Deze week hebben we al weer heel wat dingen gezien en ervaren.
Op het werk zelf hadden we deze week nog niet zo heel veel te doen, dus mochten we met Thandi en Carmen mee naar een congres in Kaapstad. Hiervoor moesten we terug vroeg opstaan en gingen samen met Thandi met de trein. Nu dachten we dat we dan gewoon van de trein zouden stappen en we op de bestemming waren, maar dat was dus een foute veronderstelling. We moesten immers nog een taxi nemen voor een stukje en gingen dan op zoek naar een plaats waar de taxi stopte. Het was een beetje zoals een bushalte bij ons, maar dan voor een klein taxi-busje stond een hele rij mensen aan te schuiven… We dachten dat we daar zeker nog een uur zouden staan wachten, gelukkig stampen ze de taxi’s goed vol en rijden ze vrij vlug waardoor de rij voor ons vlug korter werd. Toen onze taxi er dan was,  bleek dat deze chauffeur graag naar een leuk muziekje luisterde terwijl hij rondreed. Zijn goed recht natuurlijk, ware het niet dat een aantal dames in de taxi de luidruchtige muziek niet echt konden smaken en er dan ook een kleine discussie was omtrent het volume van de muziek. Waardoor de taxi-chauffeur niet echt bijzonder goed gezind was en ons aan de verkeerde halte heeft afgezet. Na wat zoeken kwamen we dan toch uit bij het juiste hotel waar het congres doorging. Het congres zelf ging door in een poepchique hotel, het contrast met de townships die we daarvoor zagen kon niet groter zijn! Yana heeft er een foto van op haar blog staan en zelf naar Belgische normen is dat een chique bedoening. Met thee, koekjes, taartjes, broodjes en dan ’s middags een koud, warm en dessertbuffet gevolgd door nog eens thee met taartjes en koekjes in de namiddag. Oh voor ik het vergeet het onderwerp van het congres was ‘Can land and agrarian reform in South Africa create opportunities for smallholder farmers and help reduce rural poverty?’. Dus vrij interessant om daarover na te kunnen denken met mensen van onze organisatie, die dus weten wat er leeft bij farmworkers die graag een stuk grond zouden bezitten. En voor ons werd door onder andere door deze lezingen duidelijk dat onze interesse dus eerder bij landhervormingen ligt dan bij gezondheidszorg. (terwijl we nu dus zouden moeten werken voor gezondheidszorg)

Carmen en Thandi merkten ook dat we bijzonder geïnteresseerd waren in deze problematiek en vroegen ons dus mee naar een volgende meeting van hen. (Alhoewel Carmen ook wel zei dat we gerust gewoon mochten rondwandelen, de vergadering ging toch in het Afrikaans doorgaan en het landschap was bijzonder mooi!) Maar toen we vertrokken, kregen we van Carmen te horen dat er een ‘change in plans’ was. Een gezin had net gebeld naar WFP. De boer had hen net met hun hebben en houden op straat gezet en ze konden nergens terecht. In de auto begon ik al te speculeren over wat ik kon verwachten, maar ik moet zeggen dat het mijn fantasie overtrof. Je mag ‘met hebben en houden op straat gezet’ dus echt letterlijk nemen. Geen compassie met het feit dat er nog kinderen (waarvan een van 6 maanden) in dat huisje woonden. Na een gesprek met de man bleek algauw dat de boer waarschijnlijk in zijn ‘recht’ was, maar toch vraag ik me af waar de rechtvaardigheid is als je kinderen op straat gaat zetten omdat hun ouders ontslagen werden. Gelukkig was er iemand van een naburige boerderij die de vrouw en kinderen een avond in huis wou nemen en de mannen bleven dan bij hun spullen kamperen langs de weg. Maar een permanente oplossing was dat dus niet. Carmen heeft dan nog een ganse avond en ochtend gebeld met mensen van de municipality en de oplossing die uit de bus kwam was dat ze aan het gezin bouwmateriaal zouden geven en hen naar een informal settlement zouden brengen. Hier konden ze dan wachten tot wanneer er een huis vrij kwam. Dit kan wel jaren duren.

