Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
18-02-2012
onverwacht bezoek
Haay!
Gisteren zijn Yana en ik ingetrokken in ons nieuwe -vrij
nederige- stulpje. We hebben de waarborg gestort, het contract getekend en s
middags konden we verhuizen.
Karien heeft ons echt fantastisch geholpen om geïnstalleerd te geraken in onze
niet bemeubelde flat. Alles wat los zat en wat we konden gebruiken heeft ze in
de mega 4x4 gepropt en aan ons uitgeleend. Een matras, een kampeermatras,
kampeertafel, bestek, borden, glazen, zelfs gordijnen beddengoed en een koelkast heeft ze ons gegeven.
Fantastisch om te mogen merken dat er
mensen zijn die oprecht iemand willen helpen. Marc (haar man) en zij hebben
zelfs ons huurcontract volledig gecontroleerd om zeker te zijn dat we niets
over het hoofd zagen
Qua locatie is het super voor ons! Al zijn er wel enkele minpuntjes die we in
ons enthousiasme over het hoofd hebben gezien. Zo zijn er bijvoorbeeld ook
nadelen aan een gebouw vol studenten, lees nachtlawaai, en aan een gebouw naast
een hoofdweg, lees opnieuw nachtlawaai. En we wisten ook niet dat we er een
flatmate zouden bij krijgen. Yana werd namelijk opgeschrikt door een kakkerlak
in haar kamer. Maar aangezien John niet bij op het contract staat, heb ik er
maar mijn voet op gezet. Ook baby-John die in de badkamer aan het wachten was
heb ik hardhandig uitgewezen. Bij wijze van waarschuwing hebben we Harry, die
we aangetroffen hebben op de gang, laten liggen. We zijn nu ook uitgerust met
kakkerlakvergif, dus we hopen dat onze flat nu kakkerlak-vrij is!
Om onze gedachten wat te verzetten hebben we dan maar naar een filmpje gekeken
met een glaasje wijn,wij zijn flexibel en gaan mee met de lokale gewoontes:)
De dag nadien werd ik dan na een onrustige nacht wakker gebeld door Karien. Ze
had nog wat spullen verzameld die we mochten gebruiken en wou die ons zo vlug
mogelijk bezorgen. Ondertussen heeft ze ook nog een sms gestuurd dat we een
melkkannetje en een suikerpotje mogen verwachten van haar. Zo zie je maar dat
Iemand hierboven ook beschermengelen aanstelt voor ongelovigen zoals ik!
Vandaag hebben Yana en ik dan inkopen gedaan en hebben we bijna alle essentials.
Op het lijstje staan nog een matras en een grotere tafel. Dus dat hopen we de
komende dagen nog op de kop te tikken of te lenen van iemand anders. Bij deze
heb ik dus suggesties gedaan voor postpakketjes!
Terwijl we boodschappen aan het doen waren konden we de omgeving al wat
verkennen en Stellenbosch is echt een bruisende stad, maar met de afmetingen
van een dorp. Vrij bizar, maar wel leuk dat alles zo dichtbij is!Nadeel van al
dat verkennen is dan weer dat ik gemerkt heb dat ligamenten toch niet zo vlug
genezen als ik had gehoopt De komende dagen zal ik toch terug wat rustiger
mogen zijn.
Wat later op de dag heb ik dan in een plotse vlaag van zinsverbijstering wegens
smetvrees de badkamer onder handen genomen. De les die we daaruit konden leren
is: een bad kuisen met wc-reiniger is weinig effectief en in een kleine ruimte
heb je genoeg verluchting nodig als je chemische producten gebruikt (voordeel
is wel dat mijn verstopte neus wat vrij gekomen is)!
Vanavond heb ik dan wat gelezen en het internet geregeld terwijl Yana aan het
koken was. Dus zoals je wel kan lezen, zitten we nu nog steeds met een groot we-zijn-op-vakantie-gevoel.
Maandag gaan we aan de slag, dus dan zullen we waarschijnlijk wat meer te doen
hebben. Dus gaan we er morgen nog eens van profiteren om te gaan uitzoeken wat
er dan op zondag te beleven is in Stellenbosch!
Wat onze bevindingen van dat onderzoek zijn, laat ik dan
later nog wel weten!
Liefs!
Charlotte
P.S.: Stiekem mis ik iedereen ook wel een beetje, maar niet
te veel en niet altijd natuurlijk J
Vandaag gingen we kennismaken met de vrouwen op onze stageorganisatie. Stuk voor stuk lijken het me straffe vrouwen met heel wat spirit en een duidelijk idee van wat ze willen. Ik heb ook gehoord dat ze zich ook expliciet als een feministische organisatie opstellen, dus ik zal er wel vlug mijn draai vinden denk ik. Zaterdag gaan we dan met hen en fos (de partnerorganisatie) een aantal boerderijen in de wijde omgeving van Stellenbosch bezoeken. Dat zal alvast enkele mooie foto's opleveren denk ik. En op maandag beginnen we dan met het echte werk. Wat dat zal zijn, zullen we dan maandag bespreken. In maart komen er dan nog drie Duitse studenten, dus we zullen daar niet de enige stagairs zijn die hun draai zoeken.
