Ik ben Linda
Ik ben een vrouw en woon in Hoboken (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 28/03/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: communiceren met dieren.
Ben gelukkig gehuwd.
In liefdevol herinnering Scooby
Het jaarovergang zijn we gaan vieren aan de caravan. Samen met vrienden, die achter onze caravan stonden. Erg leuk, want we moesten niet weg met de auto. Enkele aperitief hapjes, het voorgerecht en soep heb ik klaargemaakt. Dit waren de aperitief hapjes Witloof met Boursin en mini tomate crevette
Zalm gevuld met garnaalsla op een lepeltje. Garnaalsla op een bedje van een eitje
Als aperitief hebben Mochito gedronken, klaargemaakt door Brigitte
Brigitte, had voor bij de aperitief ook 3 verschillende wild paté's en scampi's met een dipsausje. Het gevolg, ons buikjes zaten al snel vol.
Het voorgerecht, ik wou eerst een lekker zalmmousse maken, maar door ons Nischka haar aanvallen tussen kerst en nieuw, is dit terzijde geschoven en is het gerookte zalm geworden. Het bord heb ik gegarnierd met enkele aperitiefhapjes.
Daarna hebben we een tomatensoep gegeten, met een wolkje room in het midden. Dan even alles laten zakken, we waren al goed voldaan. Brigitte had de schotel met vlees op haar genomen, een erg mooie schotel, met meer dan voldoende. Groentjes en brood, was er ook voldoende.
Het vlees zouden we op de plaat zelf bakken, goed want dan konden we allen aan de tafel blijven zitten.
Na het hoofdmaaltijd, hebben we even naar Mr Bean op de televisie gezien. Daar werd heel wat mee gelachen (nog niet te zien op foto )
Nog wat gepraat, gelachen en gedronken, was het tijd om af te tellen Dit deden we buiten met een lekker glaasje Cava
Na amper 13 dagen heeft Nischka weer een aanval gehad.
Maar ik geef de schuld nu aan de stress van afgelopen dagen. We zijn naar de limburg gereden voor kerst. Het was erg gevaarlijk rijden, en ik zat gespannen in de auto. Nischka heeft toen meer dan de helft van de weg erg onrustig geweest. Die voelt spanning erg goed aan.
De volgende dag terug naar huis, dan was de rit wel niet zo gespannen. Haar bomma is in de limburg gebleven, dat heeft ze niet graag.
Toen we thuiskwamen was ze erg moe. De volgende dag gisteren om 23.30 u we lagen al even in't bed, en daar was de aanval.
De aanval heeft een 3 tal minuten geduurd
Nu is ze erg rustig, waarschijnlijk van de extra medicatie. Maar ze is erg aanhankelijk, zoals altijd.
Verleden week vrijdag, kom ik tot de ontdekking dat ik geen internet heb op de camping. Zaterdag gebeld, ze gingen vrij spoedig komen. Maandag al, wow, dat is pas een servis.
De technieker is geweest, maar kon helaas niets doen. Zijn woorden waren "Uw lijn is zo dood als een pier " Er zou ergens een nieuwe bekabeling moeten komen, maar geen nood vertelde die technieker, binnen een dag of 2 bellen ze je zeker op, en ze komen vrij snel.
Oké geduld wordt beloond, maar eigenlijk heb ik niet veel geduld, want heb Maandag, dinsdag en woensdag naar Belgacom gebeld, want ik wilde weten wanneer ze toch konden komen. Ha mevrouw, er is een feestdag in de week, dus, zal je nog wat geduld moeten hebben.
Nog maar wat wachten. Afgelopen maandag, na een week zonder internet, neem ik terug contact op met belgacom. De reaktie "ha mevrouw ik zal een fiche invullen en vandaag, ten laatste morgen bellen ze U op voor een afspraak" We zijn woensdag avond, dus al een dag later, nog geen teken van leven.
Mijn conclusie, niet alleen mijn lijn is zo dood als een pier, maar Belgacom ook Maar ja, ze zullen het te druk hebben met reclame te maken, je kan niet alles willen he.
