Het is alweer enkele dagen gelden dat ik nog iets neergeschreven heb, maar ik zat in een 'dipje'. Blijkbaar had ik een verkoudheid onder de leden en dat werkte duidelijk op mijn gemoed: ik zou voor alles en nog wat kunnen wenen hebben en had voor niets zin. Bovendien heb ik deze week ook slecht geslapen door de herfststorm die over ons land hing: ik word er gewoon zenuwachtig van als de wind zo tekeer gaat. Het zullen wel mijn hormonen zijn, zegt men dan!! Gelukkig is het bijna voorbij: ik voel me beter en wil er weer tegenaan gaan. Vandaag was een ongewone werkdag: ben deze ochtend wel naar school geweest, maar heb behoudens enkele faxen en telefoons (bestellingen), niet veel administratie gedaan. We hadden een kindvrije studiedag die besteed werd aan denkpistes uitzetten voor de uitbouw van de speelplaats en ook afspraken maken om een goede -- lees 'pest- en ruzievrije' -- speelomgeving te creëren voor de kinderen. Het was in feite een studiedag voor de onderwijzers, maar de opvoeders waren eveneens uitgenodigd. De produktieve voormiddag werd besloten met een etentje -- omdat alleen de secundairen en de kinderen die les volgen in het MPI aanwezig waren, ben ik niet meer teruggekeerd naar school, maar heb ik mezelf getrakteerd op een extra vrije middag!! Het wordt dus gewoon een korte werkweek: morgen (donderdag) werk ik sowieso maar een halve dag en dan is het alweer vrijdag!! Er komen anders wel drukke dagen aan: vanaf volgende week tot aan de kerstvakantie hebben we bijna iedere vrijdag iets te doen, zowel voor school als privé. Het is toch wel gek hoe de tijd vliegt: net zaten we nog in Frankrijk te genieten van op een terrasje en nu zijn er alweer 2 maanden school voorbij. We kunnen al dromen van de kerstvakantie ... en het skiën. Soms zegt men dat de tijd vlugger gaat wanneer men ouder wordt, maar het lijkt inderdaad zo: als kind lijken 2 maanden bijna onoverkomelijk, maar nu is het enkele malen met de ogen knipperen en het is voorbij....
