Spanje! Ola señores y señoritas! Ik ben een studente van de KHK in Geel en ik ga 3 maanden stage lopen in Spanje in functie van mijn eindwerk. Langs deze weg hoop ik mijn ervaringen te delen met anderen en hen zo ook warm te maken voor een buitenlands avontuur!
20-03-2011
Genieten van Madrid nu het nog kan!
Hallo iedereen!
Nog even een berichtje over het verloop van een drukke, maar geweldige week!
Maandag en dinsdag waren gewone stage-dagen, maar woensdag gingen we met enkele volwassenen van het dagcentrum naar een winkelcentrum om cadeautjes te kopen voor vaderdag (ja, rare datum, ik weet het). Het winkelcentrum was kortweg GI-GAN-TISCH! Hier moet ik gewoon zeker nog eens terugkomen voor dat ik terug naar huis keer. Zoveel leuke winkeltjes! Wijnegem verdween hierbij in het niets... Nog een leuk detail: Overal waar bankjes stonden zaten groepjes oude mannen, geduldig te wachten tot hun vrouwtjes uit de winkel kwamen! Elke keer we bij een winkel kwamen waar de therapeut binnenging om een cadeautje te kiezen (het cognitief niveau van de volwassenen ligt gewoonweg te laag om dit aan hun over te laten), bleef ik bij de gasten buiten staan. De begeleidster dwong me bijna om telkens naar binnen te gaan en een kijkje te nemen. Erg leuk dat ik dit van haar mocht doen, want hoe je het draait of keert, het was toch tijdens stage. Maar zij heeft me ook nog leuke winkeltjes aangewezen waar ik zeker eens naar binnen moest als ik nog eens terug kwam. Supervriendelijk van haar! Ik begin eindelijk te merken dat ik beter contacten krijg met (de meeste) personen op stage. Ik vind het dan ook jammer dat ik nu een betere communicatie met hen krijg, net nu dat de periode er bijna op zit!
Na het 'winkelen' zijn we met de gasten naar .. jawel .. de Mc Donalds geweest! Dit vonden ze natuurlijk geweldig en ze konden haast niet wachten om er naartoe te gaan! Het middageten is hier meestal rond 14.00 uur en de gasten waren al aan het vragen om te gaan eten om 12.30uur. Het vroeg heel wat organisatie om de gasten te plaatsen (rolstoelers) en ze eten te geven, want een aantal moeten gevoed worden. Maar ik vond het super! (ook omdat we daarna zelf Mc Donalds mochten eten ).
Donderdag ben ik na stage een bezoekje gaan brengen aan Plaza Mayor. Dit is een plein wat ik nog niet had bezocht en graag wou zien. Aangezien donderdag vrij goed weer was, was het dus de moment! Het is een mooi vierkant plein dat eigenlijk een binnenplaats is van een historisch gebouw. Hier zijn nu natuurlijk vele terrasjes en restaurantjes. Heel gezellig! Ik heb me daar op een bankje in het zonnetje neergezet, samen met een leesboek. Iets verder was wat straattheater waarbij een man mensen deed verschieten als ze een muntje in het bekertje hadden gelegd. Hier heb ik, samen met andere mensen die bij mij op de bank zaten, heel veel plezier aan gehad om daarnaar te kijken! Mijn 'buren' op de bank hadden er zelf een spelletje van gemaakt om de jongen die naast mij zat te laten verschieten, door wanneer hij wegkeek hem in zijn zij te porren en te schreeuwen. Het lukte ze elke keer en zij kregen, net zoals ik, de slappe lach ervan . Toen ze even later recht stonden hebben ze me nog een leuke dag toegewenst. Daarna ben ik nog eens rond het plein gewandeld en zag ik nog schilders aan het werk. Ik dacht dat dit ook voor te bedelen was en dat je dan je portret kon laten schilderen tegen betaling. Maar nergens waren toeristen te zien of stond er een bekertje om geld in te leggen. Dit waren dus gewoon schilders die op het plein kwamen schilderen. De werken die afgerond waren kon je wel kopen. Er zaten heel wat mooie exemplaren tussen!