Nota, van zaterdag tot en met Dinsdag, ben ik op internet niet meer te bereiken
Om 8 uur vanmorgend, ik zag het aankomen, ze begon te vlieghappen. Ik ben met Nischka naar buiten gegaan, voor haar pieke te laten doen. Nadien heeft ze eten gekregen, en zodra het opwas, zag ik dat het vlieghappen erg was toegenomen. Nog geen minuut erna, viel ze om.
De aanval heeft langer geduurd dan anders, 3 minuten. Toen is ze erg langzaam bij bewustzijn gekomen. Ik heb haar een halve dosis FB bijgegeven, want ik kreeg de indruk, dat het na een uurtje niet over was.
Nu op het ogenblik is ze soms nog aan het vlieghappen.
Gisteren avond, toen ik juist was gaan slapen, ben ik wakker geschrokken, ik had gedroomd dat Nischka een aanval had gekregen en dit was nu zo echt. Ik voelde me hetzelfde dan anders met een aanval. Moest er echt van bekomen, maar ik dacht erna, dat is vals alarm, want er zijn maar 20 dagen tussen, het is nog te vroeg voor een aanval.
Ik hoop echt dat de trigger, de toestand van nu is. Men moeder die in de kliniek is geweest met haar heupoperatie, het thuiskomen van de caravan. En de bijhorende drukte en spanningen.
We zijn met Nischka en Cachi naar de osteopaat geweest
Weet je, die man heeft echt gouden handen! Na een week is Nischka veel beter, ze speelt terug, en kan haar wandelingen terug aan.
Deze week heeft ze zich niet ingehouden om haar zus te plagen en voor haar voeten(pootjes) te lopen.
Cachi hebben we ook laten behandelen. Ze was over een jaartje terug al eens behandeld geweest door Philippe. Toen had ze ook rugklachtenen, nieren die overbelast waren. Haar stoelgang ging erg moeizaam en pijnlijk.
De rugklachten waren al veel beter, maar soms tijdens een kakje kaijiette ze en ging het er moeizaam. Maar na deze behandeling gaan haar kakjes zonder moeite. Ze houd het ook minder lang op.
Philippe, vertelde ook dat bij Cachi op haar darmen erg veel spanning staat. Cachi had de dag ervoor wel wat dunne stoelgang. Ze had wel Antibiotucum gekregen van de DA, dat kan de oorzaak zijn.
De Oseopaat is Philippe De Coster. Wij wonen in het Antwerpse, de osteopaat in Hamme - Mille, wel een eindje rijden, maar de moeite waard!
Cachi: Amaai we zijn terug thuis, amaai da heb ik ni graag Weer altijd binnen zitten, aan de caravan kan ik van s'morgens vroeg tot s'avonds laat buiten blijven. Hier zit ik maar binnen en regelmatig langs de straten wandelen, maar aan de caravan, kan ik veel ruiken, blaffen en alles in de gaten houden, dat is veel leuker. Het enige voordeel is, dat ik thuis bij men bomma mag slapen in het grote bed, en heb ik geen last van men zus die tegen mij komt liggen.
Nischka: pfff, ik ben niet graag thuis, ben liever aan de caravan, daar kan ik men vrouwke overal in de in de gaten houden. Thuis, als ze naar boven gaat, kan ik haar ni volgen. Men vrouwke is ook altijd meer in de weer als we thuis zijn, dan moet ze kuisen en dat is veel meer an aan de caravan. Strijken doet ze ook boven en dan kan ik niet bij haar zijn En als we gaan slapen, dan is mijn zus er ni bij en ik lig zo graag in Cachi haar buurt. Terug aftellen naar de zomer zene, want de winter is veeeeeel te koud voor mij.
Pffff, we zijn weer terug thuis van zes maand aan de caravan. Niet dat we hier niet graag zijn, maar aan de caravan is een heel ander leven. De vrijheid, het buiten leven, zalig!
Ook de zomerperiode is altijd leuk, tegenover de winterperiode Voor vele heeft de winterperiode ook zijn charmes, maar voor mij zo niet. Al kan de herfst periode ook erg mooi zijn, met al zijn geuren en kleuren.
De winter met al zijn witte pracht, erg mooi voor heel even. In de bossen en velden is het erg mooi, maar de straten, worden zo gauw vies en vuil. Dan maar te zwijgen over de koude en gladheid.
