Ik ben Linda
Ik ben een vrouw en woon in Hoboken (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 28/03/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: communiceren met dieren.
Ben gelukkig gehuwd.
In liefdevol herinnering Scooby
Pffff, we zijn weer terug thuis van zes maand aan de caravan. Niet dat we hier niet graag zijn, maar aan de caravan is een heel ander leven. De vrijheid, het buiten leven, zalig!
Ook de zomerperiode is altijd leuk, tegenover de winterperiode Voor vele heeft de winterperiode ook zijn charmes, maar voor mij zo niet. Al kan de herfst periode ook erg mooi zijn, met al zijn geuren en kleuren.
De winter met al zijn witte pracht, erg mooi voor heel even. In de bossen en velden is het erg mooi, maar de straten, worden zo gauw vies en vuil. Dan maar te zwijgen over de koude en gladheid.
Voor de hondjes kan het even leuk zijn, maar snel krijgen ze ijsklompjes van pootjes.
Nee, geef voor ons maar de lente, terug langer licht. Alles komt in bloei, de vogels die terug beginnen te fluiten. Alle mooi kleuren komen terug tot leven. Terug plantjes buiten zetten en genieten van de eerste warme zonnestralen.
Dan de zomer, genieten van de zon. Gezellig buiten eten, en tot s'avonds laat buiten zitten tot en na de zon ondergaat. Lang leven de zomer! Was het maar 12 maanden zomer!
Nischka heeft beterschap, maar het gaat heel traag. Je ziet dat ze nog pijn heeft, de ééne moment is ze erg vinnig, de andere moment is ze erg stil. De wandelingen zijn veel korter geworden, waar Nischka een groot stuk in de rollator bij de bomma zit. Dit doet ze niet graag, ze heeft liever dat ik haar opneem, maar dat kan men rug niet lang volhouden.
Volgende week, 18 September, gaan we met haar naar een osteopaat, we zullen zien wat deze zegt. In ieder geval, deze man heeft gouden handen.
Nischka heeft over enkele maanden eens erge pijn in haar rug gehad. Toen wou ze op men schoot springen, en ze zakte door. Er was sprake van een hernia. Ze zat toen met een erg hoge rug en haar achterste pootjes waren even verlamd. Dat heeft niet zo lang geduurd. Daar heeft ze toen een pijnstiller voor gekregen. Dus, we denken dat dat terug opspeelt.
Vandaag is ze nog erg rustig en zie aan haar dat ze pijn heeft. Ik heb contact opgenomen met de Osteopaat, ik hoop op snel een afspraak, maar hij moest nog kijken wanneer het ging. Die heeft Cachi ook erg goed geholpen. En moest er iets anders mis zijn, die voelt dat toch.
Ik heb net gebeld om de uitslag, de volledige uitslag ging ze me wel opsturen. Haar eiwitten waren 9,8 en dat zou maar 7,8 mogen zijn, dit zou kunnen wijzen op ontstekking of tumoren. Die ging ze nog laten opsplitsen om te kijken welke eiwitten. De leverwaarde was ook lichtjes gestegen, ze sprak van de FB te verminderen, maar de FB had een waarde van 24,9 Ik zou haar eerder Mariadistel geven voor haar lever te beschermen.
Vroeger heeft ze dat nogeens gehad, en dan hadden ze me de raad gegeven voor Mariadistel te geven. De KBR was nog niet binnen. Om 19 uur moest ik terug bellen.
De DA vond die temperatuur ook erg eigenaardig. Om 10 U had nischka 36,7° om 11 u ook nog Om 12.30 was het gestegen naar 37,2° om 15u had ze 38° en bij de DA 39,2°, maar denk dat door de angst was.
Ze heeft bloed genomen voor de bloedwaarde van de KBR en de FB Ik heb ook haar lever en nierwaarde laten onderzoeken. Ik krijg de uitslag via e-mail.
De DA heeft Nischka helemaal afgetast, en terhoogte van haar onderrug, had ze pijn. Daarvoor heeft ze Metacam ingespoten. Daar moet ik haar 2 X daags 12 druppels van geven 5 à 10 dagen, naargelang de pijn. Ze denkt dat ze door de pijn zo rustig is.