Op zaterdag konden we dan met Elna meegaan naar een paar farmworkers huizen in de buurt van Ceres. Elna wou Griet nog wat dingen laten zien waar ze dan foto’s van kon nemen. (Hopelijk krijgt ze met haar reportage wat publiciteit in Europa. Misschien kan er betere regelgeving afgedwongen worden als de consumenten weten in welke omstandigheden de farmworkers hier moeten werken en leven.)
Wat we die dag te zien kregen was echt onvoorstelbaar. Mensen die het volgens ons nog iets beter hadden, omdat hun huis er iets beter uitzag, werden dan weer getroffen door huiselijk geweld en hadden een drankprobleem. Sommige vrouwen zitten echt gevangen in hun leven. Ze worden mishandeld door hun man, maar kunnen niet weg omdat ze dan op straat staan. De werkzekerheid voor vrouwen is veel minder dan die voor mannen en de huizen staan telkens op naam van de man. Veel vrouwen kunnen ook niets anders dan op een boerderij werken omdat ze te vroeg met school gestopt zijn. Maar toch is het ook mooi om te zien hoe er mensen zijn die blijven vechten en niet opgeven. Die het krot van een huis dat ze hebben, echt onderhouden en opknappen en zo goed mogelijk voor hun kinderen proberen te zorgen. Het staat in schrik contrast met de vrouwen die echt gebroken zijn en zich volledig laten gaan hebben. Zo hebben we een vrouw gezien die met haar dochter bij haar ouders woonde en al een paar keer door hen op straat was gezet omdat ook zij de situatie met haar niet meer aankonden. Binnenkort zou ook haar dochter bij haar weggehaald worden.
Om dan de dag wat door te spoelen gingen we die avond iets drinken met Griet en Katherine. Al gauw kwamen we enkele kennissen van hen tegen (een Hollander –ja! Ze zijn echt overal, en enkele studenten uit Zimbabwe) en besloten we allemaal samen dan maar naar een of andere club (Outrage) te gaan. Maar aan alle leuke liedjes komt een einde, voornamelijk omdat marginale clubs blijkbaar wereldwijd hetzelfde zijn en het dus niet echt mijn ding was J

Zondag was dan een typische relaxte zondag. Moesten er pistoletjes en koffiekoeken zijn, zou ik denken dat ik in België was –maar dan op een warme zomerdag in plaats van begin maart-. Om 15u hadden we dan met Marc en Karien afgesproken om naar een concert in Kirstenbosch te gaan. Ondanks een paar druppeltjes regen, was het een prachtige namiddag. We leerden de familie van Karien kennen, zeer vriendelijke mensen allemaal. Ze vonden het blijkbaar ook wel grappig dat Karien en Marc er plots twee pleegdochters bij hadden J Karien had ook een heerlijke picknick klaargemaakt en met een goed gevulde maag konden we dan van het concert van ‘the blues broers’ én het uitzicht genieten. Het concert ging namelijk in openlucht door en de omgeving was echt prachtig. Achteraf maakten we dan plannen met Karien en Marc om eens te komen eten in ons appartement. Na alles wat ze voor ons gedaan hebben, willen we hen graag eens verwennen met een lekker etentje. Hoe dat verloopt lezen jullie dan wel in onze volgende blog…

En dan even over het werk. Vandaag hebben we de opdracht gekregen om ons wat met de website bezig te houden. Foto’s zoeken, teksten verzamelen enz.
Vrijdag is er dan een introductiemoment waarop we samen met de nieuwe studenten zullen te horen krijgen wat er allemaal mogelijk is binnen de organisatie. Hopelijk lukt het dan om te werken rond land and housing en labour rights in plaats van louter en alleen aan het programma over gezondheidszorg te werken.

05-03-2012, 20:19 geschreven door Charlotte