Spanje! Ola señores y señoritas! Ik ben een studente van de KHK in Geel en ik ga 3 maanden stage lopen in Spanje in functie van mijn eindwerk. Langs deze weg hoop ik mijn ervaringen te delen met anderen en hen zo ook warm te maken voor een buitenlands avontuur!
06-02-2011
Carolien, Carolina
Op stage verliep het deze week weer even helemaal anders! Dinsdag kwam ik aan op stage, bleek dat mijn stagebegleidster Susana, afwezig was. Het zag er ook niet naar uit dat ze nog ging terugkomen deze week. Ik kreeg meteen een paniek-reactie omdat de rest van de ergo's niet zo goed of zelfs helemaal geen Engels kan. Ook zat ik dan vast met verslaggeving en eindwerk want ik kan niet met haar overleggen. Maar goed, dan maar meelopen met Susana A. die tenminste nog een beetje Engels kan. Het was wel tof om eens een andere therapeut bezig te zien, omdat zij veel bezig is met de ADL-taak aankleden.
Nadien mocht ik ook nog een activiteit in het gloednieuwe audio- en visuolokaal meevolgen bij Vicky. Zij is de hoofd-ergotherapeut en kan geen woord Engels. Met haar had ik ook het minste contact gehad. Gespannen zat ik dus te kijken wat ze allemaal aan het doen was. Ik had zoveel vragen maar durfde ze niet te stellen omdat ik ze niet kon verwoorden! Plots begon ze zelf te vertellen en ik was natuurlijk meteen aandachtig. Ik kon eruit opmaken dat ze vertelde dat ze geen engels kon, maar dat ze in het Spaans ging proberen uit te leggen wat de problemen waren bij het kind en wat ze eraan wouden doen en hoe ze dit wilden doen. Als ik het niet snapte mocht ik haar altijd onderbreken. Ze heeft het vervolgens uitgelegd en hoewel ze een paar keer heeft moeten herhalen (en ook gebaren heeft moeten gebruiken) bleef ze met enthousiasme herhalen. Dit vond ik wel ontzettend ferm van haar! Ik had altijd een verkeerd beeld van haar gehad dat ze zoiets had van 'Jij bent een buitenlander dus ik praat niet met u, trek uw plan maar'. Hier had ik me dus duidelijk even in vergist!
De dagen nadien volgde ik afwisselend therapie bij haar en bij Roberto omdat ook Susana A. ziek was gevallen. Eerlijk gezegd vond ik dit niet heel erg omdat ik zo de kans kreeg om meer contact op te bouwen met Vicky en Roberto. Ook begin ik hierdoor wat meer Spaans te begrijpen.. Maar helaas nog steeds niet te spreken .
Vrijdag was er een daguitstap gepland waarbij we kinderen van een normale lagere school zouden laten ervaren hoe het is om met de problemen van een CP-kind te functioneren. Doordat er 2 ergo's afwezig waren kreeg ik de volledige verantwoordelijkheid over 1 activiteit, namelijk de gevoelsproblemen. Er was een doos met van allerlei voorwerpen in, gaande van stukken fruit, tot kopjes, tot bestek,... De kinderen moesten handschoenen aandoen, werden geblinddoekt en moesten op de tast op zoek naar 1 voorwerp en raden wat het was. Ik was alweer in paniek omdat ik de oefening niet kon uitleggen dus heb ik aan Martha (een leerkracht van ons centrum, zij kwam helpen) gevraagd of zij even kon uitleggen wat de bedoeling was. Er was enorm veel chaos omdat er gewerkt met een doorschuif-systeem van 4 oefeningen en er in de klassen steeds 30, 40 en soms zelfs 50 leerlingen zaten! Om toch een beetje structuur te hebben (iedereen wou eerst en begon te roepen 'mag ik eerst!!'), heb ik afwisselend een jongen en dan een meisje aan de beurt laten komen. Dit verliep steeds vlotter en tot mijn verbazing konden de meeste kinderen wel Engels! Het was wel even verschieten toen er duidelijk gemaakt werd dat het de bedoeling was dat 300 kinderen op 1.5 uur alle oefeningen gedaan moesten hebben. Stress! Maar uiteindelijk is het gelukt en Vicky kwam me erna feliciteren dat ik het er zo goed vanaf had gebracht . Dit was enorm leuk om te horen! Daarna nog samen met Vicky naar de metro gewandeld en daar afscheid van elkaar genomen.
