|
Beste bloglezers,
U heeft zich waarschijnlijk al afgevraagd of ik al ergens door de Chinese maffia was vermoord? Niets is minder waar! De dagen zijn hier gewoon té kort.
Omwille van het tijdsverschil van 6 uur met Brussel betekent dit dat wij hier al lang avond zijn wanneer België ontwaakt en dus allerlei zaken van de VRT-ploeg nodig heeft.
Zal ik even een chronologisch overzicht geven van wat er zich vanaf vrijdag heeft afgespeeld?
Vrijdag was een vrij drukke dag. De VRT-ploeg werd verwacht op zondag 3 augustus om 5u10 s ochtends (!) en dus moest toch nog een en ander worden voorbereid.
Onze teamleader was daarbij zo vriendelijk om ons te melden dat we op zaterdag een paar uur vrij mochten nemen.
Héél snel werd besloten dat we allemaal samen de befaamde Muur gingen bezoeken.
We hadden super veel geluk: de eerste stralend blauwe hemel dag in Beijing!!!
En dan: het Muur-avontuur!!
Het begon al bij het nemen van de taxi. Iedereen zei ons dat we moesten onderhandelen over een goeie prijs. Dus wij in ons beste Chinees (u moet zich dat vooral voorstellen met héél veel gesticuleren en wijzen op plannetjes en zo.
En de Chinezen antwoorden yes, lachen hun tanden bloot en bespreken dan een ander onder elkaar.
Het enige wat je dan kan doen is hopen dat ze echt begrepen hebben waar je wil zijn.
Uiteindelijk geraken we in 2 taxis met de afspraak dat ze ons naar de Muur brengen, op ons wachten en ons nadien naar het IBC brengen.
We gaan op pad: helemaal door Beijing : straat in, straat uit, hoek om, hoek achter. We zien echt alles: het rijke Beijing en de achterbuurten van Beijing.
Wist u trouwens beste lezer dat pampers in China niet bestaan? De kinderen lopen hier in een soort kruippakje met bloot achterwerk en wanneer ze hun behoefte moeten doen, gaat ze op hun hurk zitten ergens midden op de straat. Meteen is een en ander duidelijk waarom de Chinezen zo goed zijn in hurk zitten J
Onze monteur Jan vertrouwt de zaak niet en vraagt diverse keren met zijn vinger op de kaart: de weg naar de Muur.
Zijn Chinees moet héél goed zijn want de chauffeur lacht en zegt yes, yes
Diverse keren stoppen beide taxis en beginnen een geanimeerd gesprek met elkaar waarop ze verder rijden, zich draaien in het midden van drukke straat met het nodige getoeter. Stilaan wordt het duidelijk dat onze chauffeurs niet echt de weg kennen maar we hebben geen keuze en vertrouwen op een goeie afloop.
Na enige tijd bereiken we de snelweg en gaan we, alweer volgens onze slimme Jan, richting de Muur.
De rit duurt zon anderhalf uur en het is adembenemend hoe je vanuit een superdrukke, smoggy stad opeens midden door de natuur door het land rijdt.
De weg naar de Muur was op zich vrij kort en opeens duikt het overweldigend bouwwerk voor ons op.
De chauffeurs droppen ons op een parking en Michel (technisch verantwoordelijke) spreekt (ook alweer in zijn beste Chinees) af dat we om 13u terug bij hen zijn.
Het bezoek start met een goeie stevige wandeling bergop
en wie mij kent, weet dat wandelen niet mijn sterkste kant is en vooral niet mijn leutigste bezigheid
Onderweg naar de Muur werd van ons alle kanten water aangeboden en ja, beste lezer, dat was ook wel nodig want het was bloedheet en stralende zon. Dus heb ik gedaan zoals alle Chinezen: een wandeling onder een echte parasol!
