer heb: ik fantaseer ook wel eens over zaken die ik zou doen als ik morgen de Lotto win, maar ik weet dat ik dat geld: niet nodig heb om echt gelukkig te zijn. Het geluk ligt voor mij in de kleine dingen van het leven én vooral in het samenzijn met mijn geliefde. Na al die jaren kunnen we nog genieten van elkaar én dat is toch wel uitzonderlijk in tijden waarin er zoveel koppels uit elkaar gaan. Wat is er mooeir dan elke dag wakker te worden naast iemand van wie je weet 'bij jou kan ik mezelf zijn, bij jou mag ik tonen wat ik voel zonder schroom, zonder valse schaamte... Bovendien de zon in de Provence schijnt even hard voor een ambtenaar op zijn bescheiden strandmatje als voor de rijkerd op zijn luxejacht en de sneeuw in de Alpen is niet minder wit als je mààr een job hebt in het onderwijs en geen manager bent van één of andere multinational. En last but not least: gezondheid is een deel van je lot dat je niet kan 'kopen'. Je mag je heel rijk prijzen wanneer je gespaard blijt van erge kwalen, want dan helpen centen zeker niet meer.
ik ben Claire De Jonge. Op 12 augustus 1958 werd ik geboren in Sint-Niklaas als Claire Thomas, maar sedert mijn huwelijk in 1986 gebruik ik bijna altijd de familienaam van mijn echtgenoot. Ik studeerde Germaanse aan de Gentse normaalschool en na mijn studies ruilde ik in 1979 het Waasland voor Gent en omstreken. Mijn eerste werkstek ben ik tot nu toe trouw gebleven: in september 1979 begon ik als intern opvoeder in het Rijkstehuis voor Schippers- en foorreizigerskinderen te Evergem - later wijzigde de naam in 'Het Molenschip' wat een verwijzing was naar de foor 'Molen' en de binnenvaart 'schip'. Ik leerde er ook mijn echtgenoot kennen. Sedert augustus 2003 ben ik beheerder van het internaat. Vrije tijd wordt de laatste jaren vooral gevuld met 'rustige' activiteiten: lezen, shoppen, gezellig genieten van huis en tuin, en vooral reizen. In de winter gaan we graag skiën en in de zomer proberen we de batterijen op te laden in zonnige streken. Hierbij geniet vooral de Franse zuidkust onze voorkeur.