Cachi heeft aan haar vulva een ontsteking en een overblijfsel van een allergie van vroeger. Daar krijgt ze nu antibioticum voor. Dit moet ze minstens 14 dagen innemen
Ik weet niet wat ze heeft, maar sinds gisteren, is Nischka erg stil. Eten doet ze nog, maar erg traag, gisterenavond heeft ze zelfs iets laten staan. Dat is niet haar gewoonte, want Nischka is een erg gulzige eter.
Gisterenavond, voelde ze warm aan, heb haar koorts opgemeten, een lichte verhoging 38,9° Nu meet ze maar 36,7° wat vrij laag is.(denk ik toch)
Ze zonderd haar af in de slaapkamer, waar ook een mandje staat. Als ze mee gaat wandelen, blijft ze achter. Haar pels voelt hard aan.
Ik wou wachten tot morgen, als ze dan nog zo is, laat ik bloed nemen, maar denk dat ik beter vanavond ga. Ik hoop niet dat het haar lever is
Katja heb ik leren kennen op een cursus communiceren met dieren.
Katja heeft haar weg gevonden, ze weet wat ze wil, dat kan je lezen op haar web-site. Haar web-site is mooi en erg duidelijk. Ik ben er dan ook van overtuigd, dat ze mensen niet als klant helpt, maar echt als een persoon. Ik wil haar langs deze weg dan ook enorm veel geluk toewensen.
Cursus "spiritueel en intuïtief contact met dieren"
Er gaat nog een nieuwe basiscursus "spiritueel en intuïtief contact met dieren" door op 2 en 3 Oktober en op 30 en 31 Oktober. Als jullie nog mensen weten die zich willen inschrijven; er is voorlopig nog plaats.
De vervolgcursus gaat door op 13 en 14 November, ook daar is nog plaats.
Bij ons op de camping staan er eikenbomen. Natuurlijk hebben we het geluk dat de ze vergeven zijn met processierupsen. Voor mezelf vind ik dit niet leuk, maar het ergste vind ik voor men honden. Ik hou ze in ieder geval goed in de gaten, en als ik ga wandelen, niet voorbij de eikenbomen. Al staat er één op een 10 meter van ons af.
Voorbehoedend: zit er een nest bij u in de buurt, dan zou u dat moeten vernietigen. Dit kan door de betreffende tak af te knippen en in een plastiek zak te doen en dicht te knopen. Nog beter is het om het nest te verbranden. In de brand, uit de brand.
Verder kunt u niets anders doen dan uw hond zo ver mogelijk uit de buurt van pijnbomen te houden (katten zijn over het algemeen veel voorzichtiger) en daar waar nesten hangen, de hond aan de lijn te houden.
Woont u of wandelt u op afgelegen plaatsen, ver verwijderd van de bewoonde wereld, dan zou u een injectiespuit bij u kunnen dragen om de hond onmiddellijk als eerste hulp een middel toe te dienen teneinde de zwelling zo veel mogelijk tegen te gaan.
Tenslotte moeten we zelf niet teveel hersenspinsels ontwikkelen en ons laten leiden door angst voor rupsen, zandvliegen (vanaf 1 april) en andere terroristen. Angst is namelijk een slechte raadgever; oplettendheid is natuurlijk wel geboden.
We hebben naar je gezocht, geluisterd, maar je kwam niet terug.
Blijkbaar dacht je net als ik "vogels moeten vrij in de natuur kunnen vliegen"
Je hebt zelf gekozen voor je vrijheid, ik hoop dat je toch even gelukkig kon zijn. Ik hoop dat je niet teveel geschrokken ben van de gevaren in de natuur. Die heb je trouwens nooit leren kennen.
Toen je voor de vrijheid koos, is het s'avond beginnen onweren en waaien. Ik hoop dat je er niet om geleden hebt.
Als je het hebt overleeft, en ik mocht je terug zien (dit hoop ik), ik laat je vrijheid houden. Je hebt ervan geproeft. Liever dan maar een kort, maar een goed leven, dan een lang en een saai.
Donderdagavond om 23.30 u kreeg Nischka een aanval, er zaten 19 dagen tussen. Mijn vermoeden, de warmte. Gisteren avond, om 21:30 u terug een aanval, dus mijn vermoedens werden bevestigd.