Vrijdag hebben we een dagje vrij genomen van stage om naar de bibliotheek van de universiteit te trekken. Hier hoopten we wat literatuur te vinden voor eindwerk omdat er op internet niet veel bruikbaars voor handen is. De bibliotheek is vergelijkbaar met de mediatheek in Geel, al was het hier veel moderner! Enig nadeel: minder computers, gelukkig waren er nog een aantal vrij. Al snel bleek dat ons paswoord verkeerd was en we dus niet konden inloggen op de computers. Na de hulp van de man van de balie mochten we op de 'gereserveerde' computers. Dit zijn de computers waar geen paswoord voor nodig is. De man was erg vriendelijk en kon wel wat Engels. Hij dacht echter van niet want hij excuseerde zich de hele tijd, best wel grappig. Toen we aan het werk gingen kwam hij ons een papiertje brengen. Hij had blijkbaar op zijn computer snel vertalingen opgezocht en getypt wat we moesten doen om te kunnen inloggen op de andere computers. We stonden een beetje versteld dat de man zoveel moeite deed om met ons te kunnen communiceren, dat zijn we hier namelijk niet gewoon!! Maar blijkbaar is het alleen maar nodig om in te kunnen loggen op ons account voor opdrachten van de docenten te kunnen lezen. Aangezien we hier geen les volgen (en dus ook geen opdrachten moeten maken .. oef! ..) hebben we gevraagd of het een probleem is als we dit niet doen. Dat is een hele rompslomp voor niets, want we gaan waarschijnlijk nog maar 2x naar de bibliotheek. Dat was geen enkel probleem, dus vanaf nu mogen we gebruik blijven maken van de gereserveerde computers.
Nadien heeft Miguel (onze coördinator en professor op de universiteit) ons de school nog laten zien, aangezien we de vorige keren hier geen tijd voor hadden. Ook komen volgende week docenten van thuis, namelijk Ann en Greet. Zij gaan ook les geven op de universiteit en zo nieuwsgierig als wij zijn, hadden we gevraagd of het mogelijk was om deze les mee te mogen volgen. Gelukkig mocht dit en het was dus nodig dat we ook het lokaal wisten zijn. Miguel heeft ons dus het gebouw laten zien waar de ergo-studenten les krijgen en waar we moeten zijn voor de les van Ann en Greet. Na de rondleiding hebben Natascha en ik onze bokes opgegeten op een bankje aan de universiteit. (Het is te zeggen ik boterhammetjes en Natascha beschuitjes omdat ze nog steeds sukkelt met maag- en darmontsteking). Nadien zijn we nog even een kijkje gaan nemen naar de winkels in de buurt van de unief.
Zaterdag ben ik vroeg opgestaan om de trein te nemen naar de bergen. Ik had deze al een aantal keer in de verte gezien en wou deze natuurlijk ook eens van dichtbij bekijken. Natascha kon niet mee omdat ze nog te ziek was, dus het werd een hele onderneming in mijn eentje! Ik nam de metro naar het dichtsbijzijnde grote treinstation om daar een ticketje te kopen. Dat lukte allemaal nog goed, ook het perron had ik relatief snel gevonden en aan de hoeveelheid personen met bergschoenen en wandelstokken te zien, zat ik goed! Ik viel wel een beetje uit de toon met mijn jeansbroek, gewone sneakers en oversized handtas (ik heb geen rugzak meegenomen naar hier, dus veel keuze had ik niet!). Daarna volgde een lange rit van 1.5 uur, maar gelukkig ging dit nog snel om. Onderweg werd ik ook wel getrakteerd op prachtige uitzichten van weien met koeien en paarden. Zoals sommigen van jullie wel weten woon ik in het groene Limburg en om dan 3 maanden in een drukke stad te leven, dat vraagt wel enige aanpassing! Ik was dus enorm opgetogen dat ik die beestjes nog eens kon zien! Ja, klinkt vreemd, maar het deed me een beetje denken aan