omdat het belangrijkste dat ik heb van een maand plastiekvrij is dat het kan...maar ik kan het niet alleen.
Want heel veel draait om zelf doen, zelf maken. Wat heel fijn is want het creert een soort verbondenheid met het eten dat je eet of de spullen die je maakt. Maar het kost tijd...teveel tijd voor mij als alleenstaande mama van 2 kinderen die ook nog gaat werken en toch ook wel wat gemakzuchtig is. Een combi die dodelijk is om lange termijnengagement met het milieu aan te gaan. Omdat de koekenbaknamiddag en groentensnijdagen eigenlijk heel leuk waren, leek het me tof om te proberen een soort burgerinitiatief te starten waarbij iedereen een fabrique kan organiseren en iedereen aan een kan deelnemen. Doordat de petcha kutchalezing mij wat in een stroomversnelling heeft gesleurd is het wat surfen op de golven die net iets te hoog zijn om mij fatsoenlijk staande te houden. Wie mij kent weet dat mezelf vergelijken met een surfer weet dat het de slechts mogelijke vergelijking is. Als er iets is wat ik niet uitadem is het wel sport.. Maar ik hou nu eenmaal van metaforen, zelfs de slechte.
Gelukkig is er Katlijn van warm en proper die een soortgelijk idee heeft over mensen verbinden, ecologischer leven en ook gewoon fun hebben.
Dus hebben we samen een weg uitgestippeld die we op 27 mei gaan voorstellen. Ondertussen heb ik op de fbpagina die ik heb gemaakt al 50 vrienden en daar ben ik al blij over maar ik moet, zeer tegen mijn zin, want ik vind de handgeschreven documenten en een postduif nog zo slecht niet, een cursus gaan volgen. Leren bloggen en gebruik leren maken van sociale media.
De voorbije maand heb ik niet stilgezeten. de bal is aan het rollen gegaan toen iemand die ik ken vroeg of ik geen petcha kutcha lezng wilde geven. Petcha wa???? kent ge die smsen die ge zo tussen de soep en de patatten krijgt, en met een half oog gelezen worden? Dan beseft ge maar half waar ge op antwoordt. En zo zat ik een paar dagen later in een auto op weg naar .... Ik wist het niet maar ik laat me graag verrassen door het leven. Ik kwam terecht bij Katrien Colson die op vrijdag de 13de petcha kutcha lezingen voor en door Genkenaren laat geven. Na haar hele uitleg die neerkwam op 20 beelden zoeken en daar 20 seconden uitleg bij geven over een onderwerp dat je na aan het hart ligt. Dat moet me wel leggen dus ok, ik doe mee en de zaak was beklonken. Bij het afscheid nemen zei ze 'tot vrijdag'. En bij het in de auto stappen vroeg ik aan Katlijn (degene die me dit had 'gelapt') wat is er vrijdag? Die petcha Kutcha lezing. . Nu Vrijdag? Het was maandag 22.30uur. Ik heb dus de daaropvolgende dagen het web afgespeurd naar afbeeldingen die een beetje een beeld gaven van het verhaal dat ik wilde uitdragen. Ik wilde het verhaal van mijn burn-out combineren met het plastiekexperiment omdat ik ze als verbonden zie. Dus op vrijdag na het werk mij naar een Pools zaaltje gehaast. Kind 1 ging mee omdat ze haar moeder nog steunt op zo momenten terwijl kind 2 liever gewoon een wenkbrauw optrekt als ze de nieuwste kronkel aanhoort en dan besluit dat ze wel bij een vriendin blijft slapen (die ze als iets normaler beschouwt).
De lezing zelf ging nog vrij vlot ondanks de gebrekkige voorbereiding. Volgens kind 1 deed ik het 'best goed'. En als niet-perfectionist ben ik zeer tevreden met een 'best goed'
Daarna zijn er een aantal dingen in een stroomversnelling geraakt waarover later meer
Er zit toch een dikke maand tussen mijn laatste schrijfsel en vandaag. Oorspronkelijk was het de bedoeling om te stoppen na mijn maandelijks experiment. Helaas de goegemeente dacht er anders over.... Dus vanaf nu weer op regelmatige basis een schrijfsel
. Omdat de koekenbaknamiddag en groentensnijdagen eigenlijk heel leuk waren, leek het me tof om te proberen een soort burgerinitiatief te starten waarbij iedereen een fabrique kan organiseren en iedereen aan een kan deelnemen. Doordat de petcha kutchalezing mij wat in een stroomversnelling heeft gesleurd is het wat surfen op de golven die net iets te hoog zijn om mij fatsoenlijk staande te houden. Wie mij kent weet dat mezelf vergelijken met een surfer weet dat het de slechts mogelijke vergelijking is. Als er iets is wat ik niet uitadem is het wel sport.. Maar ik hou nu eenmaal van metaforen, zelfs de slechte.
