op 1 januari denken we dat het jaar als een eindeloos lappendeken voor ons ligt, maar enkele keren draaien en keren ... en we zijn alweer anderhalve maand verder. Op school was het naar goede gewoonte razend druk: op die manier krijg je natuurlijk geen schijn van kans om toe te geven aan de winterblues. Even was er vorige week een dipje, toen François zijn mama toch nog plots overleed. Ze was al een hele tijd niet meer zo goed -- er was al zo dikwijls vals alarm geweest en dan -- op een moment dat je denkt 'alles gaat rustig zijn gangetje' -- is ze toch stilletjes heen gegaan. Je kan het allemaal wel plaatsen: de natuur gaat zijn gang en het is niet aan iedereen gegeven om 89 jaar oud te worden, maar toch ... er is opeens een leemte! Gelukkig had hij haar enkele dagen voor haar dood nog opgezocht en toen was ze redelijk goed: ze had zelfs haar aloude repertoire liedjes gezongen. Voor zijn zus zal de leegte nog groter zijn, vermits zij heel haar leven met haar ma samen was en ze ook bij haar in huis woonde.
Op school maken we ons tussen al de Valentijnshartjes op voor het carnavalfeest: op woensdag kunnen de internen en de opvoeders weer lekker uit de bol gaan en dan is het aftellen naar een weekje RUST.
