Allereerst groetjes vanuit een regenachtig warm Beijing!
Donderdagavond hadden we inderdaad de intentie om de plaatselijke delicatesse te proeven: schapenpenis maar we waren iets te laat op kantoor actief geweest om nog helemaal de stad in te trekken dus hebben we maar gekozen voor de culinair hoogstaande maaltijd in Media Village. Het is telkens weer een avontuur om er te gaan eten.
Allereerst staan er overal Chinezen om je te begeleiden en te helpen. Ze knikken supervriendelijk en laten hun beste Engels horen. Stel je dus voor: een buigende Chinees die intussen "Good evening" zegt en er supervriendelijk bij lacht. Eerlijk gezegd, in de VRT-mess kunnen ze er iets van leren. Dan begint het aanschuiven: een plateau neemt een Chinees voor jou en achter élke schotel staat ook weer een Chinees. Maar dan begint het: als je het herkent lukt het wel maar zoniet kan je het vragen. Je krijgt dan een lachende Chinees die iets zegt maar waar je uiteraard geen lap van verstaat. Enfin, op het einde van de rij heb je van alles op je bord wat je niet kent.
Na het eten breng je je plateau weg maar je geeft hem gewoon af want ook dààr staat een vriendelijke Chinees die zich verder over jouw afvalt bekommert.
Trouwens, beste lezer, ik ben zowat de enige van ons gezelschap die géén last heeft van jetlag (ik slaap hier als een roos) en ik heb geen darmproblemen. Ook daar ben ik de enige. Tja, ge zijt sterk of ge zijt het niet hé
In Media Village staan trouwens bij elke blok 3 Chinezen die je telkens je in en uitloopt vriendelijk groeten, de deur voor je open houden en de lift voor je roepen. 't Is soms wat lastig zelfs want hey, wij zijn maar gewone werkmensen die hier komen werken hé
In de namiddag ben ik alvast het restaurant gaan boeken voor het welkomstetentje van de ganse ploeg. Gelukkig had ik daar weer Chi bij, onze tolk. Hij heeft zowaar al een Chinese versie van "Chantal" geven. Naar 't schijnt betekent die "kleine perzik" betekent. En toen hij me 29 jaar oud schatte, kon mijn dag niet meer stuk
In het restaurant hebben we een prachtig zaaltje annex terras voorzien: de ploeg zal er blij mee zijn denk ik. Bij het plaatsen van de bestelling (enfin toen Chi die plaatste want ik snapte er niks van) kreeg ik een plaatselijk drankje te drinken: pruimensap. Superlekker en superfris. Een echte aanrader!
En als u nu denkt beste lezer dat ik hier enkel shop en rondhang, heeft u het mis: ik ben echt wel superactief op kantoor ook. Er is zo veel te regelen en te organiseren maar het is o zo boeiend.
Ook met de ploeg van NOS klikt het al heel goed: wij hadden voor hen een grote doos Belgische pralines mee en dus zijn we nu weer superpopulair. Ter info: neen, we hebben niks terug gekregen
En we starten ook met een wedstrijd "om ter meest medailles"
De Nederlanders gaan er echt van uit dat ze superveel medailles gaan halen maar ik heb hen direct gezegd dat ze ook Europees voetbalkampioen gingen worden Ze konden er absoluut mee lachen.
Enne nog een laatste superanekdote: de Chinezen zijn superpreuts heb ik al gemerkt. Toen ik dus tijdens het inkopen doen voor kantoor voor mezelf snel even een ondergoed-winkel binnen liep en vroeg aan één van de tolken om mij "huidkleurige onderbroek" te vragen, keek die met supergrote ogen aan. Enfin, ik heb er wel een kunnen kopen maar ik vrees dat ze al een raar idee hebben van de Belgen. En toen toen ik nadien nog naar een kapsalon vroeg legden ze me uit dat er 2 soorten zijn: het échte kapsalon en het kapsalon waar ik als vrouw niet echt terecht kan maar mannen des te meer. Ik zal dus zeker een van onze journalisten eens aanraden hun haar te laten knippen
Ik word in elk geval gek: drie weken weg met een plaatselijke temperatuur van 35° én veel regen: dus een mens heeft wat nodig hé
Daarenboven mag iedereen slechts 25 kg meenemen maar daar ga ik toch lekker in zeuren denk ik
Gisteren en vandaag de laatste broodnodige boodschappen gedaan en het ganse huis gepoetst want stel je voor dat er iets gebeurt terwijl ik weg ben, mensen zouden een slechte indruk krijgen he
Stilletjesaan begint ook de echtgenoot triestiger te kijken, enfin dat is toch de indruk die ik krijg.
Nog 2x slapen in het echtelijke bed en het grote avontuur kan beginnen.
