Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
04-05-2017
Gunter - Dag 7
F=8,5 - M= 8
Een stevige wandeling vandaag maar uiteindelijk ging het wel goed. De blaar is onder controle en ik heb voor de zekerheid een licht knieverband gekocht voor mijn zwakkere linkerknie. Ne stevige col (en nee, het gaat niet over de pint van gisteren) maar de beentjes deden goed mee. Het was alsof mijn spieren eindelijk begrijpen wat de bedoeling hier is. Een wijs man zei onlangs nog tegen mij: "krakende wagens bollen het langst". Ik hoop dat hij gelijk heeft. Ik had ook goed geslapen en dat zal ook wel helpen. Alleen schijnt het dat ik af en toe wel eens snurk... De dagen zijn dan misschien wel voor Jan en Dries. De nachten zijn voor mij!
Gisterenavond laat kregen we nog bezoek van een Italiaan in onze Gîte; Francesco Ferrari. Veel heeft hij niet gezegd; hij was moe want hij had 45 km gestapt ... de stoefer! Ik weet niet of hij blij was met onze aanwezigheid in de Gîte; Gunter heeft voor nogal wat lawaai gezorgd vorige nacht ... hij krijgt vandaag een kamer apart. Om iets na 8 zijn we deze morgen vertrokken voor een wandeling van ca 23 km in de bergen. Prima weertje vandaag, bij tijden was het heet. Veel geklommen, weinig gedaald ... Dat is alleszins mijn gevoel. Het ene prachtige vergezicht, na het andere. Echt supermooi, maar zwaar. Ik heb vandaag veel water verdampt, dus ik moet vanavond absoluut wat bijdrinken. Om 15:30 zijn we aangekomen in de ferme Borya etxaldea (1km van St Just Ibarre). Op deze boerderij hebben we een appartementje voor ons alleen; het avondmaal wordt opgediend om 19:00 en morgenvroeg krijgen we nog een ontbijtje.
De kleinere etappe deed deugd. Ik heb niet zo super geslapen ondanks de aardige buren in het stapelbed naast ons. Een Nederlands koppel die met de fiets tot Compostela gaan. Gewoon voor het avontuur en niet persé mega veel kilometers per dag willen afleggen. Ook vandaag is er nog een late gast gearriveerd in de gîtes. Een Italiaan die elke dag twee "normale" etappes tegelijk stapt. Een stil en pezig ventje. Ik heb hier trouwens nog enkele pelgrim met mijn BMI gezien. Allemaal scherpe gasten zoals mijn mede-pelgrims. Het voordeel van een kleinere etappe is dat er nog wat energie rest voor wat te toeristen. Uiteindelijk ga je dan toch nog slapen met 19 km op de teller. Morgen een intense en warme wandeling met veel hoogtemeters. Ik ben benieuwd. Ik heb ondertussen nog de hoge resolutie foto bijgevoegd bij het WAT artikel. Dat zegt veel meer dan de foto in het artikel zelf. Slaapwel.
De nachtrust heeft ons goed gedaan en de regen is verdwenen, we kunnen terug de wereld aan. Vanmorgen pas rond 10:00 vertrokken, er was geen haast bij want vandaag stond er slechts 14 km op het plan. Een eitje! In het begin was er wat twijfel over de te volgen route. de Pelgrimsroute wijkt blijkbaar af van de GR78, en deze wijkt op zijn beurt weer af van de wegbeschrijving die we hebben ontvangen in Lourdes. Het eerste deel hebben we een drukke baan gevolgd, niet echt een aanrader. Op de middag hebben we ff halt gehouden bij een kappelletje en wat gegeten. Nadien zijn we terug op GR78 terecht gekomen en was het heerlijk wandelen. Na heel wat klimmen en dalen zijn we om 14:00 aangekomen in Mauléon. Daar zijn we op het eerste het beste terras gaan zitten om een frisse pint te drinken ... Een Belgische Stella Artois! We hebben niet getwijfeld en hebben er dus 2 gedronken. In het gemeentehuis zijn we de sleutel gaan afhalen van onze gîte. Er is plaats voor 8 maar voorlopig zijn wij hier alleen. Plaats genoeg dus.
Vanmorgen rond 08:15 vertrokken voor een wandeling van 24 km (van Oloron naar l'Hopital St Blaise) in de regen. Aanvankelijk leek het nog mee te vallen met de regen maar tegen de middag moest de poncho toch aan. Het traject lag er redelijk vettig bij, mijn gamaschen (getten) kwamen goed van pas, ik ben blij dat ik ze heb meegenomen. 's Middags hebben we een baguette met wat saucisse en confituur gegeten in een bushokje. De regen heeft de sfeer vandaag een beetje gedrukt; we hebben bijna heel de tijd apart gelopen en van de mooie omgeving was ook al niks te zien (de Pyreneeën waren verstopt achter de dikke grijze wolken). Op het einde van de trip zaten we er allemaal een beetje door. Een warme douche heeft voor een opkikker gezorgd maar laat gaan we het vandaag zeker niet maken. Morgen 14 km voor de boeg; een recuperatiedag.
