na een ritje van 6 uur op de vuilste en volste bus die we tot nu toe zagen, komen we om 18u s avonds aan. we springen in een riksja, na afbieden natuurlijk, die ons naar een 3 sterrenhotel brengt. na 2 nachten slapen in een bed waar ik net niet ben doorgevallen, leek me dit wel iets om even op adem te komen. ze vragen 1400 rupees voor een kamer met airco en ik doe moeilijk tot we ze krijgen voor 800, maar met de glimlach. het is zalig, we hebben zelfs wc papier en handdoeken, een luxe. we settelen ons en ik kruip er meteen in, want de wekker staat op 5u om de zon te zien opgaan op de taj mahal de volgende dag. om 6 u s morgens lopen we te voet door een park en komen aan een rode poort, nog geen taj te zien, waar is ie ? we worden ongeduldig. na een grondige fouillering door een paar vrouwen (of zijn het mannen...?), worden onze zoutkoekjes in beslag genomen en mogen we binnen. we komen op een groot plein met 4 grote poorten. door de linkse poort zien we een glimp van de taj en ja hoor, daar staat ie, in zijn witte marmer, te blinken in de opgaande zon. prachtig! we nemen meteen foto s en gaan daarna binnen. 1 keer per jaar wordt de verjaardag gevierd van dit mausoleum en tis wel vandaag zeker! we mogen gratis binnen en hoeven ook niet te betalen voor ons fototoestel. een batje, 20 a 25 euro uitgespaard. ook hier worden we weer voortdurend door indiers gevraagd of ze met ons op de foto mogen, ik weet nog steeds niet waarom, misschien omwille van onze blanke huidskleur ..? want hier op tv maken ze reclame voor producten die het gelaat vd indiers zouden verbleken, vreemd
na ons bezoek lopen we weer richting hotel en de hele weg lopen 2 kinderen van 9 en 12 mee om te bedelen. het kind van 7 vraagt zo n 50 keer of ik hem wil kussen en seks met hem wil voor rupees, of ik kamasutra wil doen met hem en hij laat mij een boekje zien met afbeeldingen die hij me wil verkopen. hij knippert verleiderlijk met zijn ogen en probeert mijn hand te kussen, mijn rug aan te raken... mijn hart bloedt ! wat steken ze hier uit met die kinderen, hoever moet armoede gaan zeg ! ik vraag het mij de rest vd dag af, de stem vh jongentje blijf ik horen, ook in mijn slaap. ik kan er niet bij, ik kan het niet vatten.
in het hotel nemen we een douche en slapen wat bij op het heetst van de dag. s avonds gaan we lekker eten en ik geef het jonge kind dat daar zo hard moet werken een flinke fooi. ik zie tot mijn vreugde dat hij ze vlug in zijn zak steekt en kijkt of pa het niet gezien heeft, ik ben blij dat hij het niet moet afgeven. daarna gaan we terug naar het feest ad taj. ondertussen loopt hier een massa volk voor het gratis feest en zie ik een groepje waar veel commotie is en waar mensen boven mekaar kruipen, ik denk dat ze een menselijke pyramide vormen zoals ik in spanje al zag bij een feest en ik loop er lachend heen. als ik nader, zie ik dat ze rijst ah uitdelen zijn vanop een verhoogje en tientallen kleine handjes en aluminium bordjes steken id lucht. er wordt geroepen, getrokken en geduwd... ik begin spontaan te wenen. het beeld van die hongerige handjes is er teveel aan. bij ons zouden die grijpen naar ballonnen, hier naar voedsel... pfff, op zo n heuglijke dag. later od avond laat ik mijn foto s op cd schrijven bij een heel vriendelijke man. dan onze trein van 4 uur geboekt naar jhansi overmorgen vanwaar we dan 5 uur bus hebben naar khajuraho. vandaag nog een nieuw dier ontdekt, er lopen kleine muisjes in de receptie van ons 3 sterren hotel met portiers als we internetten en op straat zagen we kleine kikkertjes. zaalig nu een beetje slaap inhalen, want de vermoeidheid slaat toe. morgen een dagje rustig
aangekomen in jaipur blijken de kamers heel duur en de meeste volzet. uiteindelijk vinden we een kamer waar ze ons beloven een extra bed bij te zetten voor de nacht. we krijgen een versleten matras od grond, we staan versteld. ik ga rustig praten met de man ad receptie en leg hem uit dat ik geen hond ben en niet od grond zal slapen en al zeker niet voor de prijs die we betalen voor de kamer. dat dit een hotel is en geen kennel. ik was nogal nijdig dat ze ons weer maar s iets anders beloofd hadden dan hetgeen we kregen en ook moe van de afgelopen busreis en het voortdurend aangeklampt worden door riksjarijders en bedelende vrouwen en kinderen. hij glimlacht en belooft iemand te sturen... ik ben benieuwd. maar dit is het minste van onze zorgen, want els gaat morgen een overdosis cultuur opsnuiven en ik ga met een engelse jongen op stap die hier ook logeert en die ik net ontmoette.