Vannacht op de zetel geslapen, samen met Nischka, met alles open. Nu heb alles afgesloten, gordijnen dicht en zit met Nischka in de caravan. Het is hier vrij draagelijk, en heb bij Nischka een koude compres vanuit de ijskast gegeven. Daar maakt ze handig gebruik van.
Gisterenavond heb ik haar ook een 1/8 van FB bijgegeven.
Heb daarnet gehoord, dat dit weer nog 6 weken aanhoud, awel ik hoop van harte dat ze het grondig mis hebben. Als dat zo is, weet ik niet hoe dit gaat eindigen.
Yinke treurt om haar zus Yanke. Ze zet hier de buurt op stelte van s'morgens voor 6 uur. De buren, en wijzelf vinden dit niet leuk.
We waren van plan om iemand te zoeken met een grote voliere. Waar ze vele vriendjes kan zoeken.
Links en rechts eens gehoord, maar we vinden niemand. Dan maar een vriendje bijhalen.
De verkoper van de winkel, was er wel goed van op de hoogte. Eerst rade hij het ons af, maar we moesten iets doen. Dan zei hij, normaal nemen we geen dieren terug, maar als het echt niet lukt . Iets dat ikzelf niet graag doe, want je bent wel met een levend wezen bezig, en zulke verhuis is al traumatisch.
Hij zei me, zodra je thuis bent, zet je de nieuwe en de oude, samen in een kartonnen doos in het donker. Dan kunnen ze wennen aan elkaars geur. Je kuist heel de volière en richt alles anders in. Dan komt die nieuwe niet in de andere zijn territorium.
Zo gezegd, zo gedaan. En weet je, HET IS GELUKT! Yinke mijd de nieuwe wel wat, maar mag toch in haar buurt komen. De nieuwe mag ook eten, dus dat is heel goed. De rest komt dan wel vanzelf.
Dan de nieuwe naam, pfff, wat is dat moeilijk. Ik had al eens op internet gekeken, daar staan de gekste namen op. We waren naar de tv aan het kijken, het programma de zoo, daar had een okapie de naam Yenthe gekregen. Vond ik mooi.
Dus nu hebben we een Yinke en Yenthe.
En als eind van het verhaal, de buurt heeft hier vannacht een zeer rustige nacht gekregen
Yanke, je kwam samen met je zus uit één nestje. Je zat altijd samen.
Naar mijn mening vond ik het altijd zielig, vogels in in kooi of volliere. Vogels moesten volgens mijn gevoel vrij kunnen rondvliegen. Toen onze overgebuur, een nestje had van valkparkieten, heb ik toch tegen men princiepe voor jullie gekozen.
We wilden jullie beiden en jullie kregen de naam Yinke en Yanke afgeleid van Ying en Yang. De naam paste bij jullie, want jullie waren net als Ying en Yang onafscheidelijk.
Het was prettig om naar jullie te kijken. Heel dikwijls was het grote liefde, de andere moment, was het ruzie. Maar jullie waren op elkaar gesteld.
Yanke, je was een fiere vogel. Je was fier op je vleugels, die je ons geregeld liet bewonderen, door ondersteboven aan je stok te gaan hangen, met je vleugels open. Je nam de complimenten graag in ontvangst.
Als baaske floot, daar kon je van genieten. Als je een noot kreeg van de bommie en later ook van't baaske, die nam je gretig aan. Je trosgierst die je van mij kreeg, daar liet je alles voor vallen. Gisteren heb je hem nog gekregen, dat geeft me troost.
Vanmorgend, toen ik naar jullie kwam kijken, schrok ik erg. Je lag er op de bodem van je volliere, met je vleugels over je tere lichaampje. Wist je van de warmte, of ben je vannacht erg geschrokken van iets, we zullen het nooit weten. Je hebt een mooi plaatske gekregen onder de hortensia, je laatste plaatske.
We missen je Yanke en vooral je zus Yinke! Een leegt liet je achter, maar in ons hart blijf je verder leven.
Wat een ochtend, migraine aanval, nischka aanval en overstroming
Het voorgaande van de aanval: Mijn stoelen in devoortent waren aan een dringende vernisbeurt toe. Ik had vernis gekocht, dat snel droogde, na 5 uurtjes is het al droog
Rond 14 uur heb ik ze gedaan, om 21uur waren ze nog niet droog We hebben ze dan maar in de voortent gezet. De deur zou toch dicht gaan. Natuurlijk geen erg in het raampje dat open stond
Na een tijdje rook ik de vernis binnen. Raampje direkt gesloten.