Voor de hondjes kan het even leuk zijn, maar snel krijgen ze ijsklompjes van pootjes.
Nee, geef voor ons maar de lente, terug langer licht. Alles komt in bloei, de vogels die terug beginnen te fluiten. Alle mooi kleuren komen terug tot leven. Terug plantjes buiten zetten en genieten van de eerste warme zonnestralen.
Dan de zomer, genieten van de zon. Gezellig buiten eten, en tot s'avonds laat buiten zitten tot en na de zon ondergaat. Lang leven de zomer! Was het maar 12 maanden zomer!
Nischka heeft beterschap, maar het gaat heel traag. Je ziet dat ze nog pijn heeft, de ééne moment is ze erg vinnig, de andere moment is ze erg stil. De wandelingen zijn veel korter geworden, waar Nischka een groot stuk in de rollator bij de bomma zit. Dit doet ze niet graag, ze heeft liever dat ik haar opneem, maar dat kan men rug niet lang volhouden.
Volgende week, 18 September, gaan we met haar naar een osteopaat, we zullen zien wat deze zegt. In ieder geval, deze man heeft gouden handen.
Nischka heeft over enkele maanden eens erge pijn in haar rug gehad. Toen wou ze op men schoot springen, en ze zakte door. Er was sprake van een hernia. Ze zat toen met een erg hoge rug en haar achterste pootjes waren even verlamd. Dat heeft niet zo lang geduurd. Daar heeft ze toen een pijnstiller voor gekregen. Dus, we denken dat dat terug opspeelt.
Vandaag is ze nog erg rustig en zie aan haar dat ze pijn heeft. Ik heb contact opgenomen met de Osteopaat, ik hoop op snel een afspraak, maar hij moest nog kijken wanneer het ging. Die heeft Cachi ook erg goed geholpen. En moest er iets anders mis zijn, die voelt dat toch.
Ik heb net gebeld om de uitslag, de volledige uitslag ging ze me wel opsturen. Haar eiwitten waren 9,8 en dat zou maar 7,8 mogen zijn, dit zou kunnen wijzen op ontstekking of tumoren. Die ging ze nog laten opsplitsen om te kijken welke eiwitten. De leverwaarde was ook lichtjes gestegen, ze sprak van de FB te verminderen, maar de FB had een waarde van 24,9 Ik zou haar eerder Mariadistel geven voor haar lever te beschermen.
Vroeger heeft ze dat nogeens gehad, en dan hadden ze me de raad gegeven voor Mariadistel te geven. De KBR was nog niet binnen. Om 19 uur moest ik terug bellen.
De DA vond die temperatuur ook erg eigenaardig. Om 10 U had nischka 36,7° om 11 u ook nog Om 12.30 was het gestegen naar 37,2° om 15u had ze 38° en bij de DA 39,2°, maar denk dat door de angst was.
Ze heeft bloed genomen voor de bloedwaarde van de KBR en de FB Ik heb ook haar lever en nierwaarde laten onderzoeken. Ik krijg de uitslag via e-mail.
De DA heeft Nischka helemaal afgetast, en terhoogte van haar onderrug, had ze pijn. Daarvoor heeft ze Metacam ingespoten. Daar moet ik haar 2 X daags 12 druppels van geven 5 à 10 dagen, naargelang de pijn. Ze denkt dat ze door de pijn zo rustig is.
Cachi heeft aan haar vulva een ontsteking en een overblijfsel van een allergie van vroeger. Daar krijgt ze nu antibioticum voor. Dit moet ze minstens 14 dagen innemen
Ik weet niet wat ze heeft, maar sinds gisteren, is Nischka erg stil. Eten doet ze nog, maar erg traag, gisterenavond heeft ze zelfs iets laten staan. Dat is niet haar gewoonte, want Nischka is een erg gulzige eter.
Gisterenavond, voelde ze warm aan, heb haar koorts opgemeten, een lichte verhoging 38,9° Nu meet ze maar 36,7° wat vrij laag is.(denk ik toch)
Ze zonderd haar af in de slaapkamer, waar ook een mandje staat. Als ze mee gaat wandelen, blijft ze achter. Haar pels voelt hard aan.