Dit weekend hadden we ook bezoek van Lotte, een oud-klasgenoot die al is afgestudeerd. Vrijdag zijn we op stap geweest naar een disco-pub hier in de buurt. Het was er erg gezellig eens het feestje begon! De muziekstijl is vrijwel hetzelfde als bij ons, al is er wel meer salsa-muziek en muziek van Spanje zelf. Het was er ook niet erg druk, genoeg plaats om zelf een danske te placeren . We hebben ook met een aantal mensen gebabbeld en het valt me op dat als ik mezelf voorstel mijn naam spontaan in Carolina veranderd.. Ook op stage moet ik erop aandringen dat ze mij CarolieN moeten noemen.
Zaterdag zijn we het wassenbeelden-museum gaan bezoeken. Dit was super om te zien! Ik denk niet dat het even goed is als de Madam Tussauds in Londen, maar toch leuk om op de foto te kunnen gaan met Johnny Depp en Barack Obama!
Nadien op het appartement nog snel iets gegeten en weer naar een cafeetje vertrokken om een afscheidsdrink te houden want Lotte ging alweer naar huis! Hier kregen we bij de drankjes een bekertje vol met zonnebloem-pitjes. Veel gezonder om van te snoepen dan die gezoute nootjes van bij ons!
Hierna hebben we afscheid genomen van Lotte, zij vertrok naar de luchthaven om daar nog een paar uurtjes te slapen en dan het vliegtuig te nemen. Langs deze weg wil ik haar nog bedanken voor het bezoek en het leuke weekend!!
Vandaag werk ik weer stap voor stap verder aan verslaggeving. Heel wat minder plezant, maar dat moet ook gebeuren!
Nu kunnen we weer uitkijken naar donderdag want dan komt ons volgende bezoek: Dominique! Ik kijk er al naar uit.
Nog enkele feitjes:
Wist je dat...
- Sommige Spanjaarden geen paëlla lusten?
- De Mc Donalds hier 1 euro goedkoper is?
- Je hier gratis mayonaise en ketchup bij krijgt?
- Het hier 's ochtends nog vriest, maar namiddag een aangename temperatuur van 10 - 15°C is?
- Het hier niet verboden is om na 22.00 uur te claxoneren?
- Dit erg storend is?
- Madrid erg vuil kan zijn door de hoeveelheid hondenpoep op de straat?
- België nog heel wat kan leren van het metrosysteem hier?
- Er enorm veel bewaking en controle is op de metro? Zwartrijden uitgesloten!
- Hier geen fietspaden zijn en dus ook geen fietsers?
- Feestjes hier pas goed starten tegen half 3 in de ochtend?
- Ik meteen herkend wordt als buitenlander door mijn blauwe ogen?
- Madrid veel te groot is om helemaal te zien in 3 maanden?
Foto 1: Plaza España (let op het bevroren vijvertje)
Foto 2: Voor Palacio Real
Foto 3: Palacio Real
Foto 4: Voor Palacio Real
Foto 5: De strijk!
Foto 6: Hoofdingang van stage. Gelijkvloers: Dagcentrum, eetzalen, badkamers jongens/meisjes, polyvalente zaal en directie.
Eerste verdiep: school met 5 klasjes van telkens 4 kinderen, badkamers jongens/meisjes en nog meer directie.
Tweede verdiep: revalidatiecentrum met 2 ergo-lokalen, 2 kine-lokalen, 2 logo-lokalen, kleedkamers, audio-kamer en eetzaal voor personeel.
Foto 7: De net aangepaste orthese van een jongen met CP.
Foto 8: Dezelfde jongen die cognitieve therapie krijgt. Hij moet aan de hand van het plannetje het autootje nabouwen. In de blokjes zitten magneten zodat het makkelijker word om ze op elkaar te zetten. Toch had hij regelmatig nog wat hulp nodig.