S'morgens toen ik wakker werd, kloppende hoofdpijn, migraine Opgestaan, iets ingenomen, men woefkes voorzien van een maaltijd, terug het bedje in.
Na een tijdje heb ik me een ontbijdkoekje genomen, want met die medicatie op men nuchter maag, niet goed! Nischka kwam schooien, ze legt haar goed en plots een aanval Dat kwam natuurlijk niet ten goede van men migraine.
De aanval bij Nischka heeft een kleine 2 minuten geduurt, ze heeft nog wel lang, tot een stuk in de namiddag met spiertrekkingen gezeten.
Yves ging de afwas doen, maar ondertussen ging hij naar wc. Na de nodig boodschap gedaan te hebben, ging hij terug naar de keuken. Plots hoor ik geroep, WAT HEB IK NU GEDAAN! Hij had de kraan laten openstaan, met de gevolgen van dien.
Al bij al viel dit nogal mee
Het was een dag om nooit meer mee te moeten maken. De laatste keer dat ik nog stoelen een vernislaag geef. Nu na 2 dagen staan ze nog buiten, en ruiken nog altijd Zolang ze ruiken, zetten ze er geen poot meer in!
Vandaag lekker niets doen De laatste dagen waren erg hectisch. Donderdag nacht Nischka een aanval, donderdag een zware werkdag. Pfff, ik was blij dat de dag om was, om 21 uur was men kaarsje uit en ben ik in men bedje gekropen.
Vrijdag een nieuwe dag, men moeder moest om 7 uur in de kliniek zijn voor een oogoperatie. Dat is dan om 5;30 doorrijden, om er op tijd te zijn en de file's te vermijden. Ik was van plan om nog even in men bedje te liggen, maar Nischka dacht er anders over. Ze had honger
Dan maar uit men bed, wat wel een voordeel was, want men dag was veel langer.
De woefkes eten gegeven. Mezelf wassen en aankleden, en starten maar. Maar natuurlijk niet zonder ontbijt.
Eerst de gewone zaken, afwasje, lakens afnemen........ Dan de was gaan doen Ramen lappen, gras afdoen en zo maar voort. Ondertussen de vijver bijvullen, maar als je met zoveel andere dingen bezig ben, vergeet men wel iets. T'ja de vijver liep over.
Tegen wanneer men moeder terug was, moest nog juist de was drogen. Alles was gedaan, pfff Ik was stikkapot.
Zaterdag, men moeder viert haar verjaardag! Wel 5 dagen te vroeg, maar kwam zo uit voor de familie. Was weer een gezellige maar vermoeiende dag. Lekker eten, gezellig praten en kadoke.
En dan komen we op zondag, daar ben ik mee begonnen. Zalig lekker niets doen!
Ik hoop dat de volgende week iets rustiger verloopt
We hebben dit jaar een vijvertje aangelegd aan onze caravan. Maar dat is helaas niet zonder slag of stoot gegaan. De waterval was er al toen we onze caravan kochten, en het water liep gewoon in een vat. Tot over een tijdje ik ergens een vijver zag staan, welliswaar een kleine en die mochten we meenemen voor 5 euro. Dat was gratis, als je weet wat een nieuwe kost. Dus ik met vijver naar huis. Yves heeft dan het leuke werk mogen doen, graven
Dan zijn we vijverplantjes gaan halen, grind en nog wat vijvermatrialen. Alles geinstalleerd, water ingedaan, mooi! Maar toch....... er mankeerde iets aan VISSEN Wij naar pelckmans, maar ik ken er echt niets van Dus we vragen daar raad, het zijn toch kenners
Ik had mooie vissen gezien, sluierstaart. En heb gevraagd of dit goed was, natuurlijk is dat goed, zet er maar een 5 vissen in. Wat ze me niet vertelde, het zijn aqariumvissen Na enkele weken zaten ze vol witte stip en gingen ze allen naar de vissenhemel. Lieve Charlotte, Prudece, Louise, Marie en Viske rust zacht ............
Na heel wat gegoogle ben ik enkele ervaringen rijker.
dat de ze vergeven zijn met processierupsen.
ze waren schandalig vuil 