De ploeg vond dat we maar wat avontuurlijk moesten zijn: een bezoek aan de Muur met de kabellift omhoog en met de bobslee naar omlaag!!!!!!!!!!!
Ik heb geprotesteerd, gejammerd en geweend maar te laat, ik moest en zou mee. En aangezien ik mij niet wou laten kennen, stapte ik dus even later al met een bang hartje in de kabellift.
Gelukkig was er monteur Jan die mij omhoog bracht naar de Muur.
Beste lezer, ik kan écht niet beschrijven hoe die er uit ziet: adembenemend mooi, overweldigend, buiten alle proportie.
Het feit dat ik daarop gestaan heeft, geeft me nog altijd een high feeling.
Toen we boven kwamen besloten we toch nog een tocht naar boven aan te vatten: trapje voor trapje tegen een tempo van niks want het is sowieso zwaar in die hitte. En zoals het het zwakke geslacht past, hebben Leen en ik onderweg opgegeven en even gestopt in een tempeltje waar het gelukkig iets frisser was. Tussendoor zie je zowat alle nationaliteiten voorbij gaan en op zich is dat al een belevenis!
Een kleine anekdote: Leen en ik zitten rustig te wachten op ons mannelijk gezelschap toen we opeens in een tempeltje hogerop een bende gillende Chinese meisjes horen. Wie komt daar buiten gewandeld? Monteur Jan!!!
We kwamen niet meer bij moet ik zeggen. En tot op vandaag probeer ik uit te vissen wàt Jan tegen die meiden heeft gezegd maar hij blijft mysterieus lachen en mij wijs maken dat hij met hen enkel en alleen op de foto is gegaan.
En dan met de bobslee naar beneden: ik heb op zijn Chantals de ganse weg gegild en dus ben ik serieus bekeken door de Chinezen 
Maar op zich was het een aparte ervaring en ik heb ze dus onmiddellijk aangeraden aan de VRT ploeg die de dag nadien is aangekomen.
Zoals een echte gids dus J
De terugweg naar het IBC dan: we vertrekken in alle rust en toen we zon uurtje gereden hadden, stopte onze chauffeur, lachte naar ons en stapte uit. Een paar minuten later stapte een andere chauffeur in, lachte ook naar ons en begon te rijden. Beste lezer, ik vreesde al dat ik ontvoerd werd en ik zag mezelf al als blanke slavin in een of ander Chinees baancafé J
Toen monteur Jan aan de man vroeg of hij wist waar we moesten zijn, lachte hij zijn tandjes bloot en zei no en lachte zelfs nog eens.
Gelukkig stak de andere taxi ons even later voorbij en konden we aan onze Chinese chauffeur vertellen dat ja, het die taxi was die we moesten volgen.
Dan aangekomen aan het IBC zijn we nog beginnen te werken, ja, toch wel op zaterdagnamiddag en dat tot zaterdagavond !!!!!!!!
Dus beste lezer, als u durft te denken dat ik hier ben om sightseeing te doen, heeft u het wel degelijk mis.
De nacht van zaterdag op zondag durfden noch Leen, noch ik slapen want jawel, om 5u10 kwam de rest van de VRT-ploeg aan en die wilden we toch wel een gepast welkom geven.
Gelukkig hebben Leen en ik dat perfect kunnen regelen: het transport van de luchthaven naar Media Village, de incheck in de kamers enz
het lukte allemaal prima en dus konden we onze ploeg fier verwelkomen als echte volleerde Chinezen. Ze stelden ons allerlei domme vragen natuurlijk als waar is er een supermarkt, waar is dit, waar is dat en zowel Leen als ik konden als echte madammen antwoorden.
Of course hebben we hen niet alles wijs gemaakt: we lieten ook nog iets aan hun persoonlijke ontdekking over J
Voilà, volgend verhaal gaat verder vanaf maandag 4 augustus, het moment waarop de voltallige VRT-ploeg Peking onveilig maakt!
Chantal
|