de volgende dag gaan we op stap naar het Amber Fort, we nemen een riksja die ons eerst naar een restaurantje brengt waar we heerlijk ontbijten en daarna volgt het bezoek. het is een heel rustige jongen met zin voor humor en we amuseren ons samen. de riksjaman wacht ons op en we stoppen nog eens ah waterpaleis om een fotootje te nemen. daarna gaan we samen naar een instituut waar ze kerala ayurvedische massage geven. eerst iets eten in een restaurantje ernaast, zodat ze alles kunnen klaarzetten voor ons. voor 30 euro krijgen we een hoofdmassage, een volledige gelaatsverzorging een lichaamsmassage met warme olie, een stoombad voor het gezicht en het hele lichaam en een sirodhara. voor wie dit niet kent, dan gieten ze zo n kwartiertje warme olie over je hoofd terwijl je neerligt en terwijl ik de straaltjes volgde doezelde ik langzaam weg. zaaaaalig. we komen allebei heel slaperig en ontspannen buiten en moeten de hele tijd lachen. we lopen te voet weer naar het hotel waar ik wat ga rusten en simon, zo heet hij gaat zijn vrienden opzoeken. s avonds zitten we nog tot laat buiten in de tuin vh hotel met een miziekje en een drankje, een mooie afsluiter.
de volgende dag huren we met zijn drietjes een riksja voor de hele dag en gaan oa naar de zoo, waar we schrijnende beelden zien van uitgemergelde dieren in veel te kleine kooitjes en pakken uitbundige indiers met hun kinderen, want dit is hun uitstap op zondag ! daarna gaan we de zonnetempel bezoeken in een heel mooi stukje natuur, het is heel warm maar we zetten door en het is een unieke ervaring. we krijgen bijna ruzie met de wacht van de tempel omdat hij geen engels kent en ons probeert te laten betalen om foto s te nemen. we zijn ook geschokt, want we zien een heel gewond aapje liggen dat nog nauwelijks beweegt en kennelijk lijdt.ik vraag ad wacht of hij het beestje niet uit zijn lijden wil verlossen, maar hij antwoordt, no problem en negeert mij verder. tjah, dit is de hardheid van de natuur zeker...
na het bezoek gaan we lekkere chicken massala eten en dan naar het hotel terug. s avonds gaat simon weg en het afscheid valt me zwaar, maar ook dit is backpacken.
de volgende morgen nemen we de bus voor 6 uurtjes naar agra, de kers op de taart, het bezoek ad taj mahal!