De slaapplaats van gisteren was dik in orde. Redelijk wat regeltjes maar dat moet waarschijnlijk als je de kwaliteit hoog wil houden. Maar als u zelf ooit op stap gaat en in Oloron passeert, overnacht dan zeker in Relais du Bastet.
Opnieuw een kuitenbijter vandaag, de zondvloed viel op zich nog wel mee maar het is toch steeds een domper op de feestvreugde. Het eerste stuk was veel asfalt maar het laatste stuk was klimmen en dalen in het bos. Door de kleigrond was het behoorlijk glibberig. Mijn blein was duidelijk niet akkoord met dit stuk. Ik was en ben stikop. Voor mijn vertrek vroegen mensen wel eens hoeveel ik ongeveer per dag moet lopen: "Tussen de 20 en de 25? Dat valt dan nog wel mee!" Na 5 dagen wandelen kan ik u zeggen, dat valt dik tegen!
Voorlopig komen we zo goed als niemand tegen. Het lijkt wel of we enigste zotten zijn die nu aan dit avontuur bezig zijn. We slapen vandaag in de refuge communale. Het enigste gebouw naast een Unesco-kerkje en 5 andere gebouwen. Dat wordt dadelijk al weer vroeg het bedje in en ik vind het nog geeneens niet erg.
Vandaag trouwens een speciale vermelding voor mijn schoenen. Ondanks een ganse dag regen waren mijn voetjes droog.
Vanmorgen rond 08:00 hebben we afscheid genomen van meneer pastoor, zijn zuster (en tevens voortreffelijke kokkin), Johanneke den Hollander, Marie Moustache (een Française zonder schoenen maar met snor) en een stel brutale Braziliaanse boeren. Achteraf bekeken hebben we ons toch prima vermaakt in de oude pastorie. Vandaag stond er een flinke regenwandeling op schema; de regen is gelukkig uitgebleven maar de wandeling was best pittig. Rond 15:00 zat onze dagtrip erop. We zijn in hier in Oloron in een mooie pelgrimsherberg terecht gekomen. Meneer pastoor moet hier dringend eens langskomen om inspiratie op te doen voor de hoogstnoodzakelijke renovatie van zijn stulpje. We hebben onze kleren in de wasmachine gegooid en kennis gemaakt met alweer een Hollander, Leonard. Zelfde principe ... Hij vertelt, wij luisteren. Ook de brute Braziliaanse boeren zijn van de partij, maar die hebben we deze keer een beetje ontweken. 't Is net 21:00 gepasseerd, wij gaan slapen. Morgen staat alweer een serieuze wandeling van 24 km op schema en deze keer gaat het echt regenen vrees ik ...
Omdat we gisteren een paar kilometers gestolen hadden, wandelden we vandaag de eerste "echte"dagtocht. Gelukkig niet in de regen zoals gevreesd maar dat is slechts uitstel van executie. Deze vloed is nu voor morgen.
Het was best vermoeiend om het hele eind van Arudy naar Orolon te wandelen. Mijn wandeltempo ligt lager dan dat van Dries en Jan. In het begin houd ik hen bij maar tegen het einde van de wandeling doe ik toch mijn eigen ding. Het gaat gewoon niet anders. Voorlopig wachten ze nog regelmatig. Hopelijk houden ze dat nog een tijdje vol.
Ik kruip al onder wol. De spieren moeten recupereren! Morgen wacht ons weer een zware tocht. Ik ben er niet echt gerust in. Een flinke blaar op de rechterhiel zal de tocht al vast niet gemakkelijker maken.