Deze middag hebben we dan nieuws gekregen van Property Pro en als alles goed gaat, zullen we morgen dan ons contract daar tekenen. Allemaal zeer spannend... Vooral omdat het onbemeubeld is en we dus een beetje zullen camperen in een appartementje :) Maar qua locatie is het ideaal voor ons aangezien het aan de overkant van onze stageplaats is en op slechts 5 minuutjes wandelen van het centrum.
Vandaag hebben we ook het centrum al iets beter leren kennen en het is echt een zeer bruisende studentenstad. Ik ben nu al jaloers op alle internationale studenten die hier kunnen studeren! Om er even een beeld van te krijgen moet je maar aan de eerste beste Amerikaanse film met universiteitscampus denken. Er zijn universiteitsgebouwen, slaapzalen een bibliotheek enzovoort. En al bijna evenveel auto's als studenten, want openbaar vervoer is hier zo goed als onbestaande. Karien heeft ons ook getoond waar Jonkershoek is (een mooi natuurpark) en onderweg gaf ze ook al enkele tips voor restaurantjes en we hebben ook al een kaartje met enkele wijnroutes gekregen. Dus wie op bezoek wil komen weet waaraan ze zich kunnen verwachten, mooie natuur, wijn en camperen in het appartement...
Deze avond zijn we dan nog een 'korte' wandeling gaan maken achter het huis van Karien en Marc, aan de voet van Drakensberg. Prachtige natuur en een supermooi uitzicht op Stellenbosch! Na de wandeling heeft Karien nog enkele 'prickly pears' of 'turks fruit' voor ons geplukt, een soort granaatappel dat op een cactus groeit. En natuurlijk moest ik dat weer eens aan den lijven ondervinden waarom men dat fruit 'prickly' noemt...
Op 14 februari konden we (eindelijk) vertrekken. Eerst moesten we van Brussel naar Londen vliegen (de ecologische voetafdruk laten we hier even buiten beschouwing), daarna konden we van Londen naar Kaapstad vliegen. De eerste vlucht verliep vrij vlot, we kwamen zelfs een half uurtje te vroeg aan. Handig voor wie vlug een aansluiting had, iets minder voor wie nog een paar uurtjes mocht wachten. Dus om de tijd te doden wouden we al iets eten en aan de kassa van een of andere smakeloze Britse shop, kreeg ik al m'n eerste stressmoment. Na twee keer proberen slaagde ik er maar niet om de juiste code van mijn bankkaart te geven. Thank god for Mastercard dan maar! Uiteindelijk lukte het wel om de juiste code in te geven, dus dit stressmoment zullen we dan maar op de zenuwen steken.
De tweede vlucht verliep iets hobbeliger dan de vorige, maar gelukkig hadden we goede plaatsen kunnen bemachtigen -lang leve het online inchecken!. Maar ook hier botste ik al op een technisch mankementje toen bleek dat m'n televisieschermpje na een dik halfuur de geest had gegeven. Mijn zachte aanpak om het onding tussen en uit de zetel te halen, zit er volgens mij voor niets tussen! Want op het einde van de vlucht kwam nog een ander technisch mankement naar boven. Of beter naar beneden, toen er een kleine lekkage was aan de nooddeur. Je zou bijna denken dat we met een of andere louche maatschappij vlogen :) Maar om 6u (lokale tijd) arriveerden we dan in Kaapstad, waar we na een duanecheck en bagagecontrole (die kan blijkbaar niet genoeg gecontroleerd worden) bij Marc uitkwamen. Na een prachtige rit, waar alle Zuid-Afrikaanse tegenstellingen en clichés al aan bod kwamen, werden we in Stellenbosch begroet door Karien (zijn Zuid-Afrikaanse vrouw). Hier werden we bijzonder hartelijk ontvangen en kunnen we een paar dagen logeren. Ondertussen helpt Karien ons zoeken naar een permanentere verblijfsplaats. Maar meer hierover morgen, dan gaan we ook kennismaken met de medewerkers van het Women on Farms Project. Nu sluit ik af want ik merk dat m'n laptop ook wat technische probleempjes begint te geven. Technologisch gezien is dit niet echt m'n dagje! Voor papa: ik heb hem op mijn bed gezet en ik vermoed oververhitting...
Voorlopig nog geen foto's van mij, maar die kunnen jullie wel al vinden op de blog van Yana (bloggen.be/yanainzuidafrika)
Dag allemaal! (zou nog een goede titel voor de blog zijn, maar dan krijg ik zeker last met auteursrechten)
Jep, nog een keertje slapen en dan is het zover: D-day of Departure-day! De adrenaline giert door m'n aderen en de vraag of ik nu echt niets vergeten ben, blijft maar door mijn hoofd spoken. Maar eens ik morgen op de trein zit is er geen weg terug...
Ondertussen hebben we ook al afgesproken met onze contactpersoon van de stageplaats dat we donderdag de 'staff meeting' bijwonen. Dan leren we alle medewerkers kennen en zullen we hopelijk wat meer te weten komen over wat we daar concreet zullen gaan doen de komende maanden.
Maar we zijn er nog niet; eerst nog een onrustige nacht doorkomen, een treinrit naar Brussel afleggen (laat ons hopen dat de NMBS-goden ons goed gezind zijn) en heel wat uren vliegen voor we op Zuid-Afrikaanse bodem staan.
Hopelijk kan ik snel aan de slag, zodat ik jullie toch niet te veel ga missen :)