...gisteren 2 zwerfkinderen ontmoet id stad en voor 3 euro koop ik hen een zak meel om chapati, hun brood mee te maken. ik vraag aan de eigenaar ve winkeltje of dit echt arme mensen zijn, want er is ook heel veel maffia onder bedelaars. om een vb te geven; in calcutta worden mensen opzettelijk verminkt om te gaan bedelen en geld binnen te brengen voor hun opdrachtgevers en dit systeem wil ik natuurlijk niet ondersteunen. de eigenaar raadt me aan de zak meel te laten opensnijden bij aankoop, zo kunnen ze hem niet doorverkopen. zo gezegd, zo gedaan. de kinderen nodigen ons uit mee te lopen naar hun huis om te tonen dat ze echt arm zijn. we gaan mee en vinden zo n 5 volwassenen en 10 kinderen onder wat stokken met dekens overdekt, hun huis. mama geeft borstvoeding ad jongste telg en laat ons trots nog een stukje navelstreng zien dat nog ah buikje hangt, dit is een pasgeborene. ik deel mijn laatste pakje kleren uit die ik vanuit belgie meebracht en niet meer draag en ze vechten er zowat om. ze maken muziek en dansen en nodigen ons uit om mee te doen. we bedaqnken vriendelijk want we staan nog ad grond genageld van deze taferelen die zij zo normaal vinden. we komen ogen en harten tekort voor deze armoede. verder is het volkje van deze stad niet te omschrijven, dus laat ik de foto s voor zich spreken: in 1 woord: prettig gestoord! terwijl ik dit schrijf, zit ik ih restaurant van onze guesthouse, voel de warme wind die vanuit de tuin binnenwaait, waar een paar pauwen trots hun veren laten zien. ik eet een pannenkoek met verse banaan en drink een lemon/soda (vers geperst limoensap met spuitwater, heerlijk verfrissend). dat heet dan gelukkig zijn. gisteren hebben we ons ook eens goed laten gaan in de kleine winkeltjes en een en ander gekocht. ik heb me een hippie outfit aangeschaft om hier een beetje in te passen en mijn zwarte kledij v belgie ingeruild voor de vrolijke kleuren en lichte stoffen van india. mij t-shirts kosten toch wel 2 euro en mijn broeken 3 euro per stuk zeker! schoonheidsproducten heb ik hier ingeslagen voor 5 jaar ver, dus o wee als ik een rimpel zie verschijnen. nu nog de goedkoopste koerier zoeken om dit allemaal naar belgie te versturen. toen we hier aankwamen, hadden we voor het eerst wat moeite om een kamer te vinden voor een schappelijke prijs. uiteindelijk komen we overeen voor een kamer met een mobiele airco die ze zullen brengen. even later komt een vooroorlogs, bombastisch toestel onze kamer binnengereden, maar op dat moment is er net een stroomonderbreking vanwege de hitte, dus we kunnen het ding niet testen. als we na wat shoppen weer op onze kamer komen, blijkt dit een extra ventilator te zijn ipv een mobiele airco. we gaan in discussie met de man vd receptie, maar hij biedt ons geen tegemoetkoming. we voelen ons bij de neus genomen en zeggen dat we zullen weggaan en niet betalen. uiteindelijk vraag ik naar de manager. die blijkt in frankrijk te zijn, zijn moeder is er wel en we gaan met haar een babbeltje doen. resultaat: ze laten ons gaan zonder aan te rekenen. we kloppen aan bij de buren en slapen in deze guesthouse voor 2 euro pp. de volgende morgen vinden we een heel leuk hotelletje met airco. ook dit is backpacken ! Pushkar is mijn favoriete stadje tot nu toe. vanmiddag nemen we de bus naar jaipur. tot schrijfs!
op de bus naar pushkar, 5 uurtjes. de zwaarste rit tot nu toe, want geen airco en het is bloedheet. wel lekker tss de lokale bevolking wat zorgt voor veel plezier. een paar jonge indiers op de bank achter ons blijven ons aanstaren als we onze handen wassen met zeep zonder water en ik bied hen ook wat aan. na wat aarzelen proberen ze toch en ze hebben een mirakel ontdekt, ze blijven aan hun handen ruiken. nu we bij de mirakels aanbeland zijn, we zijn in pushkar aangekomen, de heilige stad, alles is hier heilig, dus wij vanaf nu ook. vlees, roken, drinken en kussen in het openbaar zijn hier verboden, zo vermeldt ook de receptie van ons hotel. s morgens eet je hier pannenkoeken gemaakt van deeg zonder eieren, een mirakel. we ontdekken ook een bob marley look a like, die nog is blijven steken in zijn tijd. hij kust zijn favoriete huisdieren, een reuze en een mini schildpad die in de tuin rondzwerven en hun mandje hebn onder de receptie desk. ze heten allemaal lilly. het is er smerig en vuil, maar we eten er heerlijke pizza met verse groenten en worden niet ziek, een mirakel...
ik heb nog wat fotootjes toegevoegd en probeer vanavond nog mijn tekst over te typen uit mijn boekje, maar nu wacht mijn date, simon uit de uk op mij om samen op pad te gaan vandaag, els heeft een groepstrip overdosis cultuur geboekt en ik ga yoga, meditatie doen, het fort bezoeken en naar de zoo hier in udaipur waar we gisteren aangekomen zijn.