Foto 9: Het grote ergo-lokaal. Hier staat het meeste materiaal. Er is nog een kleiner ergo-lokaal maar daar wordt vooral administratie gedaan.
De voorbije week is er niet erg veel speciaal gebeurt. Op stage loopt het zijn gewone gangetje. Ik ben aan mijn verslaggeving kunnen beginnen en er is een eindwerk-onderwerp uit de bus gekomen!
Ik zal mij de komende maanden verdiepen in de aanpassingen die gedaan worden op de badkamer zodat kinderen/jongeren met CP zich zo zelfstandig mogelijk kunnen wassen (handen en gezicht) en eventueel ook naar toilet kunnen. Niet makkelijk, maar ik ben blij dat er een onderwerp gekomen is en ik wil er met goede moed aan beginnen!
Sinds kort neem ik ook een andere route naar stage. Ik stap een metrohalte vroeger af en ga van daaruit te voet verder. Dit scheelt uiteindelijk maar 10 minuten, maar als je uit de metro stapt sta je op een heuveltje. Als je dan naar beneden kijkt en de stad onder je ziet liggen, dat is toch wel mooi om te zien! Ik had verwacht meerdere van deze uitzichten te kunnen zien, maar helaas is dat niet het geval. Dus ik ben al blij dat ik dit uitzicht heb, zodat dat mijn teleurstelling toch een beetje goed maakt!
Voor de rest is het weer hier terug omgekeerd. Na een aantal dagen van wolken en regen, wandelde ik vanmorgen terug met het zonnetje richting stage. Hoewel de wolken van de afgelopen dagen me aan België deden denken en ik hier wel heimwee door krijg, merk ik toch wel wat een verschil in humeur het brengt om met de zon op te staan! Al moet ik toegeven dat als ik van stage terugreis naar het appartement mijn humeur nóg beter is .
Dinsdagavond hebben we nog even de toerist uitgehangen op Plaza España. Dit is een klein park in het midden van de verkeersdrukte. Hier stond ook een vijver, en het water was volledig bevroren.. Inderdaad hier vriest het! Gelukkig niet (meer) overdag, maar wel 's nachts. Zo is er op stage ook nog iets vreemd gebeurt met betrekking tot het weer. Er was 1 kind afwezig omwille van de sneeuw... 's Morgens moet ik 30 minuten wandelen in de buitenlucht, maar ik had geen vlokje sneeuw bespeurd.. Integendeel, ik had regen die ochtend. Er was dus ook algemene hilariteit toen ze mijn verbaasde gezicht zagen. Blijkbaar is Madrid zo groot dat het mogelijk is dat het in het ene deel hard genoeg sneeuwt om niet meer buiten te kunnen en men er in het andere deel helemaal niets van merkt.
Voor de rest hebben we in het weekend ook nog Palacio Real bezocht. Dit is het Koninklijk Paleis. De Koning zelf woont hier niet meer, maar er vinden wel nog ceremonies en dergelijke plaats. Dit is wel een redelijk indrukwekkend gebouw, met ook wel een mooi uitzicht. Dicht erbij liggen ook gezellige tavernes, waar er al mensen op het terras zaten! Weliswaar met terrasverwarmers. Het paleis zelf vond ik er ook wel mooi uitzien vanbinnen! Een beetje zoals Versailles, maar wel kleiner en met minder meubels .
Zondag zijn we weer binnen gebleven en hebben we hard gewerkt aan onze verslaggeving. Soms moeten we toch ook eens hard werken! Ik heb trouwens op zondag ook mijn kleren gestreken en aangezien papa niet geloofde dat ik dat ooit goed kon doen, volgen hiervan ook nog foto's.
Volgende keer heb ik waarschijnlijk wat meer te vertellen want dan is onze oud-klasgenote Lotte en Natascha haar vriend Jordy hier!
.
. Dit was enorm leuk om te horen! Daarna nog samen met Vicky naar de metro gewandeld en daar afscheid van elkaar genomen.
. We hebben ook met een aantal mensen gebabbeld en het valt me op dat als ik mezelf voorstel mijn naam spontaan in Carolina veranderd.. Ook op stage moet ik erop aandringen dat ze mij CarolieN moeten noemen.