thuis . Aangekomen in het station van Cercedilla moest ik een andere trein nemen die je hoger in de bergen zou afzetten. Ik kon deze echter niet vinden dus besloot ik naar de balie in het treinstation te gaan. Het was hier druk en tegen dat ik aan de beurt was wist de man mij te vertellen dat ik de trein gemist had en dat ik nog tot half 3 moest wachten tot de volgende (op dat moment was het half 1). Ik ben nog altijd niet aangetast door de zon dus ik was nog niet gek genoeg om zo lang te wachten. Ik heb op een kaartje met wandelroutes gekeken en heb daar eentje van uitgekozen om te doen. Dit was een route van 4 km heen en 4 km terug. Het was prachtig om de natuur te kunnen zien, ook al was het een bergwandeling omhoog en dus vermoeiend. Ik had een geweldig uitzicht op andere bergen met besneeuwde bergtoppen. Ik had een lange weg afgelegd om hier te geraken, maar wat was ik blij dat ik het gedaan had! Het was natuurlijk ook mooi weer en dat maakt het natuurlijk nog mooier! Nadien ben ik nog een cola gaan drinken in de bar van het station en moest ik nog een halfuurtje wachten op de trein. Ik besloot dit buiten in het zonnetje te doen. Ik heb toen nog kennis gemaakt met 2 missionarissen vanuit de Verenigde Staten. Het waren een man en een vrouw die al 1,5 jaar in Spanje verbleven om mensen die getroffen zijn door de crisis en geen job hebben, terug aan een job te helpen. Het werkloosheidscijfer ligt hier erg hoog dus het is een geweldig initiatief van hun. Zij wisten mij ook te vertellen dat ik de tweede trein van die ochtend niet nodig had om hoger te geraken, dat ik enkel maar de weg naar boven moest volgen en dan op hetzelfde uitkwam. Jammer dat ik dat niet eerder geweten had, maar ik heb waarschijnlijk een even mooie wandeling gemaakt. Ik heb nog een hele tijd staan babbelen met hun en ik heb ervan genoten om weer wat mensen met een verhaal te leren kennen. De trein kwam al snel, dus het was tijd om weer naar 'huis' te gaan en mijn vermoeide benen wat te laten rusten.
Dat is ook wat ik vandaag van plan ben: rusten. Want er staan nog 3 drukke weken voor de deur met veel werk voor stage en eindwerk, maar ook met uitstapjes en bezoekjes! Want nu ik hier nog maar een dikke 20 dagen ga zijn, wil ik nog zoveel mogelijk genieten van wat Madrid me te bieden heeft!
Elke keer we bij een winkel kwamen waar de therapeut binnenging om een cadeautje te kiezen (het cognitief niveau van de volwassenen ligt gewoonweg te laag om dit aan hun over te laten), bleef ik bij de gasten buiten staan. De begeleidster dwong me bijna om telkens naar binnen te gaan en een kijkje te nemen. Erg leuk dat ik dit van haar mocht doen, want hoe je het draait of keert, het was toch tijdens stage. Maar zij heeft me ook nog leuke winkeltjes aangewezen waar ik zeker eens naar binnen moest als ik nog eens terug kwam. Supervriendelijk van haar! Ik begin eindelijk te merken dat ik beter contacten krijg met (de meeste) personen op stage. Ik vind het dan ook jammer dat ik nu een betere communicatie met hen krijg, net nu dat de periode er bijna op zit!
). 
. Toen ze even later recht stonden hebben ze me nog een leuke dag toegewenst. Daarna ben ik nog eens rond het plein gewandeld en zag ik nog schilders aan het werk. Ik dacht dat dit ook voor te bedelen was en dat je dan je portret kon laten schilderen tegen betaling. Maar nergens waren toeristen te zien of stond er een bekertje om geld in te leggen. Dit waren dus gewoon schilders die op het plein kwamen schilderen. De werken die afgerond waren kon je wel kopen. Er zaten heel wat mooie exemplaren tussen!