Deze nacht niet optimaal geslapen: slapen in een linnen lakenzak moet je absoluut gewoon worden en daarbij was het weer redelijk fris vannacht. Om 7:50 zijn we wakker geworden. Na een sober ontbijtje, hebben we meteen ons biezen gepakt en zijn we vertrokken. Omdat er vandaag regen werd voorspeld in de namiddag, hebben we er flink de pas in gehouden. Een pittige wandeling met steile kronkelende keienpaadjes. Vandaag is het zondag, morgen is het 1 mei ... Er zijn weinig winkels en als we er tegen komen zijn ze dicht. Met Arudy in zicht begon het flink te waaien en langs de flanken van de Pyreneeën werden snel de eerste regenwolken gevormd. We zijn droog in Arudy geraakt en we hebben wat gegeten in een klein restaurant. De eigenares van het restaurant heeft ons daar een slaapplaats bij Père Jozef aangeraden. Bij gebrek aan beter zijn we er maar op in gegaan. EN nu is het echt back to basics ... We zijn in een aftands parochiehuis terechtgekomen en meneer pastoor is niet goed gezind. In de kamer ligt een Braziliaans koppel te maffen, de matrassen liggen opgestapeld en verdeeld in de kamer. Een beetje later valt er een jong vrouwtje op blote voeten binnen (doornat want het is ondertussen beginnen gieten). En ja hoor, den eerste Hollander is een feit. Een klein frêle mannetje met lange grijze haren en een grote trekkar (zeg maar een mini-sleurhut) en hij wil absoluut zijn verhaal kwijt en wij ... Wij mogen luisteren.
Om strategische redenen zijn we vandaag wat vroeger gestrand dan gepland. Ze voorspelden zware plensbuien hier in Frankrijk en die wilden we in dit stadium liever mijden. Daarbovenop is 1 mei ook hier een feestdag en we hebben al te veel voor gesloten deuren gestaan. Hopelijk gaan we hier in Ardury onszelf kunnen bevoorraden morgen. Het was best veel klimmen en dalen met regelmatige flinke wind dus ik vond het niet erg om na een goede 17 km te kunnen afronden. Het nadeel is dat we de niet gehaalde kilometers morgen moeten inhalen. Dat wordt de eerste echte volwaardige trip en ik vrees in bijzonder slecht weer.
Vandaag slapen we bij de priester van het dorp en verlaten we de chambres d'hotes. Dag luxepelgrims, hallo rariteitenkabinet!
We zijn weer net geen 20 kilometer dichter bij Compostela. In theorie dan toch want in praktijk zal het minder zijn want het logement lag wat verder van de route af dan gedacht.
Een stuk meer macadam vandaag. Dat werd echter gecompenseerd door de rivier La Gave de Pau en de indrukkende kruisweg van Betharram. Een flinke klim maar dat viel niet op door de schitterende omgeving.
Het werd meteen duidelijk dat de twee collega's over meer klim-genen beschikken dan ikzelf. Misschien zit die 30 kilo extra er ook wel voor iets tussen.
Het valt op dat we nog wel veel te leren hebben. Gisteren slechts twee (koude) maaltijden wegens alles gesloten en vandaag hadden we bijna opnieuw prijs. Onze fantastische gastheer was echter bereid om nog iets uit de mouw te schudden. Een pelgrimsmaaltijd van 3 gangen voor 13 euro. Niet verkeerd.
In St Pé de Bigorre is dus echt geen zak te zien. Gelukkig hebben we gisterenavond in een plaatselijk winkeltje nog een baguette en wat kaas kunnen kopen anders was het echt noppes geweest. 's Avonds hebben we in de tuin van ons verblijfplaatsje nog gescrabbled tot het te koud werd. In de kamer was het helaas niet veel warmer en er was niks te doen dus om 20u30 lagen we in bed. Dit was trouwens de eerste keer dat ik nuchter met Dries in bed lag, het was in het begin een beetje onwennig maar veel heb ik er niet van geweten. Voor 9 uur ben ik echt in slaap gevallen. Tot 7:30 heerlijk geslapen trouwens. In ons pension zijn we voorzien van een superontbijt. Alles erop en eraan. Nadien op stap vertrokken langs de besneeuwde Pyreneeën. In Betharram leidde de wandelroute ons bergop langs een heuse kruisweg. Zwaar maar leuk. Om 12:30 een pizza gegeten in Asson en terug op pad. Na ongeveer 2 uurtjes aangekomen in Bruges en daar op terras direct een heerlijke pint gedronken. Daarna ons logeeradresje gezocht. Prachtig gerestaureerd bijgebouw in hoevestijl voor ons alleen. Diner wordt geserveerd om 19:30 ... Deze dag kan niet meer stuk.
De kop is eraf. Vandaag hebben we een goede 18 km gewandeld. Dit is inclusief de korte sightseeing in Lourdes. Of je nu gelovig bent of niet, de sfeer bij en rond de grot blijft apart.
Zowel de fysiek (F) als moraal (M) zitten nog perfect. Voorlopig nergens last van. Het zou ook maar erg zijn na dag 1. De Jos had het gemeld op zijn blog en ik kan het nu bevestigen: pelgrims gaan vroeg slapen. Morgen wacht ons weer een nieuwe dag!