Ik wou wachten tot morgen, als ze dan nog zo is, laat ik bloed nemen, maar denk dat ik beter vanavond ga. Ik hoop niet dat het haar lever is
Katja heb ik leren kennen op een cursus communiceren met dieren.
Katja heeft haar weg gevonden, ze weet wat ze wil, dat kan je lezen op haar web-site. Haar web-site is mooi en erg duidelijk. Ik ben er dan ook van overtuigd, dat ze mensen niet als klant helpt, maar echt als een persoon. Ik wil haar langs deze weg dan ook enorm veel geluk toewensen.
Cursus "spiritueel en intuïtief contact met dieren"
Er gaat nog een nieuwe basiscursus "spiritueel en intuïtief contact met dieren" door op 2 en 3 Oktober en op 30 en 31 Oktober. Als jullie nog mensen weten die zich willen inschrijven; er is voorlopig nog plaats.
De vervolgcursus gaat door op 13 en 14 November, ook daar is nog plaats.
Bij ons op de camping staan er eikenbomen. Natuurlijk hebben we het geluk dat de ze vergeven zijn met processierupsen. Voor mezelf vind ik dit niet leuk, maar het ergste vind ik voor men honden. Ik hou ze in ieder geval goed in de gaten, en als ik ga wandelen, niet voorbij de eikenbomen. Al staat er één op een 10 meter van ons af.
Voorbehoedend: zit er een nest bij u in de buurt, dan zou u dat moeten vernietigen. Dit kan door de betreffende tak af te knippen en in een plastiek zak te doen en dicht te knopen. Nog beter is het om het nest te verbranden. In de brand, uit de brand.
Verder kunt u niets anders doen dan uw hond zo ver mogelijk uit de buurt van pijnbomen te houden (katten zijn over het algemeen veel voorzichtiger) en daar waar nesten hangen, de hond aan de lijn te houden.
Woont u of wandelt u op afgelegen plaatsen, ver verwijderd van de bewoonde wereld, dan zou u een injectiespuit bij u kunnen dragen om de hond onmiddellijk als eerste hulp een middel toe te dienen teneinde de zwelling zo veel mogelijk tegen te gaan.
Tenslotte moeten we zelf niet teveel hersenspinsels ontwikkelen en ons laten leiden door angst voor rupsen, zandvliegen (vanaf 1 april) en andere terroristen. Angst is namelijk een slechte raadgever; oplettendheid is natuurlijk wel geboden.
We hebben naar je gezocht, geluisterd, maar je kwam niet terug.
Blijkbaar dacht je net als ik "vogels moeten vrij in de natuur kunnen vliegen"
Je hebt zelf gekozen voor je vrijheid, ik hoop dat je toch even gelukkig kon zijn. Ik hoop dat je niet teveel geschrokken ben van de gevaren in de natuur. Die heb je trouwens nooit leren kennen.
Toen je voor de vrijheid koos, is het s'avond beginnen onweren en waaien. Ik hoop dat je er niet om geleden hebt.
Als je het hebt overleeft, en ik mocht je terug zien (dit hoop ik), ik laat je vrijheid houden. Je hebt ervan geproeft. Liever dan maar een kort, maar een goed leven, dan een lang en een saai.
Donderdagavond om 23.30 u kreeg Nischka een aanval, er zaten 19 dagen tussen. Mijn vermoeden, de warmte. Gisteren avond, om 21:30 u terug een aanval, dus mijn vermoedens werden bevestigd.
Vannacht op de zetel geslapen, samen met Nischka, met alles open. Nu heb alles afgesloten, gordijnen dicht en zit met Nischka in de caravan. Het is hier vrij draagelijk, en heb bij Nischka een koude compres vanuit de ijskast gegeven. Daar maakt ze handig gebruik van.
Gisterenavond heb ik haar ook een 1/8 van FB bijgegeven.
Heb daarnet gehoord, dat dit weer nog 6 weken aanhoud, awel ik hoop van harte dat ze het grondig mis hebben. Als dat zo is, weet ik niet hoe dit gaat eindigen.
)
We zijn met Nischka en Cachi naar de osteopaat geweest