Gisteren was het de laatste werkdag voor Beijing. Vanaf donderdag heb ik mezelf 2 dagen vakantie toegestaan om eventjes van mijn tuin en het Belgisch zonneke te genieten. Hoewel genieten is er niet écht bij: 101 dingen spoken door mijn hoofd: van kussentje voor in vliegtuig halen tot toch een paar extra sandaaltjes bij kopen. Heerlijk is dat: shoppen onder het mom van "allemaal nodig in Beijing"
De laatste dag op kantoor is altijd zo'n beetje afscheid nemen: de lopende zaken overdragen aan mijn vervangster Melissa (een supertof meisje trouwens!) tot zorgen dat het klassement ok is en dan, helemaal op het einde van de dag: bureau opruimen. 't Deed raar gisteren, zo'n leeg bureau.
Maar het wordt tijd dat we er kunnen invliegen. De voorbereidingsperiode heeft nu wel lang genoeg geduurd.
Net nog zwarte, gele en rode ballonnen gaan kopen waarmee we het Belgisch kantoor in het IBC (International Broadcast Center en onze uitvalsbasis) gaan versieren zodat iedereen weet dat daar dé Belgen zitten. Hoewel, we dacht eerst enkel zwart en gele ballonnen mee te nemen want aja, VRT = Vlaamse Radio en Televisie. Maar: moest België barsten tijdens onze reis, geen probleem: met een kopspeldje steken we de rode ballonnen stuk.
Voilà, morgen volgt nog een bezoek aan de schoonheidsspecialiste. Ja zeg, ge weet nooit met wie men daar allemaal in aanmerking komt hé en nu echt alle spullen in de tas stoppen enne... we zijn vertrekkensklaar!
Nog 5 keer slapen zegt de titel en jawel, mijn hartje wordt kleiner met de dag. Zo'n Chinees avontuur: ik ben er helemaal klaar voor maar toch ook een klein beetje bang, al reken ik natuurlijk op mijn VRT-collegaatjes die zo'n reizen absoluut gewend zijn en mij helemaal gerust gaan stellen (I'll kill them if they don't
Intussen begin de valies wat vorm te krijgen, al is dat niet simpel met een maximum van 25 kg voor 3 weken. Help!!! Waar moet ik met al mijn kledij, juweeltjes, aangepaste schoentjes en make-up naartoe, dacht ik bij de inpak-start. Ik heb dan maar besloten het roer helemaal om te gooien en te gaan voor de "Chinese" look: makkelijke broeken, T-shirts, één juweeltje dat overal bij past én een paar échte flipflops. Helemaal niét de look van een management assistant maar in China ben ik logistiek verantwoordelijke dus dat moet er wel mee door. De Chanel-pakjes blijven thuis.
Daarmee red ik het moeiteloos en krijg ik er ook de zak medicijnen wel bij die onze producer me toevertrouwde om mee te nemen. Beste lezer, u wil niet weten wat daar allemaal in zit.
Intussen wordt ook het thuisfront helemaal klaar gemaakt voor het grote vertrek. Mijn ouders willen me zelfs komen uitwuiven op de luchthaven. Superlief is dat maar ik moet hen toch nog wat duidelijk maken dat ik écht al een groot meisje ben dat wel degelijk zo'n grote reis aankan, zonder de boterhammetjes met gebakken ei.
Zo, nu nog een tocht naar de apotheker om wat zonneproduct want als u weet, beste lezer, dat mijn oren in de auto zelfs verbranden door de autoruit, dan beseft u vast en zeker dat 32° en een brandende Chinese zon niet echt mijn biotoop is.
Mààààr, voor u denkt dat ik het niet zie zitten: u heeft het helemaal mis want
Het is bijna zover: het vertrek met de VRT-ploeg naar Beijing!
Nu zo'n 4 maanden geleden kreeg ik de boodschap dat ik als logistiek verantwoordelijke (schone naam hé mee mocht naar de Spelen in Beijing. Ik was door het dolle heen: na een fantastische 40ste verjaardag en 15 jaar Sportredactie was dit de kroon op het werk maar... toch heb ik een klein hartje.
10 uur vliegen: nog nooit meegemaakt 3 weken van huis: nog nooit meegemaakt buitenlandse dienstreis: nog nooit meegemaakt
Meer uitleg nodig?
Afgezien van mijn medewerking aan Euro 2000 waarbij ik toen elk weekend thuis was, ben ik een gewone management assistant met een 9 tot 5 job. Daarom hou ik ook zo van het liedje 9 tot 5
Intussen begint alles te kriebelen: momenteel druk aan het werk aan 2 lijsten: de mee te nemen-lijst en de nog to do-lijst
Van Facebook vernam ik dat het ginds 40° is... als je weet dat ik al verbrand van naar de zon te kijken is zonneprodukt dus alvast mijn belangrijkste aankoop.
Tijdens de komende weken zal ik trachten jullie te laten meegenieten van mijn Chinese avonturen. Ik tel af, jullie ook?
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
