Na een maand kan ik zeggen dat anders leven een kwestie is van bewuster leven. En een keer je nieuwe gewoontes hebt, doe je ze automatisch. Zo gaat het vaak met leerprocessen. Eerst ben je onbewust onbewust, dan bewust onbewust, als je leert ben je bewust bewust om onbewust bewust te worden. Na een maand denk ik over sommige dingen al niet meer na. Mijn boodschappen werk ik vlot af omdat ik heel goed weet wat ik waar moet gaan halen. In het begin heb ik mij geergerd omdat ik niet wist wat ik waar kon kopen. Maar daarover snel meer want de batterij is plat en natuurlijk vind ik de oplader niet. Mijn leven is een zoektocht, letterlijk dan.
Het is tijd om een beschamend moment te delen, om de loutere reden dat die momenten nu eenmaal eigen zijn aan het leven.
Ik zeg altijd dat je in het leven uit je comfortzone moet durven komen Mensen die vaak zeggen 'ik ben nu eenmaal zo' ontzeggen zich de ruimte voor groei en verandering Het is als water, als het te lang stilstaat gaat het stinken. Pas als het stroomt wordt het krachtig en bruisend.
En omdat ge soms in het leven je eigen goede raad moet volgen had ik ervoor gekozen om de menstruatiecup te proberen. Op alle vlakken met complete tegenzin. Niet omdat ik het geen goed product vind maar het idee om het te gebruiken mij de daver op het lijf bezorgt.
Wat mij dan toch over de streep heeft getrokken was het moedige besluit van kind 1 om het te proberen. In onze opzoekperiode naar milieuvriendelijke alternatieven voor producten had ze de de voor en nadelen gelezen en besloten het te proberen. Ik vond het belangrijk om toch eerst zelf het experiment aan te gaan alvorens kind 1 het zou gebruiken.
Het was met de grootste gruwel dat ik het probeerde in te brengen. Nadat ik me in een onnatuurlijke bocht had gewrongen, daardoor een waarschijnlijk ongebruikte buikspier had wakker gemaakt, die protesteerde door in een hevige kramp te schieten wilde ik het al onmiddellijk opgeven. Ik heb toch doorgebeten maar vond het een bizar gevoel. Omdat ik wat hypochondrisch van aard ben en nogal snel in paniek schiet van al mijn denkbeeldige mankementen begon er vooral in mijn hoofd vanalles te knarsen; Ik voel me niet goed, ik denk dat ik en allergische reactie krijg, oh nee het moet er uit. Ik denk dat ik het verkeerd heb gestoken, ik ga iets vitaal geraakt hebben..het moet er zo snel mogelijk uit...Gelukkig kwamen een deel vriendinnen van kind 2 slapen waardoor mijn gedachten verplicht weer naar de realiteit moesten. Pas uren erna besefte ik weer dat ik een cup had opgestoken. Maar hij bleef verbazend lekvrij en op zich niet oncomfortabel.
Maar toen....moest ik hem verwijderen. Daar is het misgegaan...in mijn hoofd...
Ik trok een stukje naar beneden, net zoals je een tampon verwijdert, waardoor de cup wat kantelde en wat vast kwam te zitten. En toen ging mijn paniek op de loop met mijn verstand. Op de een of andere manier was ik ervan overtuigd geraakt dat de cup vacuum gezogen zat en dat het een kwestie van tijd en verder trekken was alvorens ik de cup met mijn baarmoeder in mijn hand zou hebben. Het zweet parelde over mijn gezicht. Ik wist het zeker, zo zou het gaan. Ik probeerde nog wat voorzichtig te wrikken maar in mijn angst lukte niks meer. Het was dat er beneden 6 kinderen zaten waardoor ik mijn gevoel voor decorum nog enigzins liet leiden. Ik vrees dat er anders nog een kans had bestaan dat ik daadwerkelijk naar het ziekenhuis zou gereden zijn voor een dringende cupverwijdering. Na een kwartier rillend op de rand van mijn bed te zitten besloot ik mij te vermannen of in deze kwestie te vervrouwen en alsnog een poging te wagen. Met de hervonden rede weer wat meer aan het woord kreeg ik het alsnog vlot verwijderd. Als ik weer wat objectiever kan denken zal ik mijn rationele bevindingen ook eens neerschrijven. Momenteel gruw ik van het idee en van het feit dat mijn principe is dat als je iets nieuws probeert je nooooit na 1 keer mag opgeven. Omdat dingen vaak tegenvallen als je iets nog nooit gedaan hebt en het wat tijd kost om enige mate van comfort te hervinden. Pas na drie keer mag ik besluiten of ik opgeef.... nog 2 keer. Ik krijg het nu al Spaans benauwd
Ik zie dat mijn vorige bericht bulkt van de accurate informatie....Ahum. Blijkbaar is er iets misgegaan. Het ergste is dat ik niet eens zou weten wat. Wanneer krijgt de administratief gehandicapte nu eens officieel erkenning? Zodat ik een ondersteuningspakket kan aanvragen bij de overheid. Dit ondersteuningspakket mag met enige voorkeur bestaan uit een niet onaantrekkelijke informaticus.
Maar bon, het stuk over de schoonheidsverzorging komt als kind 1 nog eens zo vriendelijk wil zijn haar informatie te delen. Dit kan dan aangevuld met mijn bevindingen over... en indien er lezers zijn van het mannelijk soort gelieve nu te stoppen met lezen en twee zinnen verder terug op te pikken...de menstruatiecup. Ik weet dat ik altijd heb gezegd dat dat me een brug te ver zou zijn maar soms moet ge eens een brug te ver gaan om ergens te komen.
Vandaag wil ik het hebben over de winkels waar je het best boodschappen kan doen en hoe.
De markt blijft natuurlijk op de eerste plaats staan wat betreft plastiekvrij shoppen.
Voor mijn vlees ga ik naar lokale turkse slagers die hun vlees nog verpakken in papier, alsook de budgetslager verpakt in papier en je mag er je eigen potjes meenemen. Ze zijn wel nog niet bedreven in het aftrekken van het gewicht van het potje. De kassiere vroeg zelfs of mijn maand plastiekvrij nu nog niet om was . Dat gaat wel een blijver zijn omdat ik vlees sowieso voor een hele week aankoop en het is ongelooflijk hoeveel plastiek je hiermee kan vermijden. bij de andere boodschappen is het best om ketens als carrefour express te mijden voor grote boodschappen, bijna alles is daar verpakt in plastiek. Kleine kruideniers of in sommige grote ketens kan je veel producten kopen die niet in plastiek verpakt zijn
Prana bio bulk was ook wel interessant maar de grote afstand maakt dat je niet zo 123 naar daar rijdt. Misschien wel een idee om eens met andere mensen te gaan.
Voor de rest als je even zoekt is het vrij gemakkelijk om vervangers te vinden bv terug de glazen potten ipv plastiek. Naar de brouwer voor een bak flessen. Dat gaat ook een blijver zijn voor mij. Het ligt op de weg naar het werk. Tapas (want zonder kan ik niet) ga ik halen in de Griekse winkel op de Stalenstraat. Eigen potjes meenemen is de boodschap. Voor wie anders wil shoppen is het een aanrader om standaard een boodschappentas met potjes mee te nemen. Als je regelmatig naar dezelfde winkels gaat dan hoef je maar een paar keer je verhaal te doen en dan zijn ze al bereid om wat extra inspanning te doen om je te helpen. Ik hoop dat ik me in de toekomst minder een rariteit ga voelen en dat meer mensen bewuster gaan kopen. Probeer het eens het is de moeite
