Ik ben Amir en ga jullie van tijd tot tijd een
berichtje sturen. Waarschijnlijk zal ik het vaak hebben over mijn leven en wat
ik allemaal doe.
Ik ben een jongen die in Kabul woont, mijn beste
vriend is Hassan, hij is de zoon van baba's bediende, Ali. Voor degenen die het
woord baba nog niet zouden kennen, in Afghanistan gebruiken we dit
woord voor vader. Mijn baba is één van de rijkste kooplieden in Kabul, veel
mensen achten hem dan ook hoog in aanzien. Mijn moeder is Sofia Akrami, spijtig
genoeg is ze gestorven in het kraambed toen ik geboren werd. Er is mij altijd
verteld dat ze een beeldschone vrouw was, dat ze heel intelligent was en er
koninklijk bloed door haar aderen stroomde. Van haar heb ik de eigenschap
geërfd van literatuur en poëzie te houden, mijn madar
(betekent moeder in het Afghaans) was immers docente literatuur en poëzie
aan de universiteit van Kabul.
Mijn belangrijkste hobby's zijn lezen, voorlezen
aan Hassan en als het vliegerseizoen eraan komt, vliegeren met Hassan door het
luchtruim van Kabul. Mijn grootste wens op dit ogenblik is dan ook het grote
vliegertoernooi winnen dat elk jaar opnieuw in Kabul gehouden wordt! Daarnaast
houd ik er ook nog van te schaken en panjpar
te spelen, een Afghaans kaartspel. Als ik tegen Hassan speel win ik bijna
altijd, maar vaak heb ik ook de indruk dat hij me laat winnen.
Hassan is eigenlijk iemand die altijd voor me
opkomt, als er met de jongens uit de buurt een ruzie is of een gevecht, dan is
Hassan altijd in de buurt om me te redden en te helpen. Soms heb ik dan ook het
gevoel dat ik hem niet waardig ben als vriend, aangezien ik nooit voor hem
opkom. Maar goed, tot slot van rekening kiest hij er zelf voor om mij te
verdedigen.
Zo, dit was mijn eerste berichtje, tot een volgende
keer.
