De voorbije maand heb ik niet stilgezeten. de bal is aan het rollen gegaan toen iemand die ik ken vroeg of ik geen petcha kutcha lezng wilde geven. Petcha wa???? kent ge die smsen die ge zo tussen de soep en de patatten krijgt, en met een half oog gelezen worden? Dan beseft ge maar half waar ge op antwoordt. En zo zat ik een paar dagen later in een auto op weg naar .... Ik wist het niet maar ik laat me graag verrassen door het leven. Ik kwam terecht bij Katrien Colson die op vrijdag de 13de petcha kutcha lezingen voor en door Genkenaren laat geven. Na haar hele uitleg die neerkwam op 20 beelden zoeken en daar 20 seconden uitleg bij geven over een onderwerp dat je na aan het hart ligt. Dat moet me wel leggen dus ok, ik doe mee en de zaak was beklonken. Bij het afscheid nemen zei ze 'tot vrijdag'. En bij het in de auto stappen vroeg ik aan Katlijn (degene die me dit had 'gelapt') wat is er vrijdag? Die petcha Kutcha lezing.  . Nu Vrijdag? Het was maandag 22.30uur. Ik heb dus de daaropvolgende dagen het web afgespeurd naar afbeeldingen die een beetje een beeld gaven van het verhaal dat ik wilde uitdragen. Ik wilde het verhaal van mijn burn-out combineren met het plastiekexperiment omdat ik ze als verbonden zie. Dus op vrijdag na het werk mij naar een Pools zaaltje gehaast. Kind 1 ging mee omdat ze haar moeder nog steunt op zo momenten terwijl kind 2 liever gewoon een wenkbrauw optrekt als ze de nieuwste kronkel aanhoort en dan besluit dat ze wel bij een vriendin blijft slapen (die ze als iets normaler beschouwt).
De lezing zelf ging nog vrij vlot ondanks de gebrekkige voorbereiding. Volgens kind 1 deed ik het 'best goed'. En als niet-perfectionist ben ik zeer tevreden met een 'best goed'
Daarna zijn er een aantal dingen in een stroomversnelling geraakt waarover later meer
|