Deze nacht om 03:00 stond de taxi voor de deur en om 5:55 steeg het vliegtuig in Zaventem op richting Lourdes. Na amper 1 u en 15 min. werd de landing bij Tarbes (vlakbij Lourdes) ingezet. 't Was wel even schrikken: vannacht had het gesneeuwd in de Pyreneeën en bij aankomst in Lourdes was het amper 5° C! Omdat we zo vroeg in Lourdes waren, zijn we de drukte een beetje voorgebleven. Na een uitgebreid ontbijt en een passage langs de grot, vertrokken we rond 10:30 richting Saint-Pé-de-Bigorre. Intussen was het al flink warmer en hadden we onze jas niet meer nodig. Onderweg zijn we geen andere pelgrims tegengekomen OF ze hadden zich voor ons verstopt. Na ongeveer 17 km kwamen we aan in onze chambres d' hôtes, een oud herenhuis met een mooie tuin. We hebben nog even in het dorp rondgelopen met sokken in onze sandalen...niemand kent ons hier toch!
Vannacht slaap ik bij Dries in bed...het is weer eens wat anders!
Ik ben net verrast door de mannen van Ploeg 3 ... en eerlijk waar, het heeft mij gepakt. Met loeiende sirenes zijn ze mij veel succes komen toewensen. De wimpel van ploeg 3 zal ik met trots meedragen op mijn tocht. Bedankt gasten, ik ga jullie missen.
Het voelt vandaag toch een beetje vreemd aan. Je leeft er zo lang naartoe en dan ineens is het zo ver ... . In oktober 2015 zijn we beginnen dromen van deze tocht en nu (goed 1,5 jaar later) staan we klaar om te vertrekken.
Het was tijdens een feestje met de vrienden dat er voor het eerst over Compostella gesproken werd. Dankzij Gunter is dit project niet op de lange baan geschoven; hij was het die 2017 vooropstelde. Ondertussen ben ik er zelf ook van overtuigd dat het NU de moment is om deze trip te ondernemen. De spanning stijgt en ik heb er echt héél véél goesting in!
Zoals eerder aangegeven is 'goede nachtrust' belangrijk tijdens onze tocht. Af en toe wat nachtbrakerij moet kunnen maar over het algemeen gaan we de nacht toch gebruiken om te recupereren.
Omdat het in Frankrijk blijkbaar moeilijk is om goede slaapplaatsen te vinden, hebben we er vooraf wat energie in gestoken.Gunter heeft gezocht en gevonden; de 9 slaapplaatsen op Franse bodem zijn ondertussen gereserveerd.
Vanaf Spanje zijn er meer mogelijkheden en zou het makkelijker moeten zijn. Op basis van onze wandelplanning hebben we voor elke overnachting 2 mogelijke slaaplocaties geselecteerd. Ook hier is het de bedoeling dat we een paar dagen vooraf reserveren.
Alles wat ik de volgende weken nodig heb (of zou kunnen hebben), sleur ik mee in mijn rugzak. Het is dus de bedoeling het gewicht van de rugzak tot een absoluut minimum te beperken. Er is ondertussen heel wat gewikt en (letterlijk) gewogen. In bijlage vind je een overzicht van wat ik mee neem. Mijn standaard wandeloutfit weegt ongeveer 2,5 kilogram (dit is inclusief de wandelschoenen die alleen al 1660 gram wegen). Dat maakt dat mijn rugzak ongeveer 10 kilogram zal wegen. Normaal gezien wordt 80% van dit gewicht gedragen op de heupen, de overige 20% zijn effectief voor rekening van de rug. Een gewicht van 10 kilogram lijkt niet veel (het is minder dan het gewicht van een volle emmer water), maar het zou toch lelijk kunnen tegenvallen. Als blijkt dat ik onnodige ballast mee sleur, zal ik er niet aan twijfelen deze onderweg in de vuilbak te keilen.
De boodschap blijft: "alles wat je thuislaat, is mooi meegenomen"
F=8,5 - M= 8
Vanmorgen rond 08:15 vertrokken voor een wandeling van 24 km (van Oloron naar l'Hopital St Blaise) in de regen. Aanvankelijk leek het nog mee te vallen met de regen maar tegen de middag moest de poncho toch aan. Het traject lag er redelijk vettig bij, mijn gamaschen (getten) kwamen goed van pas, ik ben blij dat ik ze heb meegenomen. 's Middags hebben we een baguette met wat saucisse en confituur gegeten in een bushokje. De regen heeft de sfeer vandaag een beetje gedrukt; we hebben bijna heel de tijd apart gelopen en van de mooie omgeving was ook al niks te zien (de Pyreneeën waren verstopt achter de dikke grijze wolken). Op het einde van de trip zaten we er allemaal een beetje door. Een warme douche heeft voor een opkikker gezorgd maar laat gaan we het vandaag zeker niet maken. Morgen 14 km voor de boeg; een recuperatiedag. 
 "Very Happy"){kind=icon}
