Ik ben Linda
Ik ben een vrouw en woon in Hoboken (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 28/03/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: communiceren met dieren.
Ben gelukkig gehuwd.
In liefdevol herinnering Scooby
We hebben naar je gezocht, geluisterd, maar je kwam niet terug.
Blijkbaar dacht je net als ik "vogels moeten vrij in de natuur kunnen vliegen"
Je hebt zelf gekozen voor je vrijheid, ik hoop dat je toch even gelukkig kon zijn. Ik hoop dat je niet teveel geschrokken ben van de gevaren in de natuur. Die heb je trouwens nooit leren kennen.
Toen je voor de vrijheid koos, is het s'avond beginnen onweren en waaien. Ik hoop dat je er niet om geleden hebt.
Als je het hebt overleeft, en ik mocht je terug zien (dit hoop ik), ik laat je vrijheid houden. Je hebt ervan geproeft. Liever dan maar een kort, maar een goed leven, dan een lang en een saai.
Donderdagavond om 23.30 u kreeg Nischka een aanval, er zaten 19 dagen tussen. Mijn vermoeden, de warmte. Gisteren avond, om 21:30 u terug een aanval, dus mijn vermoedens werden bevestigd.
Vannacht op de zetel geslapen, samen met Nischka, met alles open. Nu heb alles afgesloten, gordijnen dicht en zit met Nischka in de caravan. Het is hier vrij draagelijk, en heb bij Nischka een koude compres vanuit de ijskast gegeven. Daar maakt ze handig gebruik van.
Gisterenavond heb ik haar ook een 1/8 van FB bijgegeven.
Heb daarnet gehoord, dat dit weer nog 6 weken aanhoud, awel ik hoop van harte dat ze het grondig mis hebben. Als dat zo is, weet ik niet hoe dit gaat eindigen.
Yinke treurt om haar zus Yanke. Ze zet hier de buurt op stelte van s'morgens voor 6 uur. De buren, en wijzelf vinden dit niet leuk.
We waren van plan om iemand te zoeken met een grote voliere. Waar ze vele vriendjes kan zoeken.
Links en rechts eens gehoord, maar we vinden niemand. Dan maar een vriendje bijhalen.
De verkoper van de winkel, was er wel goed van op de hoogte. Eerst rade hij het ons af, maar we moesten iets doen. Dan zei hij, normaal nemen we geen dieren terug, maar als het echt niet lukt . Iets dat ikzelf niet graag doe, want je bent wel met een levend wezen bezig, en zulke verhuis is al traumatisch.
Hij zei me, zodra je thuis bent, zet je de nieuwe en de oude, samen in een kartonnen doos in het donker. Dan kunnen ze wennen aan elkaars geur. Je kuist heel de volière en richt alles anders in. Dan komt die nieuwe niet in de andere zijn territorium.
Zo gezegd, zo gedaan. En weet je, HET IS GELUKT! Yinke mijd de nieuwe wel wat, maar mag toch in haar buurt komen. De nieuwe mag ook eten, dus dat is heel goed. De rest komt dan wel vanzelf.
Dan de nieuwe naam, pfff, wat is dat moeilijk. Ik had al eens op internet gekeken, daar staan de gekste namen op. We waren naar de tv aan het kijken, het programma de zoo, daar had een okapie de naam Yenthe gekregen. Vond ik mooi.
Dus nu hebben we een Yinke en Yenthe.
En als eind van het verhaal, de buurt heeft hier vannacht een zeer rustige nacht gekregen
Yanke, je kwam samen met je zus uit één nestje. Je zat altijd samen.
Naar mijn mening vond ik het altijd zielig, vogels in in kooi of volliere. Vogels moesten volgens mijn gevoel vrij kunnen rondvliegen. Toen onze overgebuur, een nestje had van valkparkieten, heb ik toch tegen men princiepe voor jullie gekozen.
We wilden jullie beiden en jullie kregen de naam Yinke en Yanke afgeleid van Ying en Yang. De naam paste bij jullie, want jullie waren net als Ying en Yang onafscheidelijk.
Het was prettig om naar jullie te kijken. Heel dikwijls was het grote liefde, de andere moment, was het ruzie. Maar jullie waren op elkaar gesteld.
Yanke, je was een fiere vogel. Je was fier op je vleugels, die je ons geregeld liet bewonderen, door ondersteboven aan je stok te gaan hangen, met je vleugels open. Je nam de complimenten graag in ontvangst.
Als baaske floot, daar kon je van genieten. Als je een noot kreeg van de bommie en later ook van't baaske, die nam je gretig aan. Je trosgierst die je van mij kreeg, daar liet je alles voor vallen. Gisteren heb je hem nog gekregen, dat geeft me troost.
Vanmorgend, toen ik naar jullie kwam kijken, schrok ik erg. Je lag er op de bodem van je volliere, met je vleugels over je tere lichaampje. Wist je van de warmte, of ben je vannacht erg geschrokken van iets, we zullen het nooit weten. Je hebt een mooi plaatske gekregen onder de hortensia, je laatste plaatske.
We missen je Yanke en vooral je zus Yinke! Een leegt liet je achter, maar in ons hart blijf je verder leven.
